Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Ἡ παροῦσα ἀνάρτηση ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς χθεσινῆς, τῆς μελέτης δηλ. τοῦ καθηγητῆ Παν. Χρήστου μὲ τίτλο «Ἡ προσπάθεια τοῦ Μ. Βασιλείου περὶ τῆς κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν» καὶ δικό μας ὑπότιτλο «Ἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου».

http://www.paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9771.html

* Πρόκειται γιὰ δύο Ἐπιστολὲς τοῦ Μ. Βασιλείου.

* Τὴν πρώτη τὴν ἀπευθύνει σὲ τρεῖς Αἰγύπτιους Ἐπισκόπους, ἐξόριστους στὴν Παλαιστίνη, οἱ ὁποῖοι, παρότι εἶχον ἐπικοινωνία μετὰ αἱρετικῶν, ὅμως, «εἶχον ὀρθόδοξα φρονήματα οἱ ἴδιοι καὶ ἐδιώχθησαν δι’ αὐτὰ καταφυγόντες εἰς Παλαιστίνην». Ἐκεῖ «ἐνημερώθησαν» γιὰ τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν καὶ τὰ κατέκριναν. «Ταῦτα μαθὼν ὁ Μ. Βασίλειος γράφει πρὸς αὐτοὺς τῆν παροῦσαν» ἐπιστολήν (Μπιλάλη Νικόδημου, Ἁγιορείτου μοναχοῦ).

* Τὴν δεύτερη Ἐπιστολὴ τὴν ἀπευθύνει πρὸς τὸν ἐκλεγέντα ὡς διάδοχον τοῦ Μ. Ἀθανασίου, τὸν Ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας Πέτρον.

* Μὲ τὴν πρώτη ἐπιστολὴ ὁ Μ. Βασίλειος ἐπαινεῖ τοὺς τρεῖς Ἐπισκόπους α) ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἀντελήφθησαν ἐγκαίρως τὶς καινοτομίες τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἦσαν ἀντίθετες μὲ τὶς ἀποστολικὲς διδασκαλίες β) ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι δὲν ἀνέχτηκαν νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ σιωπὴ ἡ βλάβη ποὺ προκαλοῦν οἱ αἱρετικοὶ στοὺς πιστούς, γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀντιμετώπιζαν φανερά, παρότι εὑρίσκοντο σὲ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία!

[Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σύγχρονους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐνεργήσουν ὡς Ποιμένες (καὶ ἄρα δὲν ὁμολογοῦν τῆν Πίστη εἰς Χριστόν), φοβούμενοι τὴν ὑποθετικὴ περίπτωση τῆς τυχὸν καθαιρέσεώς τους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους αἱρετικοὺς Πατριάρχες. Τοῦτο ὡμολόγησε ἕνας ἀκριτικὸς Ἐπίσκοπος «παραδοσιακός», ὅπως ἀποκάλυψε πρωτοπρεσβύτερος καὶ πρόσφατα δημοσιεύσαμε. Αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος λόγος ποὺ δὲν μιλοῦν οἱ μὴ οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ἐπιτρέποντας ἔτσι νὰ βλάπτονται οἱ πιστοί, τὰ πνευματικά τους δηλ. παιδιά, μολυνόμενα ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ (ὅσους ἐγκολπώνονται τὶς πολυπληθεῖς κακοδοξίες του) ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Καί, ὤ τῆς παραφροσύνης! Ὄχι μόνο δὲν ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς διωκομένης σήμερα Πίστεως, ἀλλὰ ἀντίθετα καθησυχάζουν τοὺς πιστούς, πὼς σώζονται παραμένοντας στὴν Ἐκκλησία, ποὺ διοικεῖται ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ σιγά-σιγὰ ἁλώνεται ἀπὸ τὴν αἵρεση, καὶ ἐνῶ κοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς!].

* Ἐπίσης, ὁ Μ. Βασίλειος καταθέτει τὸ αὐτονόητο καὶ ὁλοφάνερο συμπέρασμα ὅτι ὁ αἱρετικὸς γενικὰ στέκεται ἐμπόδιο στὴν σωτηρία τῶν πιστῶν· πολὺ δὲ μεγαλύτερο εἶναι  τὸ κακὸ ποὺ προκαλεῖ, ὅταν δὲν ἔχει ἀκόμα –ὡς αἱρετικός– καταδικασθεῖ καὶ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ προκαλεῖ σύγχυση στοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ

Μ. Βασίλειος: Για όσους κοινωνούν με τους αιρετικούς (σήμερα τους Οικουμενιστές) που "προέρχονται ἀπὸ ἡμας"

  Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων:

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΕΡΟΙ  ΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Στὴν πρὸς «Δυτικοῖς» ἐπιστολή του ὁ Μ. Βασίλειος, γράφει:

«Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ καὶ ἀναίσχυντον τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν, ἀφοῦ φανερῶς ἀπεκόπη ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, παραμένει εἰς τὴν πλάνην του, ἀλλ’ ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους.

Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν ἐξωτερικόν (βίον) ἥμερον καὶ πρᾶον, ἐνῶ ἐσωτερικῶς κατασπαράσσουν ἀνηλεῶς τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, μάλιστα διότι ἔχουν ἀρχικῶς προέλθει ἀπὸ ἡμᾶς, εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους, αὐτοί (κυρίως) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ δύσκολοι εἰς τὸ νὰ προφυλαχθῇ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς: (Οἱ δὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου περιβεβλημένοι καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἥμερον προβαλλόμενοι καὶ πραεῖαν, ἔνδοθεν δὲ σπαράσσοντες ἀφειδῶς τὰ Χριστοῦ ποίμνια καὶ διὰ τὸ ἐξ ἡμῶν ὡρμῆσθαι εὐκόλως ἐμβάλλοντες βλάβην τοῖς ἁπλουστέροις, οὗτοί εἰσιν οἱ χαλεποὶ καὶ δυσφύλακτοι).

» Αὐτοί (ἀκριβῶς), ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας, νὰ γνωστοποιηθοῦν δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἤ, ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν), νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ, ἐὰν  παραμείνουν διεστραμμένοι, νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν.

» Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νὰ μνημονεύσωμεν αὐτοὺς ὀνομαστικῶς, ὥστε καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι νὰ γνωρίσετε ποῖοι κάμνουν ταραχὰς μεταξύ μας, ἀλλὰ καὶ νὰ κάμετε τοῦτο φανερὸν εἰς τὰς Ἐκκλησίας σας. Διότι ὁ ἰδικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται εἰς τοὺς πολλοὺς ὕποπτος, ὅτι δῆθεν ἕνεκα μερικῶν προσωπικῶν διαφορῶν προτιμῶμεν νὰ δεικνύωμεν ἀπέναντί των στάσιν μικρόψυχον (καὶ φιλόνικον)».

(Μ. Βασιλείου, Τοῖς Δυτικοῖς, ἐπιστ. σξγ΄, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», (μτφρ. Μπιλάλη Νικόδημου, μοναχοῦ ἁγιορείτου, ὅπ. παρ., κεφ. 2, σελ. 124-125).

Καὶ σὲ ἄλλη ἐπιστολὴ γράφει ὁ Μ. Βασίλειος μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα:

«Τὰ μὲν οὖν παρὰ τῶν Ἀρειανῶν (σ.σ. σήμερα Παπικῶν) ἔκπαλαι κατὰ τῆς Ἐκκλησίας σκευωρούμενα, εἰ καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ κατὰ πᾶσαν διαβεβοημένα τὴν οἰκουμένην, ἀλλ' οὖν φορητὰ ἡμῖν ἐστι διὰ τὸ παρὰ φανερῶν ἐχθρῶν καὶ πολεμίων τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας γίνεσθαι· οὓς ὅταν μὴ ποιήσωσι τὰ συνήθη, θαυμάζομεν, οὐχ ὅταν μέγα τι καὶ νεανικὸν κατὰ τῆς εὐσεβείας τολμήσωσι.  Λυπεῖ  δὲ  ἡμᾶς  καὶ  ταράσσει  τὰ παρὰ τῶν ὁμοψύχων  καὶ ὁμοδόξων  γινόμενα» (Μ. Βασιλείου, Πρὸς Πέτρον Ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας, ἐπιστ. σξϚ΄, κεφ. 1, στιχ. 12-20, σελ. 136).

Ἡ μετάφραση (Μπιλάλη Νικοδήμου, ἁγιορείτου μοναχοῦ): 

«Ὅσα λοιπὸν ἀφ’ ἑνὸς δολιεύονται οἱ Ἀρειανοὶ ἀνέκαθεν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, μολονότι εἶναι πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ διατυμπανισμένα εἰς ὅλην τὴν Οἰκουμένην, παρὰ ταῦτα μᾶς εἶναι ὑποφερτά, λόγῳ τοῦ ὅτι γίνονται ἀπὸ φανεροὺς ἐχθροὺς καὶ πολεμίους τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας. Μάλιστα τοὺς θαυμάζομεν, ὅταν δὲν κάνουν ὅ,τι συνηθίζουν καὶ ὄχι ὅταν τολμήσουν κάτι σοβαρὸν καὶ θρασὺ ἐναντίον τῆς εὐσεβοῦς πίστεως. Ἀφ’ ἑτέρου ὅμως μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς ταράσσουν ὅσα γίνονται ἀπὸ τοὺς ὁμοψύχους καὶ ὁμοδόξους»

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἡ Πατερικὴ στάση στοὺς  Θεολογικοὺς Διαλόγους", Σημάτη Παναγιώτη 

Πρόσεχε σεαυτὸν, ὦ ἱερεῦ... μηδὲ μεταδίδῳς τὸ θεῖον σῶμα ὅπου οὐ χρή (Μ. Βασιλείου)

Πρόσεχε σεαυτὸν, ὦ ἱερεῦ, καὶ βλέπε τὴν διακονίαν, ἣν παρέλαβες, ἵνα ἀναπληρώσῃς αὐτὴν μετὰ φόβου Θεοῦ. Βλέπε λοιπόν· οὐ γὰρ ἐπίγειον διακονίαν ἐνεχειρίσθης ἀλλὰ οὐράνιον, οὐκ ἀνθρωπίνην ἀλλ' ἀγγελικήν· σπούδασον σεαυτὸν παραστῆσαι ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας· πρόσεχε, μὴ στῇς εἰς σύναξιν ἔχων ἔχθραν μετά τινος, ἵνα μὴ φυγαδεύσῃς τὸν Παράκλητον.

Ἡμέρᾳ συνάξεως μὴ δικάζου, μηδὲ φιλονείκει τὸ καθόλου· ἀλλὰ κρυπτόμενος εὔχου, ἀναγινώσκων μέχρι ταύτης τῆς ὥρας· καὶ οὕτω παράστα ἐν κατανύξει τῷ ἁγίῳ θυσιαστηρίῳ· μηδὲ περιβλεπόμενος ὧδε κἀκεῖσε· μὴ ἐν σπουδῇ τὰς εὐχὰς συντέμνοις· ἀλλὰ παρακαλῶν, μὴ λάμβανε πρόσωπόν τινος, ἀλλ' ὅρα τὸν προκείμενον βασιλέα, καὶ τὰς παρεστώσας δυνάμεις κύκλωθεν· καὶ μὴ ὑποκρίνου, μηδὲ μεταδίδῳς τὸ θεῖον σῶμα ὅπου οὐ χρή. Σεαυτὸν ἄξιον

Σιγά, μεθοδικά, μετά το Φανάρι και στην Αθήνα "μονιμοποιούνται" οι Οικουμενιστικές συμπροσευχές υπό τα ένοχα βλέμματα των αντι-Οικουμενιστών!

 Φωτογραφίες από την Δοξολογία για τη νέα χρονιά στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών

Δοξολογία για τη νέα χρονιά στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών 1.1.2017

Fax του Γόρτυνος Ιερεμία προς τον πατρ. Βαρθολομαίο: «Καταθέτω τόν εαυτόν μου …ὡς στρατιώτην Σας»!

Καὶ κείμενο τοῦ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ, σχετικὰ μὲ θέση τοῦ μητροπολίτου Γόρτυνος

Σεβασμιώτατε κ. Ιερεμία: 

Κολοβὰ φίδια και λύκοι,

 ἢ καλοὶ Ποιμένες;

   Ὁ Οἰκουμενιστικὸς ἰὸς δρᾶ διαλυτικὰ στὸ χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἐπίσκοποι ποὺ οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τοὺς ἔχουν γιὰ «κορώνα» τους, προπαγανδίζουν ἕνα Οἰκουμενιστικὸ συνονθύλευμα ἐπισκοποκεντρικῆς καὶ Ζηζιούλιας ἐκκλησιολογίας. Μιὰ τέτοια θεώρηση κακόδοξη καὶ ἀφ’ ἑαυτῆς ἀντιφατική, ψηλαφοῦμε στὰ ἔργα τοῦ μητροπολίτη Γόρτυνος Ἱερεμία, ὅπως στὸ ἔργο του «Ἡ Θεία Λειτουργία».

Γράφει συγκεκριμένα καὶ ἀπόλυτα:

«Και για να δηλώσουμε λοιπόν ότι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού πρέπει οπωσδήποτε να μνημονεύσουμε τον Επίσκοπο. Η μνημόνευση δηλαδή του Επισκόπου δεν είναι απλά μια προσευχή γι' αυτόν, αλλά είναι μια ομολογία ότι έχουμε ενότητα μαζί του και έτσι λοιπόν ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού. Η γραμμή αυτή, η θέση αυτή, αγαπητοί μου χριστιανοί είναι πέρα για πέρα μια σωστή ορθόδοξη εκκλησιολογία»!

  Ἂς δοῦμε τὴν κραυγαλέα ἀντίφαση τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστῆ Ἐπισκόπου, ποὺ οἱ ἐπισκοποκεντρικὲς καὶ δεσποτοκρατικὲς ἀντιλήψεις δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ σκεφθεῖ κάτι ἁπλούστατο· τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὲς φορὲς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας παρουσιάστηκαν Ἐπίσκοποι αἱρετικοί! Σχεδὸν ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ ἦσαν ἱερωμένοι, γι’ αὐτὸ καὶ ἐναντίον τους συντάχτηκαν πληθώρα Ἱερῶν Κανόνων! Στὴν ἐποχή μας δέ,  κατὰ τὴν ὁποία γράφει τὸ βιβλίο του, εἶναι γνωστὸ ὅτι κυριαρχεῖ μιὰ αἵρεση, ποὺ ὁ ἴδιος ἀποδέχεται ὡς Παναίρεση· ὁ Οἰκουμενισμός.

   Μάλιστα ὁ κ. Ἱερεμίας, ἐναντίον αὐτῆς τῆς Παναίρεσης ὑπέγραψε ἕνα κείμενο, τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» καὶ τοῦ ἡγέτου τῆς Παναιρέσεως Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, ἀσχέτως ἂν μὲ γελοῖα ἐπιχειρήματα πῆρε πίσω τὴν ὑπογραφή του καὶ δὲν ντράπηκε νὰ μᾶς παρουσιάσει ὁ ἴδιος καὶ τὸ ἐπαίσχυντο fax ποὺ ἔστειλε στὸν Πατριάρχη.

Συγκεκριμένα ἔγραφε:

«Μετά ἀπό αὐτό συνέταξα σύντομα ἕνα κείμενό μου πρός τόν Πατριάρχη, τό ὁποῖο ἀπέστειλα μέ fax στό Πατριαρχεῖο. Στό κείμενό μου αὐτό ζητῶ συγγνώμη ἀπό τόν Πατριάρχη μας γιά τήν πικρία πού τοῦ ἐπροξένησα, ἐξηγῶ ὅτι ὑπέγραψα τό κείμενο νομίσας ὅτι θά ὑπογραφεῖ ἀπό πολλούς Ἱεράρχες (σ.σ.: δηλ. κ. Ἱερεμία, δὲν σᾶς ἐνδιέφερε ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ὀρθότητα τοῦ κειμένου τῆς «Ὁμολογίας», ἀλλὰ τό …πόσοι τὸ ὑπέγραφαν!!!) καί ὄχι μόνο ἀπό τρεῖς καί ἐν τέλει δηλώνω ἐπί λέξει: «Ἡ ἀλήθεια, Παναγιώτατε, εἶναι ὅτι μέ συγκινοῦν καί μέ ἠλεκτρίζουν οἱ ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνες καί καταθέτω τόν ἑαυτόν μου μέ τήν μικράν του δύναμιν ὡς στρατιώτην Σας διά τοιούτους ἀγῶνας, πρόθυμον εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας»!  (ἐδῶ)

   Κρίμα! Σὲ ποιά κατάπτωση φτάνει ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μείνει Ἐπίσκοπος!

    Ἀκόμα κι ἂν ἦταν ἕνα παιδάκι τοῦ Δημοτικοῦ, ὁ κ. Ἱερεμίας, μετὰ ἀπὸ τόσες ἑκατοντάδες φορὲς ποὺ ἔχουν παρουσιαστεῖ τὰ ἁγιοπατερικὰ κείμενα τὰ τελευταῖα χρόνια, περὶ αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου, θὰ πειθόταν καὶ θὰ μποροῦσε νὰ διακρίνει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διὰ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τῶν Προφητῶν του, διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ διὰ τῶν Ἁγίων, γνωρίζει α) ὄχι μόνο Ὀρθόδοξους Ἐπισκόπους καὶ Καλοὺς Ποιμένες, ἀλλὰ β) καὶ ψευδεπισκόπους, καὶ ψευδοποιμένες, καὶ ψευδοδιδασκάλους καὶ κακοὺς Ποιμένες, οἵτινες διαφθείρουν τὴν ποίμνη Του! Καὶ δὲ θὰ ἀπέδιδε αὐτὴ τὴν ἄγνοιά του στὸ γεγονὸς ὅτι "Ἔχω περιπλακεῖ μέ τήν ἑρμηνεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶναι καί τά ποιμαντικά τῆς Μητροπόλεως καί δέν ἀπομένει χρόνος γιά τήν μελέτη τῆς ἀντιαιρετικῆς θεολογίας."!

 Ἀσφαλῶς, τοὺς πρώτους, τοὺς Ὀρθοδόξους δηλ. Ἐπισκόπους ὀφείλομε νὰ ἀποδεχόμαστε καὶ νὰ μνημονεύουμε. Τοὺς δεύτερους, ὅμως νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, νὰ ΜΗΝ τοὺς μνημονεύουμε. Τοῦτο ἔκαναν οἱ Ἅγιοι· δηλαδὴ δὲν μνημόνευαν αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους. (Καὶ μὴν θελήσει ὁ Γόρτυνος καὶ ὅποιοι καλοθελητὲς νὰ ἐπαναλάβουν τὴν ἀνόητη ἐρώτηση: καλὰ οἱ Ἅγιοι, ἦταν Ἅγιοι, ἐσεῖς εἶστε Ἅγιοι καὶ τοὺς μιμεῖσθε;).

    Τὰ παραδείγματα μὴ μνημονεύσεως αἱρετικῶν Ἐπισκόπων εἶναι πολλά. Πολλοὶ ἱερομόναχοι, μοναχοὶ καὶ πιστοὶ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ ΝΟΜΙΜΟΥ καὶ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ Πατριάρχη Νεστορίου, τοῦ Καλέκα, τοῦ Βέκκου καὶ ἄλλων πολλῶν. Αὐτοὶ ἦσαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅπως κακόδοξα γράφει ὁ Γόρτυνος Ἱερεμίας; Ὄχι βέβαια.

    Γι’ αὐτὸ ἐπαινέθηκαν· ὁ ἅγιος Κύριλλος ἐπαίνεσε τοὺς πιστοὺς τῆς Κωνσταντινουπόλεως μὲ Ἐπιστολές του·  ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τοὺς Ἰωαννίτες. Ἄλλοι ἁγιοκατατάχτηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ὁ ἅγιος Μάξιμος, ὁ ἅγιος Θεόδωρος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος, οἱ ὁσιομάρτυρες Ἁγιορεῖτες Πατέρες κ.ἄ.

    Χρησιμοποιεῖ στὴ συνέχεια ὡς ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο, τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου: «Ενωθείτε με τον Επίσκοπο»! Θὰ μᾶς τρελάνει ὁ Σεβασμιώτατος μεταχειριζόμενος τὸν ὕπουλο τρόπο παρουσιάσεως ἀποσπασματικῶν χωρίων, ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ Χιλιαστὲς γιὰ νὰ διαστρέψουν τὴν Γραφή. Μόνο μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, λοιπόν, πρέπει νὰ ἑνωθοῦμε; Ὄχι μὲ τοὺς ἱερεῖς μας; Ὄχι καὶ μὲ τοὺς ἄλλους πιστούς; Νοεῖται χριστιανὸς μὲ χάρη Θεοῦ, ποὺ νὰ μὴν ἑνώνεται μὲ ὅλους τοὺς πιστούς; Ἀλλὰ τὸ σημαντικό: Ἂν ὁ Ἐπίσκοπος αἱρετίζει, μᾶς διδάσκει ἡ Γραφὴ νὰ ἑνωνόμαστε μαζί του; Νὰ παραμένουμε σὲ κοινωνία μαζί του; Ἢ μᾶς διδάσκει νὰ φεύγουμε ἀπ’ αὐτόν, ὅπως φεύγουμε ὅταν βλέπουμε φίδι; Δὲν εἶναι φίδια κολοβά, ὅσοι μᾶς λένε πράγματα ἀντίθετα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο; Μὲ ποιούς ποιμένες συμφωνεῖ ὁ Γόρτυνος; Μὲ ποιούς θέλει νὰ μοιάσει; Μὲ τὰ κολαβὰ φίδια καὶ τοὺς λύκους, τοὺς μισθωτοὺς ποιμένες ποὺ ὑποβοηθοῦν τὸ ἔργο τῶν Οἰκουμενιστῶν ἢ μὲ τοὺς «καλοὺς Ποιμένες» τοῦ Χριστοῦ;    

    Στὴν τρίτη παράγραφο τοῦ κειμένου ὁ Γόρτυνος παρουσιάζει τὴν ἀντι-ἐκκλησιολογία του καὶ λέγει ὅτι μόνο «ὅταν μνημονεύουν οι Ιερείς και οι χριστιανοί μας τον Επίσκοπο τους, και ο Επίσκοπος τὴ Σύνοδο καὶ τὸν Πατριάρχη, δηλώνουν με αυτό ότι ανήκουν στην καθ' όλου Εκκλησία του Χριστού»!!!

 Οὐδόλως στὸν συγχυσμένο νοῦ τοῦ μητροπολίτη ἀπὸ τὴν παναίρεση (νά, ἡ μόλυνση τῆς αἱρέσεως, ποὺ εἶναι σκοτισμὸς τοῦ νοῦ κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο) ἔρχεται ἡ θέση ὅτι: Ἐκκλησία καὶ πλάνη δὲν συμβιβάζονται. Καὶ ἄρα, ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι πλανεμένος, δὲν εἶναι μὲ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ὁ πιστὸς ποὺ εἶναι μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἀλήθεια, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μὲ τὸν κακόδοξο καὶ κακοδιδάσκαλο Ἐπίσκοπο, οὔτε νὰ μνημονεύει αὐτὸν τὸν Ἐπίσκοπο.

   Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Γόρτυνος (ἀπηχοῦσα τὴν Ζηζιούλεια ἐκκλησιολογία) πάσχει ἐκ κατασκευῆς, συνεχίζει νὰ παράγει κακοδοξίες. (Ὑπ’ ὄψιν ὅτι: ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἄρθρο τοῦ Γόρτυνος ἐπέλεξαν κάποιες φράσεις οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου, γιὰ νὰ κατοχυρώσουν(!) ἐκκλησιολογικὰ τὴν ὀρθότητα τῆς διώξεως τοῦ π. Παΐσιου ἀπὸ τὸν κ. Θεόκλητο! Βλέπετε ὁ ἰὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κυκλοφορεῖ στὰ κηρύγματα καὶ τὶς ὁμιλίες τῶν συναδέλφων Δεσποτάδων).

   Ἂς δοῦμε τὴ συνέχεια. Γράφει ὁ Γόρτυνος: «Αν όμως ένας Επίσκοπος κόψει την μνημόνευση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας που ανήκει ή του Πατριάρχου, δημιουργεί πρόβλημα στην ποίμνη του»! Δὲν ἀποτελεῖ τοῦτο διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς πίστεως; Πρόβλημα δημιουργεῖ, Σεβασμιώτατε, ὅποιος κόψει τὴν μνημόνευση τοῦ κακοποιοῦντος τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικοῦ; Ἢ ὅποιος διακόψει τὴν σχέση του μὲ τὸν κακοποιοῦντα τὴν ἀλήθεια Ἐπίσκοπο ἢ Σύνοδο;

   Καὶ γιατί λέτε, «εκκλησία εννοώ εδώ την Σύνοδο των Ιεραρχών»; Οἱ Ἱερεῖς, οἱ Μοναχοί, ὁ πιστὸς Λαὸς δὲν ἔχει λόγο στὴν Συνοδικὴ διαδικασία εὕρεσης καὶ διατήρησης τῆς Ἀλήθειας; Δὲν τοῦ ἔχει δοθεῖ τὸ δικαίωμα νὰ τὴν ἀποδέχεται καὶ νὰ τὴν ἐπισφραγίζει ἢ νὰ τὴν ἀπορρίπτει; Καὶ μὴ μᾶς πεῖτε ὅτι αὐτὰ δὲν τὰ γράφω γιὰ ἐκεῖνον ποὺ ἐναντιώνεται στὸν μὴ ὀρθοτομοῦντα Ἐπίσκοπο, ἀλλὰ τὰ γράφω γιὰ ἐκεῖνον ποὺ «νόμισε ή πίστευε ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας του ή ο Πατριάρχης δεν ορθοτομούν». Καὶ μὴν τὸ ἰσχυρισθεῖτε αὐτό, γιατὶ τὰ τελευταῖα χρόνια μιλᾶμε καὶ ἔχουμε πρὸ ὀφθαλμῶν μας τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποία κι ἐσεῖς ὀνομάζετε παναίρεση. Ἐδῶ μάλιστα θὰ ἀποκαλύψω (δὲν πρέπει νὰ τὸ κρατήσω ἄλλο) ὅτι, ὅταν μοῦ τηλεφωνήσατε ἀργὰ τὸ βράδυ, πρὶν ἀπὸ χρόνια, γιὰ νὰ μοῦ παραπονεθεῖτε ὅτι σᾶς ἐξέθεσα μὲ ἕνα ἄρθρο μου, θέλοντας κατὰ τὴν συζήτηση νὰ μοῦ ἀποδείξετε τὴν ὀρθοδοξία σας, καὶ ὅτι συμφωνεῖτε μαζί μου ὄχι μόνο στὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι αἱρετικός, ἀλλὰ κι ὅτι σωστὸ εἶναι νὰ κατονομάζουμε τοὺς αἱρετικούς, μοῦ εἴπατε: Ἤμουν ἕτοιμος σὲ μιὰ Θ. Λειτουργία νὰ μὴν μνημονεύσω τὸ ὄνομα τοῦ Πατριάρχου, ἀλλὰ μὲ ἀπέτρεψε ὁ Ἀρχιμανδρίτης, στὸν ὁποῖο τὸ ἐκμυστηρεύτηκα! Ἄρα θεωρεῖτε κι ἐσεῖς τὸν Πατριάρχη αἱρετικό, ἀλλὰ δὲν τὸ λέτε! Καὶ δὲν τὸ λέτε, γιατὶ τότε, πῶς θὰ ἀντέξετε νὰ σᾶς πάρει τὸ θρόνο, ποὺ τόσο ἐπιθυμούσατε καὶ τόσες προσευχὲς κάνατε, πηγαίνοντας γονατιστὸς στὴν Παναγία τοῦ Προυσσοῦ;

   Κρίμα, Σεβασμιώτατε, γιὰ ὅσα γράφετε, γιὰ ὅσα εἴπατε στὴν Κόρινθο καὶ γιὰ ὅσα ἐκεῖ ἀποδεχτήκατε, γιὰ ὅσα Πρωτοχρονιάτικα ἀποφασίσατε νὰ γράψετε κατὰ τοῦ π. Νικολάου Μανώλη καὶ γιὰ ὅσα κακόδοξα -μὲ τὴν σημερινή σας 4^η- Ἐπιστολὴ διδάξατε στὸ ποίμνιό σας.

Σημάτης Παναγιώτης

Τὸ ἄρθρο ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γόρτυνος:

33. Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

1. Συνεχίζουμε, αγαπητοί μου χριστιανοί, τα κηρύγματά μας στην Θεία Λειτουργία. Είχαμε μείνει στις μνημονεύσεις ζώντων και τεθνεώτων, που κάνει ο Ιερέας μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, την ώρα που ο ψάλτης ψάλλει πανηγυρικά τον ύμνο της Παναγίας "Άξιον έστιν". Είναι σημαντικές οι μνημονεύσεις αυτές και μάλιστα σας είπα στο προηγούμενο κήρυγμα ότι και εσείς πρέπει να συνοδεύσετε τον Ιερέα με μνημονεύσεις των δικών σας προσώπων.

Εκείνη όμως η μνημόνευση που πρέπει να την προσέξουμε ιδιαίτερα και την οποία ακούτε από τον Ιερέα, γιατί την λέει εκφώνως, είναι η μνημόνευση για τον Επίσκοπο του τόπου. "Έν πρώτοις", λέγει ο Ιερέας, δηλαδή, πρώτα απ' όλα, "μνήσθητι, Κύριε,

Απροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ οικουμενιστικών θέσεων από τον Γόρτυνος Ιερεμία πρωτοχρονιάτικα!

Ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, δυστυχῶς, ἐπέλεξε τὸν δρόμο τῆς κακοδοξίας! Συνεχῶς ἐκτίθεται καὶ ἐν βρασμῷ ψυχῆς καὶ ἐν θυμῷ διαγράφει καὶ καταλύει τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (καταδικασμένους καὶ μὴ καταδικασμένους).

   Δυστυχῶς δὲν πείθεται ἀπὸ τὰ ἑκατοντάδες χωρία τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἔχουν δημοσιευθεῖ καὶ πείθουν καὶ ἕνα πρωτοετὴ φοιτητὴ θεολογίας γιὰ τὴν Ἁγιογραφικὴ Ἐντολὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Δυστυχῶς καὶ πάλι, ποὺ ἕνας θεωρούμενος ἀντι-Οἰκουμενιστὴς Ἐπίσκοπος διαστρέφει οἰκτρά (καὶ κουτοπόνηρα) συγκεκριμένους Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, παραπλανῶν τοὺς πιστοὺς καὶ διδάσκων ψευδῶς καὶ μὲ δόλο ὅτι ὅποιος πραγματοποιήσει Διακοπὴ Μνημοσύνου (ἀποτείχιση) βγαίνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία!!! Τοῦτο δὲν λένε κι οἱ Οἰκουμενιστές; Γι' αὐτό, ὅσοι πιστοὶ πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ νὰ διαμαρτυρηθοῦν ἔντονα γιὰ τὶς κακοδοξίες του.

  Νομίζουμε ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ κατάντημα καὶ ξεκάθαρη προπαγάνδα ὑπὲρ τῶν παρομοίων θέσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν καί, ἂν τὰ ἔλεγε αὐτὰ πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες, θὰ τοῦ ἐγίνετο καταγγελία ἀπὸ πιστοὺς καὶ θὰ λογοδοτοῦσε στὴν Ἱ. Σύνοδο! Βέβαια σήμερα τοῦτο θὰ ἦταν μάταιο, ἀφοῦ οἱ Οἰκουμενιστὲς συνάδελφοί του κατέχουν τὶς ἡγετικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας.

  Παρουσιάζουμε τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ἱερεμία καὶ μιὰ παλαιότερη ἀνάρτησή μας γιὰ τὶς θέσεις του. Σύντομα θὰ σχολιάσουμε τόσο τὴν στάση του στὴν Κόρινθο ὅσο καὶ ἄλλες κακόδοξες τοποθετήσεις του.

 Επιστολή Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία περί Αποτειχίσεως

 

          

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

    

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1η Ἰανουαρίου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 4η

ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

(Μέ ἀφορμή τό κατ᾽ ἐμοῦ κείμενο

τοῦ Πρωτ. Νικολάου Μανώλη)

Ἀγαπητοί μου συλλειτουργοί Ἀδελφοί

καί εὐσεβεῖς χριστιανοί

τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως.

Σᾶς εὔχομαι εὐλογημένο ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό τό νέο ἔτος 2017.

Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, νά διαβάσετε τήν παροῦσα μου ἐπιστολή, τήν ὁποία ἔγραψα μέ πόνο καί ἀγάπη πρός Σᾶς. Καί παρακαλῶ νά τήν διαβάσετε, γιατί πρόκειται γιά τήν σωστή πνευματική μας πορεία, τήν ἐκκλησιολογική μας πορεία, δηλαδή, πρόκειται γιά τήν σωτηρία μας.

1. Μέ ἀφορμή τά φιλοπαπικά καί φιλοοικουμενιστικά κινήματα πού παρατηροῦνται στίς ἡμέρες μας, ὅπως συνέβαιναν καί παλαιότερα καί τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καταδικάζουμε, γιατί ὁ παπισμός εἶναι αἵρεση, ὁ δέ οἰκουμενισμός παναίρεση, μερικοί, κληρικοί καί λαϊκοί, δείχνουν ἕναν ὑπέρμετρο ἄκριτο καί ἄτακτο ζῆλο καί ἐπιτίθενται

Είναι "κοινωνικοί" οι αποδεχόμενοι πολλές Εκκλησίες, εκτός από την ΜΙΑ Ορθόδοξο Εκκλησία;

Πηγή: https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9771.html

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ «apostoliki-diakonia.gr».

Ἐκτὸς τῶν ἄλλων σημαντικῶν στοιχείων ποὺ περιέχει, παρουσιάζει καὶ κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου, τὶς ὁποῖες, φυσικά, πραγματοποίησε πρὸ συνοδικῆς καταδίκης τῶν αἱρετικῶν –διαχρονικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία συνοψίζει καὶ ὁ ΙΕ΄ κανόνας.

Τὸ ὑπενθυμίζουμε σ’ αὐτοὺς ποὺ περιμένουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς (πατρ. Βαρθολομαῖος, Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, Σερβίας Εἰρηναῖος, μετὰ τῶν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, Δημητριάδος Ἰγνάτιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο κ.λπ.) νὰ συγκαλέσουν Σύνοδο καὶ νὰ ...ἀνακηρύξουν τοὺς ἑαυτούς τους οἱ ἴδιοι ὡς αἱρετικούς!
   Τὸ ὑπενθυμίζουμε, δηλαδή, στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές (καὶ ὅσους αὐτοὶ ἐπηρεάζουν), οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ ἀφελείᾳ τους περιμένουν, νὰ γίνει πρῶτα ἡ ἀποκήρυξη τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπὸ Σύνοδο καὶ  τ ό τ ε  νὰ διακόψουν τὴν μετ’ αὐτῶν ἐπι-κοινωνία!!!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο:

* «Δια τον αρχιεπίσκοπον της Καισαρείας η κοινωνία δεν είναι απλή λέξις, αλλά κατάστασις υπάρξεως του εκκλησιαστικού οργανισμού ως σώματος του Χριστού και έδρας του Αγίου Πνεύματος, είναι κατηγορία της Εκκλησίας».

* «Εφ' όσον ο Χριστός ως κεφαλή είναι εἷς, μία είναι και η Εκκλησία ως σώμα αυτού. Το δε σώμα δεν είναι δυνατόν να ευρίσκεται εις κατάστασιν διασπάσεως...

Η Εκκλησία αποτελεί επίσης την κοινότητα του Αγίου Πνεύματος, καθ' όσον είναι το κατ' εξοχήν πεδίον ενεργείας αυτού».

* «Η αίρεσις διαταράσσει την ενότητα και την ειρήνην της Εκκλησίας. Φυσικά δεν την διασπά, αλλ' αποσπά μέλη, τα οποία τότε χάνουν τον θεανθρώπινον χαρακτήρα των...

...ἐπί μέρους τμήματα της Εκκλησίας ήσαν αι αυτοτελείς επισκοπαί, η δε ενότης αυτής κατά τας εγκοσμίους σχέσεις της εξεφράζετο δια της επικοινωνίας των επισκόπων μεταξύ των· τούτο είναι ό,τι συνήθως καλούμεν κοινωνίαν των Εκκλησιών.

* Ὁ Μ. Βασίλειος «διέκρινε μεταξύ κοινωνίας αγάπης και κοινωνίας πίστεως..., η ορθή πίστις είναι το θεμέλιον της κοινωνίας και η κοινωνία με τους ορθοδόξους σημαίνει τοποθέτησιν εις την μερίδα των δικαίων κατά την ημέραν της κρίσεως».

* «Η κοινωνία με τους αιρετικοὺς είναι ανεπίτρεπτος. Η ομολογία των Πατέρων τούτων, διατυπωθείσα δι' ενεργείας του Αγίου Πνεύματος επ' αυτούς, αποτελεί γνησίαν έκφρασιν της χριστιανικής διδασκαλίας και η αποδοχή της εν συνόλω, χωρίς παράλειψιν ούτε λέξεως, είναι θεμελιώδες καθήκον παντός χριστιανού, πολύ δε περισσότερον του επισκόπου. Είναι δε ως ελέχθη, ανεπίτρεπτος η κοινωνία με τους αθετούντας εν όλω ή εν μέρει την ομολογίαν αυτήν, διότι η αθέτησις θέτει αυτομάτως εκτός Εκκλησίας».

* «Δια τούτο ο Βασίλειος, όταν παρενεβάλλετο παρεκτροπή εις την πίστιν, δεν εδίσταζε να διάσπαση παλαιάς φιλίας. Συνεδέετο από της νεανικής του ηλικίας, και μάλιστα οικογενειακώς, με τον Ευστάθιον Σεβαστείας, τον οποίον επηρέαζε σοβαρώς εις τα φρονήματα επί τίνα χρόνον, ενώ ο ίδιος επηρεάζετο από αυτόν εις τα θέματα του μοναχικού βίου. Αι υποδείξεις πολλών ομοφρόνων του περί υπόπτων φρονημάτων αυτού δεν ήρκεσαν δια να τον οδηγήσουν εις μεταβολήν αισθημάτων. Όταν όμως επείσθη ότι πράγματι ο Ευστάθιος ηκολούθει αιρετικήν γραμμήν, δεν εδίστασε να διακόψη πάσαν επαφήν μαζί του».

«Η αλήθεια είναι υπεράνω πάσης φιλίας. “Δεν αγνοείς πόσον μεγάλην εκτίμησιν είχομεν προς αυτούς (δηλαδή τον Ευστάθιον και τους οπαδούς του) όσον χρόνον ήσαν με το μέρος της υγιούς μερίδος. Τώρα όμως θα μας συγχωρεθή να μη ακολουθούμεν αυτούς, αλλά και να αποφεύγωμεν τους έχοντας το ίδιον με αυτούς φρόνημα, εφ' όσον δεν υπάρχει τίποτε το οποίον να θεωρούμεν προτιμότερον από την αλήθειαν και την σωτηρία μας”».

* «Η κοινωνία είναι αγαθόν το οποίον προσφέρεται και λαμβάνεται κατά την συμφωνίαν της ορθοδόξου πίστεως. Όθεν απομάκρυνσις ενός επισκόπου από την ορθοδοξίαν συνεπάγεται διακοπήν της κοινωνίας από τους άλλους και αντιστρόφως δε επάνοδος ενός επισκόπου από την αίρεσιν εις την ορθοδοξίαν συνεπάγεται απόδοσιν της κοινωνίας».

* «Μία από τας οδυνηροτέρας πρώιμους εμπειρίας του Βασιλείου ήτο η περιπλοκή των σχέσεων του με τον επίσκοπον Καισαρείας, Διάνιον, ο οποίος τον εβάπτισε και τον εχειροτόνησεν εις διάκονον. Γράφων προς τον Βοσπόριον, ομολογεί ότι είχε διακόψει την κοινωνίαν με τον Διάνιον, το έτος 361, και είχε φύγει εις την ερημίαν του Πόντου. Έπραξε δε τούτο δια τον λόγον ότι εκείνος είχεν υπογράψει ομολογίαν πίστεως την οποίαν έφεραν οι περί τον Γεώργιον Λαοδικείας και η οποία ήτο πράγματι σύμβολον της συνόδου Κωνσταντινουπόλεως (360)».

Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ καθηγητῆ Χρήστου:

Εις τον επίλογον του δοκιμίου Περί Αγίου Πνεύματος ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει με ζωηρά χρώματα την κατάστασιν η οποία επεκράτει εις την Εκκλησίαν κατά τους χρόνους του. Την παρομοιάζει με φοβεράν ναυμαχίαν, την οποίαν παρεσκεύασαν φιλοπόλεμοι άνδρες. Η σφοδρά τρικυμία