Ὁ γ. Ἐφραὶμ Βατοπαιδίου, μετὰ τὰ ὅσα κατάπτυστα εἶπε στὴν
Κόρινθο (ἐδῶ) μετέβη στὸ Φανάρι πρὸς συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, μᾶλλον
γιὰ νὰ πάρει τὰ εὔσημα γιὰ τὴν σταθερότητά του στὴν οἰκουμενιστικὴ παναίρεση!
Δυστυχῶς ἡ πτώση του εἶναι μεγάλη, γιατὶ μαζὶ μὲ τὸν ἀείμνηστο
π. Γεώργιο Καψάνη καὶ ὑπογράφοντας ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων σχετικὸ
«ΥΠΟΜΝΗΜΑ» ὁ
γ. Ἐφραὶμ Βατοπαιδίου διεκήρυττε τὸ 2007 τὰ ἑξῆς ἄκρως ἀντίθετα, ἀπ’ ὅσα στὴν
Κόρινθο διεκήρυξε, ἐπιβεβαιώνοντας μὲ τὴ νέες θέσεις του τὴν θεολογικὴ ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ δυνατοὺς καὶ ἀδυνάτους.
Ἔγραφε ΤΟΤΕ: «το ερώτημα, αν η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε. γίνεται επί ορθών
εκκλησιολογικών βάσεων, περιμένει μία εκ νέου απάντησι», διότι εἶναι διαπιστωμένο «ότι ο
συμφυρμός με τους ετεροδόξους αλλοιώνει και την ταυτότητα των Ορθοδόξων. Πρέπει
να σταθούμε με πολλή περίσκεψι μπροστά στο ενδεχόμενο να αναπτυχθή μεταξύ ημών
των Ορθοδόξων ένα φρόνημα διαφορετικό από εκείνο των αοιδίμων πατέρων μας»! Καὶ νά,
λοιπόν, ποὺ αὐτὸ ποὺ οἱ Ἁγιορεῖτες –μὲ πρώτους τὸν ἀείμνηστο π. Γεώργιο Καψάνη
καὶ τὸν π. Ἐφραίμ– φοβόνταν πὼς θὰ γίνει, πραγματοποιεῖται πλέον καὶ μὲ τὴν δική του συμβολή!
Τότε ὁ γ. Ἐφραὶμ ἔγραφε: «πρέπει να αποβληθή είναι ο “επαμφοτερισμός του ήθους”, μία
κατάστασις που δυστυχώς κατά προτεσταντική επίδρασι αποκτά χαρακτήρα φρονήματος
μεταξύ Ορθοδόξων θεολόγων, οι οποίοι δεν θέλουν να κατηγορήται η Ορθόδοξος
Εκκλησία για “απομόνωσι”». Tώρα, ἐκεῖ στὴν Κόρινθο, ἀποδέχτηκε το ἀκριβῶς ἀντίθετο
μετὰ τοῦ ἄσχετου θεολογικὰ μητροπολίτη Κορίνθου.
Μὲ τὴν ἐμπλοκή μας στὸ Π.Σ.Ε., συμφωνοῦσε τότε (τὸ 2007) ὁ γ.
Ἐφραίμ ὅτι: «η ένωσις
πάντων επί τη βάσει της αποστολοπαραδότου Πίστεως καθίσταται στόχος όλο και πιο
απόμακρος… οι δε συμπροσευχές και η συμμετοχή σε λειτουργικές εκδηλώσεις μαζί
με ετεροδόξους σημαίνουν αθετήσεις της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας.»! Τώρα, ὅμως, αὐτὰ τὰ λησμόνησε!
Τότε, ὁ π. Ἐφραὶμ ἔγραφε: «Η «Τελική Έκθεσις της Ειδικής Επιτροπής» τοῦ Π.Σ.Ε. «συνοψίζει
την προτεσταντική εκκλησιολογία, ότι οι υπάρχουσες χριστιανικές εκκλησίες δεν
αποτελούν ούτε καθεμία καθεαυτήν ούτε όλες μαζί στην παρούσα διηρημένη τους
κατάστασι την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά κινούνται,
στοχεύουν, στην αναζήτησί της. Και οι μεν προτεσταντικές εκκλησίες, θα έλεγε
κανείς, συνεπείς στην εκκλησιολογία τους έτσι πορεύονται. Γιατί όμως σε αυτή
την πορεία συσκευάζονται και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες συναποδέχθηκαν
το ως άνω κείμενο;». Δὲν γνωρίζουν ὅτι
μὲ αὐτὰ «ακυρώνουν την Ορθόδοξο εκκλησιολογία και
την ανατρέπουν». Δὲν γνωρίζουν ὅτι «Οι
προτεσταντικές “εκκλησίες” ως ετερόδοξες και αποκεκομμένες από την ενότητα της
Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας έχουν εκπέσει της αποστολικότητος και της αγιότητός της.». Τώρα, ὅμως, ποὺ ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος ἀνεγνώρισε τὸ
Π.Σ.Ε. καὶ ἀρνήθηκε νὰ τὸ περιλάβει ἀνάμεσα στὶς αἱρέσεις, ἀποκαλώντας «ταραγμένο» τὸν πιστὸ ποὺ
τόλμησε –μὲ τὸν τρόπο του– νὰ τοῦ τὸ θυμίσει, τί ἔχει νὰ πεῖ ὁ γ. Ἐφραίμ;
[Μετὰ τὴν ὁμιλία του στὴν Κόρινθο καὶ στὴν ἐρώτηση ἀκροατή: «Γιατὶ στὴν Κρήτη οἱ Ἐπίσκοποί μας εἶπαν,
ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι Ἐκκλησίες», ὁ γ. Ἐφραὶμ ἀπάντησε:
Γ. Ἐφραίμ: «Δὲν εἶπαν ἔτσι. Εἰς τὴν Κρήτην ἔγινε ἡ ἐπισήμανση
εἰς τὴν Πίστιν εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἄλλο, ἄλλο.
Αὐτὸ σᾶς τὸ ἀπάντησα».
Ἀκροατής: «Τί ἀπάντηση εἶναι αὐτή;».
Γ. Ἐφραίμ: «Κατ’ ἀρχὴν εἶσαι ταραγμένος. Μὴν εἶσαι
ταραγμένος»] (ἐδῶ).
Καὶ ἐνῶ τώρα ἀπάντησε τὰ παραπάνω στὴν ἐρώτηση τοῦ ἀκροατῆ,
ΤΟΤΕ, οἱ Ἁγιορεῖτες –καὶ φυσικὰ ὁ ἴδιος ὁ π. Ἐφραίμ– διετύπωνε τὸν ἴδιο στὴν οὐσία
προβληματισμὸ καὶ ἐρώτηση, ἀφήνοντας νὰ φανεῖ ἡ Ὀρθόδοξη τοποθέτησή του ποὺ τώρα
–μὲ τὴν ἀπάντησή του– ἀνέτρεψε ἐκείνη τὴν ὀρθόδοξη θέση του. Διαβάζουμε στὴν
«ΥΠΟΜΝΗΜΑ» ποὺ τότε ὑπέγραφε: «Μέ ενδιαφέρον περιμένουμε από τους Ορθοδόξους
αντιπροσώπους στο Π.Σ.Ε. μία εκκλησιολογικώς ορθή απάντησι στο ερώτημα της
«Ειδικής Επιτροπής», που διατυπώθηκε με τις εξής λέξεις: «Υπάρχει χώρος για τις
άλλες εκκλησίες στην Ορθόδοξη εκκλησιολογία; Πως περιγράφετε αυτόν τον χώρο και
ποιά είναι τα όριά του;». Από την απάντησι στο ερώτημα αυτό και από την
ανταπόκρισι του Π.Σ.Ε. σε αυτήν θα αποκαλυφθή, αν η Ορθόδοξος εκκλησιολογία
πρυτανεύση στο Π.Σ.Ε. ή αν συνεχισθή η παρούσα κατάστασις»!
Τότε ὁ γ. Ἐφραὶν ἔγραφε καὶ ὑπέγραφε τὴν παρακάτω σημαντικότατη
ὀρθόδοξη θέση, ποὺ σήμερα τὴν ἀρνεῖται ἔργοις καὶ λόγοις: «Οι συμπροσευχές είναι ένα μόνο σημείο
εκκλησιολογικής αλλοιώσεως. Όσοι νομίζουν ότι επικαλούμεθα την ισχύ των
συγκεκριμένων ιερών Κανόνων από συντηρητισμό ή φονταμενταλισμό, σφάλλουν.
Αγνοούν ότι η Εκκλησία προέβαλλε τέτοιους Κανόνες, οσάκις έβλεπε αλλοιουμένη
την εκκλησιολογική συνείδησι των μελών της. Σήμερα υπάρχει ανάγκη να τονισθούν
οι υπάρχοντες σχετικοί Κανόνες και, αν χρειασθή, να δημιουργηθούν νεώτεροι με
το ίδιο πνεύμα, για τον ίδιο σκοπό και με ειδική αναφορά στο Π.Σ.Ε.». Και: «Εάν οι θεολόγοι της «Ειδικής Επιτροπής» ήθελαν να είναι
συνεπείς με την Ορθόδοξο Εκκλησιολογία, έπρεπε να θέσουν ως αδιαπραγμάτευτο όρο
περαιτέρω συμμετοχής στο Π.Σ.Ε. την κατάργησι των κοινών προσευχών, επειδή
ακριβώς οι κοινές προσευχές στο Π. Σ. Ε. έχουν την αποκλειστική έννοια να
προαγάγουν την ορατή ενότητα των εκκλησιών-μελών του με προτεσταντικές
εκκλησιολογικές προϋποθέσεις»! Καὶ
στὶς προτάσεις ἐρωτοῦσε: μηπως «επέστη
ο καιρός οι Ορθόδοξες Εκκλησίες να διακόψουν
τις σχέσεις τους με το Π.Σ.Ε.;»!
Τὰ συμπεράσματα τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τοῦ γ. Ἐφραίμ, τότε, ἦταν ὅτι
«Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΟ Π.Σ.Ε. δημιουργεῖ προβλήματα. 1. Στην αδυναμία ουσιαστικής μαρτυρίας της Ορθοδοξίας. 2.
Στην καλλιέργεια ενός οράματος ψευδούς ενότητος. 3. Στην συνέχισι των
συμπροσευχών. 4. Στην φθορά του φρονήματος των Ορθοδόξων. 5. Στην συντήρησι
αιρετικών νοημάτων και βιωμάτων…»!
Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα ὁμολογοῦσε ὀρθόδοξα ΤΟΤΕ ὁ
γ. Ἐφραίμ. Τώρα ὅμως οἱ κακὲς παρέες μὲ κακόδοξους Πατριάρχες, οἱ τιμὲς καὶ οἱ
δόξες, ἡ διαχείρηση τοῦ μαμωνᾶ του χρήματος καὶ οἱ ἐκκοσμικευμένες
δραστηριότητες (ἕως καὶ τὴ διανομὴ κοτόπουλων) μετάλλαξαν τὶς ὀρθόδοξες θέσεις
τοῦ τότε. Νὰ εὐχηθοῦμε ὁ γέροντας Ἐφραὶμ νὰ ἐπαναλάβει τὶς θέσεις τοῦ ὁμολογιακοῦ
ἐκείνου «ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ», ὅλοι μας δὲ νὰ παραμείνουμε πιστοὶ σὲ ἐκεῖνες
τὶς Ὀρθόδοξες θέσεις.
______________
Καὶ κάτι ἀκόμα ἀπὸ τὸ «ΥΠΟΜΝΗΜΑ» ποὺ ἀκολουθεῖ (καὶ τὸ ὁποῖο εἶναι πολυσέλιδο) γιὰ
ὅσους Οἰκουμενιστὲς σήμερα (ὅπως συνέβη καὶ στὴν οἰκουμενιστικὴ «γιάφκα» ποὺ
διευθύνει ὁ Μητροπολίτης τῆς Κορίνθου) ἐπικαλοῦνται τὴν συμπροσευχὴ τοῦ ἁγίου
Μάρκου Εὐγενικοῦ: «Επειδή
αυτή είναι η αιτία, για την οποία επικαλούμεθα την τήρησι των ιερών Κανόνων
στην προκειμένη περίπτωσι, η επίκλησις του γεγονότος ότι ο άγιος Μάρκος ο
Ευγενικός συμμετείχε στην εναρκτήρια τελετή προσευχή στην Φερράρα ή η αναφορά
στην συμμετοχή ετεροδόξων του 12ου αιώνος στις Ορθόδοξες λειτουργικές συνάξεις
στους Αγίους Τόπους, στο Σινά ή αλλού, δεν προσφέρονται για να υπερασπίσουν την
σημερινή πρακτική των συμπροσευχών. Ο άγιος Μάρκος μετέσχε της εναρκτηρίου
προσευχής, όχι όμως για να προαγάγη την ενότητα υπό παπικές προϋποθέσεις»!
