Αγιορείτες και αποτείχιση: Σχόλια εις την αποτειχιση Γέροντος Αλυπιου του Αγιορειτου

.

Ψυχόλεθρες παιδαγωγικές μέθοδοι: "ομοφοβία", "τρανσφοβία", "έμφυλα στερεότυπα" στα Γυμνάσια

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: 

Απαράδεκτες, ανόσιες, ψυχόλεθρες και αυτοκαταστροφικές παιδαγωγικές επιλογές, από το νέο Υπουργό Παιδείας. 

Πότε θα συνέλθουν όλοι τούτοι, οι παλιάτσοι του πνεύματος, οι χρήσιμοι ηλίθιοι της νέας εποχής, που ισοπεδώνουν τις αξίες, τα όσια και τα ιερά του Έθνους και της Ορθοδοξίας.

 Όταν θα εννοήσουν το μέγεθος της καταστροφής που προξένησαν,

π. Σεραφείμ Ρόουζ: «"Ο χριστιανικός" οικουμενισμός είναι το προϊόν, ...μάλλον μιας διαβολικής εισήγησης»!

 

Ὀφειλομένη δευτερολογία σχετικὰ μὲ τὸ κείμενο τοῦ Πρωτοπρ. Πέτρου Χίρς

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος Ἱστορικός

  Εἶχα γράψει, ὅτι θὰ περίμενα τὸ δεύτερο μέρος τῆς ἀπάντησης τοῦ π. Πέτρου Χίρς γιὰ νὰ ἀπαντήσω. Ἐπειδὴ ὅμως πολλοὶ πιστοὶ ρωτοῦν, πότε θὰ ἐμφανιστεῖ ἡ ἀπάντησή μου  καὶ μπορεῖ μὲ τὴν ἀναμονή μου - ἰδίως σὲ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς ποὺ τὰ γεγονότα τρέχουν - νὰ σκανδαλίζω ἀκουσίως τοὺς ἀδελφούς μας, ἀποφάσισα νὰ ἀπαντήσω τώρα, ἐλπίζοντας μάλιστα, ὅτι μὲ τὸ κείμενό μου καὶ μὲ τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτω, ὁ καλοπροαίρετος διάλογος θὰ συνεχιστεῖ. Καταρχήν θέλω νὰ ξεκαθαρίσω, ὅτι εἶμαι εὐγνώμων γιὰ τὴν ἀπάντηση τοῦ σεβαστοῦ π. Πέτρου. Εἶναι ὡραῖο νὰ γίνεται διάλογος μὲ ὀρθόδοξο ἦθος, μὲ ἐπίπεδο χωρὶς ὕβρεις καὶ ἀκρότητες καὶ μὲ βάση πάντα τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Ἡ ἀπάντησή μου περιλαμβάνει δύο μέρη: Τὶς θέσεις τοῦ πατρὸς Πέτρου γιὰ τὸν π. Σεραφεὶμ καὶ τὴν ὑπονοούμενη ἢ σημαινόμενη ἀπὸ αὐτὲς γνώμη του περὶ ζηλωτισμοῦ.

Πρῶτο μέρος:

Θέσεις τοῦ πατρὸς Πέτρου γιὰ τὸν π. Σεραφείμ

Στὴν ἀπάντησή του ὁ π. Χίρς δὲν ἀποδεικνύει, ὅτι ἔχει βάση τὸ σχόλιο του γιὰ τὸ πρόσωπό μου, «ωστόσο αστόχησε δυστυχώς, παρεξηγώντας προφανώς τόσο την τοποθέτηση του μακαριστού ασκητού, όσο και τη δική μου ανάλυση». Καὶ οἱ πηγὲς ποὺ ἀναφέρονται στὸ  κείμενο τοῦ π. Πέτρου εἶναι μεμονωμένες καὶ στεροῦνται συνολικῆς ἐγκυρότητας, ὁπότε ὁ χαρακτηρισμὸς γιὰ τὸν τρόπο γραφῆς μου «κατά τρόπο πρόχειρο και αποσπασματικό, υπεραπλουστεύοντας...» ἢ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς δύο μας ἢ γιὰ κανένα. Γράφει: «Ὁ κ. Τσακίρογλου δεν παραθέτει κάποια αυτούσια αποσπάσματα του ίδιου του μακαριστού πατρός». Ναί, δὲν τὸ ἔκανα γιατὶ δὲν χρειαζόταν. Τώρα, ποὺ ὁ π. Χίρς παραθέτει συγκεκριμένα κείμενα, ὡς ἀποδεικτικὰ τῶν θέσεών του, χρησιμοποιῶ κι ἐγὼ τὰ κείμενα ποὺ ζητᾶ κι ἀποδεικνύουν ὅτι, ἐνῶ συμφωνοῦμε σὲ μερικὰ σημεία, ἡ ὅλη τοποθέτησή του, ἂν κάποιος δεῖ ὄχι μόνο τὸ σημαῖνον ἀλλὰ καὶ τὸ σημαινόμενον, πάσχει. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς θὰ δώσω μερικὰ παραδείγματα:

Γράφει ὁ π. Πέτρος: «Παρόλο που ο π. Σεραφείμ δεν άλλαξε ποτέ τη βασική του στάση έναντι του οικουμενισμού, «εντούτοις, όταν είδε κάποιους ανθρώπους να αποκαλούν άλλους, υπαγομένoυς σε άλλες δικαιοδοσίες, [και διαπλεκόμενες με τον οικουμενισμό] «αιρετικούς», έγραψε τα εξής: «Ο οικουμενισμός είναι αίρεση, μόνον αν πραγματικά εμπεριέχει την άρνηση, ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. . . .Ασφαλώς, πρέπει κανείς να επικρίνει τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση - κάτι που πράγματι είναι παραπλανητικό, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά και ασαφές σε ο,τι αφορά τη φύση της Εκκλησίας του Χριστού. Όμως, σήμερα, δεν μπορεί κανείς να αποκαλέσει αυτούς τους ανθρώπους «αιρετικούς», ούτε μπορεί να επιβεβαιώσει ότι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι – πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων  –  έχουν διδάξει πραγματικά τον οικουμενισμό ως αίρεση. Η μάχη για την αληθινή Ορθοδοξία στην εποχή μας δεν υποστηρίζεται από τέτοιες υπερβολές». Πράγματι τὸ ἔγραψε αὐτὸ ὁ π. Σεραφείμ, ἀλλὰ ἔγραψε στὸ βιβλίο του «Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος»[1] καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Ἡ ἰδεολογία πίσω ἀπό τὸν Οἰκουμενισμό, ἡ ὁποία ἔχει ἐμπνεύσει οἰκουμενιστικὲς πράξεις καὶ διακηρύξεις ..εἶναι μία καλὰ προσδιορισμένη αἵρεση (σελ. 27).....Ὁ «χριστιανικός» οἰκουμενισμός... εἶναι τὸ προϊόν, ὄχι ἁπλῶς ἀνθρωπίνων «καλῶν σχέσεων» ἀλλὰ μᾶλλον μιᾶς διαβολικῆς εἰσήγησης (σελ. 30).... (καὶ μιλῶντας γιὰ τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτη τοῦ ὄρους Λιβάνου Γεωργίου Κὸντρ στὴν Ἀντὶς Ἀμπέμπα) Ὅλα αὐτὰ φυσικὰ συνιστοῦν αἵρεση, ποὺ ἀρνεῖται τὴν Ἁγία Τριάδα» (σελ. 32). Ἐδῶ λοιπὸν συμφωνῶ μὲ τὸν π. Πέτρο ὡς πρὸς τὸ  γεγονὸς, ὅτι ὁ π. Σεραφεὶμ θεωροῦσε τὸν Οἰκουμενισμό ὡς αἵρεση ἀλλά, ἀντίθετα πρὸς τὰ ἀποδεικτικὰ του π. Πέτρου, ἀποδεικνύεται καὶ ἐπιβεβαιώνεται, ὅτι ὀνόμαζε αἱρετικοὺς ἢ πλανεμένους τοὺς συνειδητοὺς οἰκουμενιστές,  ὅπως τὸν Μητροπολίτη

Εφιάλτης Μεσημβρινός ΙΙ. (Η «Σύνοδος» με Δ και Ο)

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ ΙΙ

(Ἡ «Σύνοδος» μὲ Δ καὶ Ο)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων

«Φτιάχνω τοὺς δικούς μου μοναχούς, τοὺς δικούς μου ἱερεῖς, γιὰ νὰ βγοῦν οἱ δικοί μου ἐπίσκοποι, οἱ δικοί μου πατριάρχες ποὺ θὰ κάνουν δικούς μου καὶ τοὺς πιστούς»

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ Ι  2001

Ἐκάθησα κάτω ἀπὸ τὸ σκιερὸ ἀρμυρίκι, δίπλα στὴ θάλασσα ζητώντας λίγη δροσιὰ στὸ καῦμα τοῦ μεσημεριοῦ καὶ σιγὰ σιγὰ κοιτῶντας τὰ κύματτα σὰ νὰ μὲ πῆρε ὁ ὕπνος.

Καὶ νά! Αἴφνης παρουσιάζεται μπροστά μου πλάσμα  αἰθέριο, πνεῦμα, φάντασμα, ἄγγελος, δαίμονας...  Δὲν μποροῦσα νὰ καταλάβω τὶ ἦταν.

-«Ἀκολούθησέ μας», μοῦ εἶπε.

Ξαφνικὰ ἔνοιωσα ὅτι ἦταν δύο τὰ πλάσματα, σὰν ἄγγελοι φαινόταν. Σχεδὸν ἴδιοι, μὰ πάλι δὲν ἦταν ἴδιοι ἀκριβῶς.

-«Ἔλα μαζί μας». Καὶ πέταξαν στὸν ἀέρα.

Πετοῦσα καὶ γῶ μαζί τους ἀπορῶντας πῶς συμβαίνει αὐτό. Φτάσαμε σὲ ἕνα κτίριο. Εἶχε καμάρες στὸ χρώμα τῆς ὤχρας, ἦταν κάπως κυκλικὸ ἀπὸ τὴ μεριὰ ποὺ κοιτοῦσα, ἔβλεπα γκρίζα ὑαλοστάσια, μιὰ τετράγωνη κατασκευὴ στὸ

"Η εκκοσμίκευση στην Εκκλησία, προαπαιτούμενο για την επιβολή της παναιρέσεως του οικουμενισμού"!

 Απαράδεκτη διαφήμιση της εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία:

Ι.Μ. Μαντινείας και Κυνουρίας

Σχόλιο του Ιστολογίου Κατάνυξις: Επειδή ο εκκοσμικευτικός κατήφορος, κάποιων Αρχιερέων δεν έχει τέλος και την τελευταία εβδομάδα του 2016, θα αναδείξουμε απαράδεκτες, νεοεποχίτικες, εκκοσμικευτικές πρακτικές Ορθοδόξων ποιμένων, Ιερέων και Αρχιερέων, που μπερδεύουν και επιβαρύνουν τις παιδικές ψυχές.

Τέταρτη θλιβερή περίπτωση, η Μητρόπολις Μαντινείας και Κυνουρίας που

«Μας έπρηξαν μὲ τὴν Σύνοδο»!!! Απάντηση στον Δεσπότη Κορίνθου Διονύσιο από ένα πιστό.

Ἀπάντηση στὸν Δεσπότη Κορίνθου κ. Διονύσιο

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ Δέσποτα κ. Διονύσιε,

σᾶς στέλνω μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ἀπάντηση μου στὰ σχόλια ποὺ κάνατε στὴν συνάντηση ποὺ πρὶν λίγες μέρες διοργανώσατε μὲ τὸν Γόρτυνος κ. Ἱερεμία, γιατὶ λόγω τῶν φωνῶν σας δὲν ἦταν δυνατὸ ἐκεῖ νὰ γίνει ἀντίλογος, πόσῳ μᾶλλον διάλογος. Ἀλλὰ σᾶς καταλαβαίνω· ἄνθρωπος εἶστε καὶ ἐσεῖς καὶ πρέπει νὰ ξεθυμάνετε. Μιᾶς ὅμως καὶ ἡ Κόρινθος εἶναι ἡ γῆ ποὺ φιλοξένησε τοὺς παποῦδες μου, ὅταν διώχθηκαν ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία (ξέρουμε ἀπὸ διωγμοὺς ἐμεῖς οἱ Μικρασιᾶτες) μὲ μόνη περιουσία μία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (ἔτσι τιμοῦσαν παλιὰ τοὺς Ἁγίους, καλύτερα νὰ πεινάσουν παρὰ νὰ τοὺς ἀφήσουν), ἐπιτρέψτε μου νὰ σχολιάσω μερικὰ σημεῖα τῆς ὁμιλίας σας, ἡ ὁποία καθὼς δημοσιεύθηκε, ὀφείλει καὶ δημοσίως νὰ σχολιαστεῖ.

Λέτε, ὅτι χωρὶς μνημόνευση Ἐπισκόπου δὲν ἀνήκει κάποιος στὴν Ἐκκλησία. Παραβλέψατε ὅμως νὰ τονίσετε, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ ὀρθοτομεῖ «μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἐπισκόπου ἡμῶν... τοῦ ὀρθοτομοῦντος τὴν Σὴν Ἀληθείαν». Κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ὅταν δὲν ὀρθοτομεῖ ὁ Ἐπίσκοπος δὲν πρέπει νὰ μνημονεύεται. Γιὰ σᾶς λοιπόν, ὅσοι Ἅγιοι σταμάτησαν τὴν μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου τους ἦταν ἐκτὸς Εκκλησίας. Συμφωνήσατε μάλιστα μὲ τὸν Γόρτυνος, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος θὰ ἐπιτρέπει, τὸ πότε θὰ ὁμολογεῖ ὁ πιστὸς καὶ πότε ὄχι. Γιὰ σᾶς λοιπόν, ὁ Εὐσέβιος, ὁ μετέπειτα Ἐπίσκοπος Δορυλαίου, ὅταν ἀντέδρασε σὰν λαϊκὸς ἐνάντια στὰ αἱρετικὰ καὶ βλάσφημα λόγια τοῦ Νεστορίου, χωρὶς νὰ πάρει πρῶτα εὐλογία ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του, ἔπραξε λάθος. Ὅπως καὶ λάθος ἔπραξαν οἱ σύγχρονοί του, ποὺ ὡς ἀναγνώριση τῆς ὁμολογίας του τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο. Κρίμα ποὺ δὲν εἴσασταν ἐσεῖς ἐκεῖ, νὰ τοὺς δείξετε, πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ πράξουν.

Μιλᾶτε γιὰ μία πρακτικὴ ποὺ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς καὶ ποὺ ἐσεῖς τὴν καταδικάζετε. Μὰ αὐτὴ εἶναι ἡ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας· δὲν τὴν ἐφεῦραν οἱ πιστοί, ἁπλῶς τὴν ἐφαρμόζουν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν δεσποσύνη σας ποὺ τολμᾶ νὰ τὴν καταδικάζει! Στὴν πρώτη Ἀποστολικὴ Σύνοδο, λοιπόν, τὴν ὁποίαν ἐσεῖς ἐλλιπῶς ἀναφέρετε, οἱ πιστοὶ ἄσκησαν ἔντονο ἔλεγχο στον Πέτρο. Αὐτὸς ὅμως δὲν μίλησε γιὰ πρακτικές, ἀλλὰ τοὺς μίλησε, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔπεισε, αὐτοί, γράφει ὁ ἀπ. Λουκάς, ἡσύχασαν. Μιλῆστε καὶ ἐσεῖς ὅπως ὁ Πέτρος, μιλῆστε ἁγιοπατερικὰ καὶ ὄχι δεσποτοκρατικά, καταδικάστε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι πάντες γιὰ τὶς αἱρέσεις- καὶ θὰ ἡσυχάσει τὸ ποίμνιο.

Χρησιμοποιεῖτε τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο γιὰ νὰ στηρίξετε τὶς θέσεις σας. Μὰ ὁ Χρυσόστομος δὲν σιώπησε ποτέ, ὅπως σιωπᾶτε ἐσεῖς, οὔτε συμβιβάστηκε κατὰ τῶν βλασφήμων καὶ τῶν αἱρετικῶν, ὅπως συμβιβάζεσθε ἐσεῖς. Καὶ -σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ δικά σας λόγια- εἶπε, ὅτι «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι».

Μετὰ λέτε: «Ἔχετε δεῖ πρόβατα νὰ λένε στὸν ποιμένα δὲν θέλουμε νὰ μᾶς πᾶτε ἐκεῖ». Ναί, ἔχουμε δεῖ, χιλιάδες πρόβατα νὰ ἐφαρμόζουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὅπως τὸν διατυπώνει στο κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο: «ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ' ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν». Καὶ ἔχουμε δεῖ ἑκατοντάδες πρόβατα (ὅπως τὴν δεσποσύνη σας -ἀφοῦ ἀπέναντι στὸν Κύριο εἶστε κι ἐσεῖς ἕνα πρόβατο- «νὰ λένε στὸν ποιμένα δὲν θέλουμε νὰ μᾶς πᾶτε ἐκεῖ» (Καὶ ξέρετε τέτοια πρόβατα καταλήγουν νὰ γίνονται λύκοι!). Θὰ ἔπρεπε νὰ χαίρεσθε, ποὺ τὰ πρόβατα ἀκολουθοῦν τὸν μοναδικὸ πραγματικὸ ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστό. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴμαστε τέκνα Του, καθένας ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη.

Εἴπατε· ὅταν ἀποφασίζει ἡ Ἐκκλησία, τὸ ποίμνιο ἀκολουθεῖ. Σωστό, ἀλλὰ ποιά Ἐκκλησία; Γιατὶ καὶ ἐπὶ Ἀρείου, ἀποφάσισε ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἐπὶ Νεστορίου, καὶ ἐπὶ Βέκκου, καὶ ἐπὶ Εἰκονομαχίας κλπ. Συνοδικὰ μάλιστα! Δὲν ἔχετε διαβάσει τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας γιὰ τὴν κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη, ὅταν ἀπεδείχθη ὅτι ὁ μὴ ἀκόμη καταδικασμένος Πατριάρχης Νεστόριος (ὅπως ἀκριβῶς ὁ Βαρθολομαῖος στὶς μέρες μας) ἦταν λύκος καὶ ψευδοποιμένας: «ὁ λαὸς τῆς Κωνσταντινούπολης δὲν πηγαίνει πιὰ στὶς ἐκκλησίες του (τοῦ Νεστορίου), ἐκτὸς ἀπὸ λίγους ἀνόητους καὶ κόλακες...»! Καὶ συμβουλεύει: «μήτε μὴν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες (αὐτῷ), εἰ μένει λύκος ἀντὶ ποιμένος. Τοῖς δέ ... διὰ τὴν ὀρθὴν πίστιν κεχωρισμένοις ἢ καθαιρεθεῖσι παρ᾿ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς...».

Ὀνομάζετε τὴν ἀποτείχιση αἵρεση καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους αἱρετικούς. Ὥστε αἱρετικοὶ ἦσαν οἱ χιλιάδες Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ὅταν γιὰ πολὺ λιγότερες κακόδοξες ἐνέργειες τοῦ Ἀθαναγόρα ἀποτειχίστηκαν; Γιὰ σᾶς λοιπόν, εἶναι καὶ οἱ Πατέρες τῆς 8^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου αἱρετικοὶ καὶ ὁ Μέγας Φώτιος αἱρετικός, ἀφοῦ θέσπισαν στὸν 15^ο Κανόνα: «Οἱ γὰρ δι᾿ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». Θὰ ὀνομάσετε τοὺς πάντες αἱρετικούς, γιὰ νὰ ὑποστηρίξετε τὴν θέση σας;

«Μᾶς ἔπρηξαν» λέτε μὲ τὴν Σύνοδο. Ὡραία ἔκφραση, ποιμαντική καὶ ὠφέλιμη. Σᾶς ἔπρηξε, ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, , ὁ ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ἅγ. Παΐσιος ποὺ δὲν ἤθελαν τὴν Σύνοδο καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ποὺ προφήτευσαν καὶ καταδίκασαν τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁπότε νὰ σταματήσουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἀντιαιρετικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νᾶ σᾶς φύγει τὸ πρήξιμο.

Εἴπατε ὅμως καὶ σωστὰ πράγματα. Εἴπατε, ὅτι Σύνοδος χωρὶς Ἅγιο Πνεῦμα δὲν εἶναι Σύνοδος. Τὸ Κολυμπάρι λοιπόν, κατὰ τὰ λεγόμενά σας, δὲν ἦταν Σύνοδος. Γιατὶ σὲ Σύνοδο μὲ μπράβους, συναυλίες, ἐδέσματα, μὲ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας –καὶ μάλιστα αἱρετικούς–, παρατηρητές, μὲ κατάργηση τῆς ξεχωριστῆς ψήφου τοῦ κάθε Ἐπισκόπου δὲν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα. Πήγατε, -μᾶς εἴπατε- στὴν Ἱεραρχία, καὶ ἀποφασίσατε, ὅτι θὰ ἀποφασίσετε, ὅταν μελετήσετε τὰ κείμενα τῆς «Συνόδου». Μὰ καλά, τόσο καιρό, τί κάνετε; Ὅλη ἡ Δύση ξέρει τὰ κείμενα καὶ πανηγυρίζει γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ λαϊκοὶ ξέρουν τὰ κείμενα, ἡ Ἐκκλησία συγκλονίζεται, καὶ ἐσεῖς ἀκόμα δὲν τὰ μελετήσατε; Μήπως τυρβάζετε περὶ πολλῶν, ἐνῶ «ἑνός ἐστι χρεία»;

Χαρακτηρίζετε τοὺς ὁμολογητὲς Πατέρες, ὑποτιμητικὰ «καλόγερους», ζηλωτές, λαοπλάνους, λέτε, ὅτι δὲν τοὺς γνωρίζετε. Καὶ ὅμως τοὺς γνωρίζετε. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τοὺς ξέρει. Γιατὶ αὐτοὶ ἄφησαν τὴν ἀσφάλεια τοῦ χώρου τους καὶ γυρίζουν τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο. Καὶ ὁ μισθός τους: Ὕβρεις, διωγμοί, ἀπειλές, ἀπομόνωση. Ἐσεῖς θὰ τὸ κάνατε αὐτὸ γιὰ τὸ ποίμνιο σας; Τόσο πολὺ τιμᾶτε τὸν μοναχισμό;

Δὲν γνωρίζετε, ὅτι χωρὶς τέτοιους Μοναχούς, δὲν θὰ ὑπῆρχε Ὀρθοδοξία; Δὲν γνωρίζετε, ὅτι τέτοια ἔλεγαν καὶ γιὰ τὸν ἅγ. Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, τὸν ἅγ. Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη καὶ τὸν Μακάριο τῆς Κορίνθου, τὸν Παπουλᾶκο, τὸν ἅγ. Γερμανὸ τῆς Ἀλάσκας καὶ τόσους ἄλλους;

Ἐσεῖς, εἴπατε, δὲν μιλᾶτε. Ἀφῆστε ἄλλους νὰ μιλήσουν. Ἐκτὸς ἂν σᾶς φοβίζουν, τί θὰ ποῦν. Πάντως σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτήρισε τὴν σιωπὴ σὲ θέματα πίστεως ὡς τὴν τρίτη μορφὴ ἀθεΐας. Καὶ ἂν δὲν μιλήσουν καὶ αὐτοὶ οἱ μοναχοί, θὰ μιλήσουν οἱ πέτρες, κατὰ τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη.

Τέλος εἴπατε, ὅτι στὸ τέλος ὅλοι αὐτοὶ θὰ κλάψουν. Δὲν ξέρω ἂν αὐτὸ εἶναι ἀπειλή, ἐγὼ γνωρίζω, ὅτι στὸ τέλος ὅλοι θὰ κλάψουμε· καὶ ἐσεῖς μαζί. Μὴν σᾶς ξεγελοῦν τὰ χειροφιλήματα καὶ οἱ ὀσφυοκαμψίες. Ἐκείνη τὴν φριχτὴ ὥρα δὲν θὰ ἔχετε ἀπέναντί σας κάποια Σύναξη μὲ φίλους  καὶ συλλειτουργοὺς στὴν σύνθεση της, ἀλλὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν ποὺ μαρτύρησαν γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς τὰ ὀνομάζετε «ἀρλοῦμπες» (ἄλλο κόσμημα πνευματικοῦ ξεπεσμοῦ καὶ “ποιμαντικῆς” ρητορικῆς) καὶ τὰ ξεπουλᾶτε δωρεάν.

Ἕνας πιστὸς τῆς Κορίνθου

Το ...αδιανόητο συνεχίζεται! Ο κακόδοξος Σύρου αντί να καταδικάζει τον αιρετικό, συμπορεύεται μαζί του ως ...Αντίχριστος! --Γιατί μην πείτε ότι έτσι θα έκανε ο Χριστός· θα συμπορευόταν δηλ. με τους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους Αρχιερείς για...φιλανθρωπική δράση!

Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ και ο

ΠΑΠΙΚΟΣ «ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ» ΠΕΤΡΟΣ

ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β'

και Ο Ρ/ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

κ. ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄ και ο Σεβ. Επίσκοπος των Ρ/Καθολικών Σύρου κ. Πέτρος Στεφάνου, όπως κάθε χρόνο, επεσκέφθησαν σήμερα το πρωί τα τρία Ιδρύματα Προστασίας Γήρατος στην Ερμούπολη, το Γηροκομείο των Αδελφών του Ελέους της Ρ.Καθολικής Εκκλησίας, όπου τους υπεδέχθη η Ηγουμένη, Αδελφή Άννα Δούναβη...

το Γηροκομείο της Φιλοπτώχου Εταιρείας του Αγίου Παντελεήμονος, όπου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΑ!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΑ!

  Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα απ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

    Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

  Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

   - Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

    Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια:

    «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;

Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι' αυτό τον ρώτησα:

- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:

- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».

      

    Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.

Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Δεκέμβριος 2008

Πηγή