Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου: Δυσκολοερμήνευτοι Χριστουγεννιάτικοι ύμνοι

Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου

Χριστουγεννιάτικη Ποιμαντική χαλασμένη σαλάτα!

Μετὰ τὸν Τελεβάντο καὶ τὸ ἱστολόγιο τοῦ π. Νικόλαου Μανώλη βρῆκε τὴ μέρα νὰ μᾶς ταΐσει κακόδοξες πρακτικές!

«Εἶχε πέσει ἕνας φόβος καὶ μιὰ τρομάρα πάνω μας, ἀλλὰ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μᾶς λύτρωσε»!!! (σ.σ.: Πῶς σᾶς λύτρωσε; Μὲ τήν…κακόδοξη ἑρμηνεία του; Αὐτὸ σημαίνει λύτρωση γιὰ σᾶς;).

    

  Δυστυχῶς τὸ ἱστολόγιο τῶν πνευματικῶν παιδιῶν τοῦ π. Νικολάου Μανώλη (ἐδῶ), φύλαγε γιὰ σήμερα -ἀνήμερα Χριστουγέννων- μιὰ κακόδοξη τροφὴ γιὰ νὰ μᾶς προσφέρει! Μιὰ ὁμιλία δηλαδή, μὲ τίτλο «Απαγορευμένη & επιτρεπόμενη Αποτείχιση» ποὺ ἔγινε στὶς 3-12-2017. Ἡ ὁμιλία κάνει ἀναφορὰ καὶ στηρίζεται σὲ ἀνάλογα ἐπιχειρήματα ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, σὲ πρόσφατη ἐπίσης ὁμιλία του, τὰ ἐπιχειρήματα τῆς ὁποίας ἀνατρέψαμε μὲ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα (ἐδῶ). Κι οἱ δυό τους, ὅμως, ἐπιμένουν σὲ κακόδοξες ποιμαντικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις.

   Δημοσιεύουμε τὰ ἐπίμαχα σημεῖα τῆς ὁμιλίας ποὺ ἀναφέρεται στὸν Β΄ Κανόνα τῆς Συνόδου τῆς Ἀντιοχείας, ἀλλὰ καὶ στὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», στὸ τέλος δὲ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἄρθρο ποὺ ἀνατρέπει ὅλη τὴν ἐπιχειρηματολογία του.

   π. Νικόλαος Μανώλης (στὸ 29:00 καὶ ἑξῆς): …Θὰ μιλήσουμε ἐδῶ, ἂν πρέπει νὰ κοινωνῶ καὶ νὰ πηγαίνω ἐκεῖ ποὺ λειτουργεῖ ὁ (ἱερέας) πατέρας μου ἢ ὁ ἀδελφός μου ποὺ δὲν ἔχει κόψει τὸ μνημόσυνο. Ἂν μπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ κοινωνήσω, ἂν μπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ πάρω ἀντίδωρο. Θὰ τὸ ποῦμε κι αὐτό, γιατὶ ὑπάρχει μιὰ πλάνη.

     Οἱ τῆς Ἀκριβείας λένε ἄλλα. Ἀλλὰ χάρηκα πάρα πολύ, πάρα πολὺ χάρηκα… (Ἐδῶ διακόπτεται τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει), εἶναι τῆς Ἀκριβείας καὶ πέφτει στὸ λάθος καὶ πηγαίνει ντουγροῦ γιὰ σχίσμα, ἂν πάει ἔτσι, μαζὶ μ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ὅτι ἡ Ἀκρίβεια λέει, ὅτι, ἂν ἐσύ, θὲς νὰ πᾶς νὰ κάνεις ἕνα μνημόσυνο γιὰ τὸν πατέρα σου σ’ ἕνα Ναό, στὸν ἅγιο Ἀθανάσιο στὸν παπα-Γιάννη, ἐπειδὴ μνημονεύει τὸν Ἄνθιμο, δὲν πρέπει νὰ πᾶς. Μά, δὲν λέει αὐτὸ ὁ Κανόνας. Θὰ τὸ δοῦμε ἐδῶ ποιός εἶναι ὁ Κανόνας.

   Εἶναι ἀγράμματοι καὶ νομίζουν ὅτι ξέρουν Κανόνες καὶ θεολογία, ἀλλὰ φώτισε ὁ Θεός (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει), τὸν φώτισε ὁ Θεὸς καὶ πρὸς τιμήν του, τὴν Τετάρτη ποὺ γινόταν ἡ ὁμιλία (ἐδῶ ἐννοεῖ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση), εἶχε διάλογο καὶ ὑπάρχει καὶ μοῦ τὄστειλαν καὶ θὰ τὸ ἀνεβάσουμε στὴν «Κατάνυξη», γιατὶ εἶναι μιὰ καθαρὴ ὁμολογία. (σ.σ.: ἡ διαστροφὴ τῆς περὶ «ἀκοινωνήτων» Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας, βαπτίζεται ἀπὸ τὸν π. Νικόλαο ὡς ΟΜΟΛΟΓΙΑ!). Ὅτι ὁ Κανόνας ποὺ λέει «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», δὲν ἀναφέρεται στὸν κ. Ἄνθιμο, ἀλλὰ σὲ καθηρημένο ἀπὸ Σύνοδο! Εἶναι ὁ Β΄ Κανόνας τῆς Ἀντιοχείας (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει). Πρέπει νὰ καθαιρεθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ὁ ἀκοινώνητος. (σ.σ.: στὸ ἄρθρο ποὺ παρατίθεται στὸ τέλος, φαίνεται ὅτι αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ αἱρετικό).

    Γι’ αὐτό, ἄλλο ἐγὼ ποὺ τοῦ κόβω τὸ μνημόσυνο καὶ ἄλλο ὁ παπα-Χαράλαμπος ἢ ὁ ὁποιοσδήποτε ἄλλος παπὰς ποὺ δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψει τὸ μνημόσυνο, ἀλλὰ εἶναι παραδοσιακός. Μακάρι νὰ κάνουν τὸ βῆμα αὐτό, ἐδῶ ἀπαντάει ὅμως κι ὁ ὑποχρεωτικὸς ἢ προαιρετικὸς Κανόνας. Καὶ εἶναι πολὺ σημαντικό. Βάσει τοῦ Κανόνος, δὲν θὰ λέμε ἀερολογίες κι ἀπὸ τὸ μυαλό μας πράγματα ποὺ δὲν ξέρουμε.

     Ὁ π. Θεόδωρος λοιπόν, τὴ γραμμὴ τῆς Οἰκονομίας ἀκολουθεῖ, ποὺ εἶναι ἁγιοπατερικὴ γραμμή, ποὺ ἐφάρμοσε ἀκόμα καὶ ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ πιὸ αὐστηρὸς στὴν Ἀκρίβεια Ἅγιος, ἔχει νὰ ἀποδείξει, ἔχει νὰ μιλήσει (σ.σ.: Ἄλλη μιὰ διαστροφή: Γιὰ τὴν Ἀκρίβεια καὶ τὴν Οἰκονομία ὁ ἅγιος Θεόδωρος λέγει τελείως διαφορετικά, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ κάνουν σήμερα ὁ π. Θεόδωρος κι ὁ π. Νικόλαος, ὅπως ἔχει καταδείξει ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς). Καὶ δόξα τῷ Θεῷ ποὺ τὸν φώτισε ὁ Θεὸς καὶ τὸν ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ δρόμο τῆς Οἰκονομίας, γιὰ τὸ ποίμνιο, καὶ ἔδωσε αὐτὴ τὴ λύτρωση, γιατὶ εἶχε πέσει ἕνας φόβος καὶ μιὰ τρομάρα πάνω μας· τί νὰ κάνουμε; Ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ ἀποδείξουμε, τί κάνανε οἱ Πατέρες, ὄχι τί μᾶς λέει ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος. Ποὺ μακάρι ὁ Θεὸς νὰ τοὺς φωτίσει καὶ νὰ καταλάβουν τὴν ποιότητα, τὴν διαφορὰ στὴν ποιότητα, ποὺ εἶναι πολὺ σημαντικὸ αὐτό…(σ.σ.: !!!).

[σ.σ.: Θλιβερό! Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἀνατρέπει ὅλα ὅσα λέει ὁ π. Νικόλαος. Ἔχει διδάξει: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ)].

   Ὁ κόσμος ἔχει ἀγωνία, ἀνησυχεῖ· θέλει τὴν πνευματική του φροντίδα· ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ κάποιοι αὐστηροί, ὑποτίθεται τῆς Ἀκρίβειας. Τοὺς παίρνει τηλέφωνο ὁ κόσμος·

-Πάτερ, τάδε, τί νὰ κάνω; Λένε·

-Νὰ κάτσεις στὸ σπίτι σου.

-Πάσχα ποῦ θὰ κάνω;

-Στὸ σπίτι.

-Χριστούγεννα;

-Στὸ σπίτι.

-Ἐδῶ, πάτερ, δὲν ἔχουμε οὔτε ἕνα παραδοσιακὸ ἱερέα. Ὅλοι φοβοῦνται τὸ Δεσπότη καὶ τὸν μνημονεύουν.

-Ὄχι, ὄχι, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἂν εἶναι παραδοσιακός, ἄσε τι λέει ὁ π. Θεόδωρος ὁ Ζήσης κι ὁ παπα-Νικόλας ὁ Μανώλης, ἀφοῦ μνημονεύουν τὸν Ἐπίσκοπο δὲν θὰ πᾶς.

-Ναί, ὁ ἄνδρας μου, ὅμως, πηγαίνει καὶ μὲ δέρνει.

-Ὄχι, δὲν θὰ πᾶς, νὰ ὑποστεῖς μαρτύριο, νὰ φᾶς ξύλο.

-Τὰ παιδιά; Τὰ παιδιὰ πάτερ τὰ ἔχουμε χωρισμένα, ἄλλο πάει, ἄλλο δὲν πάει.

Ἀκροατής: Στὸ Ὡραιόκαστρο, ἐπειδὴ τὰ πράγματα εἶναι ἄγουρα ἀκόμη, κι αὐτοὶ στὸ τέλος ὑπέκυψαν…

π. Νικόλαος: Ἦταν ὑποκριτικό. Νὰ σοῦ πῶ γιατί. Γιατὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅποιον πιάσουν κι ὅποιον μιλήσουν τοῦ λένε: Δὲν θὰ πᾶς σὲ Ἐκκλησία ποὺ μνημονεύεται ὁ Ἐπίσκοπος. Καὶ ἔρχονται κόντρα στὸν Β΄ Κανόνα τῆς Ἀντιοχείας Συνόδου (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει),

Ἀκροατής: ἐπειδὴ εἶναι Πατρολόγος…(ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει),

π. Νικόλαος: …φυσικὰ γι’ αὐτὸ ἐμεῖς θέλαμε σ’ αὐτὴν τὴν πορεία ποὺ ἀνοίξαμε αὐτὸ τὸν δρόμο, ὅταν πήγαμε ὅλοι μαζὶ στὸ σπίτι τοῦ π. Θεοδώρου κι ἀποφασίσαμε ὅτι θὰ ποῦμε στὸν κόσμο ὅτι μέχρι νὰ ἔρθει ἡ Χάρις καὶ νὰ ἔρθει ἡ Ἀκρίβεια, ποὺ εἶναι σωστή, μπορεῖτε νὰ ζεῖτε γιὰ ἕνα διάστημα στὴν Οἰκονομία, τὸ δέχτηκαν. Τελευταία στιγμὴ ἄλλαξαν. Τώρα, λοιπόν, τί κάνουνε. Μὲ παίρνουν ἐμένα κόσμος τηλέφωνο·

-Πάτερ μου, λέει, ὁ τάδε πάτερ μοῦ λέει ἔτσι· ἐγὼ σκοτώνομαι στὸ σπίτι μὲ τὸν ἄνδρα μου.

-Ρέ, χαρά μου, λέω· αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἐμεῖς, τὸ θέμα τῆς Οἰκονομίας καὶ λέμε, πᾶνε, δὲν πειράζει· ἀφοῦ εἶναι παραδοσιακὸς ὁ παπάς, ἂς μνημονεύει, πᾶνε σ’ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι γιατὶ ἐμεῖς σᾶς ὁδηγοῦμε στὴν αἵρεση, ἀλλὰ γιατὶ αὐτοὶ οἱ καϋμένοι δὲν ἔχουν ποίμνιο, κι ἐμεῖς ἔχουμε ποίμνιο. Ἐγὼ τί θὰ τὰ κάμω τὰ πνευματικά μου παιδιά; (σ.σ.: Ἄκουσον, ἄκουσον! Ὅποιοι ἔχουν ποίμνιο, δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς Κανόνες. Ἡ Ἀκρίβεια εἶναι γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ποίμνιο!). Θὰ βγάλω ἔξω ἀπὸ δῶ μιὰ ταμπέλα καὶ θὰ πῶ:

-Ὅσοι ἐκκλησιάζεστε σὲ ἄλλους Ναοὺς δὲν θὰ μπεῖτε ἐδῶ;

   Καλά, ὑπάρχει Κανόνας ποὺ μοῦ τὸ ἐπιτρέπει κι ἐγὼ θὰ πάω κόντρα στὸν Κανόνα; Ἐμεῖς θὰ τὰ ποῦμε ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια. Γιατὶ πολλὰ ἀκούστηκαν γι’ αὐτὴ τὴν Ἀκρίβεια, ποὺ εἶναι δῆθεν Ἀκρίβεια, ἀδελφοί μου, δὲν εἶναι Ἀκρίβεια. Μῖσος, ἐμπάθεια, συκοφαντία, κατάκριση, διωγμός, περιφρόνηση,  ἀλλὰ  τὴν  π ά τ η σ α ν,  γιατὶ ὅλος ὁ κόσμος καταλαβαίνει, πληροφορεῖται, τὴν γραμμὴ αὐτή, ὅτι εἶναι ἡ γραμμὴ ἡ σωστή…(!!!)

 Καὶ πάλι περί «ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ», με αφορμή μια ομιλία

Καὶ περὶ τῆς κακοποιήσεως τῶν θέσεων τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

π. Θ. Ζήσης:

Θα αποδεχθούμε ή θα απορρίψουμε την Ψευδοσύνοδο;

(Ερωταποκρίσεις) [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

    Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει ἐκφράσει ὀρθόδοξα καὶ μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἔχει διατυπώσει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται”. Εἶπε: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ).

   Αὐτὴ τὴν θέση ἐσχάτως –χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα– φαίνεται πὼς ὁ π. Θεόδωρος τὴν ἔχει ἐγκαταλείψει. Τὴν

Ώ, άνθρωποι! Η επίγεια ευτυχία είναι μικράς διαρκείας!

Λέγει ὁ Νεογέννητος Χριστός:

 «Ὦ ἄνθρωποι, Ἐγώ ἠμποροῦσα νά ἔλθω ἀνάμεσά σας μέ πολλή δόξα, μέ ἀγγελική πομπή, μέ πλοῦτο καί μεγάλη δύναμι, καί νά μή στεροῦμαι τίποτε ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Ὅμως προτίμησα τήν στέρησι καί τήν πτωχεία τοῦ σταύλου καί τῆς φάτνης γιά νά καταλάβετε ὅτι ἡ εὐτυχία τήν ὁποίαν ἐπιθυμεῖ πολύ ἡ ψυχή σας δέν εὑρίσκεται στόν πλοῦτο, στήν ἀφθονία, στήν καλοζωΐα καί στήν ἀπόλαυσι. Ἡ ἐπίγεια εὐτυχία εἶναι μικρᾶς διαρκείας καί ἐπισκιάζεται ἀπό πολλές στενοχώριες, ἀσθένειες καί τέλος ἀπό τόν θάνατο. Μή δένεται μ᾿ αὐτήν ἡ καρδιά σας. Ἐγώ σᾶς ἑτοίμασα, ἀκόμη κι ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου, μία ἀνώτερη εὐτυχία ἀπό κάθε ἄλλη ἐπίγεια. Αὐτή τήν εὐτυχία ἦλθα νά σᾶς χαρίσω».

Γέρ. Πετρώνιος Τανάσε, Ρουμανικῆς Σκήτης Τ. Προδρόμου Μ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους 

Ο "αδελφός" των Οικουμενιστών Πάπας, παρομοιάζει τα σκοτεινά σχέδια των αντιχρίστων της Ν. Τάξης, με το σχέδιο του Θεού για την διάσωση του Ιησού!

Πάπας Φραγκίσκος για πρόσφυγες:

Είναι σαν τον Ιωσήφ και τη Μαρία που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους

Ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας έδειξε ξανά την επιλεκτική του ευαισθησία στους πρόσφυγες…

Kάτι δεν πάει καθόλου καλά. Πριν λίγο είχαμε τον Πάπα Φραγκίσκο να παρομοιάζει «με το ταξίδι του Ιωσήφ και της Παναγίας στη Βηθλεέμ τις μεταναστευτικές ροές» στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του!
Εξέφρασε μάλιστα την ελπίδα να μην υπάρχει κανείς που να νιώθει ότι «δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτόν στη Γη».
Σωστό αυτό αλλά δεν θα πραγματοποιηθεί εις βάρος γηγενών πληθυσμών που ζουν στις χώρες τους χιλιετίες.
Ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθύμισε, παραμονή των Χριστουγέννων,

"Αυτά πού μας γράφεις δέν ...τά βρίσκουμε στό Εὐαγγέλιο"!

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση:

Θεολογεῖ γιά τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ

Στυλιανοῦ  Παπαδοπούλου

  Ἔκατσε νά γράψει, ἀλλά μιά κουβέντα εἶναι νά γράψεις γιά τήν ἀλήθεια. Ὁ κτιστός καί μικρός ἄνθρωπος νά μιλήσει γιά τήν ἄκτιστη καί ἄπειρη ἀλήθεια! Γιά ν’ ἀνέβεις χωρίς δρόμο ψηλά στό βουνό, πρέπει νά σέ ἀνεβάσει ἐκεῖ κάποιος. 

Ἔτσι κι ἐδῶ. Τό ἅγιο Πνεῦμα τόν ὁδήγησε στήν ἀλήθεια. Τόν φώτισε νά δεῖ ξάστερα, τί ὑπάρχει κάτω ἀπό τά λόγια καί τά γεγονότα τῆς Γραφῆς γιά τό Χριστό. Καί σάν γνήσιος φορέας τῆς παράδοσης, ζοῦσε κάτι τό συγκλονιστικό. Κι αὐτό ἤτανε ὅτι ὁ ἄνθρωπος στήν Ἐκκλησία σώζεται ὁλόκληρος, σῶμα καί ψυχή (ἤ νοῦς). Ἀφοῦ, λοιπόν, σώζεται ὁλόκληρος, δέν μπορεῖ παρά νά προσλαμβάνεται ὁλόκληρος καί κατά τήν ἐνανθρώπηση. Ὅ,τι δέν προσλαμβάνεται, δέ σώζεται. Τό ’λεγε καί τό ξανάλεγε ὁ