Στον δάσκαλο Σ., πού ρωτᾶ γιατί ὁ Χριστός ἔπρεπε να γεννηθεῖ και ὄχι ἁπλά να ἐμφανισθεῖ
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
-Κάποιες πτυχὲς τοῦ ἐρωτήματος καλύπτει ὁ Ἅγιος μὲ αὐτὴ τὴν ἀπάντησή του.
Ρωτήσατε, γιατί ὁ Κύριος Χριστός ἔπρεπε νά γεννηθεῖ, καί νά μεγαλώσει, καί νά βασανισθεῖ; Γιατί δέν ἐμφανίσθηκε ξαφνικά μέ μιᾶς ἀπό τούς οὐρανούς μέ τή μορφή ὥριμου ἀνθρώπου ὅπως, κατά τούς ἑλληνικούς μύθους, ὁ Ἀπόλλων ἐμφανιζόταν στούς ἀνθρώπους; Ἐντελῶς ἀνάρμοστη σύγκριση! Πῶς μπορεῖ νά συγκρίνεται ὁ
πραγματικός ἄνθρωπος μέ μία
παραίσθηση καί ὁ ἀληθινός Θεός μέ
φανταστικά τέρατα;
Ὅσο πιό ψηλά εἶναι ὁ οὐρανός πάνω ἀπό τή γῆ, τόσο εἶναι ὑψηλή ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπό τό λογικό τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τή σοφία τοῦ Ὑψίστου ὁ Χριστός ἔπρεπε νά ἐμφανισθεῖ στόν κόσμο καί σάν παιδί καί σάν νεαρός καί σάν ὥριμος ἄνθρωπος, γιά νά εἶναι σ᾿ ὅλους προσιτός καί νά κερδίσει τούς πάντες. Ἐάν Αὐτός δέν ἦταν ποτέ παιδί, θά ἦταν ὠχρός καί κρύος ὁ λόγος Του: «Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καί μή κωλύετε αὐτά· τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Μάρκ. 10:14) καί πάλι: «Ἀμήν λέγω ὑμίν, ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.
18:3). Ἐσεῖς εἶστε δάσκαλος τῶν παιδιῶν, καί
σάν δάσκαλος σκεφθεῖτε, πόσο διαφορετική θά ἦταν ἡ σχέση σας μέ
τά παιδιά, ἐάν δέν εἴχατε ὑπάρξει κι ἐσεῖς παιδί.
Ὁ Χριστός ἀναμφίβολα μποροῦσε νά ἐμφανισθεῖ στόν κόσμο καί ἔτσι ὅπως τό θέλετε ἐσεῖς ἀλλά, ἐάν τό εἶχε κάνει, Αὐτός δέν θά μποροῦσε νά εἶναι γιά τό γένος τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖνο πού Αὐτός ἤθελε νά εἶναι, δηλαδή Δάσκαλος καί Σωτήρας ὅλων, καί παράδειγμα ὅλων τῶν γενεῶν.
Ἐσᾶς σᾶς ταλαιπωρεῖ αὐτό πού σκέφτεστε, ὅτι ὁ Κύριος μέ τήν ἀσυνήθιστη γέννησή Του μεγάλωσε γιά τό λογικό μας τό μυστήριο τοῦ Εἶναι Του. Ἀλλά τό μυστήριό
Του, δέν θά ἦταν πολύ μεγαλύτερο καί
ἀκατανόητο, ἐάν Αὐτός ξαφνικά κατέβαινε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ἔξω ἀπό κάθε συγγενικό δεσμό μέ τούς ἀνθρώπους; Δέν θά μιλοῦσε ὁ κόσμος σ᾿ αὐτή τήν
περίπτωση γι᾿
Αὐτόν
σάν γιά κάποιο φάντασμα;
Τότε καί τό πρόσωπό Του, καί μαζί μ᾿ αὐτό καί ἡ
διδασκαλία καί ἡ θυσία Του, θά
ἔχαναν τήν
πραγματική βάση καί τήν
πραγματική σημασία. Ἀφοῦ ἐάν ἦταν φάντασμα, ποιός
ἀπό μᾶς θά
ἄκουγε καί θά προσπαθοῦσε νά μιμηθεῖ
ἕνα φάντασμα;
Ἀκόμα ἔπρεπε νά γεννηθεῖ
ὁ Κύριος μας, καί ἀκριβῶς μέ τόν
τρόπο πού γεννήθηκε, γιά νά
δείξει μ᾿
αὐτό
τή δυνατότητα καί γιά νά τονίσει τή σημασία τῆς δικῆς μας πνευματικῆς γέννησης, πού
στέκετε στό κέντρο τῆς διδασκαλίας Του περί
τοῦ
ἀνθρώπου. Κατά τόν
λόγο Του: «Ἐάν
μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν,
οὐ
δύναται ἰδεῖν
τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάν. 3:3). Ὅπως Αὐτός γεννήθηκε ἐκ τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἀπό τό ὑπερκαθαρό σῶμα τῆς Παρθένου Μαρίας, ἔτσι μποροῦμε κι ἐμεῖς νά γεννηθοῦμε πνευματικά ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν
καθαρότητα τῆς
ψυχῆς
μας. Οἱ
μεγάλοι ὀρθόδοξοι πνευματικοί γέροντες ἀνέκαθεν δίδασκαν, ὅτι ἡ νέα γέννηση τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ὑπό τόν ὅρο τῆς παρθενικῆς καθαρότητας τῆς ψυχῆς.
Μ᾿
ἄλλα λόγια οἱ ψυχές οἱ ὁποῖες καθαρίζουν ἐντελῶς, ἀκόμα καί ἀπό ἁμαρτωλές σκέψεις, γίνονται παρόμοιες μέ τήν ἁγία Κόρη, καί ἀξιώνονται μέ τήν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ νά γίνουν κατοικία τοῦ Χριστοῦ.
Ἐάν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας εἶναι
δύσκολα κατανοητή γιά τόν
κοινό νοῦ,
εἶναι
ἐξαιρετικά ὠφέλιμη καί ἐνθαρρυντική γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θά ἐπιθυμήσουν τήν
πνευματική ἠθική ἀναγέννηση τοῦ εἶναι τους.
Γι᾿ αὐτό, ἡσυχάστε, καί εὐχαριστῆστε τήν αἰώνια Σοφία ἐπειδή ὁ Σωτήρας τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἐμφανίσθηκε ἔτσι ὅπως ὁ Ἴδιος θεώρησε ὡς καλύτερο. Καί φωνάξτε μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Ὦ
βάθος πλούτου καί σοφίας καί
γνώσεως Θεοῦ» (Ρωμ. 11:
33). Καί χαιρετῆστε τά παιδιά σας στό σχολεῖο
μέ τήν παιδική χαρά: Ὁ
Χριστός γεννήθηκε, παιδιά.
(Ἀπό
τό βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δέν
ἀντέχεται…
Ἱεραποστολικές
ἐπιστολές
Α΄», Ἐκδόσεις
«Ἐν
πλῷ»)
Πηγή: "Ἡ ἄλλη Ὄψις"
