Μια ομιλία με πολλούς αποδέκτες.

Σημαντικὲς ἁγιοπατερικὲς προτάσεις πρὸς τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀποτειχισμένοι καὶ νὰ μὴν

ἔχουμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Στὸ Ὡραιόκαστρο τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε μία σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων Πατέρων καὶ μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας· πράγμα τὸ ὁποῖο κι αὐτὸ εἶναι κάποια ἔκφραση,  ἡ ὁποία δὲν ἁρμόζει· νὰ τὰ βροῦμε οἱ ἀποτειχισμένοι μεταξὺ μας! Ἀλλὰ στὰ ἔσχατα χρόνια ὅλα εἶναι ἀναγκαῖα νὰ γίνονται καὶ ὅλα δὲν εἶναι παράξενα. Γιατί  οἱ Πατέρες στὰ παλαιὰ χρόνια, ὅταν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ αὐτομάτως οἱ ἀποτειχισμένοι Πατέρες εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μεταξύ τους, λόγῳ τοῦ ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ εὑρίσκοντο σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος.
Εἶχαν ὀρθόδοξο πίστη καὶ ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἦταν τὸ σημεῖο ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας, ἐκκλησιαστικῆς ἐπαφῆς, ταυτότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν, τῶν ἀγωνιζομένων γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως. Σήμερα ὅμως ποὺ εἶναι τὰ πράγματα πολὺ δύσκολα, τὰ ἔσχατα χρόνια ποὺ ζοῦμε, σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι κι αὐτά, νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε. Κι ἐνῶ ἔχουμε φύγει ἀπὸ τὴν αἵρεση νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας. Δηλ. ὁ Διάβολος προσπαθεῖ νὰ βάλει μικρότητες, νὰ ἐνσπείρει πράγματα τὰ ὁποῖα εἶναι δευτερεύοντα, νὰ τὰ κάνουμε πρωτεύοντα καὶ γι’  αὐτὰ τὰ πράγματα θὰ ἤθελα γιὰ λίγο νὰ ἀπασχολήσω τὴ σκέψη σας.
Ἴσως βοηθήσουν αὐτὲς οἱ σκέψεις ποὺ θὰ κάνουμε καὶ στὸν προβληματισμὸ τὸ δικό μας καὶ στὸν προβληματισμὸ τῶν ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀκούσουνε αὐτά. Νὰ προβληματιστοῦνε οἱ ἀδελφοί μας, ὄχι τόσο αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται μέσα στὴν αἵρεση, ὅσο αὐτοὶ ποὺ φεύγουνε ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὥστε νὰ μὴν λοξοδρομήσουμε. Νὰ προβληματιστοῦμε λοιπόν, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ ἀκουστοῦν, καί, ἂν κάποια μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λάθος, γιατί δὲν ἔχουμε τὸ ἀλάθητο, πάντως νὰ γίνει αἰτία προβληματισμοῦ.

Ἔγινε, λοιπόν, αὐτὴ ἡ προσπάθεια στὴν ὁποία θέλουμε νὰ κάνουμε κάποιες ἀναγκαῖες ἐπεξηγήσεις καὶ διευκρινίσεις γιὰ τὴ Σύναξη στὸ Ὡραιόκαστρο. Κατ' ἀρχὰς φάνηκε μία προσπάθεια, ἀδελφοί μου, νὰ ὀργανωθοῦν οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπὸ τὴν αἵρεση ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ἡ ἀποτείχιση ἔχουμε πεῖ -γιὰ νὰ κατανοήσετε- μὲ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, βρίσκομαι ταυτοχρόνως στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ἀληθινὴ πίστη ὑπάρχει Ἐκκλησία. Ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει πλάνη καὶ αἵρεση, δὲν ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία.
Διὰ τῆς ἀποτειχίσεως, λοιπόν, βρισκόμαστε στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, καὶ ἔγινε μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ ὀργανωθοῦμε κάπως, ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι, ἂν καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι δόκιμος ὅρος, νὰ ὀργανωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι Ὀρθόδοξοι, γιατί, τί ὀργάνωση νὰ ἔχουμε ἐμεῖς; 
Ὅταν γίνεται προδοσία στὴν πίστη καὶ ἀποτειχίζονται οἱ Ὀρθόδοξοι, τί κάνουν; Σηκώνουν τὸ σταυρὸ τῆς Ὁμολογίας. Δὲν κοιτᾶμε ἂν ἔχουμε ὀργάνωση, γιατί ἡ ὀργάνωση (ἐπιδιώκεται συνήθως ἀπὸ μᾶς) γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σηκώσουμε στὴν πλάτη μας. Δηλαδή, νὰ γλυτώσουμε τὶς ποινές, τὶς καταδίκες, νὰ μὴν μᾶς καθαιρέσουν οἱ Οἰκουμενιστές, καὶ ὅ,τι ἄλλο συνεπάγεται αὐτό· τὸ μισθὸ οἱ ἱερεῖς, ποὺ εἶναι κάτι ἀναγκαῖο, εἰδικὰ στὶς ἡμέρες μας ποὺ ὑπάρχει ἡ κρίση, νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τῆς ὁμολογίας, γι’ αὐτὸ ὀργανωνόμεθα.
Ἡ ὀργάνωση, ὅμως, δικαιολογεῖται, ὄχι γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν σηκώσουμε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ εὐχαρίστως καὶ γιὰ νὰ προσπαθήσουμε νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση. Ὁ σκοπός μας εἶναι νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση. Ἀλλὰ ἡ αἵρεση, ὅμως, αὐτὴ καθ' ἑαυτὴ εἶναι καταδικασμένη  ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας;...
Τί νόημα ἔχει ἡ καταδίκη κι ἀπὸ μᾶς, ὅταν αὐτὴ εἶναι καταδικασμένη ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος εἶπε, ὅποιος ἑτεροδιδασκαλεῖ κ.λπ., ὅποιος σᾶς διδάσκει ἀντίθετα ἀπ’  αὐτὰ ποὺ σᾶς διδάξαμε, "ἀνάθεμα ἔστω". Καὶ "κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, ἀνάθεμα ἔστω". Δυὸ φορὲς τὸ εἶπε γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει καὶ νὰ γιὰ νὰ μὴ φανεῖ  ὅτι στὴν παραδρομὴ τοῦ λόγου εἰπώθηκε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.
Εἶναι, λοιπόν, ἀναθεματισμένη ἡ αἵρεση ἀπὸ τὸ Χριστό μας, ἀπὸ τὸν ἀποστολο Παῦλο. Κάθε αἵρεση. Ἀπὸ τὴν ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ λέγει "πᾶσι τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα". Καὶ "τὰ μετὰ ταῦτα πραχθησόμενα ἀνάθεμα". Δηλαδή, οἱ Πατέρες εἶπαν καὶ γιὰ τὶς αἱρέσεις ποὺ θὰ ἐρχόντουσαν στὴν μελλοντικὴ ἐποχὴ καὶ καταδίκασαν τὶς αἱρέσεις ὅλες. Εἶναι καταδικασμένη, λοιπόν, σὰν πλάνη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. Τί νόημα ἔχει ἡ κατάδικη ἀπὸ μᾶς τῆς αἱρέσεως;

Ἡ ἀπὸ μᾶς καταδίκη ἔχει νόημα βασικό· γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι

ΠΕΡΙ ΕΓΚΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ.

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

Ο μέν Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σέ ψυχοφελή του λόγο αναφέρει:
" Η ψυχή διαιρείται σέ τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό και το επιθυμητικό.
Τού λογισμικού αμαρτήματα είναι αυτά: απιστία, αίρεση, αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία, κατάκριση και οι συγκαταθέσεις τών αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από τό παθητικό μέρος της ψυχής...".

Ο δέ Άγιος Μάρκος ο Ασκητής λέγει,
"Αμαρτία θανάσιμη είναι εκείνη για τήν οποία ο άνθρωπος μένει αμετανόητος.
Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός καί σπλαχνικός όσο ο Θεός.
Τόν αμετανόητο όμως ούτε Αυτός τόν συγχωρεί".

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος γράφει,
"Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς αναφέρει τρεις περιπτώσεις αθεΐας.
Πρώτον: Άθεοι είναι εκείνοι πού δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αληθινού Θεού, «η πολυειδής πλάνη των ελληνιζόντων».
Δεύτερον: Άθεοι είναι οί αιρετικοί, «η πολυσχιδής καί πολύμορφος απάτη των αιρετικών».
Τρίτον: Άθεοι είναι καί οί «Ορθόδοξοι» εκείνοι πού δεν δέχονται τά δόγματα της Εκκλησίας, πού είναι όροι της σωτηρίας καί αμφισβητούν τήν αξία τών λόγων τών Πατέρων, διότι η αληθινή ευσέβεια είναι το
«μη προς τους Θεοφόρους πατέρας αμφισβητείν».

Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στίς κατηχήσεις περί φωτιζομένων σαφώς διδάσκει,
"Δικό μου έργο είναι νά τά πώ, δικό σου η προαίρεση καί τού

Αυτούς τους Επισκόπους περιμένουν οι αντι-Οικουμενιστές να καταδικάσουν εν Συνόδω τον Οικουμενισμό;

Ο Κίτρους Γεώργιος στην Ευαγγελική "εκκλησία"! Και εις ...ανώτερα!!!

Τὸ παράρτημα τῆς Π.Ε. Θεολόγων Κατερίνης καὶ ὁ τότε Πρόεδρός της, ποὺ χαιρέτησαν ἐνθουσιασμένοι τὸν γνωστὸ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικές του ἰδέες Ἀρχιμανδρίτη ποὺ τοὺς ἐπέβαλαν ὡς Μητροπολίτη, θὰ διαμαρτυρηθοῦν τώρα, στὰ νέα Οἰκουμενιστικά του ἀνοίγματα; Ἐδῶ στὴν "ἐκκλησία" τῶν Εὐαγγελικῶν!

Εἴχαμε παρουσιάσει, ὅταν ἐξελέγει ὁ κ. Γεώργιος μητροπολίτης Κιτρους, τὴν οἰκουμενιστικὴ προϊστορία του (καιρὸς νὰ τὸ χωνέψουμε καὶ νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς μόνο Οἰκουμενιστὲς θὰ γίνονται Μητροπολίτες), ὁ ὁποῖος ἀποδέχτηκε νὰ εἶναι παρόντες στὴν χειροτονία του καὶ αἱρετικοὶ "ποιμένες". Τώρα ἀνταπόδωσε τὴν τιμὴ ποὺ τοῦ ἔκαναν! Ἦταν παρὼν στὴν συναυλία ποὺ "πραγματοποιήθηκε στην ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία της Κατερίνης"!

Οἱ δημοσιογράφοι τότε τὸν ρώτησαν: Στην ενθρόνισή σας, είδαμε τον Ποιμένα της (αιρετικής) Ευαγγελικής Εκκλησίας (τῆς Κατερίνης).

Καὶ ὁ κ. Γεώργιος σὲ μιὰ ἔκρηξη εἰλικρίνειας, μὲ καμάρι(;) καὶ χωρὶς κόμπλεξ Παραδοσιακότητος καὶ συντηρητισμοῦ, ἀποκαλύπτει ἐκεῖνο ποὺ δὲν εἶχαν καταλάβει οἱ δημοσιογράφοι! Δὲν εἴδατε δηλαδή, τοὺς εἶπε, «ότι εκτός από τον (Ευαγγελικό) Ποιμένα της Κατερίνης, ήταν (παρόντες) και οι (αἱρετικοὶ Εὐαγγελικοί) Ποιμένες της Βέροιας και της Θεσσαλονίκης»!
   Καὶ γιατί νὰ μὴν εἶναι παρόντες; (δείχνει νὰ ἀπορεῖ ὁ Ἐπίσκοπος, μάλαμα). Ἀφοῦ συνεχίζει, «ἡ Ἑλληνική Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία συνεργάζεται με την Ορθόδοξη στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και του Διαχριστιανικού διαλόγου»; (!!!) «20 χρόνια στη Βέροια δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Απεναντίας, συμμετείχαν (οἱ Εὐαγγελικοὶ Ποιμένες!) σε εκδηλώσεις όπως ήταν τα “Παύλεια”... Σεβόμαστε το «πιστεύω» όλων, σεβόμαστε τη διαφορετικότητα ή ακόμη και το να μην πιστεύει κάποιος σε τίποτα» (ἐδῶ).

ΤΑ "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΘΗ" ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

 

Ἀόρατε Κριτά, ἐν σαρκὶ καθωράθης,

καὶ ἔρχῃ  ὑπ᾿ ἀνδρῶν, παρανόμων κτανθῆναι 

(όρθρος Μ.Τρίτης)

   

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Είναι μια καταστροφική πρακτική, αυτή που προβάλλεται από το δημοσίευμα που μας έστειλαν αναγνώστες και φίλοι του Ιστολογίου μας από την Κατερίνη.

Περιοχές όπως η Σύρος, η Κέρκυρα, η πόλη της Κατερίνης, αλλά

Με "καταλαλούντα" και "υπερηφάνω ...ου συνήσθιον"! --Με αιρετίζοντα και αιρετικό;

Μ. Δευτέρα,  Α΄  Ὥρα:

  «Τὸν καταλαλοῦντα λάθρᾳ τοῦ πλησίον αὐτοῦ, τοῦτον ἐξεδίωκον· ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ τούτῳ οὐ συνήσθιον»  (Ψαλμὸς ρ΄).

 Μ. Ἀθανασίου, Ἑρμηνεία εἰς τοὺς Ψαλμούς

Η απαξίωση του Μοναχισμού από π. Θεόδωρο και π. Νικόλαο!

.

ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ!

Είχαμε αναφέρει ότι θα σχολιάσουμε τα λεγόμενα του π. Θεόδωρου Ζήση και των συν αυτώ, δια τα όσα αφορούν την αντιμετώπιση των αιρετικών Οικουμενιστών.

Μας λέγουν λοιπόν:

«Συναντηθήκαμε, λοιπόν, πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι στὸ θέμα τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου καὶ τῆς Ποιμαντικῆς διευθετήσεως τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διακοπὴ Μνημοσύνου, ἔχουν μία θεση, θὰ ἔλεγα, αὐστηρή, δὲν τὴν χαρακτηρίζω μὲ ἄσχημο τρόπο. Μπορεῖ ἡ θέση αὐτὴ ἡ αὐστηρή, νὰ εἶναι στὰ ὅρια τῆς ἀκριβείας, ἀλλὰ ὅπως πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες λένε, καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅτι στὴν Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν δύο εἴδη κυβερνήσεως-διοικήσεως, ὑπάρχει ἡ Ἀκρίβεια καὶ ἡ Οἰκονομία. Καὶ πολλὲς φορές, ὅταν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιβάλλουν, δὲν ἐφαρμόζουμε τὴν ἀκρίβεια, γιατὶ θὰ κάνει κακὸ ἡ ἐφαρμογή της, ἐφαρμόζουμε τὴν Οἰκονομία».

Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας τέσσερις είναι οι όροι της Οικονομίας και που θα πρέπει να θυμούνται ο π. Θεόδωρος και οι συν αυτώ:

Πρώτος, τό μή «τί τών κειμένων (θείων εντολών) αθετείν καθόλου» (Θεόδωρου Στουδίτου, PG. 99, 984). Ενταύθα ισχύει ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «Οικονομητέον γάρ ένθα μή παρανομητέον»

Δεύτερος όρος είναι η διάθεσις, όπως μη καταλύεται η ακρίβεια. Ότε δέ αύτη χαλαρούται έξ ανάγκης «κατά καιρόν και λόγον», δέον