Δυστυχώς, προωθείται από Αγιορείτες ο Παλαιοημερολογιτισμός!

 Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη 

    Παρουσιάζουμε σήμερα μερικὲς σελίδες ἀπὸ τὸ νεοεκδοθὲν βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος Καρεώτη, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο καὶ οἱ ὁποῖες μᾶς ἐξένισαν.

    Τὶς παρουσιάζουμε γιατὶ ἔτσι νομίζουμε πὼς ἀποκαθίσταται μία ἀδικία ἐναντίον πιστῶν ἀδελφῶν μας ἀποτειχισμένων, οἱ ὁποῖοι κατηγορήθηκαν ὅτι –μὲ ὅσα περὶ Ἡμερολογιακοῦ ἔγραψαν– παρανόησαν καὶ παραποίησαν τὶς θέσεις τῶν ἀποτειχισμένων Ἁγιορειτῶν Πατέρων ποὺ ἀναφέρονταν στὴν Ἀποτείχιση καὶ στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο· ὅτι ἦταν λάθος κίνηση ἡ κριτικὴ κατὰ τῶν Ἁγιορειτῶν, ἀφοῦ τοὺς ἀπέδωσαν θέσεις ποὺ δὲν εἶχαν, καὶ ἄλλα παρόμοια. Δυστυχῶς, ἔγινε ἀκριβῶς τό ....ἀντίθετο!!!

   Ἐπειδή, λοιπόν, συκοφαντήθηκαν ἄνθρωποι ἄδικα, δημοσιεύουμε -σὲ πρώτη φάση- μερικὲς φωτοτυπίες ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος (κάποιες φωτοτυπίες μᾶς ἐστάλησαν ἀπὸ ἀδελφοὺς ἀπὸ τὴ Β. Ἑλλάδα) καὶ ὅταν θὰ ἔχουμε ὅλες τὶς φωτοτυπίες στὰ χέρια μας, ἴσως χρειαστεῖ νὰ ἐπανέλθουμε.

    Στὸ ἐν λόγῳ βιβλίο, λοιπόν, καὶ στὸ ΙΒ΄ κεφάλαιο, ἀπὸ τὴν σελίδα 203 καὶ ἑξῆς, ὑπάρχει ἀναφορὰ ἐκτεταμένη στὴν ἱστορία τοῦ Ἡμερολογιακοῦ προβλήματος. Διαβάζοντάς την κανείς,
νομίζει ὅτι τὸ βιβλίο τὸ ἔχουν γράψει Παλαιοημερολογίτες!

  Ἔτσι ἀρχίζει τὸ κεφάλαιο αὐτὸ ὁ π. Χαρίτων. Στὴν δεύτερη παράγραφο αὐτῆς τῆς σελίδος τοῦ βιβλίου του (σελ. 203) εἶναι φανερὴ ἡ πρώτη σοβαρὴ παραπληροφόρηση! Ἐνῶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ὅρισε ΚΟΙΝΟ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ΚΟΙΝΟ Πασχάλιο, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου, μᾶς δίνει τὴν πληροφορία ὅτι μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο «ἴσχυε ἀδιατάρακτα ὁ ἀποστολοπαράδοτος κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία»!  Μὲ αὐτὰ ποὺ γράφει, ὅμως,

    α) ἀποπροσανατολίζει ἀπὸ τὸ πρόβλημα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, ποὺ δὲν εἶναι τὸ Πασχάλιο, ἀφοῦ Νεοημερολογίτες καὶ Παλαιοημερολογίτες ἔχουμε  ΚΟΙΝΟ Πασχάλιο, ἀλλὰ οἱ 13 ἡμέρες καὶ

    β) ἀποκρύπτει τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ (αὐτὴ ποὺ κυρίως μᾶς ἐνδιαφέρει), ὅτι πολλοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο διατηροῦσαν οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ  ἄλλα  Ἡμερολόγια ἐκτὸς τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ ἄρα ἡ ἀλλαγὴ δὲν εἶναι θέμα δογματικό! Τοῦτο τὸ ἔχουν ἀποδείξει περίτρανα ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μὲ τὴ σχετική  –γνωστὴ στὸ συγγραφέα–  μελέτη του, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσφατα συκοφαντούμενοι ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες λαϊκοί!

    Στὴ συνέχεια γράφει (σελ. 205-206):

    

   Ἐδῶ μᾶς ἀναφέρει γιὰ τὴν ἄρνηση τοῦ Πατριάρχη Ἱερεμία τοῦ Τρανοῦ νὰ δεχθεῖ τὸ Παπικὸ Ἡμερολόγιο. Ἀλλὰ στὴν ἀπάντηση τοῦ Ἱερεμίου –ποὺ παραθέτει– παρατηροῦμε ὅτι ὁ Πατριάρχης δὲν ὁμιλεῖ γενικὰ γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλ' ἑστιάζει τὸν λόγο του στὸ Πασχάλιο! Καὶ τοῦτο εἶναι φυσικό, γιατὶ ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος περὶ Πασχαλίου κανόνισε κι ὄχι περὶ Ἡμερολογίου! Ἀλλὰ καὶ ἡ Σύνοδος τοῦ 1593 (πάλι ὑπὸ τὸν Πατριάρχη Ἱερεμία) «ἀπέκρουσε τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο, δίνοντας καὶ πάλι ἔμφαση στὸ πασχάλιο καὶ μνημονεύοντας τὴν ἀπόφαση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ δὲν καθόρισε Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ Πασχάλιο! Ἄρα κι ἐδῶ ὁ λόγος του εἶναι παραπλανητικός.

  Ὁ συγγραφέας, ὅμως, στοιχώντας στὶς θεωρίες τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, συμπεραίνει(!) ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν δέχεται τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου»! Κι ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία –ὅπως στοὺς πρώτους αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο– ἐφάρμοζε πέραν τοῦ ἑνὸς Ἡμερολόγια, καὶ ἐκεῖνο ποὺ πρωτίστως τὴν ἐνδιέφερε ἦταν τὸ Πασχάλιο· καὶ ἡ ὕπαρξη δύο Ἡμερολογίων δὲν ἐπέφερε διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας τῶν χρησιμοποιούντων διαφορετικὰ Ἡμερολολόγια Ἐκκλησιῶν· ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τοῦ 1920-1923: παρὰ τὴν σκόπιμη καὶ πραξικοπηματικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, δὲν διέκοψε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τὴν κοινωνία μετὰ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ἄλλαξε τὸ Ἡμερολόγιο! Οἱ μόνοι ποὺ διέκοψαν τὴν κοινωνία μὲ ΟΛΕΣ τὶς Ἐκκλησίες –χωρὶς οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες τότε, οὔτε Οἰκουμενιστικὲς νὰ εἶναι, οὔτε νὰ ἀλλάξουν Ἡμερολόγιο– ἦσαν οἱ Παλαιοημερολογίτες!

    Καὶ συνεχίζει ὁ π. Χαρίτων νὰ καταθέτει στοιχεῖα, ὄχι γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ Πασχάλιο, ποὺ δὲν ἰσχύουν γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο!

       Στὴ σελίδα 213, τώρα, ὁ π. Χαρίτων μᾶς παραθέτει τὴν ὀρθὴ ἀπόφαση ποὺ ἔλαβαν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες τὸ 1927. Ἀλλὰ θρηνεῖ, στὴ συνέχεια, κατακρίνοντας καὶ ἐπιρρίπτοντας τὴν κατηγορία σὲ ἐκείνους ποὺ παρέμειναν ἐνσωματωμένοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κι ὄχι σὲ ἐκείνους ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπὸ αὐτή! Καθαρὰ ἡ θέση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν!!! Καὶ ὀνομάζει τοὺς παραμείναντας στὴν Ἐκκλησία "καινοτόμους" (δηλαδή, καινοτόμοι εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς! Ἔτσι μᾶς χαρακτηρίζει ὁ π. Χαρίτων, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς χαρακτηρίζουν καὶ οἱ Παλαιοημερολογίτες), ἐνῶ θεωρεῖ Ὀρθόδοξους τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες!

    Ὑπ' ὄψιν, ὅτι μιλᾶμε γιὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1920, ποὺ δὲν εἶχε στοιχειοθετηθεῖ αἱρετική-δογματικὴ παρέκκλιση (ποὺ νὰ δικαιολογεῖ ἀπόσχιση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία), οὔτε ἀπὸ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πολλῷ μᾶλλον ἀπὸ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ εἶχαν κρατήσει τὸ παλαιὸ Ἡμερολόγιο! Ἡ μονομερὴς εἰσαγωγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, ἔγινε δεκτή, ἕως ὅτου κάποια Σύνοδος τὴν ἐξετάσει, ὅπως ζητοῦσε καὶ ὁ τότε Μητροπολίτης τοῦ Παλαιοῦ Φλωρίνης Χρυσόστομος καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἔκρινε, ὅτι δὲν ἔθιγε τὸ Δόγμα, ὅπως δὲν ἐθίγη τὸ Δόγμα καὶ τοὺς πρώτους –μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο– αἰῶνες, ποὺ ἐχρησιμοποιοῦντο ἄλλα Ἡμερολόγια. Γράφει ὁ π. Χαρίτων:

  Εἶναι φυσικό, λοιπόν, ἀφοῦ ἀκολουθεῖ τὴν λογικὴ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, νὰ ἀποκαλεῖ καινοτόμους τοὺς Νεοημερολογίτες καὶ αἱρετικὸ τὸν τότε Πατριάρχη, μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν Ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή, κι ὄχι γιὰ κάποια αἵρεση!!! Τοῦτο συμπεραίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις τῶν ἴδιων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν· οἱ ἴδιοι οἱ Παλαιοημερολογίτες δηλαδή, ἐρωτώμενοι, γιατί, οὔτε μιὰ φορὰ ἐπὶ δεκαετίες, δὲν ἀναφέρεται στὰ κείμενά τους ἡ δικαιολογία ὅτι ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία λόγῳ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν δηλώσει ὅτι τότε δὲν γνώριζαν αἵρεση μὲ τὸ ὄνομα Οἰκουμενισμός!

    Γράφει ὁ π. Χαρίτων, κάνοντας λόγο γιὰ τοὺς τότε μοναχοὺς καὶ τὸν τότε Πατριάρχη καὶ τὰ ἑξῆς:

    

    Καὶ στὴ συνέχεια, δὲν διστάζει νὰ ἀκολουθεῖ τὴν ἰδεολογία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν γιὰ καινοτομία (=αἵρεση) τῶν Νεοημερολογιτῶν, γράφοντας ὅτι ἔκαναν τὴν διακοπὴ μνημοσύνου οἱ Παλαιοημερολογίτες, «ὅπως ὁρίζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐν καιρῶ αἱρέσεως»!

    

     Ξέχασε ὁ π. Χαρίτων τὴν ὀρθὴ ἀπόφαση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ παραθέτει στὸ βιβλίο του (καὶ παρουσιάσαμε πιὸ πάνω) τὴν ὁποία δὲν ἔχει καταγγείλει καὶ ὡς Ἁγιορείτης δέχεται, ἀφοῦ δὲν ἀνῆκε σὲ ζηλωτικὴ ὁμάδα, ὅπως ὁ συνυπογράφων τὸν ἐναντίον μας λίβελλο π. Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης.  Φαίνεται πὼς ὑπέκυψε στοῦ π. Ἐπιφάνιου τὴν Ἐσφιγμενίτικη ἐπιστημοσύνη (μαζὶ μὲ τὸν π. Σάββα ποὺ προλογίζει τὸ βιβλίο του) καὶ ὅποιων ἄλλων κύκλων τὶς μηχανοραφίες καὶ τὴν ἐπιρροή.

    Ἐπειδὴ ὁ π. Σάββας δήλωσε ὅτι δὲν ἔχει τὶς προθέσεις ποὺ τοῦ ἀποδίδονται ἀπὸ κάποιους, δημοσιεύουμε καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ Προλόγου τοῦ π. Σάββα στὸ βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος, καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ διαχωρίσει τὴν θέση του ἀπὸ αὐτόν, στὸ θέμα ποὺ συζητοῦμε, γιατὶ ἀπὸ τὸν πρόλογο φαίνεται ὅτι συμφωνεῖ κατὰ πάντα.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης: