«Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, φεύγειν τούς ετερόφρονας παραινούσι"!

"Ἄν οἱ Ὀρθόδοξοι εἶχον τήν δυνατότητα νά ἀναμένουν

ἐν ὑπομονῇ τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου, προκειμένου

νά ἀποτειχισθοῦν ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο,

τότε θά ἦσαν περιττοί ὅλοι οἱ ἱεροί Κανόνες

οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στούς αἱρετικούς καί

στή σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ αὐτούς"!

Εἰς αὐτά τά ἐπιχειρήματα τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ Κανόνος, ἔχομε νά ἀναφέρωμε τά ἑξῆς:

1. Ἄν ἡ ἀποτείχισις ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο δέν ἦταν ὑποχρεωτική θά ἔπρεπε νά τό γνωρίζουν αὐτό οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τά πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὄχι τόν ἔνατο αἰῶνα πού ἐγράφη ὁ ἐν λόγῳ Κανών.

Βλέπουμε δηλαδή στήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἅγιοι Πατέρες νά προτρέπουν διαρκῶς μέ λόγια καί ἔργα τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς αἱρετικούς μόλις διεπίστωναν ὅτι διακατέχονται ἀπό αἱρετικά φρονήματα. Τόν ἔνατο λοιπόν αἰῶνα –σύμφωνα πάντοτε μέ τήν δυνητική ἑρμηνεία– διδάσκονται οἱ Ὀρθόδοξοι κάτι τελείως διαφορετικό. Διδάσκονται ὅτι δύνανται, χωρίς νά ἁμαρτάνουν, οὔτε νά μολύνωνται ἀπό τήν αἵρεσι, νά παραμένουν ἑνωμένοι ἐκκλησιαστικά μέ τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, νά τόν μνημονεύουν κλπ. μέχρι τήν καταδίκη του ἀπό τήν Σύνοδο. Αὐτό πρακτικά σημαίνει, ἤ ὅτι μέχρι τότε οἱ Ὀρθόδοξοι -ὅταν ἀποτειχίζοντο- ἔσφαλαν, ἤ ὅτι ἐκαινοτόμησαν οἱ Πατέρες τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί ἄλλαξαν μία βασική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.

Θά ἔπρεπε ἐπίσης καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀναλόγως νά ὡμιλοῦσαν διά τούς αἱρετικούς καί νά καθησύχαζον τρόπον τινά τούς Ὀρθοδόξους, ὥστε νά μήν διακόπτουν πρό συνοδικῆς κρίσεως τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αὐτούς. Πουθενά ὅμως δέν ὑπάρχουν τέτοιες προτροπές καί διδασκαλίες τῶν ἁγίων. Ἀπεναντίας καί διά τῶν λόγων καί διά τῶν ἔργων των οἱ ἅγιοι ἀποδεικνύουν τό ἐντελῶς ἀντίθετο, δηλαδή τήν ἐκκλησιαστική ἀποτείχισι ἀπό τόν δημοσίως καί ἐπ’ Ἐκκλησίας κηρύττοντα αἵρεσι. Ὁ ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, στό τέλος τῆς Βυζαντινῆς περιόδου, ἐπιγραμματικά ἀναφέρει περί τούτου –συνοψίζων τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι εἰς τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως καί μάλιστα στήν πιό δύσκολη πρακτικά ἀπό ὅλες τίς περιόδους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (Πατρολογία Orientalis, τομ. ΧV, σελ. 304).

Εἶναι χαρακτηριστικό τό ὅτι ὁ ἅγιος ἀναφέρεται σέ ἑτερόφρονες, δηλαδή σέ ὅσους ἔχουν διαφορετικό ἀπό τό ὀρθόδοξο φρόνημα καί ὄχι σέ καταδικασμένους ἀπό Σύνοδο, διότι τότε ὁ λόγος του θά ἦτο περιττός. Ὁ ἅγιος λοιπόν δέν γνωρίζει στό τέλος τῆς Βυζαντινῆς περιόδου δυνητική ἀποτείχισι καί μάλιστα ὡς διδασκαλία κάποιας Συνόδου ἤ ἑνός ἁγίου, ἀλλά ὑποχρεωτική ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι καί διακοπή ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.

2. Ἄν οἱ Ὀρθόδοξοι εἶχον τήν δυνατότητα νά ἀναμένουν ἐν ὑπομονῇ τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου, προκειμένου νά ἀποτειχισθοῦν ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, τότε θά ἦσαν περιττοί ὅλοι οἱ ἱεροί Κανόνες οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στούς αἱρετικούς καί στή σχέσι τῶν

Να επισκεφτούν τους Επίσκοπους και να απαιτήσουν να εκφράσουν στην Σύνοδο την θέληση του Λαού του Θεού!

    

     Μέσα στὸ μῆνα Νοέμβριο θὰ συνέλθει (ἂν ...συνέλθει) ἡ Ιεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἐξετάσει καὶ τὸ θέμα τῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνοδου τῆς Κρήτης. Δημοσιεύουμε μιὰ καταγραφή (ἀποτίμηση), ὅσων ἐκεῖ ἔλαβαν χώρα, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσουμε ἀκόμα περισσότερο (ἔχοντας τὴν χρονικὴ ἀπόσταση ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ γεγονότα, ἀλλὰ καὶ γνωρίζοντας τὰ ἐπακολουθήσαντα) τί ἔγινε στὴν Σύνοδο αὐτή.

    Κι ἴσως θὰ ἦταν χρήσιμο  –χρησιμότατο–  ὡς ἀπαίτηση τῶν ἐσχάτων καιρῶν ποὺ ζοῦμε

  ὅσοι πιστοὶ ἐνδιαφέρονται ἐμπράκτως γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως, ὅσοι ἔχουν ἀληθινὰ ἀγανακτήσει ἀπὸ τὶς προδοτικὲς ἐνέργειες τῶν Ποιμένων καὶ δὲν ἔχουν νικηθεῖ ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ἰὸ τοῦ "ὠχαδελφισμοῦ" καὶ τῆς ἀδιαφορίας,

    νὰ  ἐπισκεφθοῦν  κατὰ ὁμάδες μὲ σεβασμό, εἰρηνικὰ ἀλλὰ καὶ δυναμικὰ  τοὺς Ἐπισκόπους τους,  νὰ τοὺς παρουσιάσουν καὶ ἐξηγήσουν γιὰ τὶς προδοτικὲς ἀποφάσεις τῆς Κρήτης καὶ νὰ παρακαλέσουν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀπαιτήσουν νὰ ἐκφράσουν οἱ Ἐπίσκοποί τους στὴν Σύνοδο (ὅπως ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ) τὴν θέληση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐκπρόσωποί του, κι ὄχι τὴ δική τους θέληση!

   Νὰ θυμίσουμε ὅτι κατὰ τὸν Φλωρόφσκυ (ποὺ ὅταν τοὺς συμφέρει τὸν χρησιμοποιοῦν ὡς μεγάλο θεολόγο) «μόνον  ο  επίσκοπος  έχει  λάβει  πλήρη  εξουσίαν  και  εξουσιοδότησιν  δια  να  ομιλή  εν  ονόματι  του  ποιμνίου  του, …και  ο  λαός  έχει  δικαίωμα  και  καθήκον  να  μαρτυρεί,  να  συναινεί  και  να  αρνείται  την  συναίνεσή  του,  στην  αναζήτηση  της  πλήρους  ομοφωνίας…». Κατὰ δὲ ἱερὸ Χρυσόστομο  «οι  λαϊκοί  δέονται  ημών.  Ημείς  δε  πάλιν  δι’  αυτούς  εσμέν.  Ομοίως  αλλήλων  χρήζομεν…Ουδείς  γαρ  αρκεί  καθ’  εαυτόν  τι  πράξαι…».

"Πατερική Παράδοση"

     Η  “Σύνοδος η Μεγάλη και Αγία”  έλαβε τέλος (17/26-6-2016). Ο Οικουμενισμός εθριάμβευσε, πέτυχε αυτό που χρόνια προσπαθούσε, κατοχυρώνοντάς τον συνοδικά και με τη βούλα.

   Η σατανική αυτή παναίρεση του Οικουμενισμού κατάφερε ό,τι δεν πέτυχε ο Άρειος και ο μονοφυσιτισμός (π. Αθ. Μυτιληναίος). Θριάμβευσε με τις υπογραφές Ορθοδόξων δεσποτάδων! Επικυρώθηκαν και επισφραγίστηκαν όλα σχεδόν τα προσυνοδικά κείμενα, εκτός ελαχιστοτάτων αλλαγών.

   Σε όλη την πορεία των 70 χρόνων προετοιμασίας κυριάρχησε η “Φαναριώτικη πολιτική”, και για να πετύχουν τα σχέδιά τους στην Σύνοδο της Κρήτης, ο κανονισμός της σύγκλησης και λειτουργίας καταπατήθηκε διότι:

  α) Η Σύνοδος ξεκίνησε τις εργασίες κατά παράβαση του κανονισμού Οργάνωσης και Λειτουργίας (αρθρο 1) που υπέγραψαν οι Προκαθήμενοι στην Σύναξη του Ιανουαρίου του 2016 στο Σαμπεζύ που έλεγε: «Συγκαλείτε υπό της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου, συμφρονούντων και των Μακαριοτάτων Προκαθημένων πασών των υπό των πάντων ανεγνωρισμένων κατά τόπους Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών». Εδώ όμως τέσσερες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες διαφώνησαν αιτιολογημένα και ζήτησαν την αναβολή της. Επομένως παραβιάστηκε ο κανονισμός. Και αντί της αναβολής ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έστειλε αυστηρό και απειλητικό μήνυμα στους μη συμμετέχοντες λέγοντας: «Όσοι δεν αποδέχθησαν τας αποφάσεις των Συνόδων, απομονώθηκαν και μετατράπηκαν σε αιρέσεις».

  β) Ξεκίνησε τις εργασίες η Σύνοδος χωρίς προηγουμένως να επικυρωθούν οι Συνοδικοί Όροι και Κανόνες όλων των προγενέστερων Οικουμενικών Συνόδων, ώστε να είναι και αυτοί συνέχεια των προγενέστερων. Αυτή ήταν πάγια τακτική που τηρούνταν από τους αγίους Πατέρες διακηρύττοντας έτσι ότι αποδέχονταν όσα προηγούμενες Οικουμενικές Σύνοδοι δογμάτισαν και προτίθενται να συνεχίσουν το έργο εκείνων.

  γ) Κατά την μεγάλη αυτή ημέρα της Δεσποτικής εορτής της Αγίας Πεντηκοστής συμμετείχαν και συμπροσευχήθηκαν στον όρθρο και τη Θεία Λειτουργία αιρετικοί –Παπικοί, Προτεστάντες,

Οργανωμένες επιθέσεις κατά του Χριστιανισμού από πράκτορες του Σιωνισμού

Σε μία Ελλάδα όπου η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Χριστιανικού Δόγματος… οι πράκτορες και μισθοφόροι ξένων συμφερόντων δεν σταματούν να βεβηλώνουν και να τρομοκρατούν τους Χριστιανούς, ώστε να απομακρυνθούν σιγά-σιγά από τη θρησκεία τους. 

Ομοίως δέχονται συνεχώς επιθέσεις, όσοι φέρουν Ελληνική Σημαία, από τους ίδιους «αντιφασίστες», που κυματίζουν περήφανα τη σημαία των Ισραηλινών δολοφόνων.

  Για παλιότερο χτύπημα στη Συναγωγή των Χανίων που πραγματοποίησαν ξένοι υπάλληλοι του ΝΑΤΟ, ενώ τα ΜΜΕ προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τους Έλληνες… μπορείτε να

Οι άγνωστοι Αρχάγγελοι Ραφαήλ και Ουριήλ

του π. Αθανασίου Γιουσμά

Η πίστη μας είναι όντως ένα μυστήριο! Αρκετά τα άγνωστα και πάμπολλα τα κεκρυμμένα… Γνωρίζουμε και πιστεύουμε τόσα όσα ο Κύριος μάς έχει αποκαλύψει. Και μας αποκάλυψε τόσα όσα είναι αρκετά για να Τον πλησιάσουμε και να σωθούμε.

Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αλήθεια που δεν ανακαλύφθηκε κι ούτε ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται. Αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέσα στο διάβα των αιώνων και αποκαλύπτεται (με την έννοια γνωρίζεται, κατανοείται) ως σήμερα, σε όσους είναι δεκτικοί αυτής της δωρεάς κι έχουν αγαθή προαίρεση και «καθαρή καρδιά» (Ματθ. 5, 8).

Η «αποκαλυφθείσα» πίστη μας είναι καταγεγραμμένη στον κλειστό κανόνα (σύνολο) των βιβλίων της Αγίας Γραφής και θεμελιωμένη από την αγιοπνευματική αυθεντία των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Περιφρουρείται όμως – φυσικά όχι από τους «κατ’ όνομα Χριστιανούς» της «Πασχαλινής λαμπάδας», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Σεραφείμ – από τον ευλογημένο λαό του Θεού που συνειδητά είναι αυτό που είναι, και καρδιακά πιστεύει αυτό που πιστεύει…

Σύμφωνα λοιπόν, με την Ορθόδοξη διδασκαλία πέρα των δύο Αγίων Αρχαγγέλων, των Μιχαήλ και Γαβριήλ, υπάρχουν και στις

Σύναξις Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πασῶν τῶν Ἀσωμάτων καὶ Οὐράνιων Δυνάμεων

 

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καθὼς καὶ τῶν ὑπολοίπων Ἀσωμάτων καὶ Οὐρανίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων. Ἡ Ἁγία Γραφή, ἀναφέρει σὲ πολλὰ σημεῖα τὴν ἐπικοινωνία τῶν ἀνθρώπων μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἰδιαίτερα μὲ τοὺς ἐπικεφαλεῖς τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ.

Συγκεκριμένα, ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἐμφανίσθηκε στὸν Ἀβραὰμ γιὰ νὰ σώσει τὸν Ἰσαάκ, τὸν ὁποῖο ἦταν ἕτοιμος νὰ θυσιάσει κατ’ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θέλησε νὰ δοκιμάσει ἔτσι τὴν πίστη τοῦ δούλου του Ἀβραάμ, στὸν Λῶτ, γιὰ νὰ τὸν σώσει ὅταν ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ καταστρέψει τὰ Γόμορα, στὸν Πατριάρχη Ἰακώβ, στὸν μάντη Βαρλαάμ, στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ. Ἐπίσης ὁ Μιχαήλ, ἦταν αὐτὸς ποὺ ὁδήγησε τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ στὴ φυγὴ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Οἱ ἅγιες Γραφὲς ἀναφέρουν ἀκόμη πολλὰ θαύματα, τὰ ὁποία ἐπιτέλεσε ὁ ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ.
Ὁ δὲ Γαβριὴλ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἀνήγγειλε στὴν Παρθένο Μαρία τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς γέννησης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου. Καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, συναντᾶμε τοὺς Ἀγγέλους νὰ μεταφέρουν στοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποβλέπει πάντα στὴν προστασία καὶ στὴν λύτρωσή μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς ὑμῶν δεήσεσι τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγων, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦντες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοώντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι, τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν ἐννέα Ταγμάτων. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς ἀνάρχου Τριάδος λειτουργοὶ οἱ ἀσώματοι, τῶν ἀκαταλύπτων οἱ πρῶτοι, μυστηρίων ἐκφάντορες, σὺν Θρόνοις Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ, Δυνάμεις Ἐξουσίαι καὶ Ἀρχαί, Κυριότητες Ἀρχάγγελοι οἱ λαμπροί, καὶ Ἄγγελοι ὑμνείσθωσαν. Δόξα τῷ ὑποστήσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ καταλάμποντι, δόξα τῷ ὑμνουμένῳ δι’ ὑμῶν, τρισαγίοις ᾄσμασι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’.

Ἀρχιστράτηγοι Θεοῦ, Λειτουργοὶ θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγοί, καὶ ἄρχηγοι Ἀσωμάτωv, τὸ συμφέροv ἡμῖv αἰτήσασθε, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶv Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι.

Μεγαλυνάριον.

Πρόκριτοι Δυνάμεων νοερῶν, Μιχαὴλ πρωτάρχα, καὶ λαμπρόμορφε Γαβριήλ, σὺν ταῖς οὐρανίαις, αἰτεῖτε στρατηγίαις, ἡμῖν καταπεμφθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Πηγή

Ο π. Διονύσιος Φιρφιρής ψάλλει το δοξαστικό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Το θαύμα του Πανορμίτη της Σύμης στο εκ γενετής τυφλό παιδί!

Διηγείται ο κύριος Αργύρης Μαλιδάκης, 91 ετών, κάτοικος Καλύμνου,

Το θαύμα που έζησε σαν αυτόπτης μάρτυρας στο μοναστήρι του Πανορμίτη της Σύμης κατά τη διάρκεια της εορτής του Αρχαγγέλου πριν 50 περίπου χρόνια:
Ετοιμάστηκα με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, για να πάμε να προσκυνήσουμε τον Ταξιάρχη στη Σύμη για την γιορτή του από την Κάλυμνο, αλλά δεν υπήρχε μέσο. Το λιμεναρχείο μας ενημέρωσε ότι θα περνούσε ένα πλοίο, που μετέφερε ξύλα και μπετόβεργες για το μοναστήρι στη Σύμη και ότι αυτό μόνο θα μπορούσε να μας πάρει.

Επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, στο οποίο επέβαινε ήδη μια γυναίκα με το τυφλό παιδί της, η οποία πήγαινε για προσκύνημα όπως και εμείς και έτσι γνωριστήκαμε στο ταξίδι.
Όταν φτάσαμε στον Πανορμίτη , υπήρχε πολύς κόσμος και ήταν δύσκολο να βρούμε μέρος να κοιμηθούμε. Τελικά βρήκαμε έναν κρέβατο και βάλαμε τα παιδιά, μαζί και το τυφλό παιδί, να κοιμηθούν εκεί.
Κατά τα μεσάνυχτα ακούσαμε ότι είχε λειτουργία στον ναό και η μητέρα του παιδιού το σήκωσε λέγοντάς του; «Πάμε παιδί μου να σε κάνει ο Άγιος καλά»! 

Με αυτήν την αφορμή σηκωθήκαμε και εμείς και πήγαμε όλοι στη Θ.Λειτουργία.

Πρώτα προσκύνησε το τυφλό παιδί με την μητέρα του την εικόνα του Αγίου και μετά εμείς και έπειτα καθίσαμε, για να παρακολουθήσουμε τη Θ.Λειτουργία. 

Μετά από 10 λεπτά το παιδί άρχισε ξαφνικά να κάνει κάτι απότομες και περίεργες κινήσεις με τα χέρια και να φωνάζει; 

«Μαμά, μαμά, μαμά, μαμά, βλέπω»! 

Το θαύμα είχε γίνει! Η μητέρα του τότε άρχισε να τραβάει τα μαλλιά της και να φωνάζει;«Το παιδί μου βλέπει, το παιδί μου βλέπει , το παιδί μου βλέπει»!

Πήγε στην εικόνα του Πανορμίτη, την αγκάλιασε και μετά συνέχισε να φωνάζει και να πανηγυρίζει ! Ο κόσμος που βρισκόταν εκεί, σήκωσε το παιδί στα χέρια ( βλέπε φωτό) και πήγε μπροστά στην εικόνα και την φιλούσε! Μετά έφτιαξαν ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι, έβαλαν πάνω τον μικρό και τον γυρνούσαν!
Το νέο διαδόθηκε γρήγορα και ερχόντουσαν τις επόμενες ημέρες και από άλλα μέρη, για να δουν το παιδί, που θεραπεύτηκε και να προσκυνήσουν τον Μέγα Αρχάγγελο!

Κάλυμνος, 6 Νοεμβρίου 2016

Πηγή