«Ο 15ος
Κανόνας
ως ενότητα Πίστεως»
Τοῦ Ν. Σακαλάκη
Για
την πλήρη πνευματική κατανόηση του 15ου Κανόνα της Α-Β Συνόδου,
χρειάζεται βαθύτερη πνευματική ζωή και μια ολική ορθόδοξη θεώρησή του. Είναι
κανόνας ορθόδοξης επιβίωσης, γιατί στοχεύει βαθύτερα, στα ουσιώδη και καίρια
της Εκκλησιαστικής ζωής, ατομικής και συλλογικής. Στον κανόνα αυτό εμπεριέχεται
και το διαχρονικό αίτημα της Ορθόδοξης ενότητας Πίστεως, που είναι η διαφύλαξη
της αλήθειας της Εκκλησίας.
Η
ενότητα της πίστεως είναι διαλεκτικά δεμένη με την κοινωνία του Αγίου
Πνεύματος. Στη Θ. Λειτουργία ο Διάκονος εκφωνεί: «Την ενότητα της πίστεως και
την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν
την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Στις
δεήσεις υπέρ των Κατηχουμένων, ο Διάκονος είναι πιο αναλυτικός: «Ίνα ο Κύριος αυτούς
ελεήση», «Κατηχήση αυτούς τον λόγον της αληθείας», «Αποκαλύψη αυτοίς το
Ευαγγέλιον της δικαιοσύνης», «Ενώση αυτούς τη Αγία αυτού Καθολική και
Αποστολική Εκκλησία».
Έχουμε
δηλ. έναν ιστό πνευματικών αιτημάτων, που χρειάζεται όχι μόνο τη βοήθεια αλλά,
κυρίως, την καθοδήγηση του Επισκόπου, προκειμένου να τους οδηγήσει στην
Ορθόδοξη κατανόηση του Ευαγγελίου, στην Ορθόδοξη Εκκλησιαστική πορεία.
Στη
Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας αποκαλύπτεται πλήρως η αναγκαιότητα της ενότητας
πίστεως.
Ένας
επίσκοπος, ένας κληρικός, που πιστεύουν στην
αίρεση του
οικουμενισμού, στο γεγονός του «ετεροπροσδιορισμού
των Εκκλησιών» (Βλέπε «σύνοδο» Κρήτης), έχουν στ’ αλήθεια
ενότητα πίστεως με την διαχρονική Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία της Θ.
Λειτουργίας; Έχουν στ’ αλήθεια κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, με τον Παράκλητο, που
είναι ο τελεσιουργός των αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας;