Ερώτηση πρός

τὸν κ. Ἀμβρόσιο

καὶ τὸν

Μητροπολίτη Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιο.

  Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος: «Ως άτομο και ως πιστός, πιστεύω ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί!

    ΕΠΙΣΗΜΩΣ, ως Επίσκοπος, δεν δύναμαι ει μη να ακολουθήσω την άποψη της Εκκλησίας μας, ότι οι Παπικοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, αλλά σχισματικοί»!

  Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου:

Κύριε Ἀμβρόσιε καὶ κ. Μητροπολίτα Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιε,

       μὲ ἀφορμὴ τὶς δηλώσεις σας σχετικὰ μὲ τὸ ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση ἢ σχίσμα θέλω νὰ θέσω, σὰν πιστὸς τῆς Ἐκκλησίας, καὶ στοὺς δύο τὸ παρακάτω ἐρώτημα:

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς εἶπε τὰ ἑξῆς:

«Ἐσχίσαμεν αὐτοὺς καὶ ἀπεκόψαμεν τοῦ κοινοῦ τῆς Ἐκκλησίας σώματος· οὐκοῦν ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεστράφημεν, καὶ διὰ τοῦτο αὐτῶν ἐχωρίσθημεν»· «αἱρετικοί εἰσιν ἄρα, καὶ ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπεκόψαμεν» (Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ, PG τ. 160, στλ. 157Β, 160Α, 161Α, ῾Ομολογία).

Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος τὰ εἶπε αὐτὰ ὡς ἰδιώτης ἢ ὡς Ἐπίσκοπος; Εἶναι ἡ τριπλὴ ἐπανάληψη τῆς λέξης αἱρετικὸς τυχαία ἢ δηλώνει ξεκάθαρα τί ἐστι παπισμός; Ἡ ὁμοφωνία καὶ τὸ «αὕτη ἡ πίστη τῶν...» τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἐκκλησία ἐννοεῖται μεταξὺ ἰδιώτου καὶ θέσεως ἢ ἐπαγγέλματος ἢ μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ τῶν Ἁγίων;

Εἶναι γιὰ σᾶς ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου ἔγκυρη ἢ ἔπεσε καὶ αὐτὸς «θῦμα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως», ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Πατριάρχης;

Περιμένω τὴν ἀπάντηση σας μιὰς καὶ οἱ δύο ἐκφραστήκατε δημόσια. Ἐλπίζω νὰ μὴν φέρω μεταξύ σας διχόνοια μὲ τὸ ἐρώτημά μου.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ: Αντί να φύγουν οι Ορθόδοξοι από το Π.Σ.Ε., εντάσσονται (υπό την καθοδήγηση Βαρθολομαίου) νέα μέλη, σ' αυτή τη σφηκοφωλιά των αιρετικών!

Η Μητρόπολη Σουηδίας στο Χρ. Συμβούλιο μετά από 48 χρόνια

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας κ. Κλεόπας συμμετείχε στην ετήσια διάσκεψη του τμήματος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στη Σουηδία, γνωστό με την επωνυμία “Χριστιανικό Συμβούλιο της Σουηδίας”, που πραγματοποιήθηκε στην Ουψάλα το διήμερο 30 και 31 Μαΐου 2017. Το πρόγραμμα περιελάμβανε συνομιλίες, συνεδριάσεις επιτροπών και συναντήσεις.

Κατά την διάρκεια της γενικής συνέλευσης της δεύτερης ημέρας, την Τρίτη 31 Μαΐου 2017, στην οποία συμμετείχαν περίπου εξήντα άτομα, έγινε αναφορά στα οικονομικά του Χριστιανικού Συμβουλίου, καθώς και σε δραστηριότητες που αφορούν το έργο είκοσι τεσσάρων ομάδων εργασίας με ιδιαίτερη έμφαση στην ποιμαντική μέριμνα για τη στήριξη των 80.000 μεταναστών που εισήλθαν στη Σουηδία τη διετία 2015-16 και τους νέους.

Στην εν λόγω συνέλευση ελήφθη ομόφωνη απόφαση και έγινε δεκτή ως μέλος η Ι. Μητρόπολη Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας, 48 χρόνια μετά την ίδρυσή της, το 1969. Η ανακοίνωση της ένταξης καλωσορίστηκε με ενθουσιασμό από τους συνέδρους.

Κατά τον σύντομο χαιρετισμό του, ο Μητροπολίτης Κλεόπας ανέφερε τα εξής: «Είναι τιμή για την Ι. Μητρόπολη Σουηδίας η απόφαση αυτή. Ο όρος «οικογένεια», που χρησιμοποιείται για τα μέλη του συμβουλίου, είναι σημαντικός και αντιπροσωπευτικός. Η συνύπαρξη και η αγαστή συνεργασία μεταξύ των Χριστιανικών Ομολογιών είναι αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια ή επιλογή, σε μια περίοδο όπου ο Χριστιανισμός βιώνει τον δεύτερο μεγαλύτερο διωγμό του, ιδιαίτερα στα εδάφη της Μ. Ανατολής».

Αναφέρθηκε, επίσης, στις πρωτοβουλίες της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, προς υποστήριξη της Οικουμενικής Κίνησης και πληροφόρησε τους συνέδρους ότι ο πηδαλιούχος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως είναι ο πνευματικός ηγέτης 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων ανά τον κόσμο.

Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε με γεύμα στην αρχιεπισκοπική κατοικία της Σουηδικής Εκκλησίας.

Ι. Μ. Σουηδίας

arxon.gr

Πηγή

Η συγχώρεση αποτελεί Μυστήριο της Εκκλησίας

ΠΕΡΙ ΝΕΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ

 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, Ε. Β. Β. & Β. 

Η συγχώρεση αποτελεί Μυστήριο της Εκκλησίας και είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Στην Ορθοδοξία, η συγχώρεση δεν είναι μια αφηρημένη, θεωρητική έννοια, αλλά ένα Μυστήριο με σωτηριολογική διάσταση. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός γνωρίζει όχι απλώς θεωρητικά, αλλά κυρίως βιωματικά, ότι η συγχώρεση από τον Θεό πραγματοποιείται διαμέσου του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, όπου ο άνθρωπος ο οποίος προσέρχεται με μετάνοια, ταπεινώνεται, ελκύει τη Χάρη του Θεού, ελευθερώνεται από τα πάθη του και μεταμορφώνεται εν Χριστῴ. Έτσι ανακαινισμένος ο άνθρωπος, είναι σε θέση, χωρίς ανθρώπινη βοήθεια, αλλά με μόνη τη βοήθεια του Θεού, να συγχωρέσει όσους τον αδίκησαν ή τον έβλαψαν καθ᾿ οιονδήποτε τρόπο.
Σήμερα, ο όρος «συγχώρεση» χρησιμοποιείται ευρέως σε διάφορα περιβάλλοντα. Να τονιστεί εξαρχής ότι η συγχώρεση της Εκκλησίας δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με αυτό που νοείται ως συγχώρεση στην ψυχοθεραπεία, στα νέα προγράμματα εκπαίδευσης και στον αποκρυφισμό. Η χρήση του Χριστιανικού όρου «συγχώρεση», όπως και πολλών άλλων Ορθόδοξων Χριστιανικών όρων και εννοιών, με διαφορετική νοηματοδότηση, συνιστά τακτική της «Νέας Εποχής», η οποία μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση, ακόμα και μεταξύ του Ορθοδόξου πληρώματος.
Αυτή η νέα συγχώρεση, η θεραπευτική λεγόμενη συγχώρεση, η συγχώρεση ως μορφή

2 Ιουνίου: ο Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής, Πατριάρχης Κων/πολεως

Τοῦ Πατριάρχου Πατριάρχης πλησίον,
Θείου γέροντος, Ἀβραὰμ Νικηφόρος.
Δευτερίῃ Νικηφόρος εἰς Ἐδὲμ εὕρατο μοίρην.

Ο Άγιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το758 μ.Χ. Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη αλλά ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι οι οποίοι γαλούχησαν τον γιο τους με τα νάματα των Θείων Γραφών.
Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη, έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον εικονομάχο και δυσεβή αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε΄, τον Κυπρώνυμο στη Νίκαια, όπου και πέθανε.
Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν εκπαίδευση. Γρήγορα όμως αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στον Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην άσκηση και τη μελέτη των Θείων Γραφών.
Όμως ο αυτοκράτορας τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α’, υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον Νικηφόρο. και όντως την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο. Θρόνος ο οποίος ισοδυναμούσε με Γολγοθά.
Έδωσε σκληρούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 μ.Χ. ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας, ο ασεβής Λέων Ε΄, ο Αρμένιος, ξέσπασε μεγάλος και απηνής διωγμός κατά των εικονολατρών.
Η αγέρωχη στάση και εμμονή του Νικηφόρου στην προστασία της Ορθοδοξίας, προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος τον απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και τελικά, αρκετά ταλαιπωρημένος παρέδωσε στο δίκαιο μισθαποδότη Θεό το πνεύμα του στις 2 Ιουνίου 822 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Νίκην ἤνεγκε, τὴ Ἐκκλησία, ἡ σὴ ἔνθεος, ὁμολογία, Νικηφόρε Ἱεράρχα θεόληπτε· τὴν γὰρ Εἰκόνα τοῦ Λόγου σεβόμενος, ὑπερορία ἀδίκως ὠμίλησας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ΄.

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικηφόρε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Τὸν τῆς νίκης στέφανον, ὢ Νικηφόρε, οὐρανόθεν σήμερον, ὡς εἰληφῶς παρὰ Θεοῦ, σῷζε τοὺς πίστει τιμώντας σέ, ὡς Ἱεράρχην ὁμοὺ καὶ Διδάσκαλον.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις Εκκλησίας αμπνεους εικών, και Εικονομάχων, καθαιρέτης ο ισχυρός· χαίροις θεοσδότων, δογμάτων ο προστάτης, θεόφρον Νικηφόρε, πίστεως έρεισμα.

Πηγή