Εις την Περιτομήν του Κυρίου και το Νέο Έτος

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 1990

Οι ιεροί ύμνοι που ψάλαμε απόψε μας απεκάλυψαν και το βαθύ θεολογικό νόημα της σημερινής εορτής, της Περιτομής του Κυρίου. Έλεγαν: «Συγκαταβαίνουν ο Σωτήρ τω γένει των ανθρώπων κατεδέξατο σπαργάνων περιβολήν, ουκ εβδελύξατο σαρκός την περιτομήν», δεν επαισχύνθη ούτε και αυτή την ίδια την περιτομή της σαρκός. Είναι ένα ανεξιχνίαστο μυστήριο αυτό, αυτή η μεγάλη συγκατάβασις, η άκρα ταπείνωσις του Θεανθρώπου Κυρίου μας, ο οποίος κατεδέχθη όλη την ανθρώπινη ζωή να αρχίση, αλλά και αυτούς τους τύπους του Μωσαϊκού Νόμου να εκπληρώση και αυτή την περιτομή να υποστή. Γι’ αυτό ο ιερός υμνωδός εξίσταται βλέπων τον Κύριο, όχι μόνο να περιτυλίγεται με τα σπάργανα του βρέφους, αλλά και αυτή την περιτομή, το κόψιμο δηλαδή της αγίας Του σαρκός, να υπομένη. Και όλα αυτά για την σωτηρία μας.

Όχι, δεν θα τα «ψάλλουμε» εμείς στον π. Ανδρέα Κονάνο

katanixis.gr: Είναι αναπόφευκτο στην ποίμνη του Χριστού να προσέρχονται λογικά πρόβατα και ποιμένες κάθε λογής. Η σημερινή μας ανάρτηση αφορά σε μια ειδική περίπτωση κληρικού, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως influencer στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αφορμή αυτή τη φορά στάθηκε ένα “post” στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook με τίτλο:

ΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ;

Στην ανάρτηση αυτή, η ποιμαντική μέριμνα για το Ιερό Μυστήριο της Εξομολόγησης και της Μετανοίας μετατρέπεται από τον εν λόγω κληρικό, σε ένα ιδιότυπο λαϊκό δικαστήριο, στην αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΑΞΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

 Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου, Δρ. Θ

 Οι εορτές της Πρωτοχρονιάς

και ο ευτελισμός άξιων προσώπων

και αξιόλογων γεγονότων

Ἄν καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους γνωρίζουν τὴν 1^η Ἰανουαρίου κυρίως ὡς ἑορτὴ τῆς Πρωτοχρονιᾶς καὶ δευτερευόντως ὡς ἐορτὴ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, ἡ πρώτη καὶ σημαντικότερη ἑορτὴ αὐτῆς τῆς ἡμέρας εἶναι ἡ ἄγνωστη γιὰ τοὺς πολλοὺς ἑορτὴ τῆς περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἑορτάζεται μαζί μέ τήν μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Εἶναι γνωστό ἀπό τήν εὐαγγελική ἱστορία, ὅτι ὅταν συμπληρώθηκαν ὀκτώ ἡμέρες ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τότε ἔγινε ἡ περιτομή στὸ Θεῖο Βρέφος καὶ τοῦ δόθηκε τὸ ὄνομα Ἰησούς, αὐτό ποὺ πρῶτος τὸ εἶπε ὁ ἄγγελος Γαβριήλ στὴν Μαριάμ, πρὶν ἀκόμη νά συλλάβη μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ περιτομή, πού γινόταν σέ κάθε ἀρσενικό παιδί τῶν Ἑβραίων, καί ἦταν ὀδυνηρή πράξη, ἀποτελοῦσε ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἀβραάμ. Τήν ἴδια ἐντολή ἐπανέλαβε ὁ Θεός ἀργότερα καί στόν Μωϋσῆ.

Ἡ περιτομή ἦταν μία πράξη μέ βαθύτατο θεολογικό νόημα.

Ὁ Θεός διέταξε νά γίνεται ἡ περιτομή σάν ἕνα σημάδι τῆς Διαθήκης, πού ἔκανε Ἐκεῖνος μὲ τόν λαό του. Γιά ὅποιον εἶχε τό ἰσόβιο αὐτό σημάδι στό σώμα του, ἦταν ἀπόδειξη ὅτι ἀνῆκε στόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀκόμη μία ὑπόμνηση στούς Ἰσραηλίτες ὅτι ἔπρεπε νά διατηροῦν τήν Θεοσέβεια, πού παρέλαβαν ἀπό τούς Πατέρες τους.

Ὅμως ό Χριστός, ἄν καί δέχθηκε νά ὑποστῆ τήν ταπείνωση καί τήν μεγάλη ταλαιπωρία τῆς περιτομῆς στόν ἑαυτό του, τήν κατήργησε στή Νέα Διαθήκη. Κι αὐτό διότι ἡ περιτομή ἦταν ὁ τύπος μιᾶς ἄλλης πραγματικότητας, πού ἔφερε στον κόσμο ὁ Χριστός, δηλαδή τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, μέ τό ὁποῖο καθαιροῦνταν ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη.

Ύμνος για την περιτομή του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και για τον Μέγα Βασίλειο

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Συ, που έδωσες το Νόμο στον κόσμο και στον άνθρωπο,
Συ, ο Νομοθέτης, έθεσες Εαυτόν υπό το Νόμο·
άλλοι συμμορφώθηκαν λόγω επιβολής, Συ εκουσίως, γ’ αυτό την όγδοη ημέρα περιετμήθης τη σαρκί.
Εκπληρώνοντας το Νόμο, Συ
τον αντικατέστησες μ’ ένα νέο Νόμο:
η περιτομή της σάρκας αντικαταστάθηκε με μια πνευματική περιτομή,
ώστε να κόψουμε από μέσα μας τα ακάθαρτα πάθη και ν’ ατενίσουμε προς Εσένα με πνεύμα αγνό·
με το πνεύμα εκκόπτουμε και χαλιναγωγούμε το θέλημα της σάρκας
και διά του πνεύματος εκπληρώνουμε το θέλημά Σου,
Σωτήρα του κόσμου.
Οι άγιοι διδάχθηκαν την πνευματική αυτή  περιτομή και άφησαν σ’ εμάς το φλογερό παράδειγμά τους·
Ο θεσπέσιος Βασίλειος, σαν ακτίνα φωτός, μια τέτοια περιτομή διδάσκει εις γενεάς γενεών.
Δόξα στον Βασίλειο, που μεγάλως Σε υπηρέτησε.
Ήταν μέγας κατά το ότι ταπείνωσε και απαρνήθηκε εαυτόν ενώπιον Σου:
Γι’ αυτό έγινε μέγας και παραμένει «ο Μέγας».

Πηγή 

Ο Μέγας Βασίλειος κι ο παραμορφωμένος Χριστιανισμός

Φώτης Κόντογλου 

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

       Θέλω νὰ μιλήσω γιὰ τὸν ἅγιο Βασίλειο, ἀλλὰ νὰ μὴν πῶ τὰ συνηθισμένα ποὺ λένε ὅσοι γράφουνε γι᾿ αὐτὸν τὸν ἀληθινὰ Μέγαν ἅγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, ποὺ δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει σχεδὸν καθόλου ἡ ἁγιότητά του κ᾿ ἡ κατὰ Θεὸν σοφία του, ἀλλὰ ἡ «θύραθεν» σοφία του, ἡ γνώση ποὺ εἶχε στὰ ἑλληνικὰ γράμματα, στὴ ρητορικὴ καὶ στάλλα ἐφήμερα καὶ ἐξωτερικὰ στολίδια αὐτῆς τῆς βαθειᾶς ψυχῆς, λησμονώντας τί γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὴν κοσμικὴ σοφία, ποὺ τὴ λέγει «μωρίαν παρὰ τῷ Θεῷ».

Γιὰ τοὺς τέτοιους, ἡ φιλοσοφία εἶναι σεβαστή, μάλιστα περισσότερο ἀπὸ τὴ θρησκεία κι᾿ ἂς θέλουνε νὰ τὸ κρύψουνε, ἡ ἐπιστήμη πιὸ πειστικὴ ἀπὸ τὴν πίστη, ἡ ἀρχαιότης πιὸ σπουδαῖο οἰκόσημο ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Γι᾿ αὐτό, ὅλα τὰ μετρᾶνε μ᾿ αὐτὰ τὰ μέτρα. Ἡ ἀξία τῶν ἁγίων Πατέρων δὲν ἔγκειται στὴν ἁγιότητά τους, ἀλλὰ στὸ κατὰ πόσον εἶναι δεινοὶ ρήτορες, δεινοὶ συζητηταί, δυνατοὶ στὸ μυαλό, μ᾿ ἕνα σύντομον λόγο,

Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης θεράπευε με την Θεία Κοινωνία! Θαυμαστά περιστατικά..

Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

 θεράπευε με την Θεία Κοινωνία! 

(Η Θεία Κοινωνία θεραπεύει! Θαυμαστά περιστατικά...)

Πολλές από τις θαυματουργικές θεραπείες του αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης (1829­-1908), του σύγχρονου κοσμαγάπητου αγίου του ρωσικού βορρά, έγιναν με τη θεία μετάληψη.

Η ιαματική του δύναμη εκδηλωνόταν κυρίως την ώρα της μεταδόσεως των αχράντων Μυστηρίων. 

Με τη βαθειά πίστη που ενέπνεε, οι ασθενείς κοινωνούσαν πραγματικά «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος». Ο ιερέας Βασίλειος Σούστιν διηγείται πως, όταν ήταν πολύ νέος ακόμα, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά από φυματίωση του λάρυγγα...

Ο καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πως ο ασθενής έχει ζωή μόνο για δέκα μέρες.

Ο π. Ιωάννης βρισκόταν τότε στην Κρονστάνδη. Του έστειλαν τηλεγράφημα. Σε πέντε μέρες έφτασε. - Γιατί δεν με πληροφορήσατε πως αρρώστησε τόσο βαριά; Θα έφερνα μαζί μου τη θεία Κοινωνία. Και, γυρίζοντας στον άρρωστο, ρώτησε: «Πιστεύεις πως με τη δύναμη του Χριστού μπορώ να σε βοηθήσω;».

Ο Πατριάρχης Μόσχας καλεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να μη συμμετέχει στην «πολιτική περιπέτεια» της νομιμοποίησης των «σχισματικών» στην Ουκρανία.

Επιστολή στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο απέστειλε ο Πατριάρχης Μόσχας, Κύριλλος, στην οποία τον καλεί να μη συμμετέχει στην «πολιτική περιπέτεια» της νομιμοποίησης των «σχισματικών» στην Ουκρανία.

         Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, Κύριλλος, έστειλε επιστολή στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην οποία τον καλεί να αποφύγει να συμμετάσχει σε μια «πολιτική περιπέτεια γύρω από τη νομιμοποίηση» της σχισματικής εκκλησίας στην Ουκρανία και προειδοποιεί ότι η εκχώρηση αυτοκεφαλίας στη μη κανονική θρησκευτική δομή θα έθετε τέλος στην πρωτοκαθεδρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον Ορθόδοξο κόσμο.

«Μίλησα μαζί σας ιδιωτικά και με λίγους μάρτυρες για τα σχέδια της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης να νομιμοποιήσει το σχίσμα στην Ουκρανία. Τώρα, όταν αυτά τα σχέδια έχουν ουσιαστικά τεθεί σε εφαρμογή, ενδεχομένως για τελευταία φορά, σας απευθύνομαι ενώπιον του ολόκληρης της Ορθόδοξης Εκκλησίας… (Παρακαλώ) κάντε πίσω τώρα από την κοινωνία με τους σχισματικούς και αρνηθείτε να συμμετάσχετε στην πολιτική περιπέτεια γύρω από τη νομιμοποίησή τους», ανέφερε ο Πατριάρχης Κύριλλος στην επιστολή, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τη Δευτέρα.

«Εάν ενεργείτε σε συμφωνία με τις προθέσεις που τίθενται στην επιστολή σας, θα χάσετε για πάντα την ευκαιρία να υπηρετήσετε την ενότητα των Ιερών Εκκλησιών του Θεού και θα πάψετε να είστε ο πρώτος στον Ορθόδοξο κόσμο που συγκεντρώνει εκατοντάδες εκατομμυρίων πιστών, και τα δεινά που προκλήθηκαν

Τί δώρο θα κάνεις εσύ στο Χριστό;

Ο Άγιος Ιερώνυμος βρίσκεται στη Βηθλεέμ.

Τέσσερις αιώνες περίπου μετά τη γέννηση του Χριστού, μια νύχτα των Χριστουγέννων, ο Άγιος Ιερώνυμος έρχεται προσκυνητής στη Βηθλεέμ. Λαχταράει να προσκυνήσει το μέρος όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Έρχεται στο σπήλαιο της γεννήσεως ταπεινά και προσεύχεται.

Ο ίδιος μιλάει αργότερα για τη θεϊκή εμπειρία που είχε. Άκουσε σε όραμα τη γλυκιά φωνή του Θείου Βρέφους να απευθύνεται σ΄ αυτόν και αναρρίγησε …

- Ιερώνυμε τι θα μου προσφέρεις σήμερα, την ημέρα της γεννήσεώς μου ;

- Ω θείο Βρέφος, το γνωρίζεις, για Σένα τα έχω εγκαταλείψει όλα . . . και την αυλή των Αρχιερέων, και τα μεγαλεία της Ρώμης, και τις ηδονές και τα πλούτη. . . Και αυτή την ώρα ο νους μου, όλη μου η καρδιά, οι σκέψεις μου και η ζωή μου ακόμη, τα πάντα ανήκουν σε Σένα ! Τι άλλο θα μπορούσα να σου δώσω; Δεν έχω τίποτε άλλο… σήμερα την ημέρα της γιορτής σου…

Ακούει τότε τη φωνή του Θείου Βρέφους να του λέει:

- Έχεις Ιερώνυμε, έχεις κάτι που το λησμονείς και θέλω σήμερα να το καταθέσεις στα πόδια μου.

- Τι είναι αυτό ουράνιε Βασιλιά, αγάπη της αγάπης μου και ψυχή της ζωής μου, έχω πράγματι άλλο τίποτε για να σου δώσω; Θα ήμουν τόσο ταλαίπωρος ώστε να φυλάξω κάτι για μένα ! Πες μου γλυκύτατε Ιησού, τι ημπορώ να σου δώσω ακόμη;

… Και μετά από μια στιγμή σιγής άκουσε τη φωνή του παιδίου Ιησού, να του απαντά!

- Ιερώνυμε, δώσε μου… τις αμαρτίες σου!

- Τις αμαρτίες μου Αγιώτατε Θεέ ; !

Τι να τις κάνεις τις αμαρτίες μου;

- Ιερώνυμε δώσε μου όλες τις αμαρτίες σου, για να τις συγχωρήσω όλες.

Και ο Άγιος Γέρων αναλύθηκε σε δάκρυα συγκίνησης , ευτυχίας και αγάπης και προσκύνησε το θείο Βρέφος.

Πηγή 

Οσία Μελάνη η Ρωμαία, η ελεήμων και φιλάνθρωπος

 († 31 Δεκεμβρίου)

    Η Οσία Μελάνη έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Ονωρίου, ο οποίος βασίλευσε στο Δυτικό Ρω­μαϊκό Κράτος από το 395 μέχρι το 423 μετά Χριστόν· καταγόταν δε η Οσία από πολύ ένδο­ξο και λαμπρό γένος. 
Η Οσία Μελάνη αγάπησε τον Κύριο ολόψυχα και είχε μεγάλη επιθυμία να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ’ Αυτόν. Πλην όμως οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά τη θέλησή της, και έγινε μητέρα δυο παιδιών. Αργότερα οι γονείς της και τα τέκνα της πέθαναν. Έτσι λοιπόν η Οσία, αφού συμφώνησε με τον σύζυγό της να ζήσουν εφεξής χωριστά και εν σωφροσύνη, έφυγε από την πόλη, τη Ρώμη, και ζούσε σε ένα προάστιο. Εκεί φιλοξενούσε τους παρεπιδημούντες ξένους, που δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν για τη διαμονή τους. Επίσης η Οσία επισκεπτόταν και βοηθούσε παντοιοτρόπως τους φυλακισμένους και τους εξόριστους.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ! Εκτός από τον αρχι-αιρετικό Βαρθολομαίο, μνημονεύει και τον σχισματικό Κιέβου Επιφάνιο, τον οποίον η Εκκλησία της Ελλάδος δεν μνημονεύει!!!

 Μητροπολίτης Φλωρίνης: «…, Επιφανίου Κιέβου».

Αναγνωρίζετε Σχισματικούς, Σεβασμιότατε;

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟ

ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ   30/12/2018

Σεβασμιότατε κ. Θεόκλητε, Χριστός ετέχθη.

Γίναμε όλοι μάρτυρες (μέσω διαδικτύου) της μνημονεύσεως του Επιφάνιου, ως «Αρχιεπισκόπου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας» στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου Πτολεμαΐδας, ανήμερα της εορτής του. Ευλόγως, έρχονται κάποια ερωτήματα στο μυαλό μας:

1ο) Σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τους προκαθημένους των Εκκλησιών τους μνημονεύουν οι προκαθήμενοι της κάθε αυτοκέφαλης Εκκλησίας.  Έτσι, από την Εκκλησία της Ελλάδος τους μνημονεύει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος, όμως, ΔΕΝ μνημόνευσε τον Επιφάνιο, στην προχθεσινή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Εσείς γιατί τον μνημονεύσατε;

2ο) Επισήμως δεν έχει δοθεί ακόμη Τόμος Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία. Προς τι, λοιπόν, η μνημόνευση; 

Ομιλία εις τον Άγιο Προφητάνακτα Δαβίδ

Ομιλία π. Ευθ. Τρικαμηνά - Σταγιάτες

Στα χρόνια του Αντίχριστου οι Χριστιανοί θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες

   ["Π.Π.": Ἢ πιό συγκεκριμένα.  Σ' αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀποτειχιστοῦν καὶ σ' αὐτοὺς ποὺ θὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα!!!]

Βεβαίως! Αφού είδε και απόειδε ότι με άμεσους διωγμούς τόσους αιώνες κατάφερε μια τρύπα στο νερό, τώρα προσπαθεί με πονηριά και υπουλότητα να βάλει τους χριστιανούς στο σακί του μέσα από την αλλοίωση της πίστης μας.

Ο Αντίχριστος δεν θα κλείσει τις Εκκλησιές, ούτε και θα τις κάψει κατά πως έκανε παλιά, αλλά θα τις γεμίσει κιόλας από χριστιανούς που θα βαπτίζονται θα εξομολογούνται, θα κοινωνούν, θα κάνουν ευλαβή έργα, μα στην ουσία δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεόν πιστεύουν.

Εάν εστιάσουμε στη ετυμολογία της λεξης –Αντίχριστος– «αντι» δεν σημαίνει μόνο «αυτός που εναντιώνεται» αλλά και «αυτός που βρίσκεται στη θέση άλλου», δηλαδή ο άνομος που θα έρθει θα παραπλανήσει τον κόσμο προσποιούμενος τον Χριστό και προσπαθώντας να τον μιμηθεί σε όλα.

Γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα κάποιοι να προσπαθούν να εκλογικεύσουν την Αγία μας πίστη, να αγωνίζονται να κάνουν την Ορθοδοξία «επιστημονική» και «ευρωπαϊκή» και όχι την λιβανισμένη και «βλάχικη» που είχαμε έως τώρα. Ακόμη και Του Χριστού θέλουνε να του δώσουμε πτυχίο να μην είναι «αγράμματος» και «ξυπόλητος» αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους θέλουνε επιστήμονας και προφέσσορες και όχι φανατικούς λιπόσαρκους ασκητάδες σαν τους αγράμματους ντερβίσηδες…

Στα χρόνια λοιπόν του Αντιχρίστου, ο οποίος θα είναι πραγματικό πρόσωπο και όχι απλά μία κατάσταση, όπως αναφέρει άλλωστε και η Αγ. Γραφή (Β΄Θεσσ. Β΄-3,4) αλλά και πολλοί παλαιοί και σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες.

Τότε λοιπόν οι Χριστιανοί θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες, σε εκείνους που θα πιστεύουν με την καρδιά και σε εκείνους που θα πιστεύουν με το μυαλό. Γι’ αυτό και όσοι Χριστιανοί ακολουθήσουν τον Αντίχριστο δεν θα νοιώθουν καμία αμφιβολία και αβεβαιότητα αλλά θα νομίζουν ότι κάμουνε και το χρέος τους κιόλας κινούμενοι στα γνωστά ήσυχα νερά τους.

Αναφέρει για το θέμα αυτό ο Άγιος Γαβριήλ ο νέος από την Γεωργία:

«Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην Εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές

Η ιστορικότητα του Ιησού μέσα από το βιβλικό και εξωβιβλικό περιβάλλον

 

Η ιστορικότητα του Ιησού μέσα από το

βιβλικό και εξωβιβλικό περιβάλλον

Ιωάννη Βελιτσιάνου

Δρ. Θεολογίας Α.Π.Θ.

    Εκκινώντας από σύγχρονα δημοσιεύματα, που αφορούν στην αμφισβήτηση της “ιστορικότητας του Ιησού”, θα αναφερθούμε στο

θέμα αυτό, με κάθε δυνατή συντομία, αντλώντας στοιχεία από βιβλικές και εξωβιβλικές πηγές, μέσα από τις οποίες αποδεικνύεται με ξεκάθαρο τρόπο η ιστορική και θεολογική πλευρά του προσώπου και του έργου του Ιησού.

  Οι όποιες αμφιβολίες υπήρξαν ή υπάρχουν, περί της ιστορικής υπάρξεως του Ιησού, εμφανίστηκαν μετά τον 17ο αιώνα μ.Χ., όταν στα τέλη του 18ου αιώνα μερικοί Ευρωπαίοι διαφωτιστές και διανοούμενοι άρχισαν να εφαρμόζουν τη φιλολογική και ιστορική κριτική στα βιβλία της Καινής Διαθήκης.

   Οι πιο σημαντικές έρευνες, ξεκίνησαν κατά τις αρχές του 20ού αιώνα από τους δυτικούς καινοδιαθηκολόγους, ενώ αργότερα και

Κυριακή Μετὰ τὰ Χριστούγεννα

 Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Εἰς το ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Με τὴν φαντασία μας, ἄς πᾶμε πίσω 2.000 χρόνια. Τὶ θαυμάσιο μᾶς συμβαίνει: σὲ μιὰ ἑβδομάδα κι ὁ κόσμος εἶναι διαφορετικός. Ὁ κόσμος ἦταν γιὰ χιλιάδες χρόνια σὰν ἕνα χαμένο πρόβατο, καὶ τὸ χαμένο πρόβατο τώρα βρέθηκε καὶ τὸ πῆρε στοὺς ὤμους Του, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σὰν τον υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἀγεφύρωτο κενό, ποὺ ἡ ἁμαρτία δημιούργησε ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, ἄρχισε ἐπιτέλους νὰ γεφυρώνεται· ὁ Θεός μπῆκε στὴν ἱστορία, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Θεός ἔλαβε σάρκα καί ὅλα ἔγιναν ὁρατά, αὐτό που ἀντιλαμβανόμαστε μεσ’ τὴν τυφλότητα μας σὰν κάποιο ἀδιάφορης σημασίας γεγονός μπορεί μέσα ἀπό Κεῖνον νὰ τὸ δούμε σαν δόξα. Κάτι ἀπόλυτα νέο συνέβη· ὁ κόσμος δὲν εἶναι πιά ὁ ἴδιος.
Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ μιά ἄλλη διάσταση στὴν Ἐνανθρώπιση. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεός σὰν Χριστός εἶπε ἀλήθειες καταλυτικές, ποὺ σταδιακά σὰν μαγιά ἔπεσαν στήν ζύμη καὶ ἄλλαξαν τὸν κόσμο· ὁ Θεός μᾶς ἀποκάλυψε το μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ὅτι ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος ἦταν ἀπόδειξη, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀπόδειξη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο πλατύς, τόσο βαθύς, τόσο μυστηριωδῶς βαθύς, ποὺ θὰ μποροῦσε ὄχι μόνο νὰ γίνει ναός τῆς θείας παρουσίας, ἀλλά νὰ ἑνωθεῖ με τὸν Θεό (Ἐκεῖνον), νὰ γίνει μέτοχος τῆς θείας φύσης Του, ὅπως τὸ ἔθεσε ὁ

Δημήτριος Τσελεγγίδης: Εμείς μένουμε στην Εκκλησία...

Δημήτριος Τσελεγγίδης: Εμείς μένουμε στην Εκκλησία, σχίσματα δημιουργούν αυτοί που εισηγούνται και ψηφίζουν πράγματα αντίθετα με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων

    Το «παραμένω στην Εκκλησία» θα έπρεπε να ήταν η αυτονόητη θέση για όσους αρνούνται τα αλλότρια ψευτο-δόγματα των αιρετικών, την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, την παναίρεση του οικουμενισμού. Πρόλαβαν όμως οι επίσκοποι που κατέχουν θεσμική εξουσία να οικειοποιηθούν την φράση αυτή και να θέσουν το ακόλουθο δίλημμα στους ακατήχητους πιστούς: εάν εσείς δεν μας μνημονεύετε, είστε εκτός Εκκλησίας! Δεν πα να έχουμε εμείς υπογράψει αιρετικά κείμενα, δεν πα να αφήνουμε την παναίρεση του οικουμενισμού να αλωνίζει και να θερίζει ψυχές, εσείς θα μας μνημονεύετε για να παραμείνετε μέσα στην Εκκλησία. Και έρχονται δυστυχώς μετά άνθρωποι σαν τον π. Γεώργιο Μεταλληνό και σιγοντάρουν αυτήν την θέση.

Αφορμή της παρούσας δημοσίευσης ήταν δύο άρθρα που έπεσαν στην αντίληψή μου στο ιστολόγιο Κατήχησις. Στο ένα ο π. Γεώργιος Μεταλληνός εκθειάζει τον επισκοποκεντρισμό του αιρετικού Ζηζιούλα. Στο άλλο, μας παρουσιάζει την δική του

Διάκρισις

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 Ἕνα περιστατικό ἀπό τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ὡς Θείου Βρέφους: ὅταν ἡ ἁγία οἰκογένεια διέφυγε ἀπὸ τὸ ξίφος τοῦ Ἡρώδη καὶ πορευόταν στὴν Αἴγυπτο, ἐμφανίστηκαν καθ’ὁδόν κάποιοι ληστὲς, μὲ πρόθεση νὰ κατακλέψουν τοὺς ὁδοιπόρους. Ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ὁδηγοῦσε τὸ γαϊδουράκι, πάνω στὸ ὁποῖο ἦταν φορτωμένα τὰ λίγα ὑπάρχοντά τους καὶ ὅπου ἐπέβαινε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κρατώντας στὸ στῆθος της τὸν Υἱό της. Οἱ ληστὲς ἅρπαξαν τὸ γαϊδουράκι μὲ σκοπὸ νὰ τὸ ὁδηγήσουν μακριὰ, καὶ ἕνας ἀπ’αὐτοὺς πλησίασε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ δεῖ τὶ κρατοῦσε κατάστηθα. Μόλις ἀντίκρυσε τὸν Χριστό-νήπιο, ἐξεπλάγη ἀπὸ τὴν ἀσυνήθιστη ὀμορφιά Του καὶ τότε, μέσα στὴν ἔκπληξή του, ἀναφώνησε: «Καὶ ὁ Θεὸς ἄν ἔπαιρνε σάρκα ἀνθρώπινη, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ ὄμορφος  ἀπ’ αὐτὸ τὸ Παιδί!». Κατόπιν ὁ ληστὴς πρόσταξε τοὺς συνεργοὺς του νὰ μὴν ἁρπάξουν τίποτα ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ὁδοιπόρους.

    Ἔμπλεως εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν γενναιόδωρο αὐτὸ ληστή, ἡ Παναγία Θεοτόκος τοῦ εἶπε: «Γνώριζε ὅτι τὸ Παιδὶ αὐτὸ θὰ σὲ ἀνταμείψει μὲ ἀνταμοιβὴ μεγάλη, ἐπειδὴ ἐσὺ σήμερα Τὸν προστάτευσες».

    Τριάντα τρία χρόνια ἀργότερα ὁ ἴδιος ἄνθρωπος κρεμόταν στὸν Σταυρὸ, γιὰ τὰ παραπτώματά του, ἐσταυρωμένος ἐκ δεξιῶν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ὄνομά του ἦταν Δυσμᾶς καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἄλλου, ἐξ ἀριστερῶν, ληστῆ ἦταν Γεστᾶς. Βλέποντας ὁ Δυσμᾶς τὸν Δεσπότη, τὸν ἀθῶο καὶ ἀναμάρτητο Ἰησοῦ Χριστὸ, ἐσταυρωμένο, μετανόησε γιὰ κάθε κακὸ ποὺ εἶχε κάνει στὴ ζωὴ του. Ὅταν ὁ Γεστᾶς βλασφήμησε ἐναντίον τοῦ Κυρίου, ὁ Δυσμᾶς Τὸν ὑπερασπίστηκε λέγοντας: οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε (Λουκ. 23, 41).

    Ὁ Δυσμᾶς ἑπομένως ἦταν ὁ σοφὸς ληστὴς στὸν ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστός μας: ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ (Λουκ. 23, 43). Ὁ Κύριος χάρισε τὸν Παράδεισο  σ’ αὐτὸν ποὺ Τοῦ χάρισε τὴ ζωὴ ὅταν ἦταν Παιδί! 

(Ἀπό τὸν Πρόλογο τῆς Ἀχρίδος, τόμ. Δεκεμβρίου, σ. 248)

Ἐπιμέλεια: Νῖκος Κυριακίδης

Η αναφορά του Αγίου Παϊσίου για τα νήπια που εσφάγισαν

Το αγγελικό τάγμα των Αγίων Νηπίων – τότε και σήμερα…

29 Δεκεμβρίου: Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη

Για τα άγια Νήπια, που θυσιάστηκαν χάριν του Θείου Βρέφους,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα-με την ευχή να πρεσβεύουν σε Εκείνο για όλα τα αθώα παιδιά, που ζουν στον σκληρό, σημερινό κόσμο…ας μην ξεχνάμε και τα αδέλφια μας στην Συρία.Πόσες μανούλες κλαίνε και σήμερα εκεί, πόσα παιδάκια θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και της κακίας…
Την μνήμην των παιδιών, που σκότωσε ο Ηρώδης τιμά 29 Δεκεμβρίου η Εκκλησία.Το ιστορικό του εγκλήματος το διηγείται ο Ευαγγελιστής: “ανείλε πάντας τους παίδας τους εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής από διετούς και κατωτέρω…”.
Το απαίσιο έγκλημα μένει στην Ιστορία σαν ορόσημο της θέσεως του παιδιού στη ζωή πριν και μετά τον Χριστό.Η αγάπη προς το

Λόγος εις τα νήπια που εφονεύθησαν εις την Βηθλεέμ από τον Ηρώδη

Αγ. Γρηγορίου Νύσσης

Βλέποντας λοιπόν το σπήλαιο στο οποίον εγεννήθη ο Δεσπότης, φέρε στον νου σου τον σκοτεινόν και υπόγειον βίο των ανθρώπων, στον οποίον έρχεται αυτός που φανερώνεται στους «εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένους». Και περιτυλίσσεται σφιχτά με σπάργανα αυτός που έχει φορέσει τα δεσμά των ιδικών μας αμαρτιών. Η δε φάτνη είναι ο σταύλος των αλόγων ζώων. Σ’ αυτήν γεννάται ο Λόγος, ώστε να «γνωρίση ο βους τον κτησάμενον (τον ιδιοκτήτην του) και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού». Βους είναι αυτός που ευρίσκεται στον ζυγόν του Νόμου, και όνος το αχθοφόρον ζώο που είναι φορτωμένο με την αμαρτία της ειδωλολατρίας.

Αλλά η κατάλληλος για τα άλογα τροφή και ζωή είναι το χόρτο. «Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι», λέγει ο Προφήτης. Ενώ το λογικόν ζώον τρέφεται με άρτον. Γι’ αυτό λοιπόν «ο εξ ουρανού καταβάς άρτος της ζωής», τοποθετείται στην φάτνη, που είναι η εστία των αλόγων ζώων, ώστε και τα άλογα να γευθούν την λογικήν τροφή, και να γίνουν έλλογα. Μεσιτεύει λοιπόν στην φάτνη μεταξύ του βοός και του όνου ο Κύριος και των δύο, «ίνα το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, τους δύο κτίση εν εαυτώ εις έναν καινόν άνθρωπον», ελευθερώνοντας τον ένα από τον βαρύ ζυγό του Νόμου και απαλλάσσοντας τον άλλον από το φορτίον της ειδωλολατρίας. Αλλά ας υψώσωμε το βλέμμα στα ουράνια θαύματα. Κοίτα, δεν μας ευαγγελίζονται μόνο Προφήτες και άγγελοι αυτήν την χαράν, αλλά

Μακάριος ανήρ ός υπομένει πειρασμόν·

 ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.

   Mνήμη των 20000 μαρτύρων που κάηκαν στην Νικομήδεια. Μια ολόκληρη πόλη θυσία στον Χριστό. 556 επιθέσεις σε χριστιανικούς ναούς και χώρους λατρείας το 2018. Το βρέφος της Βηθλεέμ σημείον αντιλεγόμενον εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών! Και είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Πηγή

Κρίμα! Πανεπιστημιακός δάσκαλος να διαστρέφει τόσο προκλητικά την Ορθόδοξη Παράδοση!

Ο παλαιός π. Γ. Μεταλληνός

και ο νεώτερος 

[ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Τό πρόσφατο δημοσιευθέν ἄρθρο μου περί τῶν ἀνυπόφορων ἀπόψεων τοῦ πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, προκάλεσε κάποιες ἀντιδράσεις στό διαδίκτυο μέ κύρια θέση πώς ὁ π. Γεώργιος ὅταν τά ἔλεγε αὐτά ἦταν νεώτερος ἐνῶ πλέον ἔχει ἀναθεωρήσει. 

Δέ θά πῶ δικά μου λόγια. Ἁπλά θά σημοδιεύσω ἕνα νέο βίντεο τοῦ 2018 μέ τίς ἀπολύτως ὅμοιες θέσεις τοῦ πατρός. Ἔτσι γιά νά μήν πλανώμεθα. Εἶναι ξεκάθαρο πώς συνεχίζει νά διακατέχεται ἀπό τίς ἴδιες θεωρίες πού ἐδράζονται στίς αἱρετικές θέσεις τοῦ ἐπισκόπου Περγάμου. Πρόκειται γιά μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὁμιλία του ἐδῶ.

Εἶναι ξεκάθαρο πώς ὁ π. Γεώργιος καί ὡς μέλος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολιτιστικῆς Ταυτότητος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας ὑπό τήν προεδρία τοῦ μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, δέν ἔχει τή βούληση νά τά “σπάσει” μέ τήν Ἱεραρχία σέ θέματα Πίστεως. Συνεργαζόμενος μέ αὐτήν, φαντάζομαι πώς εἶναι πολύ δύσκολο νά διακόψει τήν πνευματική κοινωνία μέ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους. Γιά αὐτόν, ἡ πλάνα θέση “δέν φεύγω ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν ἀποτειχίζομαι” , εἶναι ἐκ τοῦ μή ἄνευ. Ἀπό τούς συνεργάτες του νά φύγει; Ἀλλά δέν σκέπτεται ὅτι ὑποστηρίζοντας καί διαδίδοντας αὐτήν τήν κακόδοξη θέση προσβάλλει τήν μνήμη ὅλων τῶν ἀποτειχισμένων ἁγίων; Εἶναι δυνατόν οἱ ἅγιοι τῆς Πίστης μας πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν ἐπισκόπων τους νά τέθηκαν αὐτομάτως ἐκτός Ἐκκλησίας; 

     Ὅπως θά τόν ἀκούσετε θά καταλάβετε πώς δέν λαμβάνει ὑπόψιν του ὅτι ἡ μνημόνευση τοῦ ἐπισκόπου ὑποδηλώνει τήν κοινή πίστη μαζί του. Κατά συνέπεια, ἡ μνημόνευση τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου δηλώνει κοινή πίστη μέ τίς αἱρετικές του διδασκαλίες. Ἐπίσης συμφωνεῖ μέ τή θέση πώς ἄν ἡ Ἐκκλησία ἀντιδράσει στά κακῶς κείμενα θά προκληθεῖ ἐμφύλιος!!! Τό ἄκρον ἄωτον τοῦ νανουρίσματος δηλαδή…

Πηγή

    Σχόλιο:  Τί νὰ ποῦμε, π. Γεώργιε. Εἶστε πανεπιστημιακὸς καὶ καταργήσατε κάθε ἴχνος ἐπιστημονικῆς δεοντολογίας, διαγράφοντας δεκάδες ἀντίθετα τῆς κακοδοξίας σας πατερικῶν χωρίων, ἀλλὰ καὶ κάθε σκέψη τηρήσεως τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως.  Λέγει ὁ π. Γεώργιος στὸ βίντεο τοῦ 2018, διαγράφοντας τοὺς ἀγῶνες τόσων Ἁγίων, ἀπὸ τὸν Μ. Ἀθανάσιο ἕως τὸ Μᾶρκο Εὐγενικό:

    «Δὲν θὰ συνυπάρχω μὲ αὐτοὺς (τοὺς Οἰκουμενιστὲς) συνυπάρχω μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ πρεσβύτερος ποῦ δὲν ἔχει καθαιρεθεῖ ἔχει τὸν Ἰησοῦ Χριστό, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποτειχίστηκα, οὔτε θὰ ἀποτειχιστῶ. Μένω μέσα σ’ αὐτὸ ποῦ γεννήθηκα καὶ θέλω νὰ πεθάνω, σ’ αὐτὸ τὸ χῶρο».

Κι ὅμως, γιὰ νὰ μὴν καταφύγω σὲ ἄλλους Ἁγίους, σᾶς θυμίζω τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ποὺ οὔτε στὴν κηδεία του δὲν ἤθελε τὸν τότε οἰκουμενιστῆ Ἐπίσκοπο, γιατί ἔλεγε «ότι όσο απομακρύνομαι από τον πατριάρχη Μητροφάνη και τους οπαδούς του πλησιάζω τον Θεό και όλους τους αγίους, και όπως ακριβώς χωρίζομαι από αυτούς, έτσι ενώνομαι με την αλήθεια».

    

Ο άγιος Σιλουανός βεβαιώνει ότι,

αν δεν αποκτήσουμε την αγάπη προς τους εχθρούς, η σωτηρία μας είναι αβέβαιη…

   Ο άγιος Σιλουανός βεβαιώνει ότι, αν δεν αποκτήσουμε την αγάπη προς τους εχθρούς, η σωτηρία  μας είναι αβέβαιη…

   Τα τέκνα του παρόντος αιώνος, που εφαρμόζουν την ανθρώπινη δικαιοσύνη, θα βρεθούν αναπολόγητα. Αλλά όσοι έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο θα διατρανώσουν τη νίκη του Χριστού στην ίδια τη ζωή τους, αναδεικνύοντας Τον Νικητή και Κατακτητή του κόσμου αυτού. «Μικρόν και ου θεωρείτε με», είπε ο Κύριος (Ιωάν. 16,16). Αυτό σημαίνει ότι όχι πια Εκείνος, αλλά το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος θα επικυρώσει την αιώνια νίκη μας με τη νέα πραγματικότητα της θεϊκής Του δικαιοσύνης…

Η εντιμότητα εξέλιπε!

 π. Θεόδωρος Ζήσης, Παρουσίαση των Πρακτικών της Ημερίδος της 16ης Ιουνίου 2018 [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

     «Π.Π.»: Ἀσφαλῶς καὶ δὲν θὰ εἶχε κανεὶς ἀντίρρηση νὰ δημοσιευτοῦν τὰ Πρακτικὰ μιᾶς Ἡμερίδας, γιὰ τὴν ὁποία οἱ διοργανωτές της τόσο κουράστηκαν καὶ τόσο διαφήμισαν.

   Πόσο ἔντιμο ὅμως εἶναι για Χριστιανούς, καὶ μάλιστα πρωτοπρεσβυτέρους, νὰ θριαμβολογοῦν γιὰ μιὰ Ἡμερίδα ποὺ πολλὲς θέσεις της ἀνατράπηκαν, καὶ οἱ διοργανωτές της νὰ μὴν κάνουν οὐδεμία ἀναφορὰ στὴν κριτικὴ ποὺ ἐδέχθη αὐτὴ ἡ Ἡμερίδα; Μιὰ κριτικὴ ποὺ ἀπέδειξε σωρεία ἐπιστημονικῶν λαθῶν καί, τὸ χειρότερο, διαστρέβλωση τῶν Ἁγίων Πατέρων μας; Τόσο πιὰ ἔχουν πορωθεῖ οἱ Πατέρες τῆς Θεσσαλονίκης, ὥστε νὰ μὴν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τὸν ἔλεγχο, ὁ ὁποῖος εἶναι συντριπτικὸς καὶ κατοχυρωμένος γιὰ τὶς λανθασμένες θέσεις τους; Πόσο ἀντέχουν στὴν πραγματικότητα οἱ θριαμβολογίες τοῦ παρουσιαστῆ π. Θεοδώρου Ζήση, ὅτι αὐτὸ τὸ τεῦχος "σὰν νὰ ἐπέμπει ἕνα φῶς"; Ἀκόμα καὶ οἱ ἡγεσίες τῶν ψεύτικων πολιτικῶν κομμάτων γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου ψελίζουν κάποιους παραπλανητικοὺς λόγους γιὰ νὰ καθησυχάσουν τὸ κοινό τους! Οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» αὐτοὶ πατέρες δὲν ἔχουν οὔτε τῶν πολιτικῶν τὴν «εὐαισθησία»;

    Δημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου «Κατάνυξις», καὶ στὴ συνέχεια τὰ ἄρθρα τῆς «Πατερικῆς Παράδοσης» ποὺ κατέδειξαν τὰ λάθη καὶ τὴ διαστρέβλωση τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως ἀπὸ τοὺς ὁμιλητὲς τῆς Ἡμερίδας.

 π. Θεόδωρος Ζήσης, Παρουσίαση των Πρακτικών της Ημερίδος της 16ης Ιουνίου 2018 [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

     Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης παρουσιάζει τά Πρακτικά τῆς Ἡμερίδας πού διοργάνωσαν τά τέσσερα ἀγωνιστικά σωματεῖα μας γιά τήν Ὀρθοδοξία, τήν ψευδο - σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καί τήν Ὀρθόδοξη Ἀντίσταση (διακοπή μνημοσύνου - ἀποτείχιση). Ἡ ἡμερίδα πραγματοποιήθηκε

Το πείραμα της Σύρου: Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις

katanixis.gr: Ο μητροπολίτης Σύρου για άλλη μία φορά πρωταγωνιστεί σε μια καλά οργανωμένη εκστρατεία προβολής, του μοντέλου της πανθρησκείας. Με πρωταγωνιστές αναξιοπαθούντες ανθρώπους και θέμα την ελεημοσύνη, μαζί με τον παπικό "Επίσκοπο" διαφημίζει στον Νεοέλληνα πιστό, το μοντέλο της συνύπαρξης των διαφόρων θρησκειών με την Ορθοδοξία. Όλα αυτά σε ένα πνεύμα, αγάπης, αλληλοπεριχώρησης, αλληλοκατανόησης, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού. Με μια μικρή λεπτομέρεια... 

Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

    Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θερα­πεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να με­ταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ΄ Βασ. 20:1-6).

    Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λό­για κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43). Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.

    «Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτή­σεις. Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυ­γατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). «Ελέησέ με, Κύριε!», θα παρακαλάς κι εσύ. «Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο… αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. «Ελέησέ με!». Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρω­πίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.

    Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώνα­ζε μυστικά: «Ελέησέ με!». Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου. Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε. Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής. Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι να­ός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;