Παραθέτουμε
ἕνα μικρὸ τμῆμα ἀπὸ τὴν θαυμάσια ἑρμηνεία
τοῦ ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Χρυσοστόμου στὸ λόγο τοῦ
Κυρίου: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».
Στὸ τμῆμα αὐτὸ
θίγονται τὰ ἑξῆς
θέματα:
Εἶναι δυνατὸν πονηροὶ ἄνθρωποι νὰ πραγματοποιοῦν θαύματα;
Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐπίτευξη θαυμάτων θὰ ὠφελήσουν σὲ κάτι αὐτὸν ποὺ τὰ ἐπιτελεῖ, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει καὶ ἔργα;
Ἡ χάρις ἀποκτᾶται δικαιωματικὰ καὶ ὀφείλεται στὰ καλά μας ἔργα ἢ δίδεται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ
τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν σχεδίων Του;
Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγαθὴ διάθεση, ἀκόμα κι ἂν πλανηθεῖ, πῶς ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὸ Θεό;
Ἄν, σ’ αὐτὴν τὴν ἀνάλυση ποὺ
κάνει ὁ ἱερὸς
Χρυσόστομος, προσθέσουμε καὶ τὴν γνωστὴ
θέση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου
τοῦ θεοφόρου, «πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῆ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος», κατανοοῦμε γιατί
πρέπει, εἰδικὰ στὶς
μέρες μας -ἡμέρες
τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ- καὶ γιατί ἔχει
μεγάλη σημασία νὰ
προσφεύγουμε καὶ νὰ βασιζόμαστε στοὺς Ἁγίους
τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μάλιστα στὴν "συμφωνία τῶν Πατέρων" (consensus patrum).
Τοῦτο βέβαια εἶναι
ἀπαραίτητο νὰ γίνεται κυρίως ἐκεῖ, ὅπου οἱ σύγχρονοί μας ποιμένες καὶ Ἐπίσκοποι
διατυπώνουν θέσεις -γιὰ τὰ θέματα ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως- ποὺ διαφοροποιοῦνται ἀπὸ
ἐκεῖνες τῶν Πατέρων. Καὶ βέβαια ὅταν αὐτὸ τὸ κάνουν, ἐπικαλούμενοι δικαιολογίες, λόγους διακρίσεως, ὑπακοῆς
κ.λπ.
Τὸ
κείμενο καὶ ἡ μετάφραση τοῦ Ἁγίου ἔχει ὡς ἑξῆς:
