π.
Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:
«Ἀνήκουμε
στὸ Λαὸ
τοῦ
Θεοῦ;»
Καὶ περὶ ἑνότητος τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν
Ἡ αἵρεσις τοῦ Ἀρειανισμοῦ διέσπασε τὸ ἕνα
φρόνημα τοῦ Λαοῦ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὁ Κύριος ἐζήτησε
στὴν Ἀρχιερατική Του προσευχὴ «ἵνα ὦσι ἕν». Νὰ εἶναι ἕνα οἱ
μαθηταί Του, ὅσοι θὰ πίστευαν εἰς Αὐτόν. Δηλαδή, ἐζήτησε τὴν ἑνότητα τῶν
Χριστιανῶν. [σ.σ.: Τὸ ἴδιο κάνει σήμερα καὶ ὁ Οἰκουμενισμός. Διασπᾶ τὸ ἕνα
ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ Λαοῦ]. Στὴν Εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ (Κυριακῆς τῶν
Ἁγίων Πατέρων) γίνεται προσπάθεια ἀνασυγκροτήσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Λαοῦ, κάτω
ἀπὸ τὸ αὐτὸ φρόνημα τῆς Πίστεως.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαρκῶς ὑπενθυμίζει στὶς
ἐπιστολές του: «τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες», ὅλοι νὰ ἔχουμε
τὸ ἴδιο φρόνημα, τὴν ἴδια πίστη. Τὸ αὐτὸ φρόνημα
στὴν πίστη, λοιπόν, καθορίζει τὸ Λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ τὸ
κοινὸ φρόνημα δὲν συνιστᾶ τὸ Λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ εἶναι ἡ αἵρεσις, ἐκεῖ εἶναι ἡ
διάσπασις. Ἡ ἑνότης τῆς πίστεως ἐξασφαλίζει τὴν κοινωνία τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος, πρᾶγμα ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ γιὰ τὴν σωτηρία μας. Γι’ αὐτὸ ἡ
Ἐκκλησία εὔχεται κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία «τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως καὶ
τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτοὺς καὶ
ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».
Αὐτὸ τὸ αἴτημα, δηλ. «τὴν ἑνότητα τῆς
Πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», περικλείει ὅλη τὴν
ποιμαντικὴ φροντίδα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλες οἱ ἄλλες φροντίδες ἀποτελοῦν περιθώριο.
Τί εἶναι τὸ πρωτεῦον; Ἡ ἑνότης τῆς Πίστεως, δηλ. νὰ φροντίσει ἡ Ἐκκλησία, ὅλοι
νὰ