Αυτό κι αν είναι βλασφημία!

  

     Ὁ Ἀβύδου Κύριλλος Κατερέλος μᾶς εἶχε προϊδεάσει πρὶν τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο γιὰ τὰ ἀντι-ἐκκλησιαστικὰ πιστεύματά του. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει διαλέξει ἄξιους ἐκφραστές του! Σὲ ἕνα μακροσκελὲς ἄρθρο-μελέτη εἶχε γράψει, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων μεταπατερικῶν καὶ οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν καὶ τὰ ἀκόλουθα (ἐδῶ):

    «Εἶναι, λοιπόν, προφανὲς ὅτι τὰ σύγχρονα δεδομένα εἶναι τελείως διαφορετικὰ καὶ κατὰ συνέπεια διαφορετικὴ θὰ πρέπει νὰ εἶναι καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ἐκτὸς Ἐκκλησίας εὑρισκομένων, τῶν ὁποίων ἡ πίστη κατὰ τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια ἀποτελεῖ κακοδοξία».

     «Τὰ ἐλάχιστα αὐτὰ παραδείγματα ἀρκοῦν γιὰ νὰ καταδείξουν ὅτι ναὶ μὲν οἱ ἱεροὶ κανόνες ἐξετέθηκαν ἀπὸ τίς «σάλπιγγες τοῦ Πνεύματος», μόνο ποὺ τὸ Πνεῦμα σήμερα ἠχεῖ  διαφορετικά»!!!

    «Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνδεχομένως ἀναγνωρισθεῖ ὁ ἐκκλησιαστικὸς χαρακτήρας μιᾶς τέτοιας κοινότητας δὲ θίγει σὲ τίποτα τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ διατηρεῖ τὴν αὐτοσυνειδησία ὅτι εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια αὐτὴ τίποτα δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ ὀνομάσουμε αὐτὲς τὶς χριστιανικὲς κοινότητες  Ἐκκλησία».

    Ὡς ἐκ τούτου δὲν μᾶς ξάφνιασε ἡ νέα του κατάθεση ψυχῆς ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ αὐθέντου του Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

   Καὶ τὸ νέο ἄρθρο τοῦ Ἀβύδου Κυρίλλου Κατερέλου εἶναι τεράστιο, γι’ αὐτὸ παραθέτουμε καὶ σχολιάζουμε μόνο ἕνα πρῶτο μέρος του, ποὺ ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν ἀποτείχιση καὶ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου.

   Σ’ αὐτό, ὅπως φαίνεται, ὁ κ. Καθηγητὴς “ἀγνοεῖ” πολλὰ πράγματα γιὰ τὸ θέμα (ποὺ ὤφειλε πρῶτα ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας κι ἔπειτα ὡς καθηγητὴς νὰ γνωρίζει), γι’ αὐτὸ καὶ διαστρεβλώνει τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση. Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται ἐπιδίωξή του εἶναι  νὰ παρασύρει στὰ οἰκουμενιστικὰ νερά, ὅσους πιστοὺς καταφέρει (ἔχει βλέπετε καὶ τὸν βαρύγδουπο τίτλο τοῦ καθηγητῆ «Ἱστορικῆς Δογματικῆς Θεολογίας» τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν) καὶ νὰ περάσει μὲ θρασύτητα στοὺς πιστοὺς τὴν ἐξωφρενικὴ θέση ἡ «νέα Εκκλησιολογία» τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σημαίνει …«πιστότητα στὴν Παράδοση»!

Ἐπισκόπου Ἀβύδου Κυρίλλου (Κατερέλου)

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης:

Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;

    (σ.σ.: Σχολιασμὸς τῆς μελέτης ἀπὸ τὸν Παναγιώτη Σημάτη. Οἱ ἐπισημάνσεις καὶ οἱ χρωματισμοὶ τοῦ κειμένου τοῦ ἐπισκόπου Ἀβύδου Κυρίλλου, εἶναι δικοί μας, ).

1. Εἰσαγωγικὲς θεωρήσεις

   Στὰ Πρακτικὰ τῆς Ε´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου παρατίθενται τὰ ἑξῆς:

     «Δὲν πρέπει, οὔτε νὰ τοποθετῆται ἡ ἐλπὶς τῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἶναι καλοί, οὔτε ὅταν εἶναι κακοὶ νὰ συμπεραίνουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία χάθηκε.

   Παρὰ ταῦτα ἐμεῖς δεχόμαστε καὶ τὴ δική τους κατηγορία, ἀφοῦ εἶναι ἀδελφοί μας. Καὶ ἐὰν μπορέσουν νὰ μᾶς ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἔνοχοι (αὐτοί, τοὺς ὁποίους κατηγοροῦν), ἐμεῖς θὰ τοὺς ἀναθεματίσουμε τὴν ἴδια ἡμέρα. Τὴν Ἐκκλησία ὅμως, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς μᾶς ὑπεσχέθη καὶ μᾶς ἐδώρησε, οὔτε τήν “πουλᾶμε”, οὔτε τὴν ἐγκαταλείπουμε».

  Τὰ παραπάνω βαρυσήμαντα λόγια ἀποδίδονται στὸν Ἱερὸ Αὐγουστῖνο στὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου τῆς Καρθαγένης  ποὺ συνῆλθε τὸ 411 μ.Χ. Δὲν εἶναι ἀσφαλῶς τυχαῖο ὅτι τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα διαβάστηκε στὴν Ε´ Πράξη τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου  στὸ γενικώτερο προβληματισμό της, ἐὰν εἶναι δυνατὸς ὁ ἀφορισμὸς καὶ κεκοιμημένων αἱρετικῶν. [σ.σ.: «Γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις» ὁ κ. καθηγητής; «Τὰ παραπάνω βαρυσήμαντα λόγια» τὰ εἶπαν ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ ὀρθόδοξη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὄχι αἱρετίζοντες Ἐπίσκοποι καὶ Σύνοδος Οἰκουμενιστική-αἱρετική, ὅπως ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου. Καὶ βέβαια, οὔτε πούλησαν, οὔτε ἐγκατέλειψαν τὴν Ἐκκλησία. Ἀντίθετα οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ πρωταγωνιστὲς τὸν Ἀθηναγόρα καὶ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ «πωλοῦν» καὶ «ἐγκαταλείπουν» τὴν Ἐκκλησία (ἀφοῦ κατὰ τὸν ἅγιο Παΐσιο «ἀγάπησαν μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία») καὶ τὴν παραδίδουν στὰ γαμψὰ νύχια τοῦ Παπισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας].

   Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, ὁ ὁποῖος ἐξέδωσε τὰ Πρακτικὰ τῆς Ε´ Οἰκουμενικῆς συνόδου, παρατηρεῖ σχετικά:

   «Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἱεροῦ πατρός, περιβεβλημένα μὲ τὸ κῦρος τῆς ἐπικυρώσεώς τους ὑπὸ τῆς Ε´ Οἰκ. Συνόδου, εἶναι ὁδηγητικὰ διὰ τὴν ὀρθὴν περὶ σχίσματος ἐκκλησιαστικὴ ἀντίληψιν καὶ πρέπει νὰ ἀποτελοῦν ὄχι μόνον σαφῆ καὶ ἀναντίρητον καταδίκην τῶν ἀποσχιστικῶν τάσεων τοῦ τύπου τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ γνώμονα ἑρμηνείας τῶν σχετικῶν κανόνων τῆς Συνόδου τῆς λεγομένης Πρωτοδευτέρας». [σ.σ.: Προσέξτε, πόσο πονηρὰ ὁ ἐπίσκοπος Ἀβύδου πάει νὰ συνδέσει τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν ἐπιβεβαιωμένη αἵρεση, μὲ τὸ σχίσμα τῶν Παλαιοημερολογητῶν ποὺ ἔγινε ΟΧΙ γιὰ δογματικοὺς λόγους, ἀλλὰ ὀφειλόταν στὴν κακῶς γενομένη μονομερῶς ἡμερολογιακὴ μεταβολή! Καὶ στὴ συνέχεια, δὲν μιλάει πλέον γιὰ Παλαιοημερολογητισμό, ἀλλὰ γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ τὴν ἀποτείχιση!].

    Λίγο προηγούμενα στὴν Ε´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἐξ ἀφορμῆς τῆς περιπτώσεως τοῦ ἐπισκόπου Καικιλιανοῦ εἶχε ἀναγνωσθεῖ ἕνα ἄλλο ἀπόσπασμα τοῦ Ἱεροῦ Αὐγουστίνου, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ καὶ τὸν Καικιλιανό, ὁ ὁποῖος δὲν ἔγινε ποτέ «προδότης» τῆς πίστης, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐξ αἰτίας αὐτοῦ εἶχαν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία: «κἂν ἀληθῆ ᾖ δυνατὸν δειχθῆναι τὰ παρ᾽ αὐτῶν ἀντιτεθέντα Καικιλιανῷ καὶ ὑμῖν καὶ ἀποθανόντα ἂν αὐτὸν ἀναθεματίζομεν· ἀλλ᾽ ὅμως τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, ἥτις οὐ ταῖς φιλονίκοις δόξαις μεταβάλλεται ἀλλὰ ταῖς θείαις μαρτυρίαις βεβαιοῦται, δι᾽ οἱονδήποτε ἄνθρωπον καταλιπεῖν οὐκ ὀφείλομεν».

   Εἶναι χρήσιμο νὰ ἀναφερθεῖ καὶ ἕνα τρίτο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, τὸ ὁποῖο ἐπίσης κρίθηκε σκόπιμο νὰ ἀναγνωστεῖ στὴν ἴδια πράξη τῆς Πέμπτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικὸ καὶ ὅπου ὁ ἱερὸς πατὴρ ἀποφαίνεται: «Ἐγὼ εἶμαι μέσα στὴν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας μέλη εἶναι ὅλες ἐκεῖνες οἱ Ἐκκλησίες, γιὰ τὶς ὁποῖες γνωρίζουμε ὅτι γεννήθηκαν χάρις στοὺς μόχθους τῶν Ἀποστόλων... Καὶ δὲν πρόκειται τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος νὰ ἐγκαταλείψω τὴν κοινωνία μὲ αὐτὲς οὔτε στὴν Ἀφρικὴ οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ. Ἐὰν δὲ μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴν κοινωνία ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ προδότες (τοὺς ὁποίους τώρα ἀγνοῶ), ὅταν θὰ μοῦ τοὺς φανερώσεις, ἐγὼ θὰ τοὺς καταραστῶ ὄχι μόνο μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ ἀποκοπῶ ἐξ αἰτίας μερικῶν «νεκρῶν», ἀπὸ τούς «ζῶντες», οἱ ὁποίοι παραμένουν στὴν ἑνότητα τῆς ἁγίας αὐτῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι προφανὲς ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ἐπικυρωμένα μάλιστα μὲ τὴν αὐθεντία τῆς Ε´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, γιὰ κάποιους σήμερα δὲ σημαίνουν ἀπολύτως τίποτα. [σ.σ.: Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ ἐπίσκοπος Κύριλλος Κατερέλος (Κ.Κ.) μπερδεύει τοὺς «νεκροὺς» μὲ τοὺς «ζῶντες»! «Νεκροὶ» γιὰ τοὺς Ἁγίους μας εἶναι οἱ αἱρετικοί, κι ὄχι οἱ πιστοὶ πού, ἂν καὶ δὲν ἔχουν τὶς περγαμηνὲς τοῦ Κ.Κ., ζοῦν ἑνωμένοι μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. στὸν χῶρο τῆς ἀληθοῦς πίστεως. «Ἑνότητα μὲ τὴν Ἐκκλησία», δὲν ἔχουν οἱ αἱρετικοί. Δεῖτε ἐδῶ κι ἐδῶ τὸ κείμενο ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Μελέτιο, καὶ πόσο τὸ διαστρέφει ἀντιεπιστημονικὰ ὁ Πανεπιστημιακὸς καθηγητής κ. Κατερέλος καὶ ἐκπλαγεῖτε ἀπὸ τὸν τρόπο διαστροφῆς του!].

   Εἶναι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦν ὅτι δικαιοῦνται νὰ ὑπερβοῦν τὴ συνοδικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ αὐθεντία, ὅπως αὐτὴ ἐκφράστηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ παρελθόντος ἔτους στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης, ἔτσι ὥστε, εἴτε νὰ θεωροῦν αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τὶς ἀποφάσεις τους ὡς αἱρετικοὺς καὶ προδότες τῆς ὀρθόδοξης πίστης, εἴτε νὰ ἀποτειχίζωνται καλώντας καὶ ἄλλους νὰ πράξουν τὸ ἴδιο. [σ.σ.: Ἐξ ἀρχῆς φαίνεται ὅτι κ. Κατερέλος μπορεῖ νὰ ὀνομάζεται θεοφιλέστατος διὰ τὸν θρόνον, ἀλλ’ ὄχι καὶ γιὰ τὴν φιλίαν τῆς ἀλήθειας τοῦ Κυρίου. Δὲν ἔμαθε ὅτι μία Σύνοδος δὲν ἐκφράζει τὴν «συνοδικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ αὐθεντία», ὅταν δὲν καταδικάζει ὅ,τι κατεδίκασαν ὅλες οἱ προηγούμενες Σύνοδοι· ὅταν δὲν πιστεύει, ὅ,τι πίστευαν καὶ ὁμολογοῦσαν ὅλες οἱ προηγούμενες Σύνοδοι. Ἐξ ἄλλου, ὅλα ὅσα προανέφερε δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τοὺς ἀντιδρῶντες σ’ αὐτήν, ἀφοῦ ἐδῶ ἔχουμε ἀποδείξεις περὶ κακοδόξων ἀποφάσεων. Στὶς περιπτώσεις ποὺ ἀναφέρει ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ὑποτιθέμενες, ἀνεξακρίβωτες καὶ μεμονωμένες περιπτώσεις κακοδοξιῶν, ποὺ δὲν εἶχαν περιβληθεῖ μὲ Συνοδικὸ κύρος. Στὴν πρώτη περίπτωση μάλιστα ἡ Σύνοδος λέγει: ἀποδεῖξτε μας τὴν κακοδοξία τους γιὰ νὰ «τοὺς ἀναθεματίσουμε»!  Ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος, ὅμως, ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν κ. Κατερέλο καὶ τὴν Πατριαρχικὴ Οἰκουμενιστικὴ ὁμάδα –ποὺ μὲ τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὶς διαφωνίες λόγῳ φιλοδοξιῶν στὸν κύκλο τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν συνεχῶς μεγαλώνει– «Ἁγία καὶ μεγάλη Σύνοδος» καὶ περιλαμβάνει στοὺς κόλπους της τὸν Μεγάλο αἱρετικὸ (καὶ μέντοράς της) Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸν προστάτη του ἐπίσης Μεγάλο αἱρετικὸ Βαρθολομαῖο, τὸν κακόδοξο περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας συνάδελφό του στὸ Πανεπιστήμιο Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββᾶτο κ.ἄ. ἀμετανόητους αἱρετίζοντες. Βέβαια αὐτοί, ἀφοῦ εἶναι φίλοι καὶ μέντορες τοῦ κ. Κατερέλου, πῶς νὰ τοὺς δεῖ ὡς αἱρετικούς; Ἄρα, πόσο ἀντικειμενικὸς μελετητὴς εἶναι κάποιος ποὺ ὑποστηρίζει ἀκρίτως τοὺς φίλους του; Ἐμεῖς ὅμως σχολιάζουμε τὸ κείμενό του, ὄχι γιὰ νὰ πείσουμε τὸν Κ.Κ., ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουμε στοὺς πιστοὺς τὶς σκοπιμότητες καὶ τὶς συνειδητὲς διαστρεβλώσεις τῆς πραγματικότητος ποὺ περιέχει].

   (Καὶ συνεχίζει ὁ κ. Κατερέλος): Ἐκπλήσσεται κανεὶς νὰ διαπιστώνει ὅτι, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, ὑπάρχουν τόσοι πολλοὶ αὐτόκλητοι, δογματολόγοι, ἐκκλησιολόγοι, κανονολόγοι καὶ ἱστορικοί, κληρικοί, λαϊκοί, μοναχοὶ καὶ μοναχές, ἄνθρωποι, στοὺς ὁποίους διαπιστώνεις πολὺ συχνὰ ὄχι μόνο ὅτι τοὺς λείπει ἡ στοιχειώδης θεολογικὴ παιδεία, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεται νὰ προσέξεις τὴ γνώμη τους, ἀλλὰ τοὺς λείπει καὶ ἐκείνη ἡ πνευματικὴ συγκρότηση καὶ ἀκτινοβολία, ὥστε νὰ προβληματισθεῖς γιὰ τὴν ὀρθότητα τῶν δικῶν σου ἀπόψεων καὶ νὰ βοηθηθεῖς πνευματικὰ καὶ στὴν δική σου ἀδυναμία. Ὅταν τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο ἢ καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἐλλείματα συνδυαστοῦν καὶ μὲ τὴν ἔλλειψη τοῦ κοινοῦ νοῦ, τότε ἡ κατάσταση φαντάζει δύσκολα θεραπεύσιμη. Ὅταν λείπει ἡ αὐτογνωσία ἢ χριστιανικὰ εἰπωμένο ἡ ταπείνωση, τότε θυμᾶσαι ἢ τὸ τοῦ Θουκυδίδη στὸν ἐπιτάφιο τοῦ Περικλῆ, «ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει» ἢ τὸ γνωστὸ καὶ στὴν περίπτωση περισσότερο κατάλληλο χωρίο, «μωραίνει Κύριος, ὃν βούλεται ἀπολέσαι». Ἴσως ὅμως περισσότερο ὅλων ἐπιτυχὲς εἶναι τὸ τοῦ Ἀπ. Παύλου: «...φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν» (Ρωμ. 1, 22). Ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ ἀξία τοῦ βιβλικοῦ χωρίου δὲν αἴρεται, κυρίως ὅταν, γενικῶς ὑπάρχει μὲν ἢ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει ἡ θεολογικὴ παιδεία, πρυτανεύει ὅμως ἡ ἀλαζονεία. [σ.σ.: Μήπως, λέμε μήπως, ὁ Κ.Κ. ἐδῶ περιγράφει ἀσυνείδητα τὸν ἑαυτό του; Μήπως ἐδῶ ξεχειλίζει ἡ ἀκαδημαϊκὴ ἀλαζονεία καὶ τὸν ὄκνο τὸν φέρει ὁ ἴδιος; Καὶ ἂν οἱ ἄλλοι εἶναι αὐτόκλητοι, ὅπως λέει, ὁ ἴδιος θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του θεόκλητο;].

   Εἶναι στ᾽ ἀλήθεια οἱ συγκροτήσαντες τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης ἐπίσκοποι, αἱρετικοί; Εἶναι ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ Τιράννων Ἀναστάσιος, οἱ ὑπόλοιποι

Τα γενέθλια του κ. Φραγκουλάκη και το φραγγέλιο του Κυρίου!

Ἀπίστευτες δηλώσεις τοῦ κ. Φραγκουλάκη μὲ ἀφορμή... τὰ γενέθλιά του!

Αὐτολιβανίζονται, συμπροσεύχονται, γιορτάζουν παπικῷ τῷ τρόπῳ τά …γενέθλιά τους, διαστρεβλώνουν τὶς Γραφὲς καὶ τοὺς Ἁγίους…

 ἀρνοῦνται ὅμως νὰ ἀπαντήσουν σὲ ζωτικὲς γιὰ τὴν Πίστη μας ἐρωτήσεις!!!

Ἀκόμα περιμένουμε τὴν ἀπάντηση τοῦ κ. Φραγκουλάκη στὴν ἐρώτηση:

 «Θά καταδικάσει η Εκκλησία της Γερμανίας τον γάμο των ομοφυλοφίλων ή θα τους παντρεύουνε στο όνομα της "αγάπης";»

  Δ.Π.

Οὐρὰ τῶν αἱρετικῶν ὁ κ. Φραγκουλάκης!

Πηγή: http://fanarion.blogspot.gr/2017/07/blog-post_9.html

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ!

Του Αρχιμ. Γεράσιμου Φραγκουλάκη
                             Αννόβερο Γερμανίας

   Κυριακή 9 Ιουλίου 2017. Μια μέρα σημαντική για μένα, έχω τα γενέθλιά μου, γίνομαι 57 ετών. Θα σκεφθείτε ίσως: "Κι εμάς σε τι μας ενδιαφέρουν τα γενέθλια σου;". Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι οι οποίοι ήδη μου έχουν ευχηθεί και θα υπάρξουν και άλλοι που θα μου ευχηθούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Βλέπετε το Facebook είναι αδιάκριτο, δεν καταλαβαίνει και δεν υπολογίζει "προσωπικά δεδομένα" και μυστικά, ό,τι του δώσεις τα βγάζει στη δημοσιότητα, χωρίς να σε ρωτήσει. Υπάρχουν σίγουρα και κάποιοι οι οποίοι θα μουρμουρίσουν: "καλύτερα μην είχες γεννηθεί". 

Σύρου Δωρόθεος, ζωγραφισμένος
σε τούρτα γενεθλίων!
Με 13 κεράκια όσα τα χρόνια
ποιμαντορίας του! 

      Παρόλ' αυτά θα ήθελα αυτή την σημαντική μέρα των γενεθλίων μου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Όποιος δεν έχει διάθεση να το κάνει, με ένα κλικ στο "ποντίκι" άλλαξε σελίδα!

Σκέφτομαι λοιπόν, πόσο μεγάλο τελικά είναι το έλεος του Θεού που με ανέχεται 57 ολόκληρα χρόνια, από τα οποία 38 στο ράσο. Με συγκλονίζει η σκέψη ότι ο Θεός την ημέρα της κρίσεως μάλλον θα είναι πολύ αυστηρός μαζί μου, γιατί πολλές φορές, έχω την πεποίθηση, ότι με έχει ευνοήσει μέχρι τώρα σκανδαλωδώς και γι' αυτό αισθάνομαι ότι είναι αυξημένες οι ευθύνες μου απέναντί Του. 

Η λύπη κατά τούς Πατέρες

Ἡ Λύπη στήν εὑρύτερη σκέψη

τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ φύση τῆς λύπης

Ἡ λύπη, κατά τούς ἁγίους Πατέρες, εἶναι δύναμη τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία ἐνυπάρχει στή φύση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει χαρακτηριστκά ὅτι τή λύπη τήν ἔβαλε ὁ Θεός στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε, χρησιμοποιώντας την κανείς σωστά, νά λάβει μεγάλο κέρδος.
Σέ ἕνα ἄλλο ἐπίσης σημεῖο ὁ ἴδιος Πατέρας συμπληρώνει, λέγοντας ὅτι, ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται νά ἐπιδείξει πολλή ἀνδρεία, ὥστε νά ἀντιμετωπίσει αὐτή τή δύναμη τῆς ψυχῆς μέ γενναιότητα καί νά καρπωθεῖ τό χρήσιμο στοιχεῖο πού αὐτό ἐνέχει, ἀπορρίπτοντας ὅ,τι περιττό. Ὡς χρήσιμο θεωρεῖ τό νά λυπᾶται κανείς ὅταν ὁ ἴδιος ἤ κάποιος ἄλλος ἄνθρωπος ἔχει πέσει σέ ἁμαρτίες· ἐνῶ ὡς ἄχρηστο θεωρεῖ τό νά διακατέχεται ἡ ψυχή ἀπό τό πάθος τῆς λύπης, ἐξαιτίας διαφόρων ἀντίξοων καταστάσεων καί πειρασμῶν τῆς παρούσας ζωῆς.
Στό ἴδιο ἀκριβῶς ἐπίπεδο σκέψεως κινοῦνται ὅλοι οἱ νηπτικοί Πατέρες ἐπισημαίνοντας ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά λυπᾶται κανείς γιά τά πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά μόνο γιά ἐκεῖνα πού γίνονται ἀντίθετα πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Τά εἴδη τῆς λύπης

Ἡ φυσική ὅμως αὐτή δύναμη τῆς ψυχῆς, μετά τήν πτώση τοῦ Προπάτορα, διαστράφηκε. Ἡ λύπη ἀπό δύναμη τῆς ψυχῆς ἔγινε «τυραννίς», πάθος δριμύ πού συνακολούθησε τόν ἐκπεσόντα σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς μετέπειτα ζωῆς αὐτοῦ τοῦ ἴδιου, ἀλλά καί τῶν ἀπογόνων του.
Ἡ λύπη, ὡς δύναμη τῆς ψυχῆς, δέν εἶναι, ἀσφαλῶς, διαφορετικῆς φύσεως ἀπό τήν ἐκφυλισμένη μορφή της, δηλαδή ἀπό τη λύπη-πάθος, ὅπως αὐτή βιώνεται ἀπό τό μεταπτωτικό ἄνθρωπο. Ἀλλά τά δύο αὐτά εἴδη διαφέρουν, κατά τούς Πατέρες, ὡς πρός τό στόχο στόν ὁποῖο ἐπικεντρώνονται καί ὡς πρός τόν σκοπό τόν ὁποῖο ἐξυπηρετοῦν.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής διακρίνει τή λύπη σέ δύο εἴδη:
α) Αὐτή πού ἀφορᾶ στίς αἰσθήσεις, τῆς ὁποίας αἰτία εἶναι ἡ στέρηση τῶν ἡδονῶν καί,
β) Αὐτή πού ἔχει ἐπιπτώσεις στό νοῦ, τῆς ὁποίας γεννήτορας καί τροφός εἶναι ἡ στέρηση τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν.
Ὁ ἅγιος Πατέρας σημειώνει μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση, λέγοντας ὅτι τά θλιβερά συμβάντα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀνάλογα τῶν

Οι επίσκοποι σιγοντάρουν ύπουλα την Πανθρησκεία και τα νέα θρησκευτικά της νέας Εκκλησίας!

Επίκειται επισκοπικός διαγκωνισμός συλλογής ψευτοπροοδευτικών παρασήμων...

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

   Δυστυχώς, ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ, οι υπονομευτές του ορθοδόξου χριστιανικού προσανατολισμού και χαρακτήρα του πολύπαθου μαθήματος δεν πρέπει να αναζητηθούν μονάχα στη γνωστή ομαδούλα των διασπαστών του θεολογικού κόσμου αλλά και εντός του ιεραρχικού σώματος.

Κλασσική περίπτωση αποτελεί ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας με τις αδιανόητες για Ορθόδοξο και Έλληνα ιεράρχη, ψευτοπροοδευτικές του απόψεις που ναρκοθετούν και ακυρώνουν το θεοφιλή και επωφελή, για το καλώς εννοούμενο συμφέρον του Έθνους, αγώνα που καταβάλλει η υγιώς φρονούσα μερίδα της ελληνικής κοινωνίας με σκοπό την κατοχύρωση του προαναφερθέντος χαρακτήρα των Θρησκευτικών.

Η θλιβερή και στρεβλή επισκοπική αυτή συλλογιστική συντονίζεται άριστα με τις επιταγές, τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της λεγόμενης Νέας Τάξης, της "ανοιχτής κοινωνίας", της "πολιτικής ορθότητας", με όρους και κατηγορίες της οποίας εκφέρεται και διατυπώνεται.

Γι αυτό και προώρισται να συλλέξει τα εύσημα των γνωστών και μη εξαιρετέων "προοδευτικών" συστημικών κύκλων που θα σπεύσουν, αγαλλομένω ποδί, να κάνουν λόγο για τον "ανοιχτόμυαλο", "ρεαλιστή", "φωτισμένο", "νηφάλιο" και "ανοιχτών οριζόντων" ιεράρχη, που δεν δεσμεύεται απο "αγκυλώσεις του παρελθόντος" και "παρωχημένη νοοτροπία" αλλά "βλέπει μπροστά".

Ενδεχομένως, τα εν λόγω εύσημα να ενσωματωθούν όταν έλθει η ποθητή ώρα και στο φάκελλο των "ουσιαστικών προσόντων" με τα οποία πρέπει να είναι εφοδιασμένος ένας ιεράρχης επικειμένης της κενώσεως του αρχιεπικοπικού θρόνου των Αθηνών και ο νοών νοείτω... Άλλωστε προβλέπεται συνωστισμός "μνηστήρων", ιδίας "κοπής", ως επί το πλείστον, με τον εν θέματι επίσκοπο οπότε επίκειται σχετικός επισκοπικός διαγκωνισμός συλλογής ψευτοπροοδευτικών παρασήμων...

Πού καταντήσαμε!

Λ.Ν.

Πηγή

  

Μητροπολίτης Ν. Ιωνίας Γαβριήλ:

Στα Θρησκευτικά «να αναπτύξουν τις πτυχές όχι μόνο της Ορθοδοξίας, αλλά και των υπολοίπων θρησκειών, μονοθεϊστικών ή μη».

Άρθρο του Μητροπολίτη Γαβριήλ στην «Κ»:

Τα Θρησκευτικά στα σχολεία

Πολλά έχουν γραφτεί και περισσότερα έχουν ειπωθεί για την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου, συγχρόνου μαθήματος των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα θέμα που συνιστά και την αφορμή για να αναδειχθούν οι παθογένειες του σχολείου της εποχής μας, οι πρόχειρες προσεγγίσεις αλλά και η ιδεολογικοποίηση του ρόλου της Εκκλησίας μέσα στην κοινωνία. 

Ορισμένοι πιστεύουν πως η Ιερά Σύνοδος δεν δικαιούται να έχει κανένα λόγο στα

Φρίξον Ήλιε! Επαίσχυντη οικουμενιστική προπαγάνδα ...χαρά διαβόλου!!!

.

Άμοιρη Ορθοδοξία με την «Χαρά Θεού» του Οικουμενικού Πατριαρχείου

– Ντοκιμαντέρ πλημμυρισμένο με οικουμενιστική προπαγάνδα       Βίντεο

  Σε ένα ντοκιμαντέρ πλημμυρισμένο με την επαίσχυντη οικουμενιστική προπαγάνδα και το προμοτάρισμα του προδοτικού εναγκαλισμού με τους αιρετικούς τους οποίους συνήθισαν να τους αποκαλούν “εκκλησίες” καταγράφεται η σταύρωση της Ορθοδοξίας μας στους σύγχρονους χαλεπούς καιρούς!

   Ο Γέρων Δέρκων Απόστολος υπερασπίζεται τα ανοίγματα στον Ρωμαιοκαθολικισμό επιχειρώντας να πείσει πως το Φανάρι δεν θα προδώσει ούτε κατά κεραία-όπως ισχυρίζεται-την Ορθοδοξία.

  “Κάνουμε τον διάλογο για να πείσουμε τους αδελφούς που έχουν αποσκιρτήσει από τον ορθό το δρόμο για να επανέλθουν στην ορθή πίστη” τονίζει,

αλλά συμπληρώνει:

“Ο κόσμος ξεχνάει τα καλά που μας έχει δώσει ο Ρωμαιοκαθολικισμός, μας έχουν δώσει στο εξωτερικό εκκλησίες, μοναστήρια, υποτροφίες στα Ελληνόπαιδα, αυτά τα αγνοούμε;”Η κορύφωση του …δράματος έρχεται λίγο αργότερα όταν ο Αρχιμανδρίτης Βιβλιοφύλαξ του Οικουμ. Πατριαρχείου π. Αγαθάγγελος υποστηρίζει πως “η Εκκλησία της Ρώμης είναι αδελφή εκκλησία” και ο Πάπας “Αγιώτατος”…

Δείτε σχετικά:

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Πηγή