Οι ψευδεπίσκοποι αποκαλύπτουν το αληθινό τους πρόσωπο! --Οι διωγμοί εντείνονται!

 

ΠΑΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ

ΤΗΣ Ι. Μ. ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Ο π. ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

(ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΝΕΛΑΒΕ Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΣ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ)

 Με απόφαση του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητου “παύθηκαν” από τα καθήκοντά τους τόσο ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγίας Παρασκευής Εορδαίας όσο και ο ιερομόναχος Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος (ο οποίος και δεν θα μπορεί στο εξής να λειτουργεί). Τοποτηρητής στο μοναστήρι (προσωρινός ηγούμενος) ορίστηκε ο πρωτοσύγκελος της μητρόπολης ενώ στη διοίκηση της Μονής συμμετέχουν ως διοικούσα επιτροπή οι αρχιμανδρίτες (που σημειωτέον είναι εγγεγραμμένοι στο μοναστήρι) π. Χαράλαμπος Ζιώγας, Πρόδρομος Μωϋσίδης και Τιμόθεος Τσισμαλίδης.

Πηγή

«Ο 15ος Κανόνας ως Θεία Οδοιπορία»

Γρηγόριος Θεολόγος

– Στον Ιερομάρτυρα Κυπριανό

ΤΟΥ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Ιδιαίτερη θεολογική και πρακτική σημασία έχει ο εγκωμιαστικός λόγος του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου εις τον άγιον Κυπριανόν. «Μικρού Κυπριανός διέφυγεν ημάς· ω της ζημίας!» είναι η αρχή του λόγου του, δηλ. «παρ’ ολίγον θα μου διέφευγεν ο Κυπριανός. Τι τιμωρία δι’ εμένα» (Λόγος ΚΔ, τόμος 6, Ε.Π.Ε.)

Αναφερόμενος στον άγιο Κυπριανό, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει την επιθυμία που πρέπει να έχει ο κάθε πιστός: «μιαν δε δυναστείαν, το κατά του πονηρού κράτος και το της ψυχής ανάλωτον και αήττητον εν τοις υπέρ ευσεβείας αγώσιν», δηλ. «ένα είναι το αξίωμα· η νίκη κατά του πονηρού και το να παραμείνη απόρθητη και ανίκητη η ψυχή εις τους αγώνας της δια την ευσέβειαν». Ο Ι. Πατήρ υπογραμμίζει: για τους δυνάμει μάρτυρες «δάκρυα δε των οικείων, και θρήνους και οιμωγάς παρατρέχειν, ως του πονηρού δελεάσματα, και κωλύματα της θείας οδοιπορίας».

Ο Άγιος Γρηγόριος δεν ήταν ένας απλός θεωρητικός. Στο βίο του, στη θεία οδοιπορία του, είχε υποφέρει από την Αρειανική αίρεση σε συνθήκες περίπλοκες – απειλητικές, όπου οι αιρετικές δυνάμεις μετασχηματίζονταν σε «εκκλησιαστικές», με παραπλανητικές λογικές, που μόνο ένας θεολόγος νους, όπως ο άγιος Γρηγόριος, μπορούσε να τις εξουδετερώσει.

Κάτω από την ήρεμη επιφάνεια της διατύπωσης «θεία οδοιπορία» κρύβεται η εσωτερική, αγαπητική έξαρση – όξυνση του αγίου Γρηγορίου για την πολυτιμότητα της ορθής πίστης, για την έμπρακτη αγάπη στο Χριστό.

Ο Βελονισμός υπό το πρίσμα της ιατρικής επιστήμης

Ο Βελονισμός

υπό το πρίσμα της ιατρικής επιστήμης

του Αθανασίου Β. Αβραμίδη,  καρδιολόγου

καθηγητού Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

   H επινόηση του βελονισμού ως θεραπευτικής μεθόδου, ανάγεται χρονικώς στα βάθη μυθικών αφηγήσεων των Κινέζων. Χρειάσθηκαν δε πολλές χιλιετηρίδες ώστε να προκύψουν σχετικές πληροφορίες από τυχαία γεγονότα ή μύθους αρχικώς της καθημερινής ζωής. 

Μέσα από την καθημερινή βιοπάλη για την επιβίωσή του, «έβλεπε» ο άνθρωπος ότι ορισμένοι, τάχα, από τους τραυματισμούς ή κάποια τυχαία τσιμπήματα εντόμων, τους απήλλασαν κάποτε από διάφορες νοσηρές καταστάσεις. Οι πιο παρατηρητικοί συγκέντρωναν κατά καιρούς τέτοιου είδους «πληροφορίες» και κάποιοι « τόλμησαν» να αντιγράψουν την «αυτόματη», όπως χαρακτηρίσθηκε αργότερα, προστασία την οποία τους παρείχαν τα κάποια «τυχαία» γεγονότα αλλά και η «πείρα της ζωής». Έτσι, άρχισαν κάποιοι να κεντρίζουν, να πληγώνουν ή να βελονίζουν, με λεπτές πέτρινες βελόνες, διάφορα κάπως πιο

Περί Θεοπνευστίας – Σχέση Θεοπνευστίας καί ἀλαθήτου --Μια οδυνηρή αχτινογραφία των συγκροτησάντων την "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο" της Κρήτης!

(Ἀλλὰ καὶ εὐκαιρία αὐτοκριτικῆς γιὰ ὅλους μας)

π. Ιωάννη Σ. Ρωμανίδη (†)

Καθηγητή Πανεπιστημίου

    Δυστυχώς σήμερα στην Ορθοδοξία υπάρχουν επιρροές παπικές και προτεστάντικες. Προσπαθούν να μας πείσουν είτε πως η Αγία γραφή είναι η μόνη πηγή πίστεως, είτε πως μόνο οι «εκπαιδευμένοι» και «διαβασμένοι» μπορούν να την ερμηνεύσουν.

    Στην πραγματικότητα το μόνο κριτήριο ερμηνείας Θεόπνευστων γραφών είναι ο Φωτισμός και η Θέωση. Εαν κάποιος δεν βρίσκεται στην κατάσταση αυτή, τότε η οποιαδήποτε προσπάθεια ερμηνείας πιθανότατα θα πέσει στο κενό. Βεβαίως σε κατάσταση φωτισμού και θέωσης δεν βρίσκονταν μόνο οι αρχαίοι Πατέρες αλλά και οι σημερινοί. Όμως πολλοί σήμερα, ενώ καμία σχέση δεν έχουν με αυτά έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορούν να ερμηνεύσουν ΠΛΗΡΩΣ τα Θεόπνευστα κείμενα.

   Αυτό οφείλεται, απλά στον εγωϊσμό και την υπερηφάνεια τους. Ανθρωποι όπως ο Teillard de Chardin, στην παπική Εκκλησία, εφαρμόζοντας έναν κίβδηλο «επιστημονισμό», κατάφεραν να εισάγουν ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΕΣ αντιχριστιανικές αντιλήψεις. Ορισμένοι δικοί μας «Ορθόδοξοι» θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο.

     

Όπως λέει και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος:

  «Τι γαρ ακαθαρτότερον, ειπέ μοι, του μετά οιήσεως και υπερηφανίας διδάσκειν επιχειρούντος τα του Πνευματος άνευ Πνεύματος; Τι μιαρώτερον του μη μετανοήσαντος και προκαθάραντος εαυτόν, αλλά τούτο μεν αφέντος δια μόνης δε της ψευδωνύμου γνώσεως και της έξω σοφίας βουλομένου Θεολογείν και περί των όντων και αεί ωσαύτως όντων τολμηρώς διαλέγεσθαι;» (Θεολογικός, 1, 271-277, S.C. 122, 116)

   Βλέπουμε πως θεωρείται αμαρτία, ΜΙΑΣΜΑ, κατα τον Αγιο, η χωρίς να είμαστε καθαρισμένοι από τα πάθη, Θεολογική ερμηνεία.

     

    Αλλού λέει:

«Ει γαρ δια γραμμάτων και μαθημάτων η επίγνωσις της αληθούς σοφίας και της του Θεού γνώσεως έμελλεν ημίν, αδελφοί, δίδοσθαι, τις ην άρα χρεία της πίστεως η του θείου βαπτίσματος η της των μυστηρίων αυτών μεταλήψεως; ουδεμία μενούν» (Κεφάλαια θεολογικά και πρακτικά 3, 84-86, S.C. 51, 106-108).

    Ας δούμε όμως, τι λέει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης για την έννοια της Θεοπνευστίας.

   Ας πάμε τώρα στο θέμα της θεοπνευστίας. Μεταξύ των Προτεσταντών και των Παπικών έχει δημιουργηθή η εντύπωσις, η οποία έχει επηρεάσει πάρα πολύ την μοντέρνα Ορθόδοξη σκέψι ότι την Αγία Γραφή ο Θεός την έδωσε στην Εκκλησία. Σ’ αυτό συμφωνούν όλοι και οι Προτεστάντες και οι Παπικοί και οι Ορθόδοξοι. Επί πλέον οι Ορθόδοξοι και οι Παπικοί συμφωνούν στο ότι ο Θεός έδωσε και την Ιερά Παράδοσι στην Εκκλησία.

  Οι Προτεστάντες στο θέμα της Παραδόσεως δείχνουν ότι αναθεωρούν μερικές από τις σκέψεις τους.

    Συμβαίνει όμως σήμερα, η Ορθόδοξη Εκκλησία να αντιμετωπίζει ένα παράξενο φαινόμενο: και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη, αλλά και στην Παράδοση συναντά κανείς απόψεις, τις οποίες εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια η επιστήμη απέδειξε λανθασμένες με την πρόοδο στην έρευνα που είχαν κατ’ εξοχήν οι θετικές επιστήμες.

«Ο άγιος Κοσμάς ήταν ένας επαίσχυντος, δολοφονικός αντισημίτης»!

     Ὁ Ραββίνος ΜΟΡΝΤΕΧΑΪ ΦΡΙΖΗΣ σέβεται τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν σημερινὴ Οἰκουμενιστικὴ Ἱεραρχία  (ἡ ὁποία στὰ πλαίσια ἀσφαλῶς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας ἀφήνει ἀνυπεράσπιστους τοὺς Ἁγίους της) ἀλλὰ δὲν σέβεται καὶ χαίρεται γιὰ τὴν ἐξολόθρευση τῶν Ἁγίων μας.

Ο ''ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ''

ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!

Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΜΟΡΝΤΕΧΑΙ ΦΡΙΖΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ!

«Δὲν ἐρχόμαστε νὰ κατηγορήσουμε γενικὰ τὸν Χριστιανισμό, καὶ πιὸ συγκεκριμένα τὸν Ἑλληνοορθόδοξο Χριστιανισμὸ ὅτι διδάσκει ἀντισημητισμό, ἂν καὶ δυστυχῶς ὑπάρχουν ἀρκετὰ τέτοια κρούσματα (π.χ. Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος)...

Μὲ κάθε σεβασμὸ στὴν Χριστιανοσύνη, ἰδιαίτερα στὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἄσχετα ἂν διαφωνοῦμε μαζί της ἰδεολογικὰ καὶ θεολογικά, ἐρχόμαστε νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὁ λεγόμενος ὡς ὑποτιθέμενος ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἦταν ἕνας ἐπαίσχυντος, δολοφονικὸς ἀντισημίτης»!

«Δόξα τῷ Θεῷ, ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς κατάλαβαν τόν κίνδυνο ποὺ ἀποτελοῦσε γι' αὐτοὺς ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός»! «Φυσικά δὲν αἰσθανόμαστε καμία ντροπὴ γὰ τὴν ἐξολόθρευση αὐτοῦ τοῦ δολοφονικοῦ ἀντισημίτη»!!!

    

Πηγή

Η αγία Μακρίνα η Φιλόσοφος και η Παγκόσμια Ημέρα για τη Μόρφωση των Γυναικών (19 Ιουλίου)

Εικ.: Η αγία Μακρίνα κρατάει την εικόνα των αδελφών (& μαθητών) της αγίων

Βασιλείου, Γρηγορίου και Πέτρου Σεβαστείας

Η αγία Μακρίνα η Φιλόσοφος είναι η μεγάλη αδελφή και δασκάλα του αγίου Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης (δηλ. επισκόπου της πόλης Νύσσα της Μικρά Ασίας) και των άλλων έξι ή επτά αδελφών τους. Ο άγιος Γρηγόριος έγραψε γι’ αυτήν το έργο του «Τα Μακρίνεια», όπου καταγράφει τη συζήτησή του με την αδελφή του για το θάνατο και την αθανασία της ψυχής, που έγινε την τελευταία μέρα της επίγειας ζωής της. Ο διάλογος αυτός είναι ανάλογης αξίας με τον τελευταίο διάλογο του Σωκράτη με τους μαθητές του, που καταγράφει ο Πλάτωνας.

Ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος Νύσσης (όπως και φίλος τους, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) είναι από τους σημαντικότερους Πατέρες της Εκκλησίας και από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους του 4ου αιώνα μ.Χ., αντίστοιχοι με τους μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους της κλασικής αρχαιότητας.

Η αγία Μακρίνα, όπως και οι αδελφοί της, πρόσφερε στους φτωχούς το μερίδιό της από τη μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς της (εκτός από τον τόπο όπου ίδρυσε το θρυλικό μοναστήρι της) και μαζί με τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, απελευθέρωσαν τους δούλους της οικογένειας και έζησαν μαζί τους ως ίσοι. Επίσης, η αγία ίδρυσε ένα μοναστήρι (από τα αρχαιότερα μοναστήρια της Ορθοδοξίας) και έζησε εκεί με μια κοινότητα μοναζουσών, δηλαδή γυναικών μοναχών. Σε αυτό το μοναστήρι έγινε ο διάλογος με τον άγιο Γρηγόριο.

Όλα αυτά μας λένε ότι η ημέρα της μνήμης της αγίας Μακρίνας (19 Ιουλίου) θα μπορούσε να καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στη μόρφωση των Γυναικών.

Όμως σε τι είδους μόρφωση αναφέρομαι; Όχι στη σκέτη επαγγελματική εκπαίδευση, που μετατρέπει τις γυναίκες σε γρανάζια του καπιταλισμού, εξαρτήματα ενός απάνθρωπου συστήματος που τις εκμεταλλεύεται εμποδίζοντάς τις ουσιαστικά να ζήσουν σαν άνθρωποι και πολλές φορές ακόμη και να κάνουν οικογένεια.

Ούτε σε μια μονομερή επιστημονική μόρφωση, που προσφέρει στους ανθρώπους άφθονη γνώση του σύμπαντος ή της κοινωνίας, αλλά τους αφήνει στην άγνοια του Θεού. Αυτή η μονομερής μόρφωση δεν έχει κάνει τον κόσμο παράδεισο – μάλλον τον έχει κάνει να μοιάζει ακόμη περισσότερο με κόλαση…

Η συνδιάσκεψη για θέματα αιρέσεων, όχι μόνο δεν ασχολείται με τον Παπισμό-Προτεσταντισμό-Οικουμενισμό, αλλά υιοθετεί οικουμενιστική ορολογία!

Σχόλιο ἐπί τῶν πορισμάτων τῆς ΚΗ' Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ,

πτ. ΕΚΠΑ κ. Θεολογίας 

   

  Mελετῶντας τὸ κείμενο τῶν πορισμάτων τῆς ΚΗ' Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ Ἀγρίνιο ἀπὸ 31 Ὀκτωβρίου ἕως 2 Νοεμβρίου 2016, μπορεῖ κανεῖς νὰ  διαπιστώσει τὴν σημασία καὶ χρησιμότητά του στὴν ἐποχή μας μὲ τα ὅσα ἀναφέρει καὶ ἐξηγεῖ, τόσο γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καὶ τὴν «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν» Του δημιουργία μας ἀπό τὸν Θεό, ὅσο καὶ γιὰ τὶς φοβερὲς πλάνες καὶ τοὺς σοβαροὺς κινδύνους ποὺ ἐγκυμονοῦν στὶς διάφορες ἀποκρυφιστικὲς καὶ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες, ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπὸ νοσηρὲς καταστάσεις καὶ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίρροια δαιμονικῶν ἐνεργειῶν, καταπατῶντας βάναυσα μὲ τὶς πρακτικὲς καὶ μεθοδεύσεις τους, ὅπως μὲ τὸν διανοητικὸ χειρισμὸ (ἤ ἔλεγχο), τὰ θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα.

    Ὡστόσο τρεῖς παραγράφους πρὶν τὸ τέλος τοῦ κειμένου, μιὰ φράση μας προβλημάτισε ἔντονα καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν προβληματισμὸ μας μεταφέρουμε στὴν συνέχεια ἐδῶ. Ἡ σχετικὴ παράγραφος λοιπὸν γράφει: «Στίς αἱρετικές καί παραχριστιανικές κινήσεις στόν χῶρο τῆς ἀνθρωπολογίας, θεμελιώδεις χριστιανικοί ὅροι (π.χ. πτώση, ἁ­μαρ­τί­α, σωτηρία κ.ἄ.) ἔχουν νοηματοδότηση ριζικῶς διαφορετική καί μή ἀποδεκτή, ὄχι μόνο ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή διδασκαλία, ἀλλά καί ἀπό τόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο», ὅπου ἀναρωτιόμαστε ποιὰ εἶναι ἡ λειτουργία καὶ ποιὸ τὸ νόημα στὸ συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ κειμένου τῆς ὑπογραμμισμένης φράσης: «ὄχι μόνο…ἀλλά καί ἀπό τόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο».

   Ἐδῶ τὸ κείμενο ἀναφέρεται στὶς «αἱρετικές καί παραχριστιανικές