Μνήμη Θεού!

Μνήμη Θεού θ’ αποκτήσετε με την ευχή,

 «Κύριε Ιησού Χριστέ…», με τις προσευχές της Εκκλησίας, με τους ύμνους, με το να φέρνετε στο νου σας τις ενέργειες του Θεού και χωρία απ’ την Αγία Γραφή κι από άλλα πνευματικά βιβλία.

Αυτό, βέβαια, θέλει αγαθή προαίρεση· δεν γίνεται με εξαναγκασμό, αλλά κυρίως διά της θείας χάριτος.

 Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Πηγή

«ΑΤΙΝΑ ΕΣΤΙΝ ΑΛΛΗΓΟΡΟΥΜΕΝΑ»

(Προς Γαλάτας 4,24)

Tοῦ ΝΙΚΟY ΣΑΚΑΛΑΚΗ

          Αναμφίβολα, ο όρος «Αλληγορία» σε Αγιογραφικό επίπεδο και στην Πατερική γραμματεία δεν είναι ακαθόριστος, μια δηλ. ακαταστάλακτη έννοια. Με τη βοήθειά της αποδίδονται και μεταδίδονται πνευματικές ερμηνείες, πνευματικές διδασκαλίες και πνευματικά μηνύματα, όχι μόνο στο διαχρονικό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό σώμα αλλά και σε ολόκληρη την οικουμένη.

«Επειδή δε τισι των εκκλησιαστικών παρίστασθαι τη λέξει της αγίας Γραφής δια πάντων δοκεί και το δι’ αινιγμάτων τε και υπονοιών ειρήσθαι τι παρ’ αυτής εις ωφέλειαν ημών ου συντίθενται, αναγκαίον ηγούμαι πρώτον περί τούτων τοις τα τοιαύτα ημίν εγκαλούσιν απολογήσασθαι»· δηλαδή, «επειδή μερικοί από τους εκκλησιαστικούς νομίζουν, ότι σε όλα τα σημεία πρέπει να παραμένουμε στη λέξη της αγίας Γραφής, και δε δέχονται ότι μερικά πράγματα έχουν λεχθεί με συμβολισμούς και αλληγορίες, θεωρώ απαραίτητο ν’ απολογηθώ γι’ αυτά πρώτα σ’ αυτούς, που μας αποδίδουν τέτοιες κατηγορίες (ΕΠΕ, τόμος 7, Σελ. 11), υπενθυμίζει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στις ομιλίες του στο Άσμα ασμάτων.

Η νέα "εκκλησία" πλανεμένων αντιλήψεων είναι εδώ! Με τα σόου και τις αλλοπρόσαλλες προφητικές ερμηνευτικές!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ:

ΕΓΙΝΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΕΨΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!   Φωτογραφίες, βίντεο

  Η δεύτερη στέψη της Αγίας Βασίλισσας της Αυτοκρατορίας μας, με ελληνικό στέμμα, μέσα στην ίδια την Ελλάδα, έγινε την παραμονή της εορτής των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, το Σάββατο 20 Μαίου 2017 μ.Χ., μετά το τέλος του πανηγυρικού εσπερινού στον Ι. Ναό Αγίας Βαρβάρας, όπου φιλοξενείται για πρώτη φορά στα ελλαδικά χρονικά το άγιο λείψανό της!

Μέσα σε κατανυκτικά εγκώμια και αγγελικούς ύμνους, οι εκ Βενετίας Λατίνοι μας παρέδωσαν τα κλειδιά της λειψανοθήκης και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, αφού τοποθέτησε ένα αρχιερατικό εγκόλπιο στην Ισαπόστολο Αγία Ελένη, που βρήκε τον Τίμιο Σταυρό, το Σπήλαιο της Γεννήσεως και όλους τους Αγίους και Θεοβάδιστους Τόπους στα Ιεροσόλυμα, έστεψε κατόπιν την πρώτη Χριστιανή Ελληνίδα Βασίλισσά μας με ελληνικό αυτοκρατορικό

Ανάληψη, η δοκιμασία του λογικού (Φώτης Κόντογλου)

  Ο σημερινός άνθρωπος δεν έχει καμιά σχέση με το υπερφυσικό. Δεν πιστεύει πως υπάρχει τίποτα πέρα από τα φυσικά φαινόμενα, και πολύ περισσότερο δεν πιστεύει πως μπορεί να γίνει τίποτα έξω από τους φυσικούς νόμους. Όχι μοναχά ο άθρησκος άνθρωπος, μα κι αυτός που λέγει πως είναι Χριστιανός, κι αυτός δεν πιστεύει στα υπερφυσικά. Ο Χριστιανισμός έχει γίνει για πολλούς ένα σύστημα λογικό και ηθικό, ώστε να μην έρχεται σε αντίθεση με τη λογική τους. Ενώ η βάση της θρησκείας αυτής είναι το υπερφυσικό, οι σημερινοί Χριστιανοί κρατήσανε απ’ αυτή ό,τι δεν χρειάζεται την πίστη για να το παραδεχθούνε, κι ό,τι είναι αποκαλυπτικό το πετάνε ή το παρασιωπούνε.

Αλλά, αληθινός Χριστιανός δεν είναι κανένας αν δεν εξοικειωθεί με το θαυμαστό και το υπερφυσικό. «Δει υπέρ την επιστήμην δραμείν», όπως λέγει ο Πλωτίνος. Αλλά αυτό, για τους «λογικούς» ανθρώπους, είναι τρέλλα. Κατά την ελληνική φιλοσοφία θάτανε ανόητος ο άνθρωπος που θα περιφρονούσε τη λογική. Ο Δανός φιλόσοφος Κίρκεγκαρντ λέγει: «Το να πιστεύει κανένας εναντίον της λογικής είναι μαρτύριο». Η δίψα της γνώσης βασανίζει τον άνθρωπο. Για όποιον, με τη χάρη του Θεού, λυτρώθηκε απ’ αυτή τη δίψα, το να πιστεύει κάποια πράγματα που δεν τα παραδέχεται το λογικό του, όχι μοναχά δεν είναι μαρτύριο, αλλά λύτρωση από μια τυραννική δύναμη. Πιστεύει πως ο Θεός είναι αυτός η πηγή όλων των φυσικών νόμων, κι όχι σκλάβος τους. Ο αληθινός Χριστιανός γίνεται θεός κατά χάριν και παίρνει την ελευθερία των τέκνων του Θεού, και γι’ αυτό κι εκείνος με την πίστη ξεσκλαβώνεται από τους φυσικούς νόμους. Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει σ’ έναν θεό σκλαβωμένον από την ανάγκη, όπως πιστεύανε οι αρχαίοι. Αυτή είναι ψεύτικη πίστη σ’ έναν θεό ψεύτικο. Αν άκουγε ο Αριστοτέλης τα λόγια που είπε ο απόστολος Παύλος στον Άρειο Πάγο, θα τον έλεγε ανόητο, αφού μιλούσε για κάποια πράγματα αδύνατα, υπερφυσικά: «Προαίρεσις μεν γαρ ουκ έστιν των αδυνάτων, και ει τις φαίη προαιρείσθαι, δοκοίη αν ηλίθιος είναι». Γι’ αυτό ο Παύλος έλεγε πως η πίστη των Χριστιανών ήτανε «μωρία» για τους Έλληνες, που πιστεύανε μονάχα στη λογική, στη γνώση. Και πως οι Χριστιανοί έχουνε οδηγό την πίστη, κι όχι το μυαλό: «δια πίστεως γαρ περιπατούμεν, ου δια είδους» (Β΄ Κορ. Ε΄ 6).

Αυτά πρέπει να τάχη κανένας στο νου του, όποτε διαβάζει θρησκευτικά πράγματα. Και πολύ περισσότερο σαν διαβάζει για τα φοβερά μυστήρια της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου, την Αναστάσεώς του και της Αναλήψεως.

Αληθινά, δακρύζουνε τα μάτια του Χριστιανού, σαν φέρνει στο νου του τα τελευταία λόγια που είπε ο Χριστός στους μαθητές του, και το πως ανέβηκε στον ουρανό και χάθηκε από τα μάτια τους. Απομείνανε με τη στερεή ελπίδα πως θα τον ξαναδούνε την ημέρα της Κρίσεως εν δόξη. Και μ’ αυτή την ελπίδα τον περιμένουνε μυριάδες ψυχές: «οι πιστοί εν αγάπη προσμένουσιν αυτόν».