Εἶναι ἐξοργιστικὰ ὅσα ὁ “θεοφιλέστατος”
στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ ὄχι στὸ φρόνημα καὶ τοὺς τρόπους Κύριλλος
γράφει, διαστρέφων τὰ κείμενα καὶ παραπληροφορῶν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν ἔχει
τὴν δυνατότητα νὰ ἀνατρέξει στὶς πηγές.
Σὲ προηγούμενη ἀνάρτηση παρουσιάσαμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ
τὸ τελευταῖο ἄρθρο τοῦ ἐπισκόπου Ἀβύδου (ἄνευ ποιμνίου) Κύριλλου Κατερέλου (ἐδῶ), μὲ τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς
Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;».
Ἐκεῖνο
τὸ ἀπόσπασμα τὸ σχολιάσαμε (ἐδῶ)
καὶ δείξαμε ὅτι παραπέμπει τὸν ἀναγνώστη (γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὰ κακόδοξα
φρονήματα τῆς παρέας τῶν Οἰκουμενιστῶν), στὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη Νικοπόλεως καὶ
Πρεβέζης Μελετίου Καλαμαρᾶ, «Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος». Καὶ μᾶς λέγει τὰ ἀντίθετα
ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐκ τῆς μελέτης αὐτῆς ἀπορρέουν!
Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι
ἕνα τυχαῖο, ἀλλὰ εἶναι ὁ «τρόπος» τῆς δουλειᾶς του, τουλάχιστον ὅταν ὑπερασπίζεται
τοὺς φίλους του Οἰκουμενιστές, θὰ ἐξετάσουμε ἄλλο ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἴδια
μελέτη (ἐδῶ). Καὶ πάλι τὸ κείμενο ποὺ παρουσιάζει καὶ διαστρεβλώνει ὁ κ. Κατερέλος εἶναι
ἀπὸ ὸ ἴδιο βιβλίο τοῦ Νικοπόλεως Μελετίου.
Στὸ βιβλίο τοῦ Νικοπόλεως παρουσιάζονται καὶ οἱ
συζητήσεις τῶν συνέδρων τῆς Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Οἱ συνοδικοί Πατέρες συζητοῦν
τὸ θέμα, «ἐὰν εἶναι δυνατὸς ὁ ἀφορισμὸς καὶ κεκοιμημένων αἱρετικῶν». Κατὰ τὴν
συζήτηση οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου προσκομίζουν κείμενα Ἁγίων, διὰ τῶν ὁποίων
καταδεικνύεται ποιά ἦταν ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πράξη τῶν προγενεστέρων Ἁγίων στὸ
θέμα καὶ τὰ ἐξετάζουν λεπτομερῶς (κάτι ποὺ οἱ συγκροτήσαντες τὴν Κολυμπάριο
Σύνοδο τῆς Κρήτης, τοὺς ὁποίους ὑποστηρίζει ὁ κ. Κύριλλος, δὲν ἔκαναν). Ἕνα ἀπὸ
τὰ κείμενα αὐτὰ εἶναι καὶ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου.
Μὲ ἐπιστολή του (πρὸς κάποιον ἀξιωματοῦχο
Βονιφάτιο) ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος ὑπερασπίζεται τὸν κεκοιμημένο ἐπίσκοπο Καικιλιανό, τὸν ὁποῖο
οἱ Δονατιστὲς κατηγοροῦσαν ὅτι –ὅταν ζοῦσε– «τάχα εἶχε παραδώσει κώδικες χριστιανικοὺς νὰ καοῦν»! Μὲ αὐτὴ τὴν
ἀφορμὴ οἱ Δονατιστὲς «ἐχώρισαν ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία» (σελ. 344),
πραγματοποίησαν δηλαδή σχίσμα, ὄχι γιὰ δογματικοὺς λόγους,
ἀλλὰ γιὰ ἕνα ὑποθετικὸ «κρίμα» τοῦ ἐπισκόπου Καικιλιανοῦ!
Ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος στὴ συνέχεια ὑποστηρίζει
ὅτι (ὅπως γνωρίζει), «ὁ Καικιλιανὸς δὲν ἔγινε ποτὲ προδότης. Ἀντιθέτως
