Σχόλιο «Π. Π.»: Εὔκολοι στὸν χαρτοπόλεμο οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ δύσκολοι στὶς πράξεις, μᾶς
πληροφοροῦν γιὰ τὶς Διακοπὲς Μνημοσύνου Ἁγίων περασμένων ἐποχῶν, ἀλλὰ καὶ πρόσφατες
συγχρόνων μας Μητροπολιτῶν (ὅπως ἐδῶ τοῦ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου), οἱ ὁποῖοι γιὰ πολὺ μικρότερες ἀπὸ τὶς σημερινὲς αἰτίες,
προχώρησαν σὲ αὐτὴ τὴν ὀδυνηρή, ἀλλ’ ἀναγκαία πράξη τῆς παύσης τοῦ Μνημοσύνου
αἱρετικῶν.
Ὑποτίθεται ὅτι προβάλλουν αὐτὲς τὶς πράξεις πρὸς μίμηση, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι δὲν μιμοῦνται τοὺς γενναίους
αὐτοὺς προμάχους τῆς Πίστεως. Ὁπότε, ποιά σημασία ἔχουν οἱ ἔπαινοί τους;
Προβάλλουν τὶς πράξεις αὐτὲς γιὰ νὰ τὶς πραγματοποιήσουν οἱ ...ἄλλοι; Ἐπαινοῦν τὸν μητροπολίτη
Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο, ἀλλὰ …κατακρίνουν καὶ συκοφαντοῦν ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας,
ὅσους σήμερα ἔκαναν τὸ ἴδιο!
Καὶ ἀξιολογῆστε τὰ χειροπιαστὰ γεγονότα.
 |
| «Ὀρθόδ. Τύπος», 10/4/1970 |
Ἐπαινοῦν τὸν Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο,
ἐπειδὴ προχώρησε σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Καὶ ποιά ἡ δικαιολογία τῆς παύσεως αὐτῆς τοῦ
μνημοσύνου; Ἐπειδή, ὅπως στὸ τηλεγράφημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο γράφει, ἀλλὰ καὶ
στὶς δηλώσεις ποὺ ἔκανε σὲ Ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα φαίνεται, ἐπειδὴ ὁ πατριάρχης «χαρακτήρισε τὰ δύο
θεμελιώδη τοῦ Παπισμοῦ δόγματα, ἤτοι τὸ
πρωτεῖο καὶ τὸ Ἀλάθητον, ὡς ἁπλὰ καὶ ἀσήμαντα ἐκκλησιαστικὰ ἔθιμα»!
Καὶ ἐνῶ ἐπαινοῦν τὸν Ἐλευθερουπόλεως, κατηγοροῦν ὅσους σήμερα προχώρησαν
στὴν διακοπὴ μνημοσύνου γιὰ πολὺ χειρότερες ἐνέργειες τοῦ σημερινοῦ πατρ. Βαρθολομαίου, ἀλλὰ καὶ τῆς πολυπληθοῦς μερίδος τῶν ὀπαδῶν του (ἐν συγκρίσει μὲ τοὺς μετρουμένους στὰ δάχτυλα Οἰκουμενιστὲς τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀθηναγόρα, κατὰ τὴν μαρτυρία τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου!). Καὶ εἶναι γνωστὲς αὐτὲς
οἱ ἐνέργειες τοῦ Βαρθολομαίου καὶ οἱ αἱρέσεις του, σὲ ὅλους ὅσους παρακολουθοῦν τὰ γεγονότα. Κορύφωση δὲ τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν
ἐνεργειῶν εἶναι, ὄχι κάποιος Ἀθηναγόρειος χαρακτηρισμὸς κακοδοξιῶν ὡς ἁπλῶν ἐθίμων, ἀλλὰ ἡ ἐν Συνόδῳ υἱοθέτηση αἱρέσεων! Ἂν λοιπόν, ἐπαινοῦν τὸν Ἐλευθερουπόλεως
Ἀμβρόσιο γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, γιατί ἀποτρέπουν νὰ γίνει τὸ αὐτὸ σήμερα, καὶ κωλυσιεργοῦν, καὶ ὁμιλοῦν γιὰ προαπαιτούμενα καὶ διάφορες δικαιολογίες;
Καιρὸς νὰ ἀφήσουμε τὰ
λόγια καὶ νὰ προχωρήσουμε σὲ πράξεις. Κανεὶς δὲν ἐκβιάζει κανένα γιὰ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου, ὅπως κανεὶς δὲν ἐκβιάζει κανένα, ὅταν διδάσκει γιὰ τὴν τήρηση τῆς μίας ἢ τῆς ἄλλης θείας Ἐντολῆς. Καὶ στὶς δυὸ περιπτώσεις παρουσιάζεται ἁπλῶς ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Κι ὅποιος θέλει τὴν ἀκολουθεῖ. Ἀλλὰ εἶναι ὀλίγον ἄκομψο νὰ ἐπαινοῦν μία Ἐντολή, νὰ ἐπαινοῦν κάποια διακοπὴ μνημοσύνου καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους νὰ
τὴν ὑπονομεύουν! Σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι καλύτερο νὰ σιωποῦν!
Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος:
Τηλεγράφημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο
(«Ὀρθόδοξος Τύπος», 10 Ἀπριλίου 1970, φ. 118).
«Μετὰ πικρίας ἀνέγνωμεν βλασφήμους δηλώσεις Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
Ἀθηναγόρα καταχωρησθείσας εἰς ἀπογευματινὴν ἐφημερίδα Ἀθηνῶν δι’ ὧν ἐδονήθησαν
θεμέλια Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως. Ἡ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπίθεσις καὶ δὴ
ἀκριβῶς μίαν ἑβδομάδα πρὸ τῆς πρώτης Κυριακῆς νηστειῶν, καθ’ ἣν τὰ πλήθη τῶν
Ὀρθοδόξων ἑορτάζουν τὸν θρίαμβον τῆς Ὀροδοξίας κατὰ πασῶν τῶν αἱρέσεων, ὑπῆρξε
καθ’ ὅλας τὰς ἐνδείξεις προμελετημένη καὶ ἐπίβουλος.
Τὸ Φανάριον, ὅπερ μέχρι καὶ τῆς προχθὲς ἀπετέλει
ἔνδοξον ἔπαλξιν τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀτρύτων ἀγώνων, οἱ ἡγέται τοῦ ὁποίου
σθεναρῶς ἠγωνίσθησαν καὶ ἐθυσιάσθησαν ὑπὲρ τῆς πανσέπτου Ὀρθοδοξίας, σήμερον μὲ
ἐπικεφαλῆς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καί τινας εὐαρίθμους ὁμόφρονας αὐτῷ
κληρικούς, ἐξεστράτευσε διὰ νὰ τὴν πλήξῃ θανασίμως.
Ἐφ’ ᾧ καὶ ἐπεστρατεύθη ἡ πρώτου μεγέθους κατὰ
τὴν πατριαρχικὴν ἔκφρασιν φυσιογνωμία, ὁ μητροπολίτης δηλονότι Χαλκηδόνος κ.
Μελίτων, ἡ φωνὴ τοῦ Φαναρίου -κατὰ τὸν πατριάρχην- ὅμοιον τοῦ ὁποίου δὲν ἔχει πολλοὺς
τὸ Φανάριον καὶ τὸν ὁποῖον ἀσφαλῶς θὰ ἀπεθαύμαζε τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου, ὅταν
ἡδέως ἤκουεν αὐτοῦ, ἐξ Ἀθηνῶν ὁμιλοῦντος περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων, περὶ
μεταμορφώσεως τῆς Ἐκκλησίας, περὶ καρναβάλου, ἀλλὰ (ἄκουσον-ἄκουσον) καὶ περὶ ὑποκρισίας.
Μὲ ποῖον ὅμως κύρος ὁ κ. Μελίτων ἐτόλμησε νὰ
στηλιτεύσῃ ὑποκριτὰς καὶ ὑποκρισίαν, ὅταν ὁ ἴδιος καὶ δὴ ἐν ὥρᾳ θείας λατρείας
μυρίους ὑποκριτικοὺς φωνητικοὺς ἀττικισμοὺς μετελθὼν καὶ διὰ χειρονομιῶν καὶ
ποικίλων τοῦ σώματος κινήσεων, ἥκιστα σοβαρῶν καὶ σεμνῶν κατὰ τὰς μαρτυρίας ἀκηκοότων
καὶ ἑωρακότων, οὐχὶ εἰς λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου, ἀλλ’ εἰς ἠθοποιοὺς καὶ μίμους
προσιδιαζουσῶν, ἐπέτυχε νὰ πείσῃ τοὺς πάντας ὅτι ὄντως διαθέτει ἀξιόλογον
τάλαντον ὑποκριτικῆς ἱκανότητος καὶ τέχνης;
"Κατόπιν, λοιπόν, τῶν δημοσιευθεισῶν δηλώσεων τοῦ Πατριάρχου δι’ ὧν οὗτος φέρεται προσχωρῶν ἀνεπιφυλάκτως εἰς αἵρεσιν, ἐξαντληθείσης τῆς ὑπομονῆς μου καὶ μὴ ὑπάρχοντος περαιτέρω περιθωρίου ἀναμονῆς, ἔπαυσα ἀπὸ σήμερον μνημόσυνου τούτου, κατ’ ἐφαρμογὴν ΙΕ΄ Κανόνος Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
Τοῦ λοιποῦ θὰ μνημονεύωμεν ἁγίας καὶ ἱερᾶς ἡμῶν
συνόδου, ἐπιφυλασσόμενος ἐπαναλάβω μνημόσυνον αὐτοῦ, εὐθὺς ὡς οὗτος ἀποδοκιμάσῃ
ἢ διαψεύσῃ ἀντορθοδόξους δηλώσεις του, καθ΄ ἃς αἱ ἐκθεμελιωτικαὶ τῆς Ὀρθοδόξου
πίστεως καὶ σατανικῆς ἐμπνεύσεως αἱρέσεις Πρωτείου καὶ Ἀλαθήτου ἀποτελοῦν ἁπλὰ ἐκκλησιαστικὰ ἔθιμα
καὶ ἀσημάντους διαφορᾶς.
Σήμερον σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία γεραίρει τὴν
μνήμην τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προχθὲς ἑώρτασεν τὴν ἱερὰν μνήμην τοῦ
μεγάλου Φωτίου καὶ πρό τινων ἡμερῶν ἐπανηγύρισεν ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Μάρκου
τοῦ Εὐγενικοῦ.
Ἐὰν συνταχθῶμεν τοῖς ἀντορθοδόξοις φρονήμασι τοῦ
Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, θὰ πρέπῃ ἀμέσως νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας οὐ μόνον τὰ ὀνόματα τῶν διαληφθέντων ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἁπάντων τῶν ὑπὲρ τῆς
Ὀρθοδοξίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀγωνισθέντων καὶ ἀναιρεθέντων μαρτύρων.
Λυποῦμαι βαθύτατα διὰ τὴν ἣν ἔλαβον αὐστηρὰν
θέσιν, ἔναντι ἀνακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος. Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδησις μὲ
ὑποχρεοῖ, ἵνα μὴ σιωπήσω περαιτέρω. Καιρὸς ὅπως ὑψωθοῦν φραγμοὶ ἰσχυροὶ καὶ ἀνυπέρβατοι
κατὰ παπικοῦ
δεσποτισμοῦ καὶ ἐπεκτατικῶν αὐτοῦ
σχεδίων, ταπεινὸς
ὑπηρέτης τῶν ὁποίων ἀνεδείχθη -ἀτυχῶς-
ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἀσθενεῖς τῇ Ὀρθοδόξῳ πίστει Οἰκουμενισταί.
Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας
οὐ μόνον θὰ κατανοήσῃ ἀπόφασίν μου, εἰς ἣν μὲ ὁδηγεῖ ἐπιταγὴ συνειδήσεώς μου, ἀλλὰ
καὶ θὰ ἐφαρμόσῃ ἔναντι δογματικῶς ἐκτροχιασθέντος Πατριάρχου, ὅ,τι οἱ Ἱεροὶ
Κανόνες ὑποδεικνύουν καὶ ἐπιτάσσουν».
1) Ο αοίδιμος επίσκοπος
ενήργησε μεν μεμονονωμένως (αναφερόμαστε στο Μάρτιο του 1970, Β΄ Κυριακή των
Νηστειών) (τον ακολούθησαν μετά ταύτα οι επίσης αείμνηστοι Φλωρίνης Αυγουστίνος
και Παραμυθίας Παύλος, ενώ συμφώνως προς δημοσιεύματα της εποχής επρόκειτο να
προβεί στη διακοπή του μνημοσύνου και ο επίσης κεκοιμημένος αγωνιστής της
Ορθοδοξίας και φιλοπαραδοσιακός Μηθύμνης Ιάκωβος), πλην, όμως, στηρίχθηκε επί
του οικοδομήματος των Θείων και Ιερών Κανόνων (ΙΕ Κανών της ΑΒ Συνόδου).
Ακουέτωσαν ταύτα κάποιοι
εκκλησιαστικοί παράγοντες που ομίλησαν περί ΔΗΘΕΝ ακυρότητος των μυστηρίων των
τελουμένων υπό επισκόπων που διακόπτουν τη μνημόνευση του πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως.
2) Οι σκανδαλώδεις
αθηναγόρειες δηλώσεις διελάμβαναν ότι τα περί πρωτείου και αλαθήτου φρικώδη
αιρεσιολογήματα των αιρετικών παπικών αποτελούν απλά και ασήμαντα εκκλησιαστικά
έθιμα!!
3) Την ίδια εποχή
(Μάρτιος 1970) ο τότε Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής (πνευματικός πατήρ του νυν
πατριάρχου Βαρθολομαίου) από τον άμβωνα του καθεδρικού ναού Αθηνών εξεφώνησε
την Κυριακή της Τυρινής ένα επιεικέστατα τρισάθλιο κήρυγμα που προκάλεσε
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ σωρεία σφοδρών αντιδράσεων από την πλευρά επισκόπων,
καθηγητών Πανεπιστημίου των Θεολογικών Σχολών (καμία σχέση με τους σημερινούς,
πλην ολίγων και επαινετέων εξαιρέσεων, υπηρέτες του οικουμενισμού και της
εκκοσμικεύσεως), καθηγουμένων ιερών μονών, ιεραποστολικών αδελφοτήτων,
επιστημόνων και πλήθους πιστών. Δυστυχώς το σκανδαλωδέστατο αυτό κήρυγμα
προβάλλεται από "ορθόδοξα" ιστολόγια και ιστοτόπους ιερών μητροπόλεων...
Στην πρωτοπορεία των
σχετικών αντιδράσεων βρέθηκαν οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος,
Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Παραμυθίας Παύλος και Παροναξίας Επιφάνιος (υπέβαλαν
μηνητύριο αναφορά στην τότε ΔΙΣ) καθώς και οι π. Φιλόθεος Ζερβάκος (υπέβαλε
μηνητύριο αναφορά κατά των Αθηναγόρα, Μελίτωνα και Αμερικής Ιακώβου),
Παναγιώτης Τρεμπέλας, Κωνσταντίνος Μουρατίδης (υπέβαλε μήνυση στην τότε ΔΙΣ),
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και άλλοι.
4) Μήπως τη θέση του
Μελίτωνα Χατζή έχουν καταλάβει "πρώτος και καλλίτερος" ο Ιωάννης
Ζηζιούλας και "δεύτερος και πολλά υποσχόμενος" ο Ελπιδοφόρος
Λαμπρυνιάδης;
5) Πού η εφάμιλλη των
προαναφερθέντων ιεραρχών ευαισθησία επί ζητημάτων νοθεύσεως του Ορθοδόξου
Δόγματος και Ήθους από την πλευρά των σημερινών επισκόπων; Αντί για μηνυτήριες
αναφορές και διακοπή μνημοσύνου αβρότητες, χαριεντισμοί, υποδοχές μετά τιμών
του σκανδαλοποιού πατριάρχη και συλλείτουργα με τον ίδιο και τον Προύσης από τη
μεριά φιλοπαραδοσιακών, κατά τα άλλα, επισκόπων! Και μη χειρότερα!
