Περί σκανδαλιζομένων από τον έλεγχο

(Διασκευὴ κειμένου τοῦ Μ. Ἀθανασίου)

 

    Κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σέβονται τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες δὲν σκανδαλίζεται ἀπὸ τὸν ἔλεγχο.

    Γιατί, ἁπλούστατα, αὐτὰ ποὺ πιστεύουν κι αὐτὰ ποὺ πράττουν, εἶναι αὐτὰ ποὺ διδάσκουν ὁ Κύριος καὶ οἱ Πατέρες. Ἐὰν δέ, σκανδαλίζονται, θορυβοῦνται καὶ στενοχωριοῦνται οἱ Οἰκουμενιστές, ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν ἢ τοὺς ἀνέχονται, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀλλοιώνουν καὶ διαστρεβλώνουν φανερὰ τὴν πίστη ἢ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀντίστοιχα, εἴτε ὡς πρὸς τὸ Δόγμα, εἴτε ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, αὐτὴ ἡ στενοχώρια τους εἶναι φυσικὴ καὶ ἀναμενόμενη συνέπεια τοῦ ἐλέγχου καὶ ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἔλεγχος εἶναι σωστός.

 Διότι, τί τὸ παράξενο, ἐὰν στενοχωροῦνται αὐτοί, ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἀναδεικνύουν καὶ ἀνασκευάζουν τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν συγχρόνων σχισματικῶν;

Σημεία των εσχάτων καιρών

 

(π. Σεραφείμ Ρόουζ)

    Ο π. Σεραφείµ, στην τελευταία διάλεξή του, «Βιώνοντας την Ορθόδοξη παγκόσμια άποψη», που έδωσε στο Θερινό Προσκύνημα το 1982, µόνο τρεις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, μίλησε πάλι για τα σημεία του τέλους του κόσμου:

«Η ανωμαλία του κόσμου. Ποτέ δεν έχουν γίνει βεβαίως αποδεκτές τέτοιες παράξενες και αφύσικες εκδηλώσεις και συμπεριφορές όπως

Γνωριμία με το Τριώδιο

Τι είναι το Τριώδιο;

       (κείμενο και για παιδιά)       

Τό Τριώδιο εἶναι:

1. Ἕνα Ἐκκλησιαστικό Βιβλίο:
Λειτουργικό βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας μας (ὕμνοι, τροπάρια, ἱερά Ἀναγνώσματα) πού καλύπτει τήν πιό κατανυκτική καί σπουδαῖα λειτουργική περίοδο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Ἀρχή: Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου
Τέλος: Μέγα Σάββατο

Χωρίζεται σέ 3 περιόδους:
α΄. 1) Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου
2) Κυριακή Ἀσώτου
3) Κυριακή Ἀπόκρεω
4) Κυριακή Τυροφάγου
β΄. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή
(Καθαρά Δευτέρα ἕως Σάββατο Λαζάρου -> 6 ἑβδομάδες -> 5 Κυριακές)
γ΄. Μεγάλη Ἑβδομάδα Παθῶν καί Ἀναστάσεως

2. Μιά λειτουργική Περίοδος Κατανυκτική καί Πένθιμη:
Τριώδιο εἶναι ἡ Ἐκκλησιαστική περίοδος πού καλύπτεται ἀπ’ τό βιβλίο του Τριωδίου. Εἶναι ἀντίστοιχη μέ ἑορταστική περίοδο ἀρχαίας εἰδωλολατρείας. Φεβρουάριο μέ Μάρτιο οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γιόρταζαν μέ ὀργιαστικό τρόπο τά Βάκχια (Βάκχος = Θεός τῆς μέθης), τά Διονύσια (Διόνυσος = Θεός τῆς ἀκολασίας), τά Ἀνθεστήρια (γιορτές ἀνοίξεως πού συμβόλιζαν τή γονιμοποίηση καί ἀναγέννηση τῆς φύσεως).
Οἱ ἄνθρωποι θεοποίησαν τά κατώτερα πάθη γιά νά τά ἱκανοποιοῦν ἐλεύθερα. Αὐτό πού ἔκαναν οἱ εἰδωλολάτρες ὅμως δέν ταιριάζει σέ βαπτισμένους Χριστιανούς. Εἶναι ἀσέβεια πού μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει σέ λάθη σοβαρά.
Τό Τριώδιο δέ σημαίνει ἁμαρτωλή μέθη, μάσκες, καρναβάλι, προσωπίδες ὥστε κάτω ἀπ’ αὐτές κρυμμένοι βαπτισμένοι ἄνθρωποι νά κάνουν ὄ,τι δέν τολμοῦν νά πράττουν μέ φανερό τό πρόσωπο: «οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καί τραπέζης δαιμονίων» (Α΄ Κορ. ι΄ 21).

3. Ἕνας τρόπος ζωῆς πού μᾶς φέρνει πιό κοντά στόν Θεό:
Γιά τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει στόν Θεό, Τριώδιο σημαίνει:
Ἀγώνας μέ χαρά γιά νά γίνω καλύτερος.
Ἀγώνας μέ συγκεκριμένο στόχο, γιά νά ξεπεράσω ἕνα ἐλάττωμά μου φέτος.
Ἀγώνας μέ πίστη στήν Πατρική Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος θά μοῦ δώσει δύναμη νά ξεπεράσω τίς προσκλήσεις τοῦ κόσμου γιά νά μείνει καθαρή ἡ ψυχή.
Τώρα στό Τριώδιο ζῶ περισσότερο ὅπως θέλει ὁ Θεός (προσεύχομαι, ἐκκλησιάζομαι, δείχνω ἀγάπη, εἶμαι ἀληθινός).

    Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί κατ’ ἐπέκταση τό Τριώδιο, στό ὁποῖο ἀνήκει, ὀνομάζεται «Στάδιο τῶν ἀρετῶν»!
     Σάν ἄλλοι ἀθλητές μπαίνουμε στό στίβο γιά νά κερδίσουμε ἔπαθλα στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς! Καλό Στάδιο!

Πηγή

«Οι θέλοντες ζην ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται»

Σχόλια στο σημερινό Αποστολικό χωρίο:

       Σὲ καιρὸ αἱρέσεως καὶ διωγμοῦ, ἀλλὰ καὶ σὲ καιρὸ εἰρήνης ἀναπόφευκτες οἱ θλίψεις ἀπὸ ἐχθρούς, φίλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ οἰκείους!

   Καὶ γιὰ τὸ πῶς οἱ θλίψεις ἀποτελοῦν πνευματικὸ ἐμπόριο!

     Μ. Ἀθανάσιος: «Ἀλλ’ ἡμᾶς οὐδέν τι πείσει τούτων, οὐδὲ χωρίσει τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, κἂν οἱ αἱρετικοὶ θάνατον ἡμῖν ἀπειλῶσιν· ...οὐ γὰρ ἐλάβομεν πνεῦμα δουλείας».

   Εὐσέβιος: «“Οἱ θέλοντες ζῇν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται” καὶ ὀνειδισθήσονται καὶ φαυλισθήσονται ὑπὸ ἀνθρώπων, διωγμούς τε παντοίους καὶ πειρασμοὺς ὑπομενοῦσι. ὅθεν καὶ περιφράττων αὐτοὺς ἐντεῦθεν ἤδη παραγγέλλει λέγων· μὴ φοβεῖσθε ὀνειδισμὸν ἀνθρώπων καὶ τῷ φαυλισμῷ αὐτῶν μὴ ἡττάσθε».

     Ὠριγένης: «“Πάντες” γὰρ “οἱ θέλοντες ζῇν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται”. Ἀλλὰ καί· θλίψιν, φησίν, ἕξετε ἐν τῷ κόσμῳ». Εἰκὸς δ’ ὅτι τοῦτο ἐπιστάμενος ὁ Παῦλος ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχειν, πολλαχοῦ κηρύξας, οὐκ ἐκήρυξεν ἐν Ταρσῷ».

     «Οἱ θέλοντες ζῇν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται. Μὴ πάντως δὲ τοὺς διωγμοὺς τοὺς ἔξωθεν προσδόκᾳ, ἀλλὰ διωγμοὶ ἀεὶ τῷ δικαίῳ γίνονται, ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι. Διώκουσιν αἱ δυνάμεις αἱ ἀντικείμεναι, κινοῦσαι πρὸς ἁμαρτίαν, διὰ οἰκείων, διὰ γυναικὸς μαχίμου καὶ γλωσσώδους. Διὰ οἰκέτου ἀτάκτου, δι’ ἑτέρων πολλῶν, δι’ αὐτῶν τῶν ἁμαρτημάτων· καὶ ἐὰν μὴ ἀγωνίσωμαι ὁμολογῆσαι τῷ Θεῷ διὰ τῆς σωφροσύνης καὶ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν, ἀρνησίθεος γίνομαι».

    Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Καὶ ὁ Χριστὸς δὲ τοῖς μαθηταῖς ἔλεγεν· Ἐν τω κόσμῳ θλίψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. Αὕτη, φησίν, ἡ θλίψις ἄνεσιν ὑμῖν προξενεῖ· σκάμμα ἐστὶν ὁ παρὼν βίος· ἐν δὲ τω σκάμματι καὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν οὐκ ἂν δύναιτ’ ἀπολαύειν ἀνέσεως ὁ στεφανούσθαι μέλλων. Ὥστε εἴ τις βούλοιτο στεφανωθῆναι, τὸν σκληρὸν καὶ ἐπίπονον αἱρείσθω βίον, ἵνα βραχὺν ἐνταῦθα πονήσας χρόνον, διηνεκοῦς ἀπαλαύῃ τιμῆς ἐκεῖ».

Καὶ "πνευματικὴ ἐμπορία"!

Στην Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:

«ΚΑΙΡΟΣ 
ΜΕΤΑNΟΙΑΣ»

     Ἕνας ἄνθρωπος βάδιζε στὸ δάσος.  Ἤθελε νὰ διαλέξει ἕνα καλὸ δέντρο, ἀπ' ὅπου θὰ ἔβγαζε δοκάρια γιὰ τὴ σκεπὴ τοῦ σπιτιοῦ του.

     Ἐκεῖ εἶδε δύο δέντρα, τὸ ἕνα δίπλα στὸ ἄλλο. Τὸ ἕνα ἦταν ἴσιο, λεῖο καὶ ψηλό, ἄλλα τὸ ἐσωτερικό του, ὁ πυρήνας του, ἦταν σάπιο. Τὸ ἄλλο εἶχε ἀνώμαλη ἐπιφάνεια κι ὁ κορμὸς του ἔδειχνε ἄσχημος.

     Τὸ ἐσωτερικό του ὅμως ἦταν γερό. Ὁ ἄνθρωπος ἀναστέναξε καὶ εἶπε: «Σὲ τί μπορεῖ νὰ μοῦ χρησιμέψει τὸ ψηλὸ καὶ ἴσιο αὐτὸ δέντρο, ἀφοῦ τὸ μέσα του εἶναι σάπιο κι ἀκατάλληλο γιὰ δοκάρια; Τὸ ἄλλο μοιάζει ἀνώμαλο, ἄσχημο, ἄλλα τουλάχιστο τὸ μέσα του εἶναι γερό. Ἔτσι, ἂν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορῶ νὰ τὸ διαμορφώσω καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσω γιὰ δοκάρια στὸ σπίτι μου». Καὶ χωρὶς νὰ τὸ σκεφτεῖ περισσότερο, διάλεξε τὸ δέντρο ἐκεῖνο, τὸ γερό.

    Τὸ ἴδιο θὰ χάνει κι ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξεχωρίσει δύο ἀνθρώπους πού βρίσκονται μέσα στὸ ναό Του. Δὲ θὰ διαλέξει ἐκεῖνον πού φαίνεται ἐπιφανειακὰ δίκαιος, ἀλλὰ τὸν ἄλλον, ἐκεῖνον πού ἡ καρδιὰ του εἶναι γεμάτη μὲ τὴν ἀληθινὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.

    Οἱ ὑπερήφανοι ἔχουν τὰ μάτια τους διαρκῶς ὑψωμένα πρὸς τὸ