Έκκληση ενότητος,
ομονοίας και πραγματοποίησης συνάξεως
Προς όλους τους αποτειχισμένους αγωνιστές
Πατέρες
Αγαπητοί εν Χριστώ
αποτειχισμένοι Πατέρες, ιερείς και μοναχοί,
το ότι ο
Οικουμενισμός αποτελεί Παναίρεση όλοι πλέον σήμερα οι πιστοί Χριστιανοί το αποδέχονται.
Το ότι απαιτείται κοινός αγώνας εναντίον της Παναιρέσεως, πάλι όλοι οι
αγωνιζόμενοι Χριστιανοί το διαπιστώνουν, οδυνόμενοι για τους διαφορετικούς δρόμους
αγωνιστικής στάσεως των διαφόρων Πατέρων, αντί του κοινού αγώνος.
Διότι ο κοινός
αγώνας είναι αναγκαίος, όχι μόνο γιατί οι Οικουμενιστές εκμεταλλεύονται την
διαίρεσή μας προς επέκταση της Παναιρέσεως –κι άρα αμαρτάνουμε εις Θεόν
«συνεργούντες» με την διαίρεσή μας στην επικράτηση της αιρέσεως– αλλά και γιατί
η ενότητα και η ομόνοια είναι προϋπάρχουσα του αγώνα Εντολή του Χριστού,
προϋπόθεση και “απόδειξη” ότι είμαστε Χριστιανοί: «Εν τούτω γνώσονται πάντες
ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις», «ίνα και αυτοί εν ημίν εν
ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας» (Ιωάν. 13, 35 και 17, 21). Ως
εκ τούτου και η ομολογία της Πίστεως δεν νοείται εν διαιρέσει! «Αγαπήσωμεν αλλήλους
ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν»· όχι μόνο στην Θ. Λειτουργία, αλλ’ στην άλλη
“λειτουργία” της ομολογίας της Πίστεως.
Αυτά λοιπόν που μας
ενώνουν είναι η Μία Ορθόδοξη Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, η υπακοή μας στην
Εκκλησία Του και στην διδασκαλία Της, η ομολογία μας καθώς και –ακολουθώντας το
παράδειγμα των Αγίων– ο αγώνας μας ενάντια στους εχθρούς Της, που στην παρούσα
στιγμή διεξάγεται κυρίως δια της Αποτειχίσεως. Αυτά αποτελούν αδιασάλευτη
απόδειξη, ότι είμαστε όλοι μας μέλη του ποιμνίου Του.
Γι’ αυτόν τον λόγο
λαμβάνουμε την πρωτοβουλία ως πρόβατα της Μίας ποίμνης της Εκκλησίας και χωρίς
να έχουμε από πίσω μας την παρακίνηση ενός ιερέως, μοναχού η κάποιας ομάδος παρά
μόνο τις εντολές του Κυρίου μας, σε μία ύστατη προσπάθεια ενότητος και
ομονοίας, να παρακαλέσουμε όλους τους εν Ελλάδι αγωνιζομένους αποτειχισμένους
Πατέρες, να πραγματοποιήσουν μία πανελλήνια σύναξη, την οποία μπορούν να προετοιμάσουν
προσυνάξεις και προσυμφωνίες και στην οποία θα πρέπει να παρεβρεθούν όλοι οι
Πατέρες με τον σκοπό, να χαράξουν κοινή γραμμή αντιμετωπίσεως της αιρέσεως θεωρητικά και πρακτικά. Κοινή εκκλησιαστική
γραμμή την οποία θα έχουμε την χαρά να ακολουθήσουμε από κοινού και οι λαϊκοί.
Η ευθύνη όλων μας
είναι μεγάλη, αυτή των ποιμένων όμως μεγαλύτερη. Εμείς σαν λαϊκοί δεν έχουμε άλλα
περιθώρια πράξεων εκτός της Αποτειχίσεως και της διατήρησής της. Τώρα ο λόγος
και η πρωτοβουλία ως απόρροια της ποιμαντικής ευθύνης ανήκει σ’ εσάς.
Την θεματολογία της
Συνάξεως, για να μην εμφανιστούν υπόνοιες, θα την ορίσετε εσείς. Τον τόπο της
Συνάξεως θα τον ορίσετε εσείς. Σας παρακαλούμε όμως να μην μεταθέσετε τον χρόνο
σύγκλησής της στις ρωμαϊκές Καλένδες, να μην επιτρέψετε προσωπικές έριδες ούτε
θέματα δευτερευούσης σημασίας να ματαιώσουν αυτήν την εν Κυρίω αναγκαία αγωνιστική
ενότητα, μιας και διακύβευμα είναι η σωτηρία ψυχών. Αν τυχόν στον διάλογο
εμφανιστούν αξιοπρόσεκτες διαφωνίες, μπορεί η Σύναξη αυτή να τις αναθέσει σε
κοινής αποδοχής ειδήμονες Πατέρες και λαϊκούς να τις εξετάσουν και να
προσκομίσουν τα πορίσματά τους σε μια μελλοντική Σύναξη, πλήρως και ενδελεχώς
κατοχυρωμένα με αναμφισβήτητα εκ της πλουσίας αγιοπατερικής μας Παραδόσεως
κείμενα, ώστε όλοι μαζί, όσοι αποδεχθούν την Ορθόδοξη Παράδοση να ακολουθήσουμε
από κοινού αυτή, οι δε μη συμφωνούντες και «ιδιάζοντες», να ακολουθήσουν το
δικό τους δρόμο.
Μία παράκληση:
Σκεφτείτε στην σύναξη αυτή όχι μόνο τις εκάστοτε τοπικές, ενοριακές ανάγκες
αλλά και το πλήθος πιστών που στερούνται ποιμένος και ποίμανσης. Ο αγώνας
ενάντια στην αίρεση είναι μία πανορθόδοξη και όχι τοπική υπόθεση. Μην
φοβηθείτε, μην διστάσετε. Το ποίμνιο κραυγάζει μετά δακρύων και ζητάει τους
ποιμένες του.
Το κείμενο αυτό
φέρει την έγκριση και τις υπογραφές πλήθους πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδος,
οι οποίες ακολουθούν στο τέλος, ως απόδειξη της ανάγκης του ποιμνίου, της αληθείας
και αμεροληψίας του λόγου. Παρακαλούμε δε τους λαϊκούς που συμφωνούν με το
πνεύμα του κειμένου, να επικυρώσουν το μήνυμα του με το ανάλογο σχόλιο σε όσα
ιστολόγια το αναρτήσουν.
Οι συγκυρίες και η
χρονική στιγμή επιβάλουν την ύψιστη ευθύνη. Μετά από μία άρνηση μίας τέτοιας
παράκλησης δεν θα υπάρξει, κατά την ταπεινή μας γνώμη, περιθώριο δικαιολογιών
και προφάσεων. Τότε θα πρέπει όλοι μας να δώσουμε λόγο μπροστά στο φοβερό βήμα
του Θεού.
Με σεβασμό και εν
Χριστώ αγάπη,
Οι υπογράφοντες
Ακολουθούν τα ονόματα των 100 περίπου υπογραψάντων.
Ακολουθούν τα ονόματα των 100 περίπου υπογραψάντων.