(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ με αφορμή τις πρόσφατες ομιλίες
του π. Ν. Μανώλη, του π. Θεοδώρου και Σεραφείμ Ζήση και τα σχόλια του π. Σεραφείμ)
Η περίπτωση του π.
Νικολάου Μανώλη και π. Θεοδώρου Ζήση
Εἶναι στενάχωρο πρᾶγμα νὰ
ἀποκαλύπτουμε κακόδοξες διδασκαλίες ἀνθρώπων, ποὺ πρὶν λίγο καιροῦ ἐπαινούσαμε
ὡς ἀγωνιστὲς σ’ αὐτὸν τὸν πρωτόγνωρο ἀγώνα κατὰ τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν.
Ἀλλὰ πάλι εἶναι καθῆκον μας στὶς μέρες ποὺ ζοῦμε, νὰ μὴν ἐπιτρέπουμε
τὴν ἀλλοίωση τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως, ὅσο τὴν καταλαβαίνουμε.
Δυστυχῶς, «πάλιν καὶ πολλάκις»
κάποιοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, καὶ
προσφάτως ἡ τριὰς τῶν ἱερέων ποὺ τελευταῖα
ἀποτειχίστηκαν (οἱ π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Νικόλαος Μανώλης καὶ π. Φώτιος
Βεζύνιας) διετύπωσαν θέσεις ἀντίθετες μὲ τὴν Ἱερά μας Παράδοση γιὰ τὸ θέμα
τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Θίξαμε
κατὰ καιροὺς μὲ σύντομα σχόλια τὶς κακόδοξες θέσεις τους, ἀλλά, ἀντὶ αὐτὴ ἡ
κριτικὴ νὰ τοὺς προβληματίσει καὶ νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐξετάσουν βαθύτερα τὸ
θέμα, τοὺς ἔκανε νὰ ἐκτεθοῦν περισσότερο καί –γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς θέσεις
τους– νὰ ἐπιχειρηματολογήσουν μὲ θέσεις ποὺ τοὺς ἀπομακρύνουν ἀκόμα περισσότερο
ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση!
Ἐπειδὴ λοιπόν, αὐτὲς τὶς
θέσεις τὶς ἐπαναλαμβάνουν καὶ θέλουν
νὰ τὶς ἐπιβάλουν ὡς διδασκαλία στὴν Ἐκκλησία, θὰ τὶς ἐξετάσουμε σήμερα σ’ ἕνα ἐκτενέστερο κείμενο,
διότι ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς ἔχει σωτηριολογικὲς συνέπειες, ἔχει
σχέση μὲ τὴν ὀρθόδοξη ὁμολογία ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς πιστούς,
καὶ δὲν εἶναι ἕνα ἀκαδημαϊκό-θεολογικὸ πρόβλημα ἄσχετο μὲ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν
μας, ποὺ μποροῦμε νὰ τὸ παρακάμψουμε ἢ νὰ τὸ παραπέμψουμε γιὰ λύση στὸ μέλλον.
Ἡ αἵρεση εἶναι ἐδῶ, τώρα κι ὄχι αὔριο. Καλύτερα· εἶναι παροῦσα ἐδῶ καὶ
δεκαετίες καὶ συνεχῶς ἐπεκτείνεται.
Ἰσχυρίζονται λοιπόν, οἱ τρεῖς
παραπάνω πατέρες –ποὺ μᾶς χαροποίησαν πρὸ μηνῶν μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ
ἐπισκόπου τους– θέσεις ποὺ στὴν οὐσία ἀκυρώνουν τὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο
πραγματοποιεῖται ἡ ἀποτείχιση (ἢ διακοπὴ μνημοσύνου). Ἐφ’ ὅσον λέγουν, δὲν
ἔχουν ναὸ νὰ λειτουργήσουν οἱ ἀποτειχισθέντες, μποροῦν νὰ πηγαίνουν νὰ
ἐκκλησιάζονται σὲ ἄλλους ναοὺς ποὺ μνημονεύεται ὁ αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος ἀπὸ τὸν ὁποῖον
ἀποτειχίστηκαν!!!
Αὐτὸ ὅμως, εἶναι κακόδοξη θέση,
ἀφοῦ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Καὶ δυστυχῶς αὐτὸ συμβουλεύουν νὰ
κάνουν καὶ οἱ πιστοί, παρουσιάζοντας μάλιστα οἱ ἴδιοι τὸν ἑαυτό τους ὡς «ἀπλανῆ ὁδηγό»!!! Διότι λένε, ναὶ μὲν
ἡ Ἀκρίβεια μᾶς ὑπαγορεύει νὰ μὴν
ἐκκλησιαζόμαστε ἐκεῖ ποὺ μνημονεύεται ὁ αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία
–ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἀκρίβεια– χρησιμοποιεῖ καὶ τὴν Οἰκονομία, ποὺ κι αὐτὴ εἶναι
νόμιμος δρόμος.
Αὐτὲς οἱ θέσεις εἶναι
πρωτοφανεῖς καὶ καινοφανεῖς, καὶ δὲν συναντιοῦνται στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ
Παράδοση. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο
δὲν ἀποτελεῖ ἁπλὰ μιὰ διαμαρτυρία, ὅπως ἰσχυρίζονται, ἀλλὰ ὡς
ἔχουσα σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα, εἶναι κίνηση ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸν μολυσμὸ ποὺ ἐπιφέρει ἡ αἵρεση. Ἡ δὲ
Οἰκονομία δὲν ἐφαρμόζεται σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ἀλλὰ ἰσχύει σὲ ἄλλες
περιπτώσεις καὶ μὲ ἄλλες προϋποθέσεις, ὅπως μᾶς δείχνει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία
καὶ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων. Ἡ Οἰκονομία εἶναι οὐσιαστικὰ παρανομία,
παροδικὴ ἀπόκλιση ἀπὸ τοὺς Κανόνες, καὶ πραγματοποιεῖται γιὰ
νὰ ἐξυπηρετήσει κάποια εἰδικὴ περίπτωση-κατάσταση, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ
εἶναι ἀνατρεπτικὴ τῶν λόγων γιὰ τοὺς ὁποίους θεσπίστηκε
ἡ Ἀκρίβεια, νὰ δίνει δηλ. συγχωροχάρτι γιὰ παράβαση
Ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων!
Ἐπίσης, οἱ ὡς ἄνω πατέρες,
ἐμπλέκουν στὴν συζήτηση τὸ θέμα τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων. Τὸ ἐπιχείρημά τους
εἶναι: ἐφ’ ὅσον τὰ μυστήρια ποὺ τελεῖ ἕνας αἱρετικὸς μὴ καταδικασμένος εἶναι
ἔγκυρα, ἄρα μποροῦμε ἕως ὅτου καθαιρεθοῦν οἱ αἱρετικοὶ νὰ κοινωνοῦμε μαζί τους
καὶ νὰ παίρνουμε τὴ θεία Χάρη δι’ αὐτῶν. Ὅμως οἱ Ἱ. Κανόνες καὶ ἡ διδασκαλία
τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων, δὲν ἐξετάζουν κάτω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρῖσμα τὸ θέμα.
Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐντέλλεται ἀσχέτως τῆς ἐγκυρότητος ἢ μὴ
ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων, διότι ἐκεῖνο ποὺ μολύνει εἶναι ἡ αἵρεση καὶ ἡ
κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Οὔτε μᾶς διδάσκουν ὅτι πρέπει πρῶτα νὰ ἐξασφαλίσουμε
Ἐπίσκοπο ἢ ἱερέα ποὺ θὰ μᾶς τελεῖ τὰ μυστήρια καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ
τὴν αἵρεση, διότι ἡ αἵρεση (καταδικασμένη ἢ μὴ καταδικασμένη) μολύνει καὶ
ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση μὲ τὸ στόμα τοῦ
Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη διδάσκει: Νὰ φεύγετε μακριὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· κι ὄχι μόνο
νὰ μὴν ἔχετε μυστηριακή-ἐκκλησιαστικὴ σχέση, ἀλλ’ οὔτε «χαίρετε» νὰ μὴν τοὺς
λέτε! Καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης «Συμφωνώντας με
τους Οικουμενιστές, παρεμποδίζετε τη σωτηρία των ψυχών» (εδώ).
Θὰ καταδείξουμε ὅλα αὐτά,
ἀνατρέχοντας ὄχι σὲ πατερικὰ κείμενα τῆς ἐπιλογῆς μας, ἢ μελέτες δικές μας, ἀλλὰ
σὲ βιβλίο τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν τριῶν πατέρων, τοῦ π. Θεοδώρου
Ζήση, ποὺ γράφτηκε τὰ τελευταῖα χρόνια, καὶ χρησιμοποιεῖ ἄφθονα καὶ
ἀναμφισβήτητα Πατερικὰ παραδείγματα.
Πρὶν ὅμως, εἶναι
ἀπαραίτητο νὰ παραθέσουμε κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ πρόσφατη κακόδοξη ὁμιλία
ποὺ ἔκανε πρὶν ἕνα μήνα περίπου (30-4-2017, ἐδῶ) ὁ π. Νικόλαος
Μανώλης.
Εἶπε:
Κάναμε διακοπὴ μνημοσύνου «τοῦ μητροπολίτη
μας, ὁ ὁποῖος μητροπολίτης συνεχίζει νὰ λέει ψέματα στὸ
λαὸ κάθε Κυριακὴ στὴ Λειτουργία, μνημονεύοντας τὸν Οἰκουμενικὸ πατριάρχη
Βαρθολομαῖο, μὲ τὴν ψευδῆ δήλωση πρὸς τὸ λαὸ καὶ πρὸς τὸν Θεό,
ὅτι ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας. Τὸν πατριάρχη, ποὺ αὐτὲς
τὶς ἡμέρες ἔκανε τὰ ὅσα αἴσχη θὰ μποροῦσε νὰ κάνει… Ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος,
μνημονεύοντας τὸν πατριάρχη καὶ δηλώνοντας ὅτι (ὁ Πατριάρχης) ὀρθοτομεῖ τὸ
λόγο τῆς ἀληθείας, αὐτό, εἶναι μιὰ διδαχὴ τοῦ κ. Ἀνθίμου ποὺ ἀποδεικνύει, ὅτι “γυμνῇ
τῇ κεφαλῇ” κηρύσσει αἵρεση, ἐφ’ ὅσον ἀναγνωρίζει ὡς ὀρθοτομοῦντα τὴν
ἀλήθεια τὸν Οἰκουμενικὸ πατριάρχη».
Ἔχουμε ὑποχρέωση, λοιπόν, «νὰ
ἀκολουθήσουμε ὡς ἱερεῖς τοὺς Κανόνες καὶ νὰ δώσουμε καὶ κατεύθυνση στὸ
ποίμνιο ποὺ μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ σ’ ὅσους μᾶς ἐμπιστεύονται, ποιόν δρόμο
πρέπει νὰ ἀκολουθήσουν… Ὁ ἱερέας διακόπτει τὸ μνημόσυνο, ὄχι ὁ λαός· γιατὶ
ὁ ἱερέας λειτουργικὰ μνημονεύει τὸν ἐπίσκοπο. Διακόπτοντας τὸ μνημόσυνο μπορεῖ
νὰ κάνει δύο πράγματα. Ἡ Ἀκρίβεια θέλει
νὰ μὴν συμμετέχει καθόλου στὶς ἀκολουθίες, ὅπου μνημονεύεται
τὸ ὄνομα τοῦ ἐπισκόπου, (καὶ ἡ Οἰκονομία θέλει) νὰ μποροῦμε νὰ πᾶμε σ’ αὐτὲς τὶς
ἐκκλησίες (ὅπου μνημονεύεται ὁ Ἄνθιμος) νὰ λειτουργηθοῦμε…».
[σ.σ.: Δὲν μᾶς ἐξηγεῖ καὶ δὲν
μᾶς ἀποδεικνύει θεολογικά-ἐκκλησιολογικὰ ὁ π. Νικόλαος, γιατὶ μπορεῖ –αὐτός καὶ
τὸ ποίμνιό του– νὰ ἐκκλησιάζονται στὸν ἱερέα ποὺ μνημονεύει τὸν κ. Ἄνθιμο, τοῦ
ὁποίου αὐτὸς καὶ τὰ πνευματικοπαίδια του –ταυτόχρονα– ἔχουν διακόψει τὸ
μνημόσυνο! Μᾶς βεβαιώνει ὁ π. Νικόλαος ὅτι ὁ κ. Ἄνθιμος «κηρύσσει αἵρεση “γυμνῇ τῇ
κεφαλῇ”, ἐφ’ ὅσον ἀναγνωρίζει ὡς ὀρθοτομοῦντα τὴν ἀλήθεια τὸν Οἰκουμενικὸ
πατριάρχη»
ποὺ εἶναι ὁ ἀρχηγέτης τῆς Παναιρέσεως καί, ὡς ἐκ τούτου, ὁ πατριάρχης
κηρύσσει “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ” αἵρεση!
Κι ἀφοῦ ὁ κ. Ἄνθιμος, εἶναι αἱρετικός, ἐπειδὴ μνημονεύει αἱρετικό, ὁ ἱερέας ποὺ
μνημονεύει τὸν Ἄνθιμο, τί εἶναι; Δὲν «συνεχίζει νὰ λέει κι αὐτὸς ψέματα στὸ λαὸ κάθε
Κυριακὴ στὴ Λειτουργία»,
μνημονεύοντας καὶ ὑποδεικνύοντας ὡς Ὀρθόδοξο τὸν αἱρετικὸ μητροπολίτη Ἄνθιμο;
Δὲν μολύνεται μὲ τὴν ἐπικοινωνία μετὰ τοῦ αἱρετικοῦ Ἀνθίμου; Κοινωνώντας ἢ
μνημονεύοντας ἕνα αἱρετικό (κατὰ τους Ἁγίους Πατέρες), δὲν δείχνουμε μὲ τὴν
μνημόνευση καὶ δὲν δηλώνουμε ὅτι ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη μὲ
αὐτὸν ποὺ μνημονεύουμε καὶ κοινωνοῦμε; Δὲν μολυνόμαστε (κατὰ τους Ἁγίους
Πατέρες) συμμετέχοντες σὲ Θ. Λειτουργία αἱρετίζοντος, ὅταν ἐν γνώσει μας
τὸ κάνουμε αὐτό; Δὲν λέγει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης πὼς καὶ μόνο ἡ «μνημόνευση του αιρετικού
επισκόπου αποτελεί μολυσμό και στερεί την Ορθοδοξία σε αυτόν που τον
μνημονεύει, ενώ η εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς μας χωρίζει
παντελώς απο τον Χριστό»; (Επιστολή ροδ').
Δὲν λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι «όχι μόνο οι αιρετικοί,
αλλά και όσοι κοινωνούν μαζί τους είναι εχθροί του Θεού; (Επιστολή λθ'). Δέν λέγει ο Μέγας
Ἀθανάσιος (γιὰ
νὰ ἀρκεστοῦμε μόνο σ’ αὐτούς) ότι πρέπει να αποφεύγουμε όχι μόνο τους
αιρετικούς αλλά και όσους έχουν κοινωνία με αυτούς»; (Επιστολή ριθ')].
«Ἐγὼ προσωπικὰ καὶ ὁ π.
Θεόδωρος (συνεχίζει ὁ π. Ν. Μανώλης), λέμε στὰ πνευματικά μας παιδιά,
ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν κάτι ἄλλο…, νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ ναοὺς ὅπου
λειτουργοῦν οἱ πλέον παραδοσιακοὶ τῶν
ἱερέων (οἱ εὐσεβεῖς ἱερεῖς), ἔστω κι ἂν μνημονεύουν… Ἐγὼ μάλιστα τὸ ἔδειξα αὐτὸ
καὶ μὲ τὴν παρουσία μου –δυό φορὲς μετὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου πῆγα στὸ
ναό(!!!)– ὥστε μὲ τὴν παρουσία μου νὰ δείξω ὅτι δὲν ἔχω διαφορὰ πίστης ἀπὸ τὸν
παπα-Ἀντώνη [σ.σ.:
ποὺ ὅμως, πάτερ, μνημονεύει τὸν αἱρετικὸ Θεσ/νίκης Ἄνθιμο!]. Ἔχω κόψει τὴν
κοινωνία καὶ δὲν ἔχω πνευματικὴ σχέση μὲ τὸν ἐπίσκοπό μου, ποὺ εἶναι
Οἰκουμενιστής. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Λειτουργία ποὺ κάνει ὁ Ἄνθιμος δὲν
ἔχει Χάρη. Γι’ αὐτὸ ἐπιτρέπω, ἀκόμα καὶ στὰ παιδιά μου (νὰ πηγαίνουν στὶς
λειτουργίες ποὺ μνημονεύονται τὰ ὀνόματα τῶν αἱρετικῶν). Δὲν εἶπα στὰ παιδιά
μου μὲ τὸ ζόρι, κάνετε κάτι ἄλλο. Ἂν τὸ πῶ αὐτὸ μὲ τὸ ζόρι, τότε εἶμαι
βλάσφημος(!). Ἐγὼ μὲ παρρησία μιλάω. Γιατὶ τότε δὲν θὰ ἀναγνωρίζω ὅτι γι’ αὐτὸ
τὸ βῆμα ποὺ ἔκανα, αὐτὸς ποὺ μὲ ὤθησε, ἦταν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἂν
πέρυσι δὲν τὸ ἔκανα, δὲν τὸ ἔκανα γιατὶ δὲν εἶχα τόση Χάρη. Τόση Χάρη δὲν εἶχα. Τώρα
ἦρθε ἡ Χάρη ἡ περισσή καὶ μὲ ὁδήγησε σ’ αὐτό. Ἂν λοιπόν, ἐγὼ
ἀναγνωρίζω ὅτι ὑπῆρξε Χάρις, ποὺ τὴν διαβάζω μέσα μου καὶ τὴ μελετῶ, τότε πῶς
νὰ πῶ στὸ διπλανό μου, νὰ τὸν πιάσω ἀπὸ τὸ γιακὰ καὶ νὰ τοῦ πῶ, ἔλα (νὰ ἀποτειχιστεῖς); Δηλαδή, σ’
αὐτὸν δὲν πρέπει ναρθεῖ (πρῶτα) ἡ Χάρις; Δὲν πρέπει νὰ ἐνεργήσει;
Ναί, ἐγὼ θὰ βοηθήσω. Μὲ γνώσεις, μὲ πληροφορίες, μὲ τὴ ζωή μου καὶ μὲ τὴν προσευχή
μου. Γι’ αὐτὸ καλὸ εἶναι νὰ μὲ συμβουλεύεσθε. Ἐγὼ
σὲ ὅλους μιλάω καὶ σ’ ὅλους δίνω κατευθύνσεις».
[σ.σ.: Δηλαδή, πάτερ, α) Ἀντὶ
ἐσεῖς, νὰ τηρήσετε τὴν Ἀκρίβεια καὶ νὰ δώσετε τὸ παράδειγμα
καὶ στὰ πνευματικά σας παιδιά, πάντα ὑπὸ τὴν προϋπόθεση, ἂν θέλουν νὰ σᾶς
ἀκολουθήσουν, ἀντίθετα τοὺς διδάσκετε τὴν Οἰκονομία ὡς
…ἰσότιμο δρόμο!!! β) Ἐσεῖς, λέτε, δὲν ἀντιληφθήκατε τί διδάσκει ἡ
Ἁγιοπατερική μας Παράδοση γιὰ τὸ θέμα, δὲν ὠφεληθήκατε ἀπὸ τὴν Χάρη ποὺ
ἐγκρύπτεται στὰ συγγράμματα τῆς Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ περιμένατε πρῶτα νὰ
σᾶς δοθεῖ ἄνωθεν πληροφορία, ἄνωθεν Χάρις. Καὶ γιὰ πρώτη φορὰ «ἐλάβατε»
αὐτὴ τὴν πληροφορία τὸ 2001 μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα (ὅπως μᾶς λέτε -στὸ
βίντεο),
ἀλλὰ δὲν τὴν ἐχρησιμοποιήσατε. Τώρα, ὅμως, τὴν ξαναπήρατε, καὶ ἔτσι προχωρήσατε
στὴν διακοπὴ μνημοσύνου. Καὶ μᾶς λέτε ὅτι εἶστε «ἀπλανὴς ὁδηγός», γιὰ νὰ μᾶς
παρακινήσετε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε! Τί νὰ πρωτοσχολιάσει κανεὶς σ’ αὐτὴ σας τὴν
διδασκαλία;
Δηλαδή, γιὰ νὰ ἐφαρμόσει
κάποιος τὶς Ἐντολὲς πρέπει νὰ περιμένει νὰ τοῦ ἔρθει «εἰδικὴ» Χάρη ἀπὸ τὸ
Θεό; Δὲν ἀρκεῖ ἡ Χάρη ποὺ ἐγκρύπτεται στὶς Ἐντολές Του; Δὲν ἀρκεῖ τὸ
ἁπλούστατον· ἡ ἐφαρμογὴ τῶν θείων Ἐντολῶν, ποὺ ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη μᾶς
συμβουλεύουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Δὲν ἀρκεῖ νὰ τὶς
ἀκολουθήσουμε, ἐπικαλούμενοι βέβαια τὴν ἐξ ὕψους βοήθεια;
Ἰσχυρίζεσθε δηλαδή ὅτι οἱ ἄλλοι ποὺ
δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, δὲν φταῖνε αὐτοί, ἀλλὰ ἡ Θ. Χάρις ποὺ
ἀκόμα δὲν τοὺς ἐστάλη; Δὲν δίνεται ἡ Χάρις σὲ ὅλους, δὲν μᾶς ὠθεῖ ἡ Θ. Χάρις
ὅλους νὰ τηρήσουμε τὶς Ἐντολές; Δὲν πιστεύετε ὅτι σὲ ὅλους δίνεται ἡ Χάρις κι
ἄλλοι τὴν δέχονται κι ἄλλοι τὴν ἀπορρίπτουν καὶ δὲν τὴν ἀποδέχονται;
Καὶ ἀκόμα: τί παραδοξολογήματα εἶναι
αὐτὰ ποὺ διατυπώνετε, πάτερ: Οἱ εὐσεβεῖς ἱερεῖς –λέτε– ποὺ
στέλνετε τὰ πνευματικά σας παιδιὰ νὰ κοινωνοῦν, παρότι μνημονεύουν αἱρετικοὺς
Οἰκουμενιστές,λαμβάνουν τὴν Θ. Χάρη γιὰ νὰ εἶναι εὐσεβεῖς,
ἀλλὰ δὲν λαμβάνουν Χάρη γιὰ νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ
τοὺς Οἰκουμενιστές; Τί διδασκαλίες εἶναι αὐτὲς, πάτερ Νικόλαε; Μᾶς λέτε ὅτι οἱ
«εὐσεβεῖς» ἱερεῖς ποὺ στέλνετε τοὺς πιστούς, δὲν ἀποτειχίζονται γιατὶ δὲν
ἔλαβαν ἀκόμα Χάρη;].
Συνεχίζει ὁ π. Ν.Μ.: Κάποιος «παπα-Νικόλας ἔχει
ἑφτὰ παιδιά· ὁ παπα-Γιάννης ἔχει πέντε. Δὲν εἶναι εὔκολο (νὰ διακόψουν τὸ
μνημόσυνο), γιατὶ μᾶς ἀπειλοῦνε γιὰ τὸ μισθό, κ.λπ. Περιμένουν (τὴν Χάρη γιὰ νὰ
ἀποτειχιστοῦν) καὶ τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ ἴδιοι, ὅτι εἶναι θέμα Χάριτος…
Ὁπότε καὶ οἱ δύο,
καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ πηγαίνει σὲ παραδοσιακοὺς ἱερεῖς ποὺ μνημονεύουν,
καὶ αὐτὸς ποὺ μόνος του ἀποφασίζει μὲ τὴν εὐλογία τοῦ γέροντά του, νὰ
ἀκολουθήσει μιὰ αὐστηρὴ γραμμὴ καὶ νὰ ἐκκλησιάζεται σὲ ἱερεῖς ποὺ δὲν
μνημονεύουν, πρέπει νὰ ἐντείνουν τὴν προσωπική τους προσπάθεια ἀναζήτησης,
εὕρεσης καὶ ἀποδοχῆς τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὸν
κίνδυνο τῆς πλάνης. Γι’ αὐτὸ θέλει ἀπλανὴ ὁδηγό. Δόξα τὸ Θεό,
μπροστὰ εἶναι ὁ π. Θεόδωρος
Ζήσης. Ἀνέδειξε ὁ Θεὸς ἕνα φωστήρα μὲ
πατερικὸ πνεύμα, ἕναν Πατέρα σύγχρονο, νὰ δώσει αὐτὴ τὴ
γραμμή, τὴν Ὀρθόδοξη. Κι ἐμεῖς συνοδοιπόροι του σ’ αὐτὴ τὴν προσπάθεια, κι ἐγὼ κι ὁ π. Φώτιος,
μποροῦμε νὰ σᾶς δώσουμε τὶς κατευθύνσεις ποὺ χρειάζεστε, γιατὶ μόνοι σας θὰ
ξεφύγετε. Σὲ ἕναἀπλανή, λοιπόν, ὁδηγό -ἐγὼ ἐντάσσω τὸν
ἑαυτό μου ἐκεῖ, γιατὶ ἀκολουθῶ
ἀπλανῆ πατέρα- θὰ σᾶς ὁδηγήσουμε σὲ ἀσφαλῆ λιμένα…»!].
Τὸ ἴδιο λέμε καὶ στὸν κόσμο (συνεχίζει ὁ π.
Νικόλαος)]. «Γιατὶ ὁ κόσμος δὲν μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἐμεῖς. Ἐγὼ ἔχω
τὰ φόντα, τὴν ἐμπειρία, τὴν γνώση νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ κάνω. Ἔχω τώρα δύο
μῆνες ποὺ δὲν ἐκκλησιάζομαι σὲ ναό, ἀλλ’ ἔχω κάνει τὴν “κατ’ οἶκον Ἐκκλησία”.
Ἔχω τὸν τρόπο, ὅμως, τὴν γνώση, τὴν ὄρεξη. Ὁ λαός; Ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ
μποροῦν νὰ ξέρουν τί νὰ κάνουν… Ὁ ὑπόλοιπος λαός, ὅμως, ποὺ δὲν ξέρει, λέει,
πῶς θὰ κάνω ἐγὼ Πάσχα, ποῦ θὰ ἐκκλησιαστῶ, πῶς θὰ κοινωνήσω… Κανονικὰ ἐγὼ θὰ
ἔπρεπε νὰ κάνω κάποια λειτουργία ὁπουδήποτε… Ἀλλὰ γιὰ τὸ λαὸ ποὺ δὲν μπορεῖ
αὐτὰ νὰ τὰ δεχτεῖ καὶ δὲν τὰ ξέρει…, τί πρέπει νὰ κάνει; Ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία δίνει
τὴ λύση τῆς Οἰκονομίας (μέχρι νὰ ἔρθει ἡ ὥρα ποὺ κι ὁ ἴδιος θὰ
βρεῖ μιὰ ἄλλη διέξοδο): νὰ πηγαίνει νὰ ἐκκλησιάζεται στοὺς
ναοὺς ποὺ μνημονεύεται τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου, γιατὶ τὰ μυστήρια
εἶναι ἔγκυρα».
[σ.σ.: Ἐξηγήσαμε πιὸ
πάνω ὅτι οἱ Πατέρες δὲν ἐξετάζουν (ὅταν ὑπάρχει αἵρεση) τὸ θέμα τῆς ἐγκυρότητος
τῶν μυστηρίων, ποὺ ἐν ἀγνοίᾳ του ἢ σκοπίμως ἐμπλέκει ὁ π. Νικόλαος, ἀλλὰ καὶ οἱ
ἄλλοι δύο συνοδοιπόροι του ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς. Ἐδῶ, ὅμως, ἔχουμε νὰ
παρατηρήσουμε ὅτι ὁ π. Νικόλαος αὐτοπροβάλλεται ὡς ἔχων πλούσια τὴν θεία Χάρη
ποὺ δὲν ἔχουν οἱ ἄλλοι! Ἔχετε –εἴπατε πάτερ– τὰ «φόντα», ποὺ οἱ
ἄλλοι δὲν ἔχουν! Τοὺς ἄλλους, μάλιστα, ποὺ σᾶς ἐλέγχουν, καὶ ἐπειδὴ σᾶς
ἐλέγχουν, τοὺς ἔχετε δυὸ φορὲς χαρακτηρίσει –τὸ ἀποφασίσατε ἀπὸ μόνος σας καὶ τὸ
διαπιστώσατε, ἐσεῖς ὁ ἔμπλεως τῆς Θ. Χάριτος– ὡς δαιμονισμένους! Πῶς γίνεται ὅμως, ἐσεῖς
ὁ ἔμπλεως τῆς Θ. Χάριτος, νὰ διδάσκετε τώρα τὶς παραπάνω κακοδοξίες; Νὰ μᾶς
λέτε ὅτι δὲν ἀρκεῖ νὰ διαβάσουμε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ νὰ θελήσουμε νὰ ἐφαρμόσουμε
τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἂν αἰσθανθοῦμε τὴν Θ. Χάρη νὰ μᾶς πλημμυρίζει, ὅπως
ἐσᾶς, τότε θὰ πρέπει νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ!
Πρέπει λοιπόν νὰ περιμένουμε κάποια χρόνια, κι ὅταν ἔρθει ἡ Θ. Χάρις τότε, θὰ
πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ πάλι, ὅταν τὸ κρίνουμε
ἐμεῖς! Πρὶν λάβουμε εἰδικὴ πληροφορία (ὅπως ἐσεῖς) δὲν πρέπει νὰ
ἀποτειχιζόμαστε; Κι ἂς ἔχουμε τὶς Εὐαγγελικὲς Ἐντολές; Κι ἂς τὸ λέει αὐτὸ ὅλη ἡ
Πατερική μας Παράδοση; Αὐτὴ εἶναι ἡ μία κακοδοξία.
Ἀλλὰ διδάσκετε κι ἄλλη
κακοδοξία. Καὶ πῶς γίνεται λοιπόν, ἐσεῖς, ὁ ἔμπλεως τῆς Θ. Χάριτος, νὰ
διδάσκετε κακοδοξίες; Διδάσκετε πὼς μποροῦμε ἄφοβα νὰ κοινωνοῦμε μὲ τοὺς
αἱρετικοὺς καὶ στοὺς αἱρετικούς –μέχρι νὰ καταδικαστοῦν– παρ’ ὅ,τι γνωρίζουμε
ὅτι εἶναι αἱρετικοί. Καλά, δὲν διαβάσατε πὼς οἱ Ἅγιοι μᾶς διδάσκουν νὰ φεύγουμε
ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὅπως φεύγει κανείς, ὅταν βλέπει δίπλα του φίδι καὶ λύκο!
Τὰ μυστήρια τῶν μὴ καταδικασθένων αἱρετικῶν, πάτερ, δίδουν Χάρη καὶ σ’ αὐτοὺς
ποὺ ἐν γνώσει τους τὰ λαμβάνουν, ἐνῶ γνωρίζουν καλὰ ὅτι
πρόκειται γιὰ αἱρετικούς; Δὲν σκοτίζουν; Καὶ τώρα, ποιόν νὰ
ἀκούσουμε; Ἐσᾶς ποὺ λέτε αὐτά, ἢ τοὺς Ἁγίους ποὺ λένε τὰ ἀντίθετα; Ἤ μήπως
ἔχετε περισσότερη Χάρη κι ἀπὸ τοὺς Ἁγίους;].
Αὐτὰ ὡς πρὸς τὴν
πρόσφατη ὁμιλία σας.
Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (Θ.Ζ.)
γράφει πὼς «ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἔφτανε στὸ σημεῖο νὰ ἐκτιμᾶ ὅτι στὶς περιπτώσεις ἀναξίων,
κακῶν ποιμένων ποὺ σκανδαλίζουν μὲ τὴν συμπεριφορά τους, εἶναι προτιμότερο νὰ
συναθροίζονται οἱ πιστοὶ στοὺς εὐκτήριους οἴκους, στοὺς ναοὺς δηλ. μόνοι τους,
χωρὶς ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, παρὰ νὰ ὁδηγηθοῦν
μαζί τους στὴν γέεννα τοῦ πυρός» (σελ. 25). Ἄρα, ὅπως
βλέπετε ἐδῶ, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δὲν μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος (σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν
δική σας κακοδιδασκαλία, τῶν τριῶν πατέρων) ὅτι πρέπειπρῶτα νὰ βροῦμε ἱερεῖς
ποὺ νὰ μᾶς μεταδίδουν τὰ μυστήρια καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς
κακόδοξους! Κι ὅτι ἕως νὰ βροῦμε, μποροῦμε νὰ πηγαίνουμε νὰ κοινωνοῦμε σὲ κακοὺς-κακόδοξους
ἱερεῖς!
Ἐπίσης, στὸ Ἀπολογητικὸ
Ὑπόμνημά του πρὸς τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο (1/2/2017)(1) λέγει
ὅτι «ἐκεῖνοι ποὺ εἰσάγουν τοὺς αἱρετικοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ
συμπροσεύχονται μαζὶ» μὲ αὐτοὺς ποὺ «ὡς ἄλογα κτήνη λακτίζουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ
ὅσια» δὲν εἶναι εὐσεβεῖς. «Ὁ δὲ Μ. Ἀθανάσιος συγκεκριμένα λέγει
ὅτι ἡ ὀπτασία ἀναφέρεται στοὺς Ἀρειανούς, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση βέβαια στοὺς
αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν».
Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (Θ.Ζ.)
τώρα (παρέα μὲ τοὺς δύο ἄλλους ἱερεῖς) συμβουλεύει ἄλλα,
ἀντιπατερικὰ καὶ ἀντι-σωτηριολογικά! Τώρα ἐφεῦρε τὴν Οἰκονομία! Τώρα λέει ὅτι
οἱ πιστοί, ἂν δὲν ὑπάρχουν ἱερεῖς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποὺ νὰ ἔχουν διακόψει τὸ
μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου, δὲν πρέπει νὰ μένουν μόνοιτους,
χωρὶς μυστήρια, ἀλλὰ εἶναι προτιμότερο νὰ τὰ παίρνουν ἀπὸ
«εὐσεβεῖς» ποιμένες! Καὶ ποιούς θεωρεῖ εὐσεβεῖς; Αὐτοὺς ποὺ ἀποδέχονται ἀπὸ φόβο, δειλία ἢ
ἀδιαφορία τὴν κακόδοξη Σύνοδο τῆς Κρήτης, τὸν Οἰκουμενισμό, τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἀποδέχτηκαν τὴν Σύνοδο καὶ μνημονεύουν τὸν παναιρετικὸ
πατριάρχη Βαρθολομαῖο! «Τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε», π. Θεόδωρε, π. Φώτιε καὶ π.
Νικόλαε;
Ὁ Ἅγιος ὅμως (ὅπως καὶ ὅλοι
οἱ Ἅγιοι) στὸ θέμα δίνει διαστάσεις σωτηριολογικές. Μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ
ἐπικοινωνία μὲ κακοὺς ποιμένες ὁδηγεῖ «στὴν γέεννα τοῦ πυρός»! Ὁπότε γιὰ τέτοιο
θέμα, ποιά οἰκονομία τολμᾶτε νὰ διδάσκεται πατέρες;
Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔγραψε
ὅτι ὁ Μ. Ἀθανάσιος συνιστοῦσε στοὺς πιστούς: «Ἐὰν οὖν τινα ἴδῃς,
ἀδελφέ, ὅτι ἔχει σχῆμα σεμνοπρεπές, μὴ πρόσχῃς, ὅτι ἐνδέδυται κώδιον προβάτου,
ὅτι ὄνομα ἔχει πρεσβυτέρου, ἢ ἐπισκόπου…, ἀλλὰ τὰς πράξεις αὐτοῦ περιέργασαι·
εἰ ἔστι σώφρων, εἰ ἔστι φιλόξενος, ἢ ἀγαπητικός… Εἰ ἔχει κοιλίαν Θεόν, νοσῶν
χρήματα καὶ καπηλεύων τὴν θεοσέβειαν, ἄφες αὐτόν… Τί ὑπολαμβάνεις, ὅτι ἀπὸ παραβατῶν
ἔχεις τι ἀγαθὸν ἀκοῦσαι; Ἐκείνους ἀποστρέφου ὡς λύκους» (σελ. 26-27).
Τὸ ἴδιο καὶ στὸ 2ο κείμενο
τοῦ Μ. Ἀθανασίου, ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς χαρακτηρίζεται ὡς κοινωνία
μὲ λύκους! Καὶ πόσο ποιμένας εἶναι αὐτὸς ποὺ στέλνει τὸ ποίμνιό του στὸ στόμα
Ἐπισκόπων λύκων;
Καὶ παρακάτω ὁ π. Θ.
Ζ. ἑρμηνεύων λόγους πάλι τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου μᾶς λέγει. Ὅταν κάποιοι
ἀπευθύνθηκαν στὸν Μ. Ἀθανάσιο γιὰ τὸν λόγο ὅτι ὁ Μ. Βασίλειος ἀπέφευγε νὰ
ὀνομάσει τὸ Ἅγιον Πνεύμα «ὁμοούσιον», τότε ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ἀφοῦ τοὺς ἐξήγησε
ὅτι γιὰ λόγους οἰκονομίας ὁ Μ. Βασίλειος κρατᾶ αὐτὴ τὴν στάση, στὴ συνέχεια
λέγει ὅτι «ἂν ὑπῆρχε ὄντως κάτι ὕποπτο, τότε καλὰ κάνουν καὶ ἀνθίστανται»(σελ. 28-29) ἀκόμα καὶ στὸ Μ.
Βασίλειο! Ὄχι τώρα ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς διὰ Συνόδου ἐπισημοποίησαν
βεβαιωμένες αἱρέσεις κι ὄχι ὕποπτες!
Στὴ συνέχεια πάλι ὁ π. Θ.Ζ.
μᾶς παρουσιάζει τὴν διδασκαλία καὶ στάση τοῦ Μ. Βασιλείου πρὸς τοὺς
φιλο-Οἰκουμενιστὲς τῆς ἐποχῆς του φιλοαρειανούς. Αὐτοὺς (ἐξηγεῖ ὁ π.
Θ.Ζ.) ὁ Μ. Βασίλειος «δὲν τοὺς θεωρεῖ κἂν ὡς ἐπισκόπους καὶ συνιστᾶ στοὺς
κληρικοὺς τῆς Νικοπόλεως νὰ μὴν ἔχουν καμία κοινωνία» (μὲ ἕναν ἀπ’ αὐτούς), τὸν
φιλοαρειανὸ ἐπίσκοπο Φρόντωνα· τοὺς ἐξεγείρει οὐσιαστικὰ σὲ ἀνυπακοή, στὴν ἁγία
καὶ θεία ἀνυπακοή. Τοὺς ἐφιστᾶ μάλιστα τὴν προσοχὴ ὅτι δὲν πρέπει νὰ
ἐξαπατηθοῦν ἀπὸ τὸ ὅτι ἐμφανίζονται νὰ ἔχουν ὀρθότητα πίστεως («ἐπαγγελλομένων
ὀρθότητα πίστεως. Χριστέμποροι γὰρ οἱ τοιοῦτοι») (σελ. 30-31).
Κι ὅμως ὁ π. Θ.Ζ. ἀκόμα μᾶς
συνιστᾶ ὡς λέοντα τὸν Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος «ἐπαγγέλλεται ὀρθότητα
πίστεως», ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀγέλης τῶν λύκων πατριάρχη καί,
μάλιστα, τοῦ στέλνει δῶρο-ραβασάκι τὸ πορτραῖτο τοῦ κ. Βαρθολομαίου ποὺ
φιλοτεχνήθηκε μὲ τὰ λεφτὰ τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν καὶ ἐν ἀγνοίᾳ τους!!!
Καὶ παρακάτω παραθέτει τὸ
ἑξῆς: «Οὐκ οἶδα ἐπίσκοπον μηδὲ ἀριθμήσαιμι ἐν ἱερεῦσι Χριστοῦ τὸν παρὰ βεβήλων
χειρῶν ἐπὶ καταλύσει τῆς πίστεως εἰς προστασίαν προβεβλημένον». Κι αὐτὰ τὰ γράφει,
σημειώνει ὁ π. Θ.Ζ., «χωρὶς νὰ ἔχει τὴν ἔγκριση τῆς προϊσταμένης του
ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς, τοῦ πατριάρχου ἢ τῆς συνόδου, «ἀπευθύνεται σὲ κληρικοὺς
ἄλλης ἐπισκοπῆς…». «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐμὴ κρίσις. Ὑμεῖς δέ, εἴ τινα ἔχετε μεθ’ ἡμῶν
μερίδα, ταὐτὰ φρονήσετε δηλονότι· εἰ δὲ ἐφ’ ἑαυτῶν βουλεύεσθε, τῆς ἰδίας γνώμης
ἕκαστός ἐστι κύριος, ἡμεῖς ἀθῶοι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου» (σελ. 31).
Ὁ π. Θ.Ζ. ὅμως, ἄλλα κάνει.
Ἀντὶ νὰ βαδίσει καὶ νὰ συμβουλεύσει τὴν Ἀκρίβεια, ἀντὶ νὰ παροτρύνει πρὸς αὐτὴν
τοὺς πιστοὺς καί, ὅπως ὁ Μ. Βασίλειος, νὰ θέσει πρὸ τῶν εὐθυνῶν του ὅποιον δὲν
τὴν ἀκολουθήσει, αὐτὸς διδάσκει ὡς κανονικὴ ὁδὸ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς
αἱρετικούς, διότι τάχα αὐτὸ τὸ ἐπιτρέπει ἡ Οἰκονομία! Παρότι ὁ Μ. Βασίλειος
διδάσκει οὔτε χειραψία νὰ μὴν κάνουμε μὲ αὐτούς! «μὴ προσληφθῆναί τινας
εἰς κοινωνίαν μηδὲ τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐπιβολὴν δεξαμένους» (σελ. 32).
Ὁ Μ. Βασίλειος, λοιπόν, κι
ὅλοι οἱ Ἅγιοι δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν προφανῆ αἱρετικό, ποὺ καταλύει μὲ τὶς
κακοδοξίες του τὴν πίστη, χωρὶς νὰ κάνει διάκριση μὲ καταδικασμένο ἢ μὴ
καταδικασμένο αἱρετικό. Βλέπει δὲ πάλι σωτηριολογικὰ τὴ σχέση μὲ τοὺς
αἱρετικούς, γι’ αὐτὸ καὶ καταλήγει· ἐμεῖς σᾶς συμβουλεύσαμε τὸ σωστό· ἂν ἐσεῖς
δὲν τὸ ἀκολουθήσετε «ἡμεῖς ἀθῶοι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου»!
Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ τριὰς τῶν
πατέρων, ἄλλα διδάσκει! Διδάσκει νὰ πηγαίνουμε καὶ νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ τοὺς
Ἐπισκόπους (καὶ τοὺς “εὐσεβεῖς” ἱερεῖς ποὺ δὲν ἀντιδροῦν “οὐδὲ ἀντιλέγουν” στὶς
ἀποφάσεις τῆς αἱρετικῆς-ληστρικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης!
Καὶ κατακλείει τὰ περὶ Μ.
Βασιλείου ὁ π. Θ.Ζ.: «Ἀπ’ ὅλα αὐτά (ποὺ ἀναφέρει παραπάνω) ὁ Μ. Βασίλειος
διδασκόμαστε ὅτι ὅσο καὶ ἂν εἶναι γνήσιος καὶ εὐλαβής, ὅσο ὑψηλὸ ἀξίωμα καὶ ἂν
ἔχει αὐτὸς ποὺ παρεμποδίζει νὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ἢ μᾶς
προτρέπει νὰ πράξουμε αὐτὰ ποὺ ἀπαγορεύει ὁ Θεός, αὐτὸν ὀφείλουμε νὰ τὸν
ἀποκλείσουμε καὶ νὰ τὸν βδελυσσόμεθα» (σελ. 37). Καὶ νὰ θυμήσουμε πάλι ἀπὸ
τὴν Γραφή· μιὰ Ἐντολὴ εἶναι τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν»· μιὰ ἄλλη εἶναι «Χαίρειν αὐτοῖς μὴ
λέγητε»· μιὰ Τρίτη εἶναι «δεν θα μπω σε εκκλησία πονηρευομένων» (ἐδῶ).
Ἄρα, π. Θεόδωρε, ἐνῶ ἐδῶ μᾶς
λέτε ὅτι πρέπει νὰ βδελυσσόμεθα ἐκεῖνον ποὺ μᾶς προτρέπει νὰ
πράξουμε αὐτὰ ποὺ ἀπαγορεύει ὁ Θεός, σήμερα μαζί μὲ τοὺς ἄλλους δύο
πατέρες μᾶς διδάσκετε νὰ πηγαίνουμε νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ Οἰκουμενιστές!
Στὴν συνέχεια ὁ π. Θ.Ζ. μᾶς
παρουσιάζει ἄλλον Ἅγιο· τὸν ἅγιο Μάξιμο. Γράφει: «Ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ
Ἁγίου Μαξίμου εἶχε κυριαρχήσει παντοῦ ἡ αἵρεση τοῦ Μονοθελητισμοῦ, ὅπως τώρα
κυριαρχεῖ δυστυχῶς παντοῦ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στὴν πανίσχυρη
Ἐκκλησία Κων/πόλεως μπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα καὶ στὸν Πατριάρχη, ποὺ
ὑπεστήριζαν τὴν αἵρεση, ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι ἔκαναν ὑπακοή· μόνος ἀνυπάκουος ἕνας
μοναχός, ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς ἐθεωρεῖτο ταραχοποιὸς καὶ
ἀπείθαρχος, ὅπως κατηγοροῦν τώρα τοὺς κληρικοὺς ποὺ ἀντιτάσσονται στὸν
Οἰκουμενισμό», πὼς δῆθεν ταράσσουν τὸ ποίμνιο μὲ τὰ συνέδρια
καὶ τὸ λόγο τους (σελ. 39-40).
Μόνο ποὺ δὲν ἰσχύει αὐτὸ ποὺ
θέλετε νὰ παρουσιάσετε π. Θεόδωρε. Γιατὶ ὁ Ἅγιος δὲν τάραξε τὰ νερὰ τόσο μὲ τὴν
ὅποια διαμαρτυρία του, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν ὁλοκληρωμένη κι ὄχι
μεσοβέζικη ἀποτείχισή του. Αὐτὸ «τάραξε» τὴν αὐτοκρατορικὴ
αὐλὴ καὶ τοὺς Πατριάρχες. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν παρακαλοῦσαν ἢ τὸν ἀπειλοῦσαν νὰ
γίνει «κοινωνικός», νὰ ἐπικοινωνεῖ δηλ. ἐκκλησιαστικὰ μαζί τους, μὲ τὴν κατ’
αὐτοὺς κανονική-θεσμικὴ Ἐκκλησία, νὰ σταματήσει τὴν ὁλοκληρωμένη
διακοπὴ μνημοσύνου! Ἀλλὰ ὅπως ὁ ἴδιος γράφετε, ὁ Ἅγιος δὲν τοὺς ἔκανε
τὴν χάρη. Ὁ ἅγιος Μάξιμος δὲν θεωροῦσε ὡς Ἐκκλησία τοὺς Πατριάρχες καὶ
Ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του, καὶ δίδασκε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει
ὁ «εἷς καὶ ἡ ἀλήθεια». Ὄχι ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ θεσμικὴ Ἐκκλησία μὲ τὶς
χρυσοστόλιστες στολές, καὶ μὲ τὶς μίτρες καὶ τὶς πατερίτσες! Ὅλοι ὅσοι
διδάσκουν ἢ ἀποδέχονται τὴν αἵρεση, ἢ σιωποῦν καὶ μνημονεύουν τοὺς παραπάνω δὲν
εἶναι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία.
Καὶ ὁ π. Θ.Ζ. μᾶς παρουσιάζει
στὴ συνέχεια τοῦ βιβλίου του τὸ γνωστὸ γεγονός: Τὸν Ἅγιο «ἐπιπλήττει ὁ
Πατριάρχης καὶ τὸν ἀπειλεῖ μὲ τιμωρία, γιατὶ δὲν ὑπακούει στὴν Ἐκκλησία» (σελ. 40). Τὸν ἐπιπλήττει γιατὶ
ἔχει διακόψει τὸ μνημόσυνο μὲ ὅλα τὰ πατριαρχεῖα καὶ δὲν κοινωνεῖ μὲ κανένα.
Καὶ μᾶς τὸ φέρνει ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση! Μόνο ποὺ ὁ ἴδιος ὁ π. Θ.Ζ. δὲν τὸν
μιμεῖται, καὶ διδάσκει καὶ παρασέρνει καὶ τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν
ἀκολουθήσουν τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ἀλλὰ νὰ κάνουν «κακὴ
ὑπακοή» καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν π. Θεόδωρο, τὸν π. Νικόλαο καὶ τὸν π.
Φώτιο, οἱ ὁποῖοι ἀντιδιδάσκουν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν οἱ πιστοὶ νὰ στεροῦνται
τῶν μυστηρίων, γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τὰ λαμβάνουν, ἔστω κι ἂν προσφέρονται ἀπὸ
ἱερωμένους ποὺ δὲν ἀποτειχίζονται, ποὺ δὲν καταδικάζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ
τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, καὶ ἄρα δὲν ὁμολογοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη! Ὁ ἅγιος
Μάξιμος, ὅμως, προτιμοῦσε νὰ μὴν κοινωνεῖ, ὄχι ἀπὸ παναιρετκοὺς Οἰκουμενιστές
(ὁ χαρακτηρισμὸς εἶναι δικός σας), ἀλλὰ οὔτε ἀπὸ ἁπλοὺς αἱρετικούς, ὅπως ἦταν
οἱ Μονοθελῆτες! (παρότι, βέβαια, ἡ αἵρεση εἶναι αἵρεση, εἴτε μικρή, εἴτε
μεγάλη).
Αὐτὰ τὰ ἐπιβεβαιώνει ὁ π.
Θ.Ζ. παρουσιάζοντας καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (σελ.
41), ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν π. Θ.Ζ. «γράφει αὐστηρότερα (ἀπὸ τὸν ἅγιο
Μάξιμο) ὅτι στὴν Ἐκκλησία ἀνήκουν ὅσοι δέχονται τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας· ὅσοι
δὲν ὑπακούουν στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀνήκουν σ’ αὐτήν·
αὐτοδιαψεύδονται, ἔστω κι ἂν ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτούς τους ποιμένες καὶ
ἀρχιποιμένες»(σελ. 41). Καὶ συνεχίζει: «Ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι καλή, ὅταν μᾶς
χωρίζει ἀπὸ τὸ Θεό, ὅταν δηλ. συμφωνοῦμε καὶ συμμαχοῦμε γιὰ πράγματα, ποὺ εἶναι
ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ» (σελ. 41), ὅπως τώρα κάνουν οἱ
ὑπογράψαντες τὴν αἱρετικὴ Κολυμπάριο Σύνοδο, ὅσοι δὲν ἀντιδροῦν, ἀλλὰ κοινωνοῦν
λειτουργικὰ καὶ κοινωνοῦνται ἀπὸ τοὺς ἀποδεχομένους τὴν Σύνοδο αὐτὴ καὶ τὸν
Οἰκουμενισμό.
Ἐπιμένει ὁ π. Θ.Ζ. νὰ
ἐκθειάζει τὸν ἅγιο Μάξιμο καὶ τονίζει τὴν «εὐθύνη ποὺ ἔχουν ὡς πρὸς τὴν ὑπεράσπιση
τῆς πίστεως πρωτίστως βέβαια οἱ κληρικοί, ἀλλὰ μετ’ αὐτῶν οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ
λαϊκοί» (σελ. 42). Ἂν λοιπὸν ὁ ἅγιος Μάξιμος καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς
τιμοῦνται καὶ εἶναι παραδείγματα εὐθύνης πρὸς μίμηση, ἐσεῖς πάτερ, γιατί δὲν
κάνετε ὅ,τι καὶ οἱ Ἅγιοι; Ἔστω κι ἂν οἰκονομεῖτε τὸ ποίμνιό σας (χωρὶς νὰ ἔχετε
τὸ δικαίωμα νὰ παρέχετε «μαζικὴ» οἰκονομία!), ἀφοῦ ἡ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση
μολύνει καὶ καμιὰ οἰκονομία δὲν ἀποτρέπει καὶ δὲν ἀπομακρύνει αὐτὸ τὸν μολυσμό,
ποὺ συνεπάγεται ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς; Δὲν σκέπτεσθε ὅτι ἔτσι θέτετε
σὲ κίνδυνο τὴν σωτηρία ψυχῶν; Καὶ ἐν τέλει, γιατί ἐσεῖς δὲν ἀποτειχίζεσθε σωστὰ
καὶ ὀρθόδοξα ὅπως οἱ Ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Μάξιμος, ἀλλὰ πηγαίνετε καὶ
ἐκκλησιάζεσθε ἐκεῖ ποὺ μνημονεύονται οἱ αἱρετικοί;
Ἀλλὰ μιλᾶ καὶ γιὰ τὴν
οἰκονομία συγκεκριμένα ὁ π. Θεόδωρος. Σαφῶς ἐναντίον τῶν ἐνεργειῶν τοῦ
σημερινοῦ π. Θ.Ζ.! Τότε ἔγραφε: «Ἦταν καταλυτικὴ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου
Μαξίμου, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία σὲ θέματα πίστεως δὲν χωρεῖ Οἰκονομία καὶ συμβιβασμός·
ἡ αἵρεση εἶναι καινοτομία, καὶ ὅσοι ἐπιχειροῦν νὰ τὴν ἐξωραΐσουν μὲ
οἰκονομίες εἶναι ψευδοδιδάσκαλοι καὶ ἀπατεῶνες· αὐτοὺς δὲν
πρέπει νὰ τοὺς ὑπακούουμε, ἀλλὰ νὰ φεύγουμε, νὰ ἀπομακρυνόμαστε, γιὰ νὰ μὴ
φανοῦμε ὅτι μὲ τὴν συναναστροφή μας μετέχουμε στὴν κακία τους» (σελ. 45-46). Ποὺ
σημαίνει ὅτι οἱ Ἅγιοι μᾶς διδάσκουν ὅτι ἀκόμα κι ἂνεἶναι
δυνατὸν νὰ μὴν ὑποστοῦμε ἐμεῖς βλάβη κοινωνοῦντες μὲ
αἱρετικούς, ὅμως, σκανδαλίζουμε ἄλλους ἀδύνατους ἀδελφούς μας καὶ τοὺς παρουσιάζουμε
ἀκίνδυνη τὴν συναναστροφὴ μὲ αἱρετικούς, συντελώντας ἔτσι στὴν δική τους
ἐξοικείωση μὲ τὴν αἵρεση!
Τὸ μεγαλύτερο λάθος τοῦ π. Θ.Ζ.,
εἶναι στὴν περίπτωση τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Ἐνῶ σὲ τωρινή του
συνέντευξη ὁ π. Θ.Ζ. ὀνομάζει τὸν ἅγιο Θεόδωρο ὑποτιμητικὰ ζηλωτή (ταυτίζοντάς τον,
μάλιστα, κακόβουλα μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες ποὺ ἔχουν ἀποτειχιστεῖ
ὁλοκληρωμένα, ποὺ κι αὐτοὺς ὑποτιμητικὰ ἀποκαλεῖ ζηλωτές), στὸ βιβλίο του τὸν
ἐπαινεῖ καὶ τὸν φέρνει ὡς παράδειγμα! Ἂς δοῦμε λοιπόν, τί ἔγραφε ὁ π. Θ.Ζ. τότε
στὸ βιβλίο του περὶ ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου:
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ
Στουδίτης, ὄχι γιὰ καταδικασμένη αἵρεση, ἀλλὰ γιὰ ἕνα παράνομο γάμο διέκοψε τὸ
μνημόσυνο, ὄχι μόνο τοῦ ἱερέα ποὺ τὸν πραγματοποίησε, ἀλλὰ καὶ ὅσων κοινωνοῦσαν
μαζί του. Γράφει: «Τὸν εὐλογηθέντα ἀπὸ τὸν πρεσβύτερο Ἰωσήφ, τῇ ἀνοχῇ τοῦ
πατριάρχου, δεύτερο γάμο τοῦ αὐτοκράτορος ὁ Ἅγιος Θεόδωρος δὲν τὸν θεωρεῖ γάμο
ἀλλὰ “μοιχοζευξία” καὶ τὸν εὐλογήσαντα ὄχι ἱερέα ἀλλὰ “μοιχοζεύκτη”. Διέκοψε
τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ πρὸς τὸν μοιχοζεύκτην καὶ πρὸς ὅσους κοινωνοῦσαν
μαζύ του, καὶ μολονότι ἡ ἀντίδρασή του αὐτὴ εἶχε φοβερὲς συνέπειες καὶ γιὰ τὸν
ἴδιο καὶ γιὰ τὴν μοναστικὴ ἀδελφότητα τῆς περιφήμου Μονῆς Στουδίου», διότι
«ὑπεράνω ὅλων ὡς πρώτη προτεραιότητα ἔθεσε τὴν ὑπεράσπιση τῆς εὐαγγελικῆς
ἀλήθειας, ἡ νόθευση τῆς ὁποίας ἔχει σοβαρότατες συνέπειες στὴν πνευματικὴ ζωὴ
τῶν ἀνθρώπων, στὴ σωτηρία τους» (σελ. 47-48). Ἡ αἵρεση λοιπόν, π. Θ. Ζ., π. Φώτιε, π.
Νικόλαε βλάπτει
σοβαρὰ τὴν πνευματική μας ὑγεία καὶ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας, κι ἐσεῖς στέλνετε
τὰ πνευματικά σας παιδιά, (ἀπὸ φροντίδα κι ἐπειδὴ διαφημίζετε τὸν ἑαυτό σας
αὐτάρεσκα ὡς ὁδηγὸ «ἀπλανή»(!!!) τῶν πιστῶν, τὰ στέλνετε στὸ στόμα τοῦ λύκου,
τὰ ἀφήνετε στὸ στόμα τοῦ αἱρετικοῦ Ἄνθιμου;
«Καὶ ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης
ὁ Δαμασκηνός, ἁπλὸς ἱερομόναχος κι αὐτός, καθοδήγησε θεολογικὰ τὴν Ἐκκλησία
στὸν θρίαμβο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787), ἔτσι κι ὁ Ἅγιος Θεόδωρος
συνέβαλε ἀποφασιστικά …στὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας» (σελ. 48-49). Νά,
λοιπόν, ποὺ τότε δὲν ἦταν ζηλωτὴς ὁ ἅγιος Θεόδωρος!
Καὶ συνεχίζοντας ὁ π. Θ.Ζ.
γιὰ τὴ στάση-θέσεις τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτη γράφει:
«Νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἔχουν
ἀπόλυτο δίκιο οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκοντας τὴν ἀπόλυτη
αὐστηρότητα καὶ τὴν ἀπαγόρευση τῆς πιὸ
μικρῆς ὑποχώρησης σὲ θέματα πίστεως καὶ ζωῆς, δόγματος καὶ ἤθους. Αὐτὴ ἡ αὐστηρότητα κράτησε
ἀκαινοτόμητη καὶ γνήσια τὴν πίστη μας…» (σελ. 49).
Ὥστε, π. Θ.Ζ., τότε
ἐπαινούσατε τὴν αὐστηρότητα, τώρα ἀντὶ τῆς αὐστηρότητος προτιμᾶτε τὴν
οἰκονομία, σὲ θέματα μάλιστα σοβαρότατα, δηλ. κακοδοξίες ποὺ οἱ αἱρετικοὶ κατοχύρωσαν
μὲ Πανορθόδοξη Σύνοδο!
Σήμερα, γράφατε (δηλ. ἀπὸ τὸ
2006 ποὺ συγγράψετε τὸ βιβλίο σας, ἀλλὰ καὶ νωρίτερα), παρατηρεῖται «παντελὴς σχεδὸν
ἐπικράτηση στὴν διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ στὶς θεολογικὲς σχολὲς τοῦ παναιρετικοῦ
Οἰκουμενισμοῦ», ποὺ ὁδηγοῦν «στὴν ἀπόρριψη τῶν παραδεδομένων, ἀκόμη καὶ τοῦ
Εὐαγγελίου, σὲ δογματικὸ μινιμαλισμό, μὲ συνέπεια ἡ δογματικὴ διδασκαλία τῆς
Ἐκκλησίας νὰ περιφρονεῖται μὲ τὴν δικαίωση τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν πλανῶν…» (σελ. 49).
«Ἂν οἱ
ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες … ἀντιδροῦσαν ὅπως ἀντέδρασε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ
Στουδίτης, δὲν θὰ φτάναμε ποτὲ στὴν ἀναγνώριση καὶ
ἱερολόγηση ὄχι μόνο τοῦ δεύτερου, ἀλλὰ καὶ τοῦ τρίτου γάμου… Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος
ὄχι μόνο δὲν συνήνεσε καὶ δὲν συνεφώνησε μὲ τὸν δεύτερο γάμο τοῦ αὐτοκράτορος…,
ἀλλὰ ἀμέσως ἤλεγξε τὸ ἀτόπημα καὶ διέρρηξε τὴν κοινωνία πρὸς
τὸν αὐτοκράτορα καὶ πρὸς τὸν πατριάρχη, διότι ἡ πράξη αὐτή, ὅπως λέει, καταλύει
τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες, ἀποτελεῖ ἀλλοίωση τῶν ἀναλλοίωτων ἐντολῶν
τοῦ Θεοῦ, τὶς παρουσιάζει ὡς ἀλλοιούμενες καὶ τρεπτές, καὶ ἑπομένως καὶ τὸν
Θεὸν ὡς τρεπτὸ καὶ ἀλλοιωτό» (σελ. 50-51). Τώρα, ἂν παραλληλίσουμε αὐτὰ
μὲ τὰ γινόμενα σήμερα, πάτερ, δὲν θὰ λέγαμε ὅτι, ἂν –τουλάχιστον ἀπὸ τὸ 2006–
εἴχατε προχωρήσει στὴν διακοπὴ μνημοσύνου (ποὺ ἀπὸ κοινοῦ εἴχαμε ἀποφασίσει διὰ
χειροκροτημάτων ἑκατὸ περίπου ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί) στὴν Ἱ. Μονὴ
Μελισσοχωρίου, δὲν θὰ φτάναμε ποτὲ στὴν ἀναγνώριση τῶν ἑτεροδόξων ὡς
Ἐκκλησιῶν στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, καὶ τὴν ἐπέκταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Ἀντὶ λοιπὸν «νὰ λειτουργήσει τὸ
κακὸ παράδειγμα τοῦ αὐτοκράτορος, λειτούργησαν ὡς παράδειγμα ἡ παρρησία καὶ ἡ
ἀγωνιστικότητα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου πρὸς τοὺς ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους καὶ
μοναχούς, οἱ ὁποῖοι διαπιστώσαντες ὅτι ἡ στάση του εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ
Εὐαγγέλιο ἀφόρισαν ὅσους στὴν δική τους δικαιοδοσία ἔπραξαν τὰ ὅμοια καὶ
ἐξευτέλισαν τὴν χριστιανικὴ παράδοση» (σελ. 51-52).
«Ἀπευθυνόμενος μάλιστα
πρὸς τοὺς ἀδιαφοροῦντας μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ὑπολόγιζαν πιὸ πολὺ τὰ μοναστήρια
καὶ τὴν ἤρεμη ζωὴ μέσα σ’ αὐτὰ καὶ γι’ αὐτὸ ἐδίσταζαν νὰ συμμαχήσουν στὸν ἀγώνα
ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ὅπως δυστυχῶς συμβαίνει καὶ σήμερα ἐν πολλοῖς, θέτει τοὺς
μοναχοὺς πρὸ τῶν εὐθυνῶν τους, ἰδιαίτερα πρὸ τοῦ κακοῦ παραδείγματος πρὸς τοὺς
λαϊκούς… «Ἔργον δὲ μοναχοῦ μηδὲ τὸ τυχὸν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τὸ
Εὐαγγέλιον, ἵνα μὴ ὑπόδειγμα τοῖς λαϊκοῖς προτιθέμενοι αἱρέσεως καὶ αἱρετικοῖς
συγκοινωνίας τῆς ὑπὲρ αὐτῶν ἀπωλείας λόγον ὑφέξωσι» (σελ. 53-54).
Καὶ ἐνῶ ἐδῶ λέτε αὐτά, πῶς ἐσεῖς οἱ
τρεῖς, π. Θεόδωρε, ἀπαιτούσατε ἀπὸ τοὺς Ἁγιορρεῖτες μοναχοὺς νὰ πράξουν
ἀντίθετα; Θὰ ἔπρεπε νὰ συμφωνήσετε στὴν ἀλήθεια, τὴν Ἀκρίβεια, καὶ
ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἐλεύθερα, ὅποιος ἤθελε, μποροῦσε νὰ ἀκολουθήσει.
Συνεχίζει ὁ π. Θ.Ζ.: Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος
διδάσκει τί πρέπει νὰ κάνουν οἱ μοναχοὶ σὲ καιρὸ αἱρέσεως. Νὰ μὴ προτιμοῦν νὰ
κατέχουν τὰ μοναστήρια ….. «Ἡ παραμονὴ σὲ μοναστήρια καὶ ἡ κατοχὴ μοναστηριῶν
καὶ ἡγουμενικῶν θέσεων, ἐνῶ ὑπάρχει ἀγώνας ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ἀποτελεῖ προδοσία
τῆς πίστεως καὶ συνιστᾶ κίνδυνο ἀπωλείας τῆς ψυχῆς… Δὲν ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ μόνο νὰ
εἴμαστε ὀρθόδοξοι, πρέπει καὶ ἐξωτερικὰ νὰ τὸ ἀποδεικνύουμε» (σε΄ 54). Ὁ Ἅγιος
λοιπόν, κατὰ τὸν π. Θ.Ζ. ὄχι γιὰ κάποια καραμπινάτη αἵρεση, ὄχι γιὰ τὴν
ἐσχατολογικὴ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ γιὰ τὴν καταφρόνηση Εὐαγγελικῆς
Ἐντολῆς «συνιστᾶ ἀνυπακοὴ καὶ διακοπὴ μνημοσύνου τῶν
συνεργησάντων» ἱερωμένων κι ὄχι μόνον τοῦ πρωταιτίου! Γιατὶ «ἡ αἵρεση δὲν εἶναι
Ἐκκλησία· οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ κοινωνοῦντες πρὸς αὐτοὺς δὲν εἶναι Ἐκκλησία» (σελ. 55), ἀλλὰ
τώρα ἐφεῦρε τὴν Οἰκονομία πρὸς ἀντικατάσταση τῆς Ἀκριβείας καὶ ἐκκλησιάζεται σὲ
μοναστήρια πλούσια, ποὺ οἱ Ἡγούμενοι ὄχι μόνο δὲν ἄφησαν τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ
καὶ μνημονεύουν τὸν αἱρεσιάρχη! Πῶς μπορεῖ νὰ ἐκκλησιάζεται σ’ αὐτοὺς (ποὺ κατὰ
τὴν διδασκαλία του) προδίδουν τὴν πίστη; Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐπιτρέπει ὁ π. Θ.Ζ.,
νὰ κάνουν οἰκονομίες οἱ πιστοί, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Ἅγιος (τὸν ὁποῖο φέρνει ὡς
παράδειγμα) δὲν τοὺς συγχωρεῖ, ἀντίθετα θεωρεῖ ὅτι ἔτσι προδίδεται ἡ
πίστη; Τὸ καθῆκον τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ ἱερέως εἶναι νὰ λέγει τὸ θέλημά
Του. Τὸ τί θὰ κάνει ὁ κάθε πιστός, καὶ ποιά θὰ εἶναι ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιὰ
τὶς παραλείψεις τοῦ καθενός μας, αὐτὸ δὲν ἀνήκει στὸν ποιμένα. Καὶ βέβαια θὰ
συμβουλεύσει καὶ θὰ συμπαρασταθεῖ στὸν κάθε πιστό, θὰ τὸν βοηθήσει στὶς
ἀδυναμίες του, θὰ τὸν κατηχήσει, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸν κατευθύνει νὰ κάνει οἰκονομίες
σὲ θέματα πίστεως, διδάσκοντάς τον ὅτι εἴτε ἡ Ἀκρίβεια, εἴτε ἡ Οἰκονομία εἶναι
καὶ τὰ δύο σωστὰ καὶ κανονικά!
«Ὄχι μόνο δὲν ὑποχρεούμεθα
νὰ ὑπακούουμε σὲ κληρικοὺς ποὺ διδάσκουν καὶ δογματίζουν καινοτομίες, ἀλλὰ οὔτε
ὡς κληρικοὺς πρέπει νὰ δεχόμαστε, ...«μηδὲ λογίζεσθαι αὐτὸν ἐν κλήρῳ ἁγίων» καὶ
τοῦτο «παραγγελίαν ἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ Ἀποστόλου» (σελ. 55). Καὶ βέβαια, τὴν ἴδια
στάση ὀφείλουμε νὰ κρατήσουμε καὶ πρὸς τοὺς δεχομένους καὶ κοινωνοῦντας μὲ
αὐτόν, ὅπως παραπάνω γράφει.
Ἀλλὰ καὶ στὴν 57
ὑποσημείωση (σελ. 55-56) ὁ π. Θ.Ζ. εἶναι ξεκάθαρος. Ὁ Ἅγιος συνιστᾶ νὰ
ἀποφεύγουμε «τὴν αἵρεσιν, ἤγουν τοὺς αἱρετικούς, τοῦ μήτε κοινωνεῖν αὐτοῖς,
μήτε ἀναφέρειν ἐν τῇ εὐαγεστάτῃ αὐτῆς μονῇ ἐπὶ τῆς θείας λειτουργίας ὅτι
μέγισται ἀπειλαὶ κεῖνται παρὰ τῶν ἁγίων ἐκφωνειθεῖσαι τοῖς
συγκαταβαίνουσιν αὐτῇ μέχρι καὶ ἑστιάσεως», ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλες παρόμοιες
ἀναφορὲς προκύπτει ὅτι ὁ Ἅγιος Θεόδωρος τὴν διακοπὴ τῆς κοινωνίας δὲν τὴν ἐκλαμβάνει ἁπλῶς ὡς «κάποιο ἔλεγχο καὶ
ἀποδοκιμασία τῆς πράξεως» καὶ ὡς «ἐθιμοτυπικοῦ χαρακτήρα», ὅπως
ὑποστηρίζεται στὴν διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ Β. Τσίγκου, ἀλλ’ ὡς διακοπὴ τῆς λειτουργικῆς μνημονεύσεως τοῦ
ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου… Μόλις εὐκαιρήσουμε θὰ προσπαθήσουμε νὰ διασαφήσουμε
πληρέστερα τὸ θέμα, ἑρμηνεύοντας τὰ ἐλάχιστα, ποὺ παρέσυραν τὸν κ. Β. Τσίγκο,
διὰ τῶν περισσοτέρων, ποὺ συνηγοροῦν ὑπὲρ τῆς διακοπῆς τοῦλειτουργικοῦ
μνημοσύνου» (σελ. 56).
Στὴ συνέχεια μᾶς παρουσιάζει
ὁ π. Θ.Ζ. τὴν κοινὴ στάση τῶν πατέρων τῆς ἐποχῆς τοῦ ἁγίου Θ. Στουδίτου, οἱ
ὁποῖοι στὴν πίστη τοῦ Εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντα Ε΄ Ἀρμένιου νὰ ἀποδεχθοῦν
αἱρετικὲς θέσεις (σελ. 60), ὄχι μόνο δὲν δέχτηκαν τὶς αἱρετικὲς θέσεις, ἀλλὰ
εἶπαν ὅτι: «δὲν εἶναι καλὸ καὶ σύμφωνο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ» ἀκόμα καὶ τὸ «νὰ
συνεδριάζουμε καὶ νὰ συζητᾶμε μαζύ» σας, ἀφοῦ ἔχετε αὐτὲς τὶς θέσεις τὶς
κακόδοξες. «Ἡμῖν δὲ καὶ τὸ μόνον συνεδρεύειν ὑμῖν, τοιούτοις οὖσι ἐν τούτῳ
συνιέναι, πολλοῦ γε καὶ δὴ πρὸς καλοῦ ἂν θήσοιμεν· Δαβὶδ γὰρ ὁ θεῖος νῦν ἡμῖν
συμφθεγγέτω, μὴ δεῖν συνεδρίῳ λέγων καθέζεσθαι ματαιότητος, μηδ’ εἰσέρχεσθαι
μετὰ παρανομούντων μηδ’ αὖ ἐκκλησίᾳ πονηρευομένων φοιτᾶν ἢ συναγείρεσθαι» (σελ. 60). «Γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει
νὰ ἀπομακρυνόμαστε» ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (συμπεραίνει ὁ ἅγιος Θεόδωρος καὶ
παρουσιάζει συμφωνῶν ὁ π. Θεόδωρος) «ὅσο μποροῦμε καί, ἂν εἶναι δυνατόν,
οὔτε νὰ τοὺς συναντᾶμε» (σελ. 611).
Οὔτε νὰ τοὺς συναντᾶμε,
λοιπόν, π. Θεόδωρε, π. Νικόλαε καὶ π. Φώτιε, κι ὄχι νὰ οἰκονομοῦμε ἔτσι τὰ
πράγματα, ὥστε ἀκόμα καὶ νὰ τοὺς μνημονεύουμε ἢ καὶ νὰ κοινωνᾶμε ἀπὸ τὰ χέρια
αἱρετικῶν καὶ πονηρευομένων!
Καὶ ὅταν ὁ αὐτοκράτορας
ὀργισμένος ἐρώτησε τὸν Ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη «λοιπὸν μὲ βγάζεις
σήμερα ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὁ θαρραλέος ἀγωνιστὴς ἀπήντησε ὅτι δὲν σὲ βγάζω
ἐγώ, ἀλλὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος… Καὶ μᾶλλον ἐσὺ ὁ ἴδιος, βασιλεῦ, πρόλαβες καὶ
ἔθεσες τὸν ἑαυτό σου ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας μὲ ὅσα ἔπραξες» καὶ «ἂν θέλεις νὰ
ἐπανέλθεις καὶ νὰ εὑρεθεῖς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, νὰ συμπαραταχθεῖς, νὰ σταθεῖς μαζὺ
μὲ ὅσους πρεσβεύουν τὴν ἀλήθεια». Καὶ συμπεραίνει ὁ π. Θ.Ζ.: «Ἡ διαλογικὴ αὐτὴ
συζήτηση εἶναι ἐξόχως ἐνδιαφέρουσα, διότι δίδεται ἀπάντηση στὸ ποιοί
ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, αὐτοὶ ποὺ δὲν ὑπακούουν στοὺς αἱρετικοὺς καὶ
αἱρετίζοντες ἐπισκόπους ἢ αὐτοὶ ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου
καὶ τῶν δογμάτων τῆς πίστεως;» (σελ. 63).
Μετὰ ἀπὸ αὐτά, πάτερ,
ποὺ ἔχετε γράψει ἐσεῖς κι ὄχι ἐμεῖς, ἔρχεσθε σήμερα καὶ μᾶς
μιλᾶτε γιὰ Οἰκονομία; Τότε δὲν ξέρατε ὅτι ὑπάρχει ἡ Οἰκονομία; Μποροῦμε νὰ εἴμαστε
στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Ἀλήθεια μνημονεύοντας αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες, ποὺ
μάλιστα διδάσκουν καὶ ἐγκαθιδρύουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία
(κατὰ τὸν ἐπαινούμενο ἀπὸ σᾶς ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο) φαίνεται ὅτι θὰ
εἶναι ἡ τελευταία μεγάλη αἵρεση στὴν ἱστορία, ἡ ἐσχατολογικὴ αἵρεση, τὴν ὁποία
καμιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν πρόκειται νὰ καταδικάσει;
Ἀλλὰ μᾶς παρουσιάζει καὶ
ἄλλο ἕνα παράδειγμα ὁ π. Θ.Ζ., ποὺ τὸ ταιριάζει ἀκριβῶς στὴν ἐποχή μας. Γράφει:
«Αὐτοὶ οἱ Λατινόφρονες Ὀρθόδοξοι, ἀντίστοιχοι τῶν σημερινῶν Οἰκουμενιστῶν, μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν
Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Φλωρεντία καὶ τὴν ἀποθεωτικὴ ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου ἀπὸ
τοὺς πιστοὺς στὴν Κων/πολη, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἔχουν ἐμπόδιο στὴν ἐφαρμογὴ τῶν
ἀποφάσεων τῆς οὐνιτικῆς ληστρικῆς συνόδου… τὸν ἀπομόνωσαν μὲ ἐξορία στὸ νησὶ
τῆς Λήμνου. Τί ἔπρεπε λοιπὸν νὰ κάνει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος; Νὰ ὑπακούσει στὸν
λατινόφρονα πατριάρχη Μητροφάνη καὶ στὸν διάδοχό του Γρηγόριο καὶ νὰ
ἐξακολουθεῖ νὰ τοὺς μνημονεύει στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες…; Ὅσοι ἀγνοοῦν τὴν
εὐαγγελικὴ καὶ πατερικὴ ἀλήθεια καὶ αὐστηρότητα καὶ προτιμοῦν νὰ εἶναι ἀρεστοὶ
ὄχι στὸ Θεό, ἀλλὰ στοὺς ἀνθρώπους, αὐτὸ θὰ συνιστοῦσαν. Ἀντίθετα ὅμως ὁ σοφὸς
τὰ θεῖα καὶ ἄκαμπτος στὸ φρόνημα Ἱεράρχης καὶ Ὁμολογητὴς ὄχι μόνο ἔπαυσε ὁ
ἴδιος νὰ ἔχει ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Λατνόφρονας-Οἰκουμενιστάς, ἀλλὰ
καὶ ἔδωσε ἐντολή… νὰ διαμηνύσουν στὸν πατριάρχη νὰ μὴ στείλει δικούς του
ἀρχιερεῖς ἢ κληρικοὺς ἢ κάποιους ποὺ ἔχουν κοινωνία μαζύ του νὰ λάβουν μέρος
στὴν κηδεία του, νομίζοντας ὅτι ἴσως καὶ ἐν κρυπτῷ ἀποδέχεται τὴν κοινωνία μετ’
αὐτοῦ. Διακηρύσσει ἐντόνως ὅτι δὲν
θέλει νὰ ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Λατινόφρονες οὔτε ζῶν οὔτε μετὰ θάνατον, γιατὶ
ἔχει πεισθεῖ ὅτι ὅσο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν πατριάρχη καὶ τοὺς ὁμοίους του, τόσο
περισσότερο πλησιάζει πρὸς τὸν Θεό»! (σελ. 69-70).
Σημάτης Παναγιώτης
____________
(1) Κάθε χρόνο ποὺ
χοροστατεῖτε στὸν πανηγυρικὸ ἑσπερινὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου μᾶς ὑπενθυμίζετε ὅτι
μεταφράσατε τὸν «Βίο» τοῦ Ἁγίου, ποὺ συνέγραψε ὁ Μ. Ἀθανάσιος, δεινὸς
πολέμιος τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου. Φαίνεται πὼς δὲν προσέξατε τὸ ὅραμα τοῦ Ἁγίου
Ἀντωνίου ποὺ σχετίζεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἢ τὸ ξεχάσατε μετὰ
ἀπὸ τόσα χρόνια. Εἶδε, λοιπόν, γύρω ἀπὸ τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος νὰ
στέκονται ἡμίονοι (=μουλάρια) καὶ νὰ κλωτσοῦν, νὰ λακτίζουν τὴν Ἁγία
Τράπεζα: «Εἶδον γὰρ τὴν τράπεζαν τοῦ Κυριακοῦ καὶ περὶ αὐτὴν ἑστῶτας
ἡμιόνους κύκλῳ πανταχόθεν καὶ λακτίζοντας τὰ ἔνδον οὕτως ὡς ἂν ἀτάκτως
σκιρτώντων κτηνῶν γένοιτο λακτίσματα. Πάντως δὲ ᾔσθεσθε, φησί, πῶς ἐστέναζον·
ἤκουσα γὰρ φωνῆς, λεγούσης· Βδελυχθήσεται τὸ θυσιαστήριόν μου. Ταῦτα εἶδεν ὁ
γέρων· καὶ μετὰ δύο ἔτη γέγονεν ἡ νῦν ἔφοδος τῶν Ἀρειανῶν». Ὁ ἴδιος ὁ
Ἅγιος Ἀντώνιος ἑρμήνευσε τὴν ὀπτασία του λέγοντας ὅτι σημαίνει πὼς θὰ παραδοθεῖ
ἡ Ἐκκλησία σὲ ἀνθρώπους ποὺ μοιάζουν μὲ ἄλογα κτήνη: «Μέλλει τὴν Ἐκκλησίαν
ὀργὴ καταλαμβάνειν, καὶ μέλλει παραδίδοσθαι ἀνθρώποις ὁμοίοις ἀλόγοις
κτήνεσιν». Ὁ δὲ Μ. Ἀθανάσιος συγκεκριμένα λέγει ὅτι ἡ ὀπτασία ἀναφέρεται
στοὺς Ἀρειανούς, καὶ κατ᾽ ἐπέκταση βέβαια στοὺς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν
ἐποχῶν: «Τότε πάντες ἡμεῖς ἐπέγνωμεν, ὅτι τὰ λακτίσματα τῶν ἡμιόνων ταῦτα
προεμήνυε τῷ Ἀντωνίῳ, ἃ νῦν οἱ Ἀρειανοὶ ἀλόγως πράττουσιν ὡς τὰ κτήνη».
Ποιοί, λοιπόν, σέβονται
τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας; Ἐκεῖνοι ποὺ εἰσάγουν τοὺς αἱρετικοὺς μέσα στὴν
Ἐκκλησία καὶ συμπροσεύχονται μαζί τους, ἐνῶ αὐτοὶ ὡς ἄλογα κτήνη λακτίζουν τὰ
ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, ἢ ὅσοι διαμαρτύροναι καὶ λυποῦνται καὶ στενοχωροῦνται καὶ δακρύζουν
σὰν τὸν Μ. Ἀντώνιο, ὅπως στενοχωρηθήκαμε ὅλοι μας, Παναγιώτατε, ὅταν ὁδηγήσατε
προσφάτως τὸν Ἀρμένιο Πατριάρχη στὸ Ἱερὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
καὶ προσεκύνησε τὴν Ἁγία Τράπεζα; Τί ὠφελεῖ ποὺ μεταφράσατε τόν «Βίο» τοῦ Μ.
Ἀντωνίου; (''Συμφωνώντας με τους Οικουμενιστές, παρεμποδίζετε τη σωτηρία των
ψυχών'', 1ῃ Φεβρουαρίου 2017, https://katihisis.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html).
Ειναι συγκλονιστικος ο τροπος που παιζει ο Σατανας με τους αποτειχισμενους, και ποση ''σοφια΄΄ τους δινει για να κονιορτοποιουν τους αντιπαλους τους. Μακαρι να μπορουσαμε να ακουσουμε τον λογο που ειπε ο Θεος στον Μεγα Αντωνιο. Ειναι η μονη σωτηρια. ''Εξυπνοι'' αδελφοι μου, ο Σατανας ειναι πιο ''εξυπνος'' απο εμας!
ΑπάντησηΔιαγραφήκ. Σημάτη δέν ξέρετε τί σᾶς γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Βγάζετε τήν οἰκονομία παράνομη, τήν στιγμή πού πάμπολλες φορές ΑΓΙΟΙ ἔκαναν οἰκονομία σέ δογματικά θέματα παρακαλῶ, γιατί ἡ ἀκρίβεια θά ὁδηγοῦσε σέ χειρότερα μονοπάτια. Χρειάζεται διάκριση, ἡ ὁποία σαφῶς ἐκλείπει ἔνθεν κι ἔνθεν...
2. Ἀποδίδετε εὐκαίρως ἀκαίρως τήν λέξη "αἱρετικός" καί τήν λέξη "αἵρεση" καί ἀποφασίζετε μόνος σας ὠς Ἐκκλησία ποιός εἶναι αἱρετικός καί τί αἵρεση πρεσβεύει
(καί ἄν πρεσβεύουν αἵρεση ὅλοι αὐτοί πού ἔχετε στό μυαλό σας καί δέν πέφτουν σέ ἀντικανονικές πράξεις μόνο).
3. Χρησιμοποιεῖτε ἐσφαλμένως παραδείγματα προκειμένου νά "ἐπιχειρηματολογήσετε" καί νά ἑδραιώσετε τήν δική σας θέση, ὄπως τόν Ἀπόστολο Ἰωάννη πού λέτε πώς λέγει, ἀντιγράφω: "Νὰ φεύγετε μακριὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· κι ὄχι μόνο νὰ μὴν ἔχετε μυστηριακή-ἐκκλησιαστικὴ σχέση, ἀλλ’ οὔτε «χαίρετε» νὰ μὴν τοὺς λέτε!". Μά κύριε, γιά αἱρετικό μᾶς μιλᾶ ὁ Ἀπόστολος, ὄχι γιά κάποιον πού δέν καταδικάσθηκε ὡς αἱρετικός, ἤ πού ἐμεῖς ἀποφασίζουμε ἀπό μόνοι μας ποιός εἶναι αἱρετικός. Εἶναι δυνατόν νά μιλᾶ διά γραφίδος ἤ διά ζώσης σέ χιλιάδες ἁπλούς πιστούς (καί στά ἐκατομμύρια μέχρις ἐσχάτων) ὁ Ἀπόστολος καί νά τούς δίνει τό δικαίωμα νά θεωροῦν αἱρετικό ὅποιον αὐτοί νομίζουν; δέν βλέπετε πώς ἐσεῖς οἰ ἀποτειχισμένοι (μία χοῦφτα ἀνρθώπων) δέν μπορεῖτε νά βγάλετε ἄκρη, καί θά ἔδινε ὁ Ἀπ. Ἰωάννης σέ ὅλους τούς πιστούς ἄνευ Συνόδου τήν νομιμότητα νά ἀποκαλοῦν αἱρετικό ὅποιον νομίζουν; Αὐτά λέγει ἠ Ἱερά Παράδοση καί ἡ ἐκκλησιολογία; Λίγη ταπείνωση δέν βλάπτει. Προσθέσατε μέ θράσος στά λεγόμενα τοῦ Ἀποστόλου τήν δική σας φράση: "κι ὄχι μόνο νὰ μὴν ἔχετε μυστηριακή-ἐκκλησιαστικὴ σχέση". Δέν ντρέπεσθε λιγάκι; Ποῦ λέει κάτι τέτοιο ὁ Ἀπόστολος;
Ἐσεῖς τό προσθέσατε αὐτό, γιά νά περάσετε "αὐθαίρετα" πώς "αἱρετικός" εἶναι κάποιος ρασοφόρος πού δέν καταδικάσθηκε ἀκόμη, ὥστε νά "ἀποδείξετε" πάλι ψευδῶς στούς θεολογικά ἀδαεῖς καί ἀπρόσεχτους ἀναγνῶστες σας πώς "μολύνονται" ἀπό τούς κακόδοξους ἤ αἵρετίζοντες ἤ ἐν δυνάμει καί ὄχι ἐν ἐνεργείᾳ αἰρετικόύς καί τά Μυστήριά τους. Τά ὁποῖα Μυστήριά "τους" δέν εἶναι "τους", ἀλλά Τοῦ Ἀρχιερέως ΧΡιστοῦ. Ἀπό Αὐτόν προέρχεται ἡ Χάρις γιά τήν οἰκονομία τῶν πιστῶν. Καί ὅσο τούς κρατᾶ μέσα στήν Ἐκκλησία ΤΟΥ, αὐτοί μπορεῖ νά κολάζονται, ἀλλά τά Μυστήρια εἶναι ἔγκυρα.
Ὅ,τι ἄλλο λέτε δέν ἔχει σχέση μέ τήν Ἐκκλησία μας.
4. Τό ὅτι χρησιμοποιεῖτε ὡς παράδειγμα προηγούμενα γραφόμενα καί λεχθέντα τοῦ π. Ζήση, αὐτό κι ἄν εἶναι ἀστεῖο. Γιά νά ἀποδείξουμε τήν Ἀλήθεια παραπέμπουμε στήν Ἁγία Γραφή καί στούς Ἁγίους καί ὄχι σέ κάποιον ἄλλον. ΔΕΝ ἀποτελεῖ ἐπιχείρημα γιά τήν Ἀλήθεια ἡ ὄποια ἀντί ἀντίφαση τοῦ π. Ζήση ἤ ὁποιουδήποτε ἀποτειχισμένου, μᾶλλον ἀποδεικνύει τήν ἀποτυχία τῆς ἀποτείχισης καί ἐκθέτει ὑμᾶς τούς ἀποτειχισμένους καί τήν θεολογική σας ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑ.
5. Ὅσο γιά τήν ἀδιάκριτη πιπίλα τῶν ἀποτειχίσεων τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἐπιτέλους πεῖτε τήν ἀλήθεια:
http://www.oodegr.com/oode/biblia/Sxisma_Zilwtikou_Palaioimerologitismou/1_3_18.htm
Ὁ Ἄγιος κατάλαβε καί ἔβαλε μετάνοια, γι' αὐτό καί παρέμεινε Ἅγιος.
Σταματῆστε νά ἐκμεταλλεύεσθε τό ὄνομά του καί τίς ἀποτειχίσεις του, ΧΩΡΙΣ τήν τελική τους φάση!
Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, νά τί λέγει ὀ Ἀπόστολος Ἰωάννης στήν Β΄ Ἐπιστολή του Κεφ. 1, 9-11:
ΔιαγραφήΠαραθέτω πρωτότυπο καί μετάφραση:
Β Ιω. 1,9 πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει.
Β Ιω. 1,9 Καθένας που παραβαίνει το θέλημα του Θεού και δεν μένει μέσα εις την διδασκαλίαν του Χριστού, δεν έχει τον Θεόν μαζί του. Εξ αντιθέτου, εκείνος που μένει πιστός εις την διδασκαλίαν του Χριστού, αυτός έχει μέσα του κατοικούντας τον Πατέρα και τον Υιόν.
Β Ιω. 1,10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε·
Β Ιω. 1,10 Εάν κανείς έρχεται προς σας και δεν έχη μαζί του ως ακλόνητον πίστιν του αυτήν την διδασκαλίαν, μη τον παίρνετε στο σπίτι σας και ούτε χαιρετισμόν να του απευθύνετε.
Β Ιω. 1,11 ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.
Β Ιω. 1,11 Διότι εκείνος που τον χαιρετά και τον συναναστρέφεται με οικειότητα, είναι σαν να τον αμνηστεύη και να τον εθαρρύνη εις τα πονηρά έργα και να γίνεται συμμέτοχος εις αυτά.
Ἀπό τά παραπάνω βγαίνει αὐθαίρετα τό συμπέρασμα ὅτι ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης ὁμιλεῖ περί αἱρέσεως ἤ γενικά; Περί "μυστηριακής-ἐκκλησιαστικής σχέσης" μέ κάποιον ἱερέα πού μάλιστα ἐμεῖς ἀποκαλοῦμε "αἱρετικό"; Ὁμιλεῖ γιά κάθε ἁμαρτία καί παρέκκλιση ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
Πέρα ἀπό τό ὅτι πρέπει νά ἀποδείξουμε πώς κάποιος εἶναι αἱρετικός καί νά τό δεχθεῖ αὐτό ἡ Ἐκκλησία, ἐδῶ μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος νά μήν ἔχουμε προσωπική σχέση μέ ἀνθρώπους γενικά (κληρικούς καί λαϊκούς), πού βλέπουμε νά ἁμαρτάνουνε καί νά μήν δέχονται τίς διδαχές τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἐπισημαίνει κάποια διαφορά καί δέν κάνει ξεχωριστή ἀναφορά σέ περίπτωση ἱερωμένου. Γι' αὐτό καί λέγει νά μήν βάλουμε ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο στήν οἰκία μας (καί ὄχι νά μήν πᾶμε στήν Ἐκκλησία πού ἱερουργεῖ).
Ἡ περίπτωση τῆς Ἐπιστολῆς πρός Τίτον τοῦ Ἀπ. Παύλου μιλᾶ ξεκάθαρα γιά αἱρετικούς:
«Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τίτ. γ', 10). Γιά αἱρετικούς, ἐπαναλαμβάνω.
Ἡ αὐθαιρεσία στίς ἑρμηνεῖες μπορεῖ νά ὀδηγήσει πολύ εὔκολα καί σέ αἱρέσεις καί σέ σχίσματα, καί στό τέλος νά γίνουμε ἐμεῖς αὐτοί πού δέν πρέπει νά μᾶς βάζουν στά σπίτια τους οἱ ἄλλοι.
Θέλει πολύ προσοχή σέ τί ἀναφερόμαστε, πῶς τό μεταφέρουμε καί πῶς τό ἐρμηνεύουμε.
Ἀπό τήν στιγμή πού ἀποφεύγετε τήν δημοσίευση σχολίων μας, ἐπανειλημμένως ἀποσταλέντων, μή προσδοκᾶτε πλέον κανένα διάλογο ἤ ἀντιπαράθεση. Πρό τῆς ὀρθοδόξου Ὁμολογίας ἀπαιτεῖται ἕνα minimum ἐπιστημονικῆς (τοὐλάχιστον) δεοντολογίας. Καλή Μ. Ἑβδομάδα καί Καλό Πάσχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναχός Σεραφείμ
π. Σεραφείμ, όσα δικά σας σχόλια είδαμε, τα δημοσιεύσαμε, όπως και κάποια άλλα, που δημοσιεύσαμε τώρα, λόγω κάποιας δυσκολίας, καθώς απουσιάζαμε από τη βάση μας.
ΔιαγραφήΑντευχόμαστε.
Πότε κάνατε διάλογο π. Σεραφείμ (τόσα άρθρα γράφηκαν και καμία δική σας απάντηση επί τούτων), για να τον αρνηθείτε τώρα;
ΔιαγραφήΠότε απαντήσατε επιστημονικά (μας λέτε δηλ. ότι το επίπεδό σας είναι πολύ υψηλό για να καταδεχθείτε να απαντήσετε) και δεν θα το κάνετε τώρα; Καλό είναι λοιπόν να διοργανώνουμε colloquia για την πίστη είδει πανεπιστημίου.
Γιατί δεν σχολιάσατε όπως τώρα "επιστημονικά" το άρθρο με τις φωτογραφίες των Επισκόπων;
Γιατί αφού ακολουθείτε τους αγ. Πατέρες δεν δέχεστε κριτική, όταν αυτοί ακόμα και την πιο σκληρή κριτική δεν αρνήθηκαν να απαντήσουν, χωρίς να αρνηθούν τους αγώνες των ασκούντων αυτήν (βλ. Αγ. Γρηγόριο και Μ. Βασίλειο) και μάλιστα δεν προέβαλαν ποτέ την επιστημοσύνη τους ή την αγιότητά τους;
Η κριτική δεν επέρχεται από κακή προαίρεση, όπως εσείς νομίζετε, αλλά από την απόγνωση του ποιμνίου και την σύγχυση που έχει επέλθει, αφού λόγια και θέσεις αλλάζουν συνεχώς και ο καθένας αρνείται τον διάλογο, ο οποίος είναι εποικοδομητικός ακόμα και αν οι γνώμες είναι αντίθετες. Θυμηθείτε την αντιδικία στην αρχή της Β'Οικουμενικής. Αν είχατε αναλάβει έστω και λίγο τις ευθύνες σας τίποτα δεν θα γινόταν από αυτά. Εσείς δεν φέρετε ευθύνες, όπως όλοι μας; Πείτε το εδώ και τώρα. Είστε άμοιροι ευθυνών;
Απαντήστε μου παρακαλώ αν η πίστη και η ομολογία είναι αποτέλεσμα πτυχίων και μεταπτυχιακών στην Ιερουσαλήμ ή κάπου αλλού;
Γιατί υποτιμάτε τις πνευματικές ανησυχίες των συνανθρώπων σας; Ή θέλετε μόνο ύμνους και αναγνωρίσεις;
Και μιας και μιλάτε για minimum, το minimum καθορίζεται από το maximum το οποίο εσείς αποφύγατε και αποφεύγετε συνεπώς, η μόνη συνέπεια που δείχνετε.
Δεν σας είδαμε ποτέ να πάτε μόνος σας κάπου να στηρίξετε πιστούς, να παρηγορήσετε διωκόμενους, να δηλώσετε συμπαράσταση σε λαϊκούς. Ακολουθείτε μόνο ορισμένες συγκεντρώσεις γεμάτες "επιστημοσύνη" και αναγνώριση;
Δεν ξέρετε ότι αφού ζητάτε εκκλησιαστικό σέβασμο πρέπει να δείξετε ότι είστε έσχατος για να γίνετε πρώτος; Το ευαγγέλιο σήμερα δεν το διαβάσατε;
Αν ξέρατε πόσες προσδοκίες είχαμε από εσάς, πόσες ελπίδες και τώρα μας σνομπάρετε γιατί δήθεν δεν σας αρέσουν αυτά που λέμε;
Κρίμα π. Σεραφείμ.
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση (να ξέρετε όμως αδελφοί σας όταν εσείς θα γιορτάζετε με τον πατέρα σας που τυγχάνει να είναι ιερέας, θα είναι αλειτούργητοι εις δόξαν Θεού).
Δ.Π.
Καταπληκτικη τοποθετηση...Αριστα αδερφε...Προφανως π.ΣΕΡΑΦΕΙΜ δεν καταδεχεστε να τοποθετηθειτε απαντωντας ΑΠΛΑ στις αποριες μας και ελισσεστε με το ανωτερω σχολιο σας περι ΜΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ των ΑΠΟΨΕΩΝ ΣΑΣ απο το ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ..Προκαταλαμβανετε με ΤΕΧΝΑΣΜΑ την ελλειψη απαντησης σας σε καιρια και καυτα ερωτηματα που σας απευθυνθηκαν μεσα απο την ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς εσας και τον σεβαστο πατερα σας...Ευχομαστε να απαντησετε αμεσα για να διαφωτιστουμε και ημεις περι υμων !!!! Φροντιστε ομως ( σας παρακαλω ) να μας κατατοπισετε - εκτος απο την θεολογικη σας αναλυση - απαντηση στην επιστολη της Πατερ.Παραδ.- και γυρω απο καποια απλα ερωτηματα που ισως απασχολουν μερικους ή πολλους λαικους οπως εμενα ...Ερωτασθε:1ον ) Εχετε προβει στην ΙΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ κ
ΔιαγραφήΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του ΟΙΚΕΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΑΣ ??? 2ον) Αν ναι , ΠΟΥ την ΠΡΑΤΤΕΤΕ και σε ποιον ΝΑΟ την ΑΣΚΕΙΤΕ ??? 3ον) Αν ( οπως μας λετε ) πραττετε ΚΑΤ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ στην ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ και πιστευετε στη δυνητικοτητα του 15ου ΚΑΝΟΝΟΣ αναφερετε ΠΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΤΕ ,ΣΕ ΠΟΙΟ ΝΑΟ Ή ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ κατα τη διαρκεια της Θ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ως ορθοτομουντα ? Π.Χ Λογγινος στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ ?? 4ον) Εδω κι ενα χρονο μετα την αποτειχιση του πατρος σας ,(και παρα την απαγορευση του ΑΝΘΙΜΟΥ περι παυσεως εκτελεσεως μυστηριων) πειτε μας ΠΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΟΙΟΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ Ο ΣΕΒΑΣΤΟΣ π.ΘΕΟΔΩΡΟΣ???? Το αναφερω γιατι ολοι εμεις ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ (Καθως και υμας) να εκτελει ιερατικα καθηκοντα και μυστηρια παρα ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ (ΙΕΡΑ.Μ.ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ φετος, ΟΥΚΡΑΝΙΑ πριν λιγες μερες κλπ) ..5ον) Μηπως και οι δυο σας (εσεις και ο πατηρ σας) εκκλησιαζεστε κατ οικον πραττοντας ΕΝΙΟΤΕ την ΑΚΡΙΒΕΙΑ και ΕΝΙΟΤΕ την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ συμμετεχοντας σε λειτουργια με μνημονευση ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ που ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ το ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ειτε ΣΙΩΠΩΝΤΑΣ ειτε ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΝΤΑΣ ειτε ΣΥΝΑΙΝΩΝΤΑΣ στις αποφασεις αυτου???? 6ον) Ποια ηταν η τελευταια ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ σας ?? Ανηκετε ακομη στο δυναμικο της?? Ποιον επισκοπο μνημονευει η ανωτερω μονη?? Εκκλησιαζεστε ΕΚΕΙ περισσοτερο ή οχι??? ...Παρακαλω ,απαντηστε μου γιατι πρεπει να γνωριζουμε εμεις οι λαικοι ,οι αγωνιζομενοι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΠΩΣ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΚΙ ΟΧΙ ΤΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ -ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ -ΑΝΑΛΥΟΥΝ - ΕΞΗΓΟΥΝ - ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ...Κουραστηκαμε απο ολα αυτα..Σας βεβαιω ...Ο ΧΡΙΣΤΟΣ τα θελει ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ κι οχι ΚΡΥΠΤΑ ..Αυτα τα κανει καποιος αλλος..Περιμενω με ενδιαφερον τις απαντησεις σας στα συγκεκριμενα ερωτηματα...
ΥΓ.Σας δηλωνω μετα ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ και ΑΛΗΘΕΙΑΣ κατω ΑΠΟ ΘΕΟ ,
ΟΤΙ μετα την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ μου απο την ΙΕΡΑ ΜΗΤΡ.ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΒΥΡΩΝΟΣ και ΥΜΜΗΤΤΟΥ και τη ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛ.ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ του μητροπολ.ΔΑΝΙΗΛ ΠΑΡΤΣΟΥΚΛΗ (απο τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ του 2017 )εκκλησιαζομαι ΜΟΝΟ σε ναους,ναιδρια που ιερουργουν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΙΕΡΕΙΣ και ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙ..Και επειδη ΔΕΝ ΕΧΩ Την οικονομικη δυνατοτητα πατερ μου, μπορει να μεινω κι αλειτουργητος ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ..Ομως δεν με λυπει καθολου (παρολο που ειναι ιδιαιτερα στεναχωρο ως γεγονος ) γιατι με στηριζει και με παρηγορει βαθια μεσα μου η ΕΛΑΧΙΣΤΗ προσπαθεια μου για ΟΜΟΛΟΓΙΑ της ΑΜΩΜΗΤΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ την οποια με ΤΙΠΟΤΑ μα με ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΩ!!!! Σκεπτομαι τον ΙΟΥΔΑ και παρηγοριεμαι σας βεβαιω!!!! Το παραδειγμα του για αποφυγη με στηριζει ..Καθως επισης και τα ΑΥΣΤΗΡΑ ΛΟΓΙΑ των ΠΑΤΕΡΩΝ που στις ρησεις τους ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ με ενημερωνουν ΤΙ να ΠΡΑΞΩ!!! Με την ΠΙΣΤΗ του ΧΡΙΣΤΟΥ εγω ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ...Αν το καμω , ενα ειναι σιγουρο: ΘΑ ΧΑΣΩ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ γιατι ο ΘΕΟΣ ειναι ΑΗΤΤΗΤΟΣ !!!! Αφηνω τα παιχνιδακια αυτα για αλλους πιο θαραλλεους ισως !!!Εγω μενω ΕΔΡΑΙΟΣ στα της ΠΙΣΤΕΩΣ (οπως κι εσεις ) και κυριως στους εφαρμοζοντες ΑΥΤΗΝ ,τους ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΜΩΝ που ειναι οι πραγματικοι ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ και ΠΛΟΗΓΟΙ μας για να παραμεινουμε σταθεροι και ακλονητοι στα ΝΑΜΑΤΑ της ΦΙΛΤΑΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ του ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ !!!!!! Ευχες για ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και καλη ΑΝΤΑΜΩΣΗ !!!!!!
Επιστρέφοντας από ταξίδι, π. Σεραφείμ, απαντώ στο σχόλιό σας (της 2/4/18, 12:04 μ.μ.), με τα εξής:
Διαγραφή1. Το άρθρο στο οποίο απαντήσατε με σχόλιο, είναι δημοσιευμένο την 28 Μαΐου 2017
εδώ: https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2017/05/blog-post_416.html
Από τότε δεν επιχειρήσατε (εσείς ή ο πατέρας σας) καμία ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ αντιπαράθεση. Η «ορθόδοξη Ομολογία» και η « ἐπιστημονικῆς (τοὐλάχιστον) δεοντολογία» (για τα οποία μιλάτε και τα οποία επικαλείσθε), δεν απαιτεί σε κρίσιμα θέματα Πίστεως μια απάντηση;
2. Το έχω γράψει αρκετές φορές, θα το επαναλάβω και τώρα. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη στον πατέρα σας, όχι μόνο γιατί από τα δικά του κείμενα συνειδητοποίησα το αναγκαίον της Αποτειχίσεως (την οποία είδα στη συνέχεια εφαρμοζομένη «έργοις και λόγοις» στον π. Ευθύμιο), αλλά και διότι, όταν με αφόρισε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, επώνυμα με υποστήριξε δια του Τύπου και σε ομιλίες που τότε έκανε. Το ίδιο είχα κάνει κι εγώ (λίγο νωρίτερα, όταν τον είχε τιμωρήσει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος), με δημοσίευση και συλλογή υπογραφών από συμπολίτες μου στο Αίγιο.
3. Η διαφοροποίηση απέναντί του (όχι τα αισθήματά μου), είναι από τότε που χωρίς επιχειρήματα άλλαξε τακτική, και διαφοροποιήθηκε απ’ όσα μέχρι τότε δίδασκε και είχε γράψει σε βιβλία του, αλλά κυρίως διαφοροποιήθηκε από την διδασκαλία της Εκκλησίας στο θέμα της απομακρύνσεως εκ των αιρετικών. Χωρίς να απαιτώ δάφνες επιστημοσύνης (ένας απλός καθηγητής θρησκευτικών είμαι), αυτά τα λίγα που ξέρω, και τα πολλά που από τους Αγίους Πατέρες άντλησα, δεν έπαψα να παρουσιάζω με άλλους αδελφούς, την ορθόδοξη Παράδοση στο θέμα. Μέχρι τώρα είδα πολλές ομιλίες, πολλή αμφισβήτηση όσων γράφουμε, αλλά δεν είδα καμιά σοβαρή-επιστημονική εκ μέρους σας μελέτη, που να αναιρεί την «συμφωνία των Πατέρων» σε όσα παρουσιάσαμε.
4. Η μη δημοσίευση κάποιων σχολίων, από πού κι ως πού δείχνει την έλλειψη του «minimum της ἐπιστημονικῆς (τουλάχιστον) δεοντολογίας» που «ἀπαιτεῖται» για την κάνει κανείς Ορθόδοξη Ομολογία; Η επιστημονική συζήτηση τέτοιων θεμάτων είναι δυνατόν να γίνει ανάμεσα σε σχόλια, όπου ο κάθε ένας παρουσιάζει τις προσωπικές του γνώμες, κι όχι απαραίτητα επιστημονικές γνώμες, αλλά και τα αποπροσανατολιστικά του σχόλια, τις ύβρεις του κ.λπ.;
Σημάτης Π.
ΛΙΓΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ Π.ΣΕΡΑΦΕΙΜ!ΠΑΡΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ Π.ΕΥΘΥΜΙΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΑΚΙ!ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ..!ΚΑΙ ΝΑΟΥΣ..!ΠΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΜΑΧΟΙ!ΚΑΙ ΤΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΗς ΠΑΡΕΑΣ.!ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΑ ¨ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ¨ ΣΑΣ!ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ ΝΑ ΔΙΧΑΣΕΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ..!ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ.ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΠΡΩΤΥΠΟ ΣΑΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ!!ΝΟΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ ΑΙΡΕΤΙΖΕΤΕ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφοι μηπως θα πρεπει να μην ασχολουμεθα με τους εν λογο πατερες διοτι κατ αυτον τον τροπο τους βγαζουμε απο την αφανεια και τους διαφημιζουμε ως ηρωες της ορθοδοξου πιστεως.Αστε τους να φτασουν εως την απω ανατολη.Θα μας τρελανουνε.Εδω υπαρχουνε καλογεροι που κηρητουνε οτι τα εγκονια μας και τα παιδια μας δεν ειναι βαπτησμενα.Και διασπαζουν καθε εστια αποτειχισεως.Εις το ονομα της φλυαρης θεολογιας του διασπασε και οχι του διακονισε.Ευχομεθα καλη ανασταση.Αποτειχιση ισον μαρτυριο ισον μοναξια.ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΠΟΣΕΙΔΩΝΕΙΑΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πόσο μεγάλη αλήθεια λέτε αγαπητοί αδελφοί.Καλη Ανάσταση και καλές υπομονες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάβαμε από την κ. Λωρίτου 4 σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτά απαντά κατ’ άρχάς σε ένα σχόλιο, που από ό,τι καταλάβαμε είναι αγιορείτου μοναχού, τους οποίους ο π. Θεόδωρος Ζήσης μέσα στο σπίτι του τους καθύβρισε ως σχισματικούς. Με το σχόλιο αυτό ο αγιορείτης ή πιθανόν κάποιος των πιστών που τους ακολουθούν –καλώς ή κακώς– κάνει συστάσεις στον π. Σεραφείμ, και τον συγκρίνει με τον π. Ευθύμιο που μένει σε σπηλιά, ενώ αυτός σε όμορφο σπίτι. Εμείς βέβαια δεν θα κάναμε τέτοια σύγκριση.
Η κ. Λωρίτου, λοιπόν, με τα σχόλιά της,
α) αρχίζει να ξεκατινιάζει, όχι τον π. Ευθύμιο, με τον οποίον ο σχολιαστής ασχολείται, αλλά με τα …σπίτια κάποιων πιστών!!! Μήπως, όποιος εκκλησιάζεται στον π. Ευθύμιο, πρέπει να πηγαίνει πιστοποιητικό και φωτογραφία του σπιτιού του; Μήπως τα πλουσιόσπιτα, ο π. Ευθύμιος δεν θα πρέπει, κατά την λογική της, να μην τα επισκέπτεται, ή οι αποτειχισμένοι θα πρέπει να μένουν σε σπηλιά;
β) Μας εκβιάζει-απειλεί, ότι αν δεν δημοσιεύσουμε τα σχόλιά της, θα τα δημοσιεύσει αλλού.
Δεν υποκύπτουμε στον εκβιασμό σας κ. Λωρίτου. Την λάσπη σας δημοσιεύτε την στα ιστολόγια που την δέχονται.
Σημάτης Παναγιώτης
ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ!!ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΦΡΟΝΙΜΑ!ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ!ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ..!ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ!! ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΠΩΣ ΑΛΛΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.ΦΥΣΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΕΙ ΛΙΓΕΣ.ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ-ΜΟΝΑΧΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΙ ΑΦΗΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΠΥΛΙΕΣ!!ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ.ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ Π.Χ.ΤΟΥ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΙΑΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ!(ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΣΑΝ ΦΡΑΝΤΖΙΣΚΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ).ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΣΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟΝ Π.ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ..! ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΦΡΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ!!ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ !!
ΑπάντησηΔιαγραφή