Όταν και οι "αντι-Οικουμενιστές" επίσκοποι ...διώχνουν τους πιστούς από την Εκκλησία.

   
Ἕνα σχόλιο στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» ἀποκαλύπτει τὸν ὑπόγειο ρόλο ποὺ παίζουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, στρέφοντας πιστούς (ποὺ δὲν ἀντέχουν ἄλλο αὐτὴν τὴν προδοσία τῶν ψευδοποιμένων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας) νὰ βροῦν καταφύγιο στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Εἶναι τόσο ἐξωφρενικὴ καὶ προκλητικὴ ἡ διγλωσσία Ἐπισκόπων (ὅπως ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ) ποὺ διερωτᾶται κανείς, μήπως εἶναι σκόπιμη, καθὼς μάλιστα κι ὁ ἀρχηγέτης τῆς Παναιρέσεως πατριάρχης Βαρθολομαῖος φέρεται νὰ εἶπε: Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀντιδροῦν, σὲ λίγο θὰ γίνουν Γ.Ο.Χ.!

    Ὁ σχολιογράφος δὲν γράφει ὑπὸ τὸ πέπλο τῆς ἀνωνυμίας, ἀλλὰ παραθέτει τὶς θέσεις του μὲ θάρρος καὶ ἐπώνυμα.

    Πρόκειται γιὰ τὸν  κ. Κυριάκο Βαρβέρη, ὁ ὁποῖος γράφει:

ΣΧΟΛΙΟ:

     Kyriakos Varveris 21 Μαρτίου 2017 - 11:16 π.μ.

https://katanixis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_935.html#comment-form

   Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε τέτοιων χαρακτηρισμών από το γνήσιο πνευματικό τέκνο του Επιφανίου Θεοδωρόπουλου. Μεγάλη μου τιμή και σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τελεβάντε.

    Για την ιστορία λοιπόν ακούστε πως έγινα "σχισματικός":

Εγώ υπαγόμουν στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς υπό τον Σεραφείμ μέχρι και τον ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2016. Συγκεκριμένα εκκλησιαζόμουν στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας στον Πειραιά.

    Για να μην έχετε λοιπόν αμφιβολία για τα λεγόμενά μου, οι ιερείς της Αγίας Σοφίας είναι: Ο π. Χρήστος, ο π. Ανδρέας, ο π. Θωμάς, ο π. Νικόλαος (εξ' Αμερικής) και o Ιερομόναχος ο π. Χρυσόστομος (όλα αυτά παρακαλώ αν θέλετε μπορείτε να τα διασταυρώσετε).

    Στον Ιερό Ναό αυτό, καλούσαν συχνά τον Προικονήσου Ιωσήφ και κάνανε συλλείτουργα. Και όπως είναι φυσικό στη λειτουργία μνημονευόταν ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ. Εγώ και η σύζυγός μου αντιδράσαμε σε αυτή τη μνημόνευση και κατ' ιδίαν τους κάναμε μια παρατήρηση, καθώς δεν ανεχόμασταν την μνημόνευση του ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ μέσα στην εκκλησία μας.

   Η "πατερική" εξήγηση που μας έδωσαν ήταν ότι η μνημόνευση δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ και γίνονταν λόγω εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και ότι ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ είναι καλός άνθρωπος και κάνει πολλές ελεημοσύνες.

   Εμείς κάναμε υπομονή αλλά ταυτόχρονα μιλήσαμε και με άλλους Ιερείς της ΙΜΠ που αντιδρούσαν στην μνημόνευση του Βαρθολομαίου όπως ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Καλλίπολη.

  Εκείνος μου είπε ότι στη Σύνοδο που θα γινόταν τον Οκτώβριο 2016 (η οποία ασχολήθηκε τελικά με τα θρησκευτικά) ο Ιερώνυμος θα ήταν υπόδικος σε δίκη καθώς δεν εφάρμοσε τις Αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Σύνοδο που έγινε στο Κολυμπάρι.

   Περιμέναμε λοιπόν τις αποφάσεις του Οκτωβρίου αλλά πέρασε ο μήνας όπως γνωρίζετε με το θέμα των θρησκευτικών. Περιμέναμε και τον επόμενο μήνα ΝΟΕ/2016 όπου όπως γνωρίζετε η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος ΚΑΤΑΠΙΕ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

  Κατόπιν των ανωτέρω και μετά από πολύ σκέψη αντιληφθήκαμε, με την κοινή λογική που χαρίζει σε όλους ο Κύριος, ότι μας εμπαίζουν (κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα όταν βγήκε η φυλλάδα ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ πολύ αργότερα) και γι' αυτό φύγαμε από την Κρατική και Επίσημη "Εκκλησία" της Ελλάδος και ενσωματωθήκαμε ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΩΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΧ υπό τον Καλλίνικο.

   Γι' αυτό μην βιάζεστε να χαρακτηρίσετε κάποιον τόσο εύκολα ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ!!! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΓΑΘΟ ΠΡΟΣ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΑΣ.

Όταν συνεργάζονται ο διώκτης των αντι-Οικουμενιστών ιερέων Θεσ/νίκης Άνθιμος, με τους "αντι-Οικουμενιστές" Γόρτυνος Ιερεμία και καθηγητή Τσελεγγίδη!!!

ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:

«ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

«Μετάνοια και ομολογία είναι δυο πνευματικές καταστάσεις που δεν συναντώνται πουθενά» σεβασμ. κ. Ἱερεμία καὶ  κ. Τσελεγγίδη;

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στις 13/3/ 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, με θέμα: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».

Τουλάχιστον δύο εκ των συνέδρων, την εποχή που θα έπρεπε να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην αίρεση του Οικουμενισμού, καθώς αυτή πέτυχε το καλοκαίρι στην Κρήτη την συνοδική της κατοχύρωση, επέλεξαν να στραφούν σε πιο «πνευματικά «λημέρια», καθώς ".. είναι εμονικό να μιλάει κανείς συνεχώς για την αίρεση του Οικουμενισμού και τις αιρέσεις γενικότερα ..", σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αγίου Γόρτυνος στην Κόρινθο, όταν παρερμήνευε εξοργιστικά τους πατερες (δείτε εδώ:  "...Αϊ στο καλό από εκεί με τα δογματικά και τον πάπα, ξεχάσαμε τη σωτηρία το "Κύριε ελέησον", δηλαδή τα πνευματικά μας...").

Όλοι οι διοργανωτές, ο κ.Τσελεγγίδης και ο σύλλογος των φοιτητών,

Λαυρεώτες ένοικοι, του Φαναρίου κάτοικοι …«ευλογείτε»!

Του Ιωάννου Ρίζου

  Συκοφαντήσατε επαρκώς, ψευδολογήσατε δαψιλώς, αδικήσατε πλουσίως και καταφέρατε να εξορίσετε τους  Ορθοδόξους Μοναχούς Γέροντα Σάββα και πατέρα Χερουβείμ από την μετάνοια τους. Αυτούς τους χαρίσατε πικρά και σωτηριώδη φάρμακα. Εμάς μας χαρίσατε ποιμένες και Πατέρες γνήσιους. Και για εσάς, εξασφαλίσατε τον δρόμο που «βλέπει εις πυθμένα άδου».[1]

Στα έγγραφα  διαγραφής του Γέροντος Σάββα και του πατρός Χερουβείμ  από το μοναχολόγιο της Μονής, δεν βρήκατε να τους  εγκαλέσετε ούτε για  παράβαση της αγιοπατερικής διδασκαλίας, ούτε για αθέτηση των αποφάσεων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, ούτε για  παράβαση των Ιερών Κανόνων, αλλά  βρισκόμενοι σε πλήρη πνευματική  πτώχευση  κραδαίνετε  περίφοβοι και περίτρομοι εντάλματα ανθρώπων, άρθρα του Συντάγματος, του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους και του εσωτερικού Κανονισμού της  Μονής για να πείσετε εαυτούς και αλλήλους ότι  πράξατε ορθά.

    Εξετάσατε την υπόθεσή τους  -δηλαδή την υπόθεση της αντίστασης Μοναχών στην αίρεση-  σαν υπαλληλίσκοι  ταχυδρομείου που διεκπεραιώνουν έγγραφα και εντολές  μοχθηρών προϊσταμένων, αποκρύπτοντας  με δολιότητα  και δειλία τις εντολές του Θεού.  Κρύψατε τον λύχνον  υπό τον μόδιον[2] , γενόμενοι  αρνητές  των εντολών της Αγίας Γραφής, των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Συνόδων, των  Αγίων Μαρτύρων, των Ομολογητών, των Ιερών Κανόνων, και των μεγάλων διδασκάλων της Εκκλησίας.

Ανταλλάξατε την δόξα της αγγελικής σας ζωής με ομοίωμα μόσχου που τρώει χόρτα.[3]

Ω! της τυφλότητάς σας!  Ω! της παραλυσίας σας!  Ω! του καταποντισμου σας! «Ανθίστασθε  τη Αληθεία,  άνθρωποι καταφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν».[4]

Τι να σας πουν για να  ξυπνήσετε; Πόσα δάκρυα χρειάζονται για να σας πείσουν; Δεν πιστεύετε ότι: «Σιχαίνεται ο Θεός αυτόν που χρησιμοποιεί νοθευμένη ζυγαριά»;[5]

Στη ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας ο αντιπρόσωπος της Μεγίστης Λαύρας φίλησε την παντόφλα του Πάπα, αποδέχτηκε  το filioque,  το Πρωτείο

Καζάνι που βράζει η Πάτμος

 

Γιατί επιμένει ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Δεν είναι ο καιρός κατάλληλος ούτε ο χρόνος για να ζούμε σαν ελληνικό έθνος Χριστιανών Ορθόδοξων διαφορές τέτοιας ποιότητος και μεγέθους που δημιουργούν έτσι δυσάρεστες καταστάσεις οι οποίες μετά βεβαιότητος θα διαταράξουν τη θρησκευτική ενότητα εν προκειμένω των αδελφών μας Πατμίων, όταν αντιδρούν για την παραχώρηση εκκλησίας στους καθολικούς, όπως αναφέρει κείμενο του συλλόγου ή μάλλον των μελών του συλλόγου Ορθοδόξων Πατμίων «Πάτμος Ιερά» ερχόμενοι σε ευθεία αντίθεση με τις προθέσεις ή αποφάσεις του Οικουμενικού μας Πατριάρχη.

Εγγονός παπά από το Βάτι του παπαγιώργη, επίτροπος, αντιπρόεδρος επί 50 χρόνια στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καστοριάς που ανήκει δυστυχώς στις εκκλησίες των Νέων Χωρών, είχα την ιδιαίτερη χαρά και τιμή, αν θέλετε

«Πας ο λέγων παρά τὰ διατεταγμένα...»

  

Πηγή

Η ελευθερία του ανθρώπου και ο υποχρεωτικός και μη δυνητικός χαρακτήρας του 15ου Κανόνα

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

   Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θεσπίζοντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, εἶχαν ὡς σκοπὸ τὴν ὁριοθέτηση τοῦ χριστιανικοῦ βίου μὲ βάση τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας ὡς ὁλοκλήρωση ἀληθινῆς  καὶ ἐλεύθερης ἐν Χριστῷ ζωῆς. Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες «δὲν εἶναι νομικοὶ κανονισμοί, ἀλλὰ ἐφαρμογὲς τῶν δογμάτων τῆς Εκκλησίας» (V. Lossky, Ἡ μυστικὴ θεολογία τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, σελ. 206), τῶν ὁποίων ἡ ἐφαρμογὴ καὶ ὑπεράσπιση, ἐφ’ ὅσον στοχεύει στὴν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι γιὰ κάθε συνειδητὸ Χριστιανὸ ὑποχρεωτική. «Σὲ κανέναν δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παραχαράξει ἢ νὰ ἀθετήσει τοὺς Κανόνες, ποὺ ἔχουν προδηλωθεῖ. Ἐὰν κάποιος καταργήσει κάποιον Κανόνα, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν εἰπωθεῖ, μὲ τὸν σκοπὸ νὰ καινοτομήσει ἢ νὰ ἀνατρέψει, αὐτὸς εἶναι ὑπεύθυνος σχετικὰ μὲ αὐτὸν τὸν Κανόνα, ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλει καὶ δέχεται τὸ ἐπιτίμιο καὶ μέσω αὐτοῦ θεραπεύει τὸν καθένα, ποὺ πέφτει σὲ σφάλμα» (2^ος Κανόνας τῆς 6^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

     Ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ μία τήρηση συμβατικῶν Κανόνων συμπεριφορᾶς ποὺ θεσπίστηκαν ἀπρόσωπα καὶ λειτουργοῦν γενικὰ ὡς Κανόνες συμβίωσης καὶ διαπροσωπικῆς γαλήνης καὶ εἰρήνης, ὥστε νὰ προσαρμόζονται στὴν θέληση καὶ δυνατότητα τοῦ κάθε πιστοῦ. Ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν προστασία καὶ τὸ ὀρθό βίωμα κοινωνίας καὶ σχέσης μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν μὲ τὸν Θεό, «στὴν κατὰ περίπτωση ἀνόθευτη διαφύλαξη τῆς ἀναγκαίας γιὰ τὴν ζωὴ τῶν πιστῶν πληρότητος τοῦ περιεχομένου τῆς ἀληθείας τῆς ἀποκαλύψεως ἀπὸ κάθε παρανόηση ἢ παρέκκλιση, ἤτοι στὴν ὀρθὴ βίωση τῆς οὐσίας τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ἱστορίας» (Βλ. Φειδά, Ἱεροὶ Κανόνες καὶ Καταστατικὴ Νομοθεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σελ. 42).

  Ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τῶν Ἱ. Κανόνων δὲν εἶναι ἔργο προσωπικῆς δυνατότητας ἀλλὰ ὑπέρβαση τοῦ Ἐγώ μας. Ἡ ὑποχρεωτικὴ δηλ. τήρηση τῶν Ἱ. Κανόνων δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ τί ἐμεῖς προσωπικὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε, ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια ποὺ παίρνουμε ἀπὸ τὴ Θ. Χάρη, ὥστε νὰ ὑπερβοῦμε τὸ Ἐγώ μας καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας στὸ σωτηριολογικὸ ἔργο Της. Καὶ οἱ δύο σχέσεις, μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν μὲ τὸν Θεό, διακατέχονται ἀπὸ τὸ αὐτὸ τὸ στοιχεῖο τῆς ὑπέρβασης, ὑπέρβαση τῶν παθῶν καὶ τῶν ἀδυναμιῶν μας.. Ἐὰν δὲν ἰσχύουν αὐτὰ οἱ Ἱ. Κανόνες γίνονται τότε μέσα, ποὺ ἐγκλωβίζουν τὸν ἄνθρωπο στὴν μεσότητα καὶ στὸν συμβιβασμό, στὴν αὐτοδικαίωση καὶ στὴν ὑποδούλωση στὸ προσωπικό του θέλημα «Οὐδεὶς δύναται δυσὶν κυρίους δουλεύειν· ἤ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. 6, 24).

  Τηρώντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ὑπερασπίζοντας τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία καὶ τὸ παράδειγμα τῆς βιωτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, βιώνουμε τὴν ἐλευθερία μας ὡς πραγματικὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, διότι ὡς ἐλεύθεροι, ἐλευθέρως ἀναγνωρίζουμε τὴν ὑποχρέωση, τὴν τηροῦμε καὶ γι' αὐτὸ νιώθουμε ἐλευθερία εἰρήνη καὶ χαρά, τὴν εἰρήνη καὶ τὴν χαρὰ τοῦ Χριστιανοῦ. «Ὅσοι συνταχθοῦν μὲ αὐτὸν τὸν Κανόνα, νὰ ἔχουν εἰρήνη καὶ ἔλεος» (Γαλ. 6, 16).

    Αὐτὴ ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ χαρὰ μᾶς ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς δούλους. «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἐλευθέρωσε στήκετε, καί μή