Ἀναρτοῦμε ἀδημοσίευτη στὸ διαδίκτυο ἀπάντηση στὸν
μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὁ ὁποῖος, προσπαθοῦσε νὰ μὲ προσηλυτίσει στὴν
κακόδοξη ἄποψη ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί, γιατὶ ἔχουν …θαύματα!!!
Δηλαδή, ἰσχυρίστηκε πὼς τὰ θαύματα ποὺ γίνονται στὸ χῶρο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν είναι απόδειξη
πως οι Καθολικοί δεν είναι
αιρετικοί!
Ἡ δημοσίευση
γίνεται γιατὶ κάποιοι (ἀπὸ ἄλλο χῶρο) ἰσχυρίζονται κάτι παρόμοιο.
Σημάτη Παναγιώτη
Κατά την ορθόδοξη διδασκαλία τα θαύματα είναι «σημεία»,
σημάδια της Βασιλείας του Θεού. «Τα σημεία (θαύματα) εγίνοντο για να βοηθούν
τους ανθρώπους να δεχθούν το λόγο του Θεού. Το κύριο ήταν ο λόγος. Τα
σημεία απλώς μαρτυρούσαν τη δύναμη και την αξίαν του λόγου. Εκεί που εγίνετο
δεκτός, τα σημεία ήσαν περιττά»(1).
Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κάμει το
λάθος να θέσει το θαύμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του και να κάνει «μόνο
τα θαύματα κριτήριο της αλήθειας», γιατί τότε «εύκολα μπορεί να περιπέσει σε
πνευματική πλάνη, δηλαδή να εξαπατηθή από τον διάβολο, ο οποίος θα του
παρουσιάσει υπερφυσικά γεγονότα και σε άλλες θρησκείες»(2), που όμως δεν φανερώνουν την Βασιλεία του Θεού. «Στην
Εκκλησία, πίστη σήμαινε πάντοτε την υπαρξιακή εμπιστοσύνη που εκδηλώνεται με
την τήρηση των εντολών Του. Εάν το θαύμα προκαλέσει μετάνοια, τότε εκπληρώνει
πραγματικά την αποστολή του». Εάν δεν φέρνει το ήθος της καινούργιας ζωής, την
ταπείνωση, τη μετάνοια, την Αγάπη δεν είναι τίποτε. «Καὶ ἐὰν ἔχω
πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν εἰμί» (Α' Κορ. 13, 1-2). Κάτι έχει να μας πει και η περίπτωση του Ιούδα, ο
οποίος, αν και στερείται των βασικών προϋποθέσεων της αρετής έκανε θαύματα
(Λουκ. 9, 1-2). «Πολλοὶ γὰρ καὶ τῶν ἐμπαθῶν (=αυτών που είχαν πάθη)
ἐθαυματούργησαν»(3) που σημαίνει πως το θαύμα δεν είναι απόδειξη ότι
εκείνοι που το κάνουν «είναι οπωσδήποτε άγιοι(4)…, ούτε ότι όλοι οι άγιοι κάνουν θαύματα»(5).
Το θαύμα είναι
χάρισμα. Όπως συμβαίνει και με όλα τα άλλα χαρίσματα, αυτός που το ασκεί δεν
σημαίνει ότι είναι σωσμένος», αφού «το χάρισμα δεν αποτελεί προσωπικό κατόρθωμα
αγιότητος, αλλά δώρημα Θεού». Και εφ’ όσον είναι δώρημα «δεν μπορούμε ν’
αρνηθούμε στο Θεό να ενεργεί, όπως Αυτός νομίζει καλύτερα, για το συμφέρον όλων
των ανθρώπων»(6), και δια των μη χριστιανών.
Αξιομνημόνευτη, εδώ, και η γνώμη του αγ. Νικολάου
Καβάσιλα: «Αν και τα θαύματα δεν αποτελούν απαραίτητη απόδειξη αρετής, αφού
ούτε όλους τους εναρέτους συνοδεύουν ούτε όσοι
