"Στου κουφού" Ποιμένα "την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα"! Δεν θα σε ακούσει αυτός, αλλ΄ ίσως σε ακούσουν κάποιοι άλλοι!

Οἱ δεδιωγμένοι χάριν τῆς πίστεως

καί οἱ ἀδίωκτοι λόγῳ συμβιβασμοῦ!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ μελέτη

τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Ἡ Ἐκκλησία ἐν καιρῶ Αἱρέσεως, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Β΄  Μέρος

(Α΄ Μέρος ἐδῶ)

Εἶναι φανερὴ ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς συμβιβάζονται μὲ τὴν αἵρεση, καθόσον κοινωνοῦν μὲ τοὺς οἰκουμενίζοντες. «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε». Ὅπως εἶναι φανερὴ ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς πιστούς, ποὺ ἔχουν περιέλθει σὲ φοβερὴ σύγχυση ἀπὸ τὶς ἀντικρουόμενες θέσεις τῶν Ποιμένων τους (Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν). Παρουσιάζουμε τὴν ἀκριβῆ στάση τῶν Ἁγίων μας, ἀλλὰ ποιός νὰ ἀκούσει ἕνα μικρὸ ἱστολόγιο, ὅταν βαρέα ὀνόματα καθηγητῶν, πρωτοπρεσβυτέρων, ἀντι-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων προπαγανδίζουν μὲ «λογικές» –ὁλοκάθαρα μεταπατερικές– ἄλλη στάση, ποὺ ἀλλοιώνει τὴν διδασκαλία Ἁγίας Γραφῆς καὶ Πατέρων;

Δυστυχῶς αὐτοὶ οἱ Ποιμένες διδάσκουν ἀντίθετα πράγματα· τὴν συμβιβαστικὴ στάση, ποὺ οὐσιαστικὰ διευκολύνει τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως! Καὶ τὸ κάνουν αὐτό, ἄλλοι γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, καὶ ἄλλοι, τάχα γιὰ νὰ μὴ «χάσουν» τὸ ποίμνιο, ἀδιαφοροῦντες ἂν τὸ ποίμνιο χάνεται γιὰ τὴν Ἐκκλησία!

Δυστυχῶς, δεκαετίες οἰκουμενιστικῆς ἀποπροσανατολιστικῆς διδασκαλίας, ἔπεισε τοὺς πιστοὺς ὅτι ὀφείλουν ὑπακοὴ στοὺς Ποιμένες, στοὺς Ἐπισκόπους· ὅτι ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς, εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Εὐτυχῶς κάποιοι πιστοὶ ἀντιλαμβάνονται τὴν ἀλήθεια. Καταλαβαίνουν τὴν οἰκονομία πρὸς ἀνθρώπους πελαγωμένους καὶ ἀποίμαντους (εἰδικὰ ὡς πρὸς τὴν στάση μας πρὸς τοὺς αἱρετικούς).

Κάποιοι ἄλλοι, διαγράφουν ὅλες τὶς οἰκονομίες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες (κάποιες ἀπ' αὐτὲς σύντομα θὰ τὶς παρουσιάσουμε) καὶ μὲ αὐστηρότητα ποὺ ἐκπλήσσει, ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκριβείας, ἐκεῖ ποὺ οἱ Πατέρες ἐφάρμοσαν τὴν Οἰκονομία καὶ ἔδειξαν ἐπιείκια καὶ φιλανθρωπία, ἀκριβῶς γιὰ νὰ κερδίσουν ψυχές κι ὄχι νὰ τὶς καταποντίσουν ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στὴν σύγχυση καὶ τὴν ἀπώλεια.

Παρουσιάζουμε τὸ β΄ μέρος ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου.

Π. Σ. 

Β΄ Μέρος

   Ὑπάρχουν, ὅπως προαναφέραμε πολλές ἐπιστολές τοῦ ὁσίου, στίς ὁποῖες ἀναφέρεται εἰς τήν Ἐκκλησία ἐν διωγμῷ ἀπό ἀνθρώπους μέ πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα, οἱ ὁποῖοι τυπικά κινοῦνται στό χῶρο της. Θά παρουσιάσωμε λοιπόν μία ἀκόμη ἐπιστολή, ἡ ὁποία εἶναι ὄντως ἀπό τίς ὡραιότερες ἐπιστολές τοῦ ὁσίου, ἐπειδή δεικνύει καθαρώτατα ὅλη τή θεολογική του τοποθέτησι στό θέμα τῆς Ἐκκλησίας ἐν διωγμῷ. Εἶναι ἀνυπέρβλητη σέ σαφήνεια, θεολογικότητα, πραγμα­τικότητα καί πρακτικότητα καί δέν ἐπιτρέπει κανένα περιθώριο παρερμηνείας στό ὑπό ἐξέτασι ζήτημα.

     Ἡ ἐπιστολή ἀπευθύνεται πρός τόν ἡγούμενο Εὐστράτιο. Φαίνεται ἀπό τά γραφόμενα ὅτι αὐτός ὁ ἡγούμενος ἦτο φίλος καί γνώριμος τοῦ ὁσίου καί ἀκόμη ὅτι ἀκολούθησε τήν ὁδό τοῦ συμβιβασμοῦ, ἔχοντας ὅμως, ὅπως λέγομε, καλό λογισμό. Δηλαδή ἤθελε νά μή βεβηλωθῆ τό μοναστήρι του ἀπό τούς εἰκονομάχους, νά μή καταστραφοῦν οἱ εἰκόνες καί τά τοιαῦτα. Δι’ αὐτόν τόν λόγο ἐξωτερικά ὑπέγραψε ὅτι συμφωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς, μέσα του ὅμως εἶχε ὀρθόδοξο φρόνημα. Ἀρχίζοντας ὁ ὅσιος τήν ἐπιστολή, τοῦ ἀναφέρει ὅτι ἐλυπήθη διά τήν ὑποκριτική ὑπογραφή του, μέ τήν ὁποία φαινομενικά ἔδειξε ὅτι συμφωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς. Ἐπίτρεψέ μου, συνεχίζει νά σοῦ ὁμιλήσω μέ παρρησία καί οἰκειότητα. Ὑπῆρχε λόγος διά τό ὅτι δέν ὑπέστης τίποτε ἐνῶ συνελήφθης ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ αὐτοκράτορος, ἀλλά ἔμεινες ἐλεύθερος. Διότι αὐτό θά ἔπρεπε νά συμβῆ σύμφωνα μέ ὅσα ἀκούγονται. Ἐπειδή οὐδείς ἀπό ὅσους ὡμολόγησαν δέν ἀκούστηκε ὅτι διέφυγε τήν φυλάκισι ἤ τουλάχιστον τήν ἐξορία. Ὅσοι ὅμως διέφυγαν, αὐτοί εἶναι φανερό ὅτι εἶναι μέσα στόν συμβιβασμό, διά νά μή ὁμιλήσω αὐστηρώτερα καί σέ λυπήσω. Ἤ μήπως δέν διέκρινες διορατικώτατε, τόν ἀνελεῆ διωγμό τοῦ θηριωνύμου Λέοντος, ὁ ὁποῖος σάν ἄλλος Ἀχαάβ συνέλαβε καί ἐφόνευσε καί αὐτούς οἱ ὁποῖοι προέρχονται καί ἀπό ἄλλο κράτος. Στήν καλύτερη δέ περίπτωσι τούς ἐφυλάκισε μετά ἀπό φοβερή μαστίγωσι καί βασανιστήρια. Μήπως θά ἄφηνε αὐτούς τούς ὁποίους εἶχε στήν ἐξουσία του; 

    Ἐάν λοιπόν ἐσύ μετά τή σύλληψι δέν ὑπέστης τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά, συγχώρεσέ με, κυριεύτηκες ἀπό αὐτούς. Καί μήν ἰσχυρίζεσαι ὅτι προστάτευσες τίς ἐκκλησίες σου ἤ διέσωσες τίς εἰκόνες καί διετήρησες τήν μνημόνευσι τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου (ἐννοεῖται τοῦ Ἁγ. Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐξορισθῆ). Αὐτά τά διαδίδουν καί ἄλλοι συμβιβασθέντες. Ἐπειδή δέν ἦτο δυνατόν νά διασωθοῦν ὅλα αὐτά ἄν δέν ἐγένετο προδοσία τῆς ἀληθινῆς ὁμολογίας. Διότι ποιά εἶναι ἡ ὠφέλεια, ἐάν ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι λεγόμεθα καί εἴμεθα κατ’ οὐσίαν ναοί Θεοῦ, ἐξεπέσαμε καί διαφυλάττουμε τούς ἀψύχους ναούς;

Ψυχολογική εμβάθυνση στην παραβολή του ασώτου

Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη

Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Η παραβολή του Ασώτου εκτιμάται ιδιαιτέρως υπό του πληρώματος εν γένει της Εκκλησίας. Η ευσπλαγχνία και η απεριόριστος αγάπη του ουρανίου Πατρός προς τον αμαρτωλόν άνθρωπον, η τονιζομένη μεγαλειωδώς εις την όλην ευαγγελικήν περικοπήν, προκαλεί έντονον αίσθησιν εις τας ψυχάς των πιστών.

Λόγω δε της τοιαύτης εντυπώσεως, την οποίαν η παραβολή του Aσώτου δημιουργεί, εξισούται αύτη, ως γνωστόν, πολλάκις πλήρως προς το λοιπόν περιεχόμενον της Αγίας Γραφής. Ούτως αναγνωρίζεται ότι η παραβολή αύτη είναι μεστή σωτηριολογικών νοημάτων και ότι εν αυτή εύρηται συμπεπυκνωμένη η όλη χριστιανική διδασκαλία περί της σωτηρίας του ανθρώπου δια της εν Χριστώ Θείας Αποκαλύψεως.

Αλλ' επίσης και εκ της επόψεως των ψυχολογικών διαδικασιών η παραβολή του Ασώτου αποτελεί ασφαλώς ανεξάντλητον μεταλλείον.

Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Οι αστοχίες του Μητροπολίτου Μεσσηνίας

  Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος τις ημέρες αυτές έκαμε αισθητή την παρουσία του. Με αφορμή τη διοργάνωση συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα για το Μακεδονικό,  εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση, με πολύ προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, κατά των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, όπως επίσης των Ιεραρχών και των άλλων κληρικών, που συμμετέσχον στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ή/και θα συμμετάσχουν σε αυτό των Αθηνών.

            Στις δηλώσεις του συγκεκριμένου Μητροπολίτου αρμοδιότεροι να απαντήσουν είναι τα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στο παρόν άρθρο επισημαίνονται από τον υπογράφοντα ορισμένες αστοχίες των δηλώσεών του. Η πρώτη, που πρέπει να τονισθεί είναι το ύφος τους. Ο λόγος, προφορικός ή γραπτός, ενός χριστιανού και, προ πάντων, ενός Αρχιερέως πρέπει να διακατέχεται από αγάπη και νηφαλιότητα, να είναι σαφής και χωρίς υπονοούμενα. Πρέπει επομένως να μην αποπνέει αλαζονεία, να μην χαρακτηρίζεται από οργίλο ύφος, και να μην περιέχει υπερβολές, υπονοούμενα και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.

Βέλη σε Μεσσηνίας Χρυσόστομο για Μακεδονικό

Βόμβα από συνεργάτη του Μακαριστού Χριστόδουλου για Μακεδονικό   – Βέλη σε Μεσσηνίας Χρυσόστομο

Έντονη κριτική στον Μεσσηνίας Χρυσόστομο για συλλαλητήριο Αθήνας από τον συνεργάτη του Μακαριστού Χριστόδουλου σε θέματα Εκκλησιαστικής Διπλωματίας, Δρ. Γεώργιο Μούρτο στο
Αποκαλύπτει επιστολές του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου στην Ε.Ε για Μακεδονία.

Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Μούρτος Επίτιμος καθηγητής Στρατηγικής Πανεπιστημίου Plymouth
Συνεργάτης μακ. Χριστόδουλου σε θέματα Εκκλησιαστικής Διπλωματίας προς τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο:

΄΄Σεβασμιώτατε,
Διάβασα την προχθεσινή ανακοίνωση που δημοσιοποιήσατε την ανοικτή διαφωνία σας στη συμμετοχή της Εκκλησίας στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της Κυριακής και οφείλω να

«Η δολοφονία της Μακεδονίας σημαίνει δολοφονία της ιστορίας και του πολιτισμού»!

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΣ! 

«Η δολοφονία της Μακεδονίας σημαίνει δολοφονία της Ελλάδας και όλων των Ελλήνων. Σημαίνει δολοφονία της ιστορίας και του πολιτισμού»

 Γράφει ο Γεώργιος Π. Παύλος

Καθηγητής Φυσικής και Φιλοσοφίας, ΔΠΘ 

     Μέλος του ΙΗΑ

Σύνοψη

Μολονότι στο κείμενο αυτό στρέφομαι σαφώς εναντίον του υποβόσκοντος γερμανικού αλυτρωτικού νεο-φεουδαρχισμού και του συγκεκαλυμμένου γερμανικού νεο-φασισμού που επιχειρεί εκ νέου στα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή και αποσταθεροποιεί μαζί με άλλους συνεργούς ολόκληρο τον πλανήτη, εκφράζω ειλικρινώς και διακηρύσσω τον αμέριστο θαυμασμό και την συμπάθειά μου προς τους ευαίσθητους και δημοκράτες Γερμανούς πολίτες που θρέφουν αληθινά φιλελληνικά αισθήματα κι έχουν διαχρονικά συμπαρασταθεί, μαζί με τους απανταχού φιλέλληνες λαούς και πολίτες, τον ελληνικό αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και εθνική ελευθερία.

Ο γερμανικός φασισμός και νεο-φεουδαρχικός σχιζοφρενικός αλυτρωτισμός ενισχύει σήμερα στα Βαλκάνια και αλλού τοπικούς αλυτρωτισμούς και τοπικούς φασισμούς.

Χρηματοδοτεί ακροδεξιές, ακροαριστερές και άλλες φονταμενταλιστικές θρησκευτικές και φασιστικές ομάδες, παραποιώντας την ιστορική αλήθεια και τα ιστορικά δίκαια λαών, όπως ο ελληνικός. 

Αποσταθεροποιεί, έτσι, όχι μόνον τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή αλλά ολόκληρο τον πλανήτη και προετοιμάζει τον νέο παγκόσμιο Μεσαίωνα ή τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που θα αιματοκυλήσει και θα αφανίσει ολόκληρο τον πλανήτη.

Ως Έλληνες, θέλουμε όλη η πολιτισμένη ανθρωπότητα να γνωρίσει πως ο ελληνικός λαός υπόκειται σήμερα την πλέον απάνθρωπη μορφή σύγχρονης γενοκτονίας και εξόντωσης. 

Ο Συμεών ο Θεοδόχος και η διπλή προφητεία του κατά την Υπαπαντή του Κυρίου

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου,

δασκάλου – συγγραφέα

     Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ: Ο Θεοδόχος Συμεών ήταν: “Άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ και Πνεύμα ην Άγιον επ’ αυτόν” (Λουκ. β΄25).

     Ένας “πρωταγωνιστής” της Υπαπαντής είναι και ο άγιος Συμεών. Ο Μέγας Φώτιος λέει ότι ο δίκαιος Συμεών, χρόνια πρίν από τήν γέννηση τού Χριστού, επιστρέφοντας στά Ιεροσόλυμα με νομοδιδασκάλους από κάποια αποστολή, έκανε μαζί τους συζήτηση πάνω σε κάποια προφητικά κείμενα.

    Μεταξύ αυτών συζητήθηκε και η προφητεία του Ησαϊα: «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει καί τέξεται Υιόν, καί καλέσεις τό όνομα αυτού Εμμανουήλ» (στ΄ 14). Ο Συμεών, αν και ευλαβής, δυσπίστησε προβάλλοντας αντιρρήσεις γιά το αδύνατο της

Ας μας πουν οι Πατέρες: Γιατί διδάσκουν διαφορετικά από τον άγιο Θεόδωρο; Γιατί διδάσκουν την κακοδιδασκαλία του συμβιβασμού;

Οἱ δεδιωγμένοι χάριν τῆς πίστεως

καί οἱ ἀδίωκτοι λόγῳ συμβιβασμοῦ!

Ἀποσπάσματα ἀπὸ μελέτη

τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Ἡ Ἐκκλησία ἐν καιρῶ Αἱρέσεως, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Α΄  Μέρος

    Οἱ συνέπειες τῆς Ὁμολογίας στὴν πρακτικὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν

    Διά νά καταδείξωμε αὐτές τίς θέσεις τοῦ ὁσίου θά χρησιμο­ποιήσωμε κατ’ ἀρχάς τμήματα ἀπό τίς κατηχήσεις του, στίς ὁποῖες τρόπον τινα ὁ ὅσιος ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτόν του καί τήν πίστι του, τήν στιγμή μάλιστα κατά τήν ὁποία ἀπευθύνεται σέ πολύ οἰκεῖα καί ὁμόπιστα ἄτομα, δηλαδή τούς μοναχούς του. Στήν ἐνενηκοστή δευτέρα κατήχησι ὁ ὅσιος ἀναφέρεται ἐξ ὁλοκλήρου στόν διωγμό τῆς πίστεως καί τήν ὠφέλεια πού ἔχει κάθε ἕνας, ὁ ὁποῖος τόν ὑπομένει. Ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρεται εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλησαν νά σηκωθοῦν ἀπό τήν πτῶσι τῆς αἱρέσεως, ἀλλά ὄχι μέ σωστό τρόπο. Συνεχίζοντας ἀναφέρει ὅτι δέν δύναται νά ἐπαινέση οὔτε ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐκράτησαν μέν τήν ὀρθόδοξη ὁμολογία, ἀλλά δέν ἐσταμάτησαν νά ἔχουν τήν κατοχή καί φροντίδα τῶν μοναστηρίων των.

    Ἔτσι παρουσιάζονται σάν διπρόσωποι, ἀνήκοντες δηλαδή καί σέ αὐτούς καί στούς αἱρετικούς. Μαζί τους εἶναι ὡς πρός τήν ὁμολογία, καί μέ τούς αἱρετικούς εἶναι ὡς πρός τήν κατοχή τῶν μοναστηρίων. Πρίν ἀπό τήν εἰρήνη αὐτοί ἀπολαμβάνουν τήν εἰρήνη καί πρίν ἀπό τήν ἐπικράτησι τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν διωγμό τόν ὁποῖο ἔπρεπε νά ὑποστοῦν τόν ἀπέρριψαν. Ἐνῶ ὁ Χριστός διώκεται διά τῆς αἱρέσεως, αὐτοί ἀναπαύτηκαν στά μοναστήρια. Ἐνῶ οἱ ἅγιοι ἀναθεματίζονται, αὐτοί ἔγιναν ὑποτελεῖς στούς αἱρετικούς. Εἶναι ἁρμόδιο καί αὐτοί οἱ λίθοι νά φωνάζουν δυνατά καί νά διαμαρτυρηθοῦν γιά τόν διωγμό, ἀλλά καί αὐτά τά δένδρα νά θρηνοῦν καί νά ὀδύρωνται διά τήν ἀτιμία πού ὑφίσταται ὁ Χριστός. Αὐτός λοιπόν πού κρατεῖ τό μοναστήρι ἤ διαμένει σ’ αὐτό, πῶς θά ὁμολογήση ὅτι ὑπάρχει διωγμός; Πῶς θά ἀναζητήση τήν εἰρήνη τήν στιγμή κατά τήν ὁποία τήν ἀπολαμβάνει; Αὐτό ὅμως εἶναι τέχνη τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος, ὅπως φαίνεται προσπαθεῖ νά ἐξαφανίση τήν ὁμολογία καί νά ἀκυρώση τόν διωγμό χάριν τοῦ Χριστοῦ καί νά διαφθείρη διά τῆς αἱρέσεως ἅπαντας. Δέν κατώρθωσε βεβαίως, μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ, νά τό ἐπιτύχη. Διότι εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ζοῦν δεδιωγμένοι καί κάνουν τήν ὁμολογία χωρίς συμβιβασμούς. Καί ὄχι μόνο αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐξ ἀρχῆς ἦταν σταθεροί, ἀλλά καί αὐτοί πού ἐξέπεσαν στόν συμβιβασμό καί χρησιμοποιώντας τήν μετάνοια συντάχθηκαν πάλι μέ τούς ὁμολογητές καί ἐξεδιώχθησαν ἀπό τά μοναστήρια, προτιμώντας νά ζοῦν μέσα στόν διωγμό.  Μαζί μέ αὐτούς εἴθε νά εἴμεθα καί ἐμεῖς, ἐπιλέγει ὁ ὅσιος, οἱ ταπεινοί καί νά διατηρώμεθα μέ ἀσφάλεια καί σταθερότητα καί στήν πίστι καί στή ζωή.^[1]

      Παρόμοια μέ αὐτήν εἶναι καί ἡ ἐνενηκοστή ἑβδόμη μικρά Κατήχησις τοῦ ὁσίου. Σ’ αὐτή ἐπικρίνει πάλι αὐτούς οἱ ὁποῖοι παρέμειναν στό μοναστήρι μέ συμβιβασμό καί προδοσία στήν πίστι. Ἡ σκέψις τοῦ ὁσίου εἶναι τό πῶς εἶναι δυνατόν νά ἔχουν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία καί μέ τούς Ὁμολογητές, οἱ ὁποῖοι ἐκδιώχθησαν ἀπό τό μοναστήρι καί μέ αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέν ἐξεδιώχθησαν λόγῳ συμβιβασμοῦ. Εἶναι λέγει σά νά τούς ἐξισώνωμε, ὁπότε καθιστοῦμε μάταιο τόν ἀγῶνα τῶν ὁμολογητῶν καί ἐκδιωχθέντων. Ἐπίσης θά φανῆ ὅτι ἔχουν χάσει τή λογική των μέ τό νά διαλέγωνται μέ διαφορετικό τρόπο στόν καθένα. Οἱ  Ὁμολογητές σ’ αὐτήν τήν περίπτωσι θά σκανδαλισθοῦν ἐναντίον τους διότι αὐτοί θά ἀκολουθοῦν τούς συμβιβασμένους καί ἔτσι θά γίνουν σκάνδαλο εἰς ὅλη τήν Ἐκκλησία. Εἴθε ὅμως νά μή γίνη αὐτό, νά συμβιβασθοῦν δηλαδή καί νά χάσουν τήν σωτηρία των. Στηριζόμενοι λοιπόν, καταλήγει ὁ ὅσιος, στήν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγ. Πατέρων, νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν ἐπικοινωνία τήν ἐκκλησιαστική μέ τούς αἱρετικούς καί ἀπό τήν κοινωνία ὅσων συμβιβάζονται μέ αὐτούς τῶν ἀσταθῶν δηλαδή καί διψύχων ἀνθρώπων καί νά κρατηθοῦν στήν ἀκριβῆ ὁμολογία τῆς πίστεως.^[2]