Ψευδοποιμένες και ψευδαπόστολοι: Ο διάβολος, μετασχηματιζόμενος σε άγγελος φωτός, πλανά ακόμα και πιστούς και μοναχούς, που έχουν να επιδείξουν ζωή αγιότητος και θαυμαστών κατορθωμάτων!

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου:

Ἀπὸ τὴν ἑρμηνεία εἰς τὴν Β΄ Πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή

  Ἀναλύοντας ὁ ἅγιος Νικόδημος τὴν πρὸς Δευτέρα πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου, μᾶς ἐπισημαίνει μερικὰ σημαντικὰ πράγματα.

  Στὴν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιὰ κάποιους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι "κήρυτταν Χριστό", ἀστοχοῦσαν δέ, ὄχι σὲ ὕψιστα Δογματικά-ἐκκλησιολογικὰ θέματα Πίστεως, ἀλλὰ σὲ κατώτερα θέματα. Κι ὅμως, τοὺς ὀνομάζει "ψευδαποστόλους"!

  Τοῦτο παρατηρεῖται καὶ στὴν ἐποχή μας, ποὺ ὁ δηλητηριώδης "ἰὸς" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μᾶς ἔχει μολύνει, ἄλλον περισσότερο καὶ ἄλλον ὀλιγότερο. Καὶ ὅπως ἡ Γραφὴ μᾶς λέγει, ὁ Διάβολος στὰ ἔσχατα κυρίως χρόνια, θὰ μολύνει καὶ τοὺς ἐκλεκτούς! Διότι, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μετασχηματίζεται σὲ "ἄγγελος φωτός"! Μερικὰ τέτοια περιστατικὰ μᾶς παρουσιάζει ἐδῶ ὁ ἅγιος Νικόδημος· ἀνθρώπων θεοσεβῶν, καὶ μάλιστα μοναχῶν, τοὺς ὁποίους ὁ διάβολος προσπάθησε νὰ πλανήσει καὶ πολλοὺς ἀπ' αὐτοὺς τοὺς πλάνησε.

  Καὶ ἕνας λόγος ποὺ κάποιοι πλανῶνται, εἶναι ὅτι ἐπιδεικνύουν τὶς ἀρετές τους!

  Καὶ πῶς οἱ πιστοὶ θὰ καταλάβουν, ἂν κάποιος περιέπεσε σὲ πνεῦμα πλάνης; Ἀπὸ τὰ ἔργα του. Εἰδικὰ σήμερα, σὲ ἐποχὴ δράσεως τῶν μεγαλύτερων αἱρετικῶν τῆς ἱστορίας, τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ πραγματικὰ πιστοί, εἶναι ἀδύνατο νὰ ὑπηρετοῦν καθ' οἱονδήποτε τρόπο τὴν Παναίρεση ἢ νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς.

Μια περιγραφή της σποράς και αναπτύξεως του Οικουμενισμού από τον ιερό Χρυσόστομο!

   Ὅσα περιγράφει ὁ Ἅγιος γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του, ἰσχύουν ἀπόλυτα γιὰ τοὺς προεστῶτες καὶ ἀρχηγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι εἰσήγαγαν στὴν Ἐκκλησία πονηροὺς Ἐπισκόπους, κρυπτοαιρετικούς («αἱρεσιάρχας κρυπτομένους»). Ἔτσι πλέον, ὁ διάβολος μὲ τὴν σύμπραξή τους, ἄκοπα καταστρέφει τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας σπέρνοντας τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια.

  Τώρα, λοιπόν, συνεχίζει ὁ ἱερὸς πατήρ, ποὺ μεγάλωσαν τὰ "ζιζάνια" εἶναι ὁλοφάνεροι οἱ καρποὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς-διαβολικῆς σπορᾶς (ὅπως ἡ πρωτοφανὴς σύγχυση καὶ στοὺς ἐκλεκτούς, καὶ ἡ ἀδιανόητη ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας).

  Καὶ τώρα γίνεται αὐτὸ φανερό, γιατὶ στὴν ἀρχή, ἀπέκρυπταν οἱ Οἰκουμενιστὲς τοὺς πραγματικοὺς ἑαυτούς τους (καὶ τοὺς σκοπούς τους), ὅμως, καθὼς στὴν συνέχεια ἀπέκτησαν περισσότερη ἰσχὺ καὶ θάρρος (λόγῳ τῆς ἐγκληματικῆς ὀλιγωρίας τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) χύνουν ὅλο καὶ περισσότερο οἰκουμενιστικὸ «ἰό»–δηλητήριο (θανατώνοντας ψυχὲς καὶ ἐπιτυγχάνοντας τὸν σκοπό τους).

(Χρυσοστόμου Ἰωάννου, Ὑπόμνημα εἰς τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, Ὁμιλία μστ΄, α΄).

"Εἷς Θεός", άρα και Μία Εκκλησία κι όχι πολλές, όπως το "Ἕν πονηρόν πνεῦμα των ψευδαποστόλων" Οικουμενιστών κακοδοξεί (Άγιος Ιγνάτιος)

Αυτοί πάνε, κι εμείς τους αφήνουμε σιγοντάροντας και πάλι τους Οικουμενιστές!

 Πάνε για ένωση των «εκκλησιών»

με πρωτοκαθεδρία στη Ρώμη

και πρωτείο στον πάπα.

Το βίντεο/άρθρο με τίτλο: «Γιατί το έγγραφο που υπέγραψαν Καθολικοί και Ορθόδοξοι δεν μπορεί να αγνοηθεί» εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα ROME REPORTS και λέει τα κάτωθι:

Το έγγραφο που υπεγράφη το Σεπτέμβριο από τους Ορθοδόξους και τους Καθολικούς δεν είναι οριστικό αλλά αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών.

Θεσπίζει το πλαίσιο του διαλόγου σε δύο κρίσιμα ζητήματα: την έννοια του παπικού πρωτείου και τον τρόπο διεξαγωγής της Συνόδου – τη συνέλευση των επισκόπων.

Msgr.* ANDREA PALMIERI

Ποντιφικό Συμβούλιο

για τη Χριστιανική Ενότητα

«Το πρωτείο είναι ίσως το δυσκολότερο θέμα στην ιστορική συζήτηση μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών, οι οποίοι είναι χωρισμένοι εδώ και 1.000 χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αποφασίστηκε να μελετήσουμε μαζί την πρώτη χιλιετία, όταν οι Χριστιανοί της Ανατολής και της Δύσης ευρίσκονταν σε πλήρη κοινωνία.»

Το έγγραφο περιγράφει πώς η Εκκλησία λειτουργούσε σε σχέση με το πρωτείο και τη συνοδικότητα στα πρώτα 1.000 χρόνια της ιστορίας της.

Εκείνον τον καιρό οι Χριστιανοί χωρίζονταν σε πέντε πατριαρχικές έδρες και η Ρώμη κρατούσε την πρωτοκαθεδρία τιμής.

Ωστόσο, κανένας από τους πατριάρχες δεν μπορούσε να πάρει αποφάσεις στην έδρα κυριαρχίας του χωρίς την συγκατάθεση των υπολοίπων. Αυτή ήταν η συνοδικότητα.

Msgr. ANDREA PALMIERI

Ποντιφικό Συμβούλιο για τη Χριστιανική Ενότητα

«Η σημαντική πτυχή αυτού του εγγράφου είναι ότι προσδιορίζει το ρόλο της Ρωμαϊκής επισκοπικής έδρας για την κοινωνία της Οικουμενικής Εκκλησίας. Ο ρόλος αυτός αναγνωρίζεται σε τρία σημεία. Ο επίσκοπος της Ρώμης είχε το δικαίωμα να προεδρεύει στις λειτουργικές τελετές ως επίσκοπος της πρώτης επισκοπής. Δεύτερον, αναγνωρίζει το ρόλο του στα συμβούλια. Ποτέ δεν συμμετείχε άμεσα, αλλά έστελνε αντιπροσώπους ή επικύρωνε αυτά που είχαν συμφωνηθεί. Τρίτον, το έγγραφο αυτό αναγνωρίζει το δικαίωμα προσφυγής στη Ρώμη. Οι επίσκοποι οι οποίοι πίστευαν ότι η σύνοδος τους δεν ενεργούσε δίκαια μπορούσαν να προσφύγουν στη Ρώμη.»

Μεταξύ των υπογραφόντων αυτής της συμφωνίας βρίσκονται και οι πιο παραδοσιακά εχθρικές προς το Βατικανό Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ρωσσίας και της Γεωργίας. Ο πάπας συναντήθηκε με τους αντίστοιχους πατριάρχες τους. Ο πάπας Φραγκίσκος δρέπει αυτά που έσπειραν οι προκάτοχοί του στη Β’ Βατικανή. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά, αλλά το έγγραφο αυτό είναι μια σημαντική εξέλιξη στην πορεία του διαλόγου.

Μετάφραση Φαίη/ΑπόΑβέρωφ

* Msgr. [Monsignor] Τιμητικός τίτλος που δίνεται από τον πάπα.

Πηγή

Ο μολυσμός, διά της κοινωνίας με αιρετικούς ή κακοδόξους επισκόπους

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

 «Εἰ δὲ φανείη τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, … τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι» 
                                                                            (Β΄ Κανὼν Συνόδου Ἀντιοχείας)

     Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακή ἡ  αὐστηρότητα πού ἐπιβάλλουν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπέναντι ὄχι μόνο στούς αἱρετικούς ἄλλα καί στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πού ὑϊοθετοῦν κακοδοξίες, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶται μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ διαδίδουν τὰ παρόμοια: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται».[1] Τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, κατά τον  Ἅγιο Γρηγόριο  Παλαμᾶ.[2]

Ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης  μᾶς λέει: «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία».[3] «Κάθε κληρικό –λέει  ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ θεολόγος– τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα».^[4]

   Εἶναι ἄραγε αὐτή ἡ αὐστηρότητα μία αὐθαίρετη σκληρότητα καί «ἰδιοτροπία» τῶν ἁγίων; Φυσικά καί ὄχι! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας πρῶτος δίδαξε ξεκάθαρα ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντίδρασή μας ὅταν ἀκοῦμε διδασκαλίες ἀντίθετες ἀπό αὐτές πού παρέδωσε ὁ Ἴδιος καί

Κυριακή Μετά τα Φώτα:

 Λόγος περί μετανοίας

(Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

 

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Δ. 12 – 17.

Τω καιρώ εκείνω, ακούσας ο Ιησούς ότι Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. Και καταλιπών την Ναζαρέτ, ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν, εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια Ησαϊου του προφήτου λέγοντος: «γή Ζαβουλών και γή Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φώς ανέτειλεν αυτοίς». Απο τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών».

Απόδοση:

    Όταν έμαθε ο Ιησούς πως συνέλαβαν τον Ιωάννη, έφυγε για τη Γαλιλαία. Εγκατέλειψε όμως τη Ναζαρέτ, και πήγε κι έμεινε στην Καπερναούμ, πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, στην περιοχή των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ.

    Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Ησαΐα που λέει:

   Η χώρα του Ζαβουλών και η χώρα του Νεφθαλείμ, εκεί που ο δρόμος πάει για τη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία που την κατοικούν ειδωλολάτρες, οι άνθρωποι που κατοικούν στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό. Και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους.

    Από τότε άρχισε κι ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού».

(Επιμέλεια κειμένου: Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη)

Ομιλία του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, επισκόπου Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου, περί μετανοίας.

Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών. Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω ευαγγελίω. Αυτά ήσαν τα πρώτα λόγια του κηρύγματος του θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Αυτά τα ίδια λόγια λέγει και σ’ εμάς μέχρι σήμερα, μέσω του Ευαγγελίου.

Όταν επληθύνθη περισσότερον από κάθε άλλη εποχήν η αμαρτία στον κόσμο, κατήλθε εδώ στην γη μας ο Παντοδύναμος Ιατρός. Κατήλθε στον τόπον αυτόν της εξορίας, στον τόπο των βασάνων και των παθών μας, που είναι μία πρόγευσις των αιωνίων βασάνων της κολάσεως, και ευαγγελίζεται την λύτρωση, την χαρά και την ίαση σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς εξαίρεση, λέγοντας «μετανοείτε».

Η δύναμις της μετανοίας είναι θεμελιωμένη στην δύναμη του Θεού. Ο Ιατρός είναι πανίσχυρος, και η ίασις που Εκείνος χαρίζει είναι παντοδύναμος. Την εποχήν εκείνη, όταν εκήρυσσεν εδώ στην γη ο Κύριος, καλούσε σε θεραπείαν όλους όσοι ήσαν άρρωστοι από την αμαρτία, και δεν θεωρούσε καμμίαν αμαρτίαν ως αθεράπευτον. Και τώρα, επίσης, συνεχίζει να καλή όλους, και υπόσχεται, και χαρίζει πράγματι την άφεση για κάθε αμαρτία και την ίαση για κάθε αμαρτωλή ασθένεια.

Ω σεις, οι οδοιπόροι της γης. Ω σεις, όλοι όσοι αναλίσκεσθε ή σύρεσθε στην ευρύχωρον οδόν, μέσα στον ακατάπαυστο θόρυβο των γηίνων μεριμνών, περισπασμών και διασκεδάσεων, ανάμεσα

ΤΟ SITE «ΠΟΙΜΗΝ» ΕΠΑΙΝΕΙ τον Κυδωνίας ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ και ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ σε ...ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ!!! Ενισχύουν έτσι την προσπάθεια του αρχηγέτη του Οικουμενισμού κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος και θα τους αμείψει γενναίως με ...οφίκια!

Ο Μητροπολίτης Κυδωνίας παραπέμπει κληρικό στο Επισκοπικό Δικαστήριο

(ἐπειδὴ ἀρνεῖται τὴν Ληστρικὴ Κολυμπάριο Σύνοδο)

   Ο Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός, με σχετική αναφορά του, παραπέμπει κληρικό της επαρχίας του στο Επισκοπικό Δικαστήριο, καθώς ο εν λόγω κληρικός συμπεριφέρεται κατά τρόπο αντιεκκλησιαστικό και αντικανονικό, με πρόσχημα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, την οποίαν «δεν δέχεται».
   Επειδή, όπως φαίνεται από τα κείμενα και από τις πράξεις του, ο κληρικός αυτός δεν επιδεικνύει πνεύμα συνέσεως και μετανοίας, ελπίζουμε το Επισκοπικό Δικαστήριο να προβεί στην καθαίρεσή του κι έτσι να ανοίξει ο δρόμος για την αποπομπή κάθε κληρικού που θεωρεί τον εαυτόν του «καθαρό», και τους άλλους (Πατριάρχες, αρχιερείς, κληρικούς, θεολόγους) «αιρετικούς».
    Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος είναι μια εξαιρετική αφορμή για να καταδικαστεί – στα πρόσωπα όσων προκαλούν ασυστόλως – η αίρεση του ευσεβισμού, που επιφέρει την καθίζηση και την αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος.

  Δημοσιεύουμε στη συνέχεια την αναφορά του Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού, ελπίζοντας το παράδειγμά του να βρει άξιους μιμητές. (Ἐδῶ)

Με κανέναν απ' αυτούς δεν κοινωνούμε" (Άγιος Ιουστίνος)

Ἐπίσκοποι ἔνοχοι τοῦ ἀδικήματος

τῆς ἐσχάτης προδοσίας!

   Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος, ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς Χριστοῦ, γεννήθηκε τὸ 110 μ.Χ. Εἶναι γνωστὸς ὁ Διάλογός του πρὸς τὸν Ἰουδαῖο Τρύφωνα (περὶ 135 μ.Χ.), μετὰ τοῦ ὁποίου εἶχε διήμερη θεολογικὴ συζήτηση.

   Εἶναι ἐνδιαφέρον τὸ περιεχόμενο μιᾶς ἀπαντήσεώς του πρὸς Τρύφωνα. Ἐκεῖ δίνεται μιὰ ἀπάντηση γιὰ τὸ πῶς ἀντιμετώπιζαν οἱ πρωτοχριστιανοὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διέφεραν θεωρητικὰ ἢ πρακτικὰ ὡς πρὸς τὴν Πίστη. Καὶ ἡ ἀπάντηση αὐτὴ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα, γιατὶ δίνεται ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ ἔζησαν κοντὰ στὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων κι ἄρα μεταφέρει τὴν ἐμπειρία τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων. Ὡς ἐκ τούτου διαφωτίζει τὴν σημερινὴ συζήτηση τῶν σχέσεων τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τὴν στάση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε πρὸς τοὺς συγχρόνους αἱρετικούς.

   Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἐπισημάνουμε ἐδῶ ὅτι, οἱ σύγχρονοι Παναιρετικοὶ Οἰκουμενιστές, δὲν ἔχουν τὸ ἐλαφρυντικὸ τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ποὺ εἴτε ἀγνοοῦσαν τὸ κατασυκοφαντημένο Χριστιανισμό, εἴτε προβληματίζονταν γιὰ ἔννοιες ποὺ ἀκόμα δὲν ἔχει σχηματοποιηθεῖ σὲ δογματικὲς ἀλήθειες Πίστεως. Σήμερα, ἡ Πίστη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Μία» καὶ τὸ Βάπτισμα πάλι «Ἕνα», εἶναι Πίστη δισχιλιόχρονη καὶ ἀναμφισβήτητη, καὶ ἀποτελεῖ ἐμπειρία καὶ διδασκαλία ΟΛΩΝ τῶν ΑΓΙΩΝ. Ἄρα δὲν προέρχεται ἀπὸ ἄγνοια ἢ προβληματισμό, ἀλλὰ εἶναι σκόπιμη καὶ προέρχεται ἀπὸ ψευδοποιμένες ποὺ ἐκτελοῦν ψυχρὰ Ἐντολὲς διεθνιστικῶν, σατανιστικῶν ἢ ἀθεϊστικῶν κύκλων. Δηλαδὴ ἀπὸ ἀνθρώπους προδότες τῆς Πίστεως, ποὺ εἶναι ἔνοχοι τοῦ ἀδικήματος τῆς ἐσχάτης προδοσίας.

   Στὸ μικρό, λοιπόν, ἀπόσπασμα ποὺ παραθέτουμε τοῦ πρὸς Τρύφωνα Διαλόγου τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου, περιέχονται οἱ ἑξῆς θέσεις:

   Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί –ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος στὸν Τρύφωνα– δὲν ἀκολουθοῦμε ὅσα πεπλανημένα λέγουν κάποιοι, ποὺ ἐνῶ ὁμολογοῦν ὅτι εἶναι Χριστιανοί, ὅμως δὲν ἀκολουθοῦν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά, λοιπόν, ποὺ κάνουν καὶ λένε, τὰ ἔχει προφητεύσει ὁ Κύριος, ὅταν ἔλεγε ὅτι:

    πολλοὶ θὰ παρουσιαστοῦν στὸ ὄνομά Μου καὶ ἐξωτερικὰ θὰ φαίνονται ὡς Χριστιανοί, μέσα τους ὅμως θὰ εἶναι "λύκοι ἅρπαγες".

  Καὶ ἀλλοῦ λέγει ὁ Κύριος: Θὰ γίνουν σχίσματα καὶ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλούς. Γι' αὐτὸ πρέπει νὰ προσέχετε ἀπ' αὐτούς.

    Μὲ κανέναν ἀπ' αὐτούς, λοιπόν, ποὺ εἶναι ἄδικοι, ἀσεβεῖς, ἄνομοι, ἄθεοι  ἐμεῖς  δὲν  κοινωνοῦμε,  γιατὶ αὐτοὶ δὲν σέβονται τὸν Χριστόν, ἁπλῶς μόνον ὁμολογοῦν τὸ ὄνομά Του τυπικά. Καὶ ἀναφέρει τὰ ὀνόματα κάποιων αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους οἱ Χριστιανοὶ εἶχαν ἀκοινώνητους, ὄχι ἐπειδὴ κάποια Σύνοδος τοὺς κατεδίκασε, ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ Χριστιανοὶ διαπίστωναν ὅτι δὲν δίδασκαν καὶ δὲν ἔπρατταν Ὀρθόδοξα.

  Καὶ προφήτευσε ἀκόμα ὁ Κύριος, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ τὸν πιστεύουν καὶ τὸν ὁμολογοῦν Ὀρθόδοξα, θὰ διωχθοῦν καὶ θὰ ὑποφέρουν γι' Αὐτόν. Ἐμεῖς δέ, ἂν καὶ μᾶς φέρονται ὡς πρὸς ἐχθρούς, προσευχόμαστε γι' αὐτούς, ὥστε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν.

Τὸ κείμενο:

Ἅγιος Ἰουστῖνος, ὁ Ἀπολογητὴς καὶ Μάρτυς, Διάλογος πρὸς Τρύφωνα (Τ.L.G., Chapter 36, section 1, line 4).