Έχετε εσείς δίκιο ή οι ΑΓΙΟΙ;

Ἐρώτηση

στὶς μελέτες τοῦ κ. Σαραντίδη

  

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ξαναέγραψε μελέτη ὁ ἀξιότιμος κ. Σαραντίδης. Ξαναέγραψε τὴν θεμιτὴ προσωπική του γνώμη γιὰ τὰ τεκταινόμενα στὴν Ἐκκλησία. Μία γνώμη ὅμως ποὺ ἀναπαράγει τὰ λόγια τῶν γερόντων του, κι ἐνῶ καταδικάζει αὐτοὺς ποὺ τόλμησαν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν ἐπιστημοσύνη του καὶ τὴν ὀρθότητα τῶν ἀπόψεων του ὡς πλανεμένους καὶ σχισματικούς, δὲν ἀναφέρει καμία πατερικὴ πηγὴ γιὰ τὴν πιστοποίηση των γραφομένων του, παρά μόνο προσωπικὰ συμπεράσματα καὶ κατηγορίες. Καὶ πῶς νὰ ἀναφέρει πατερικὲς πηγὲς ἀφοῦ δὲν θα βρεῖ καμία ποὺ νὰ δικαιολογεῖ αὐτὰ ποὺ ὁ κ. Σαραντίδης λανθασμένα πρεσβεύει. Τὸν ρωτᾶμε λοιπὸν εὐθέως καὶ σαφῶς: 

Ἔχετε ἐσεῖς δίκιο κ. Σαραντίδη, ὅταν λέτε ὅτι δὲν ὑπάρχουν συγκοινωνοῦντα δοχεῖα ἢ ὁ 2ος Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, ποὺ λέγει καὶ τὰ ἑξῆς: «μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις… ὁ τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον».

        Ἔχετε ἐσεῖς δίκιο κ. Σαραντίδη ἢ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: «...Ποτὲ δὲν θὰ δεχθῶ σὲ κοινωνία ὅσους τόλμησαν νὰ προσθέσουν στὸ Σύμβολο τὴν καινοτομία περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος... Γιατὶ ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τὸν ἀκοινώνητο ἂς εἶναι καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος... εἶναι φανερὴ ἔκπτωση τῆς πίστεως καὶ κατηγορία γιὰ ὑπερηφάνεια, τὸ νὰ ἀθετεῖς κάτι ἀπὸ τὰ γεγραμμένα ἢ νὰ εἰσάγεις κάτι ποὺ δὲν εἶναι γεγραμμένο... αὐτοὶ ποὺ προσποιητὰ ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, ἔχουν ὅμως κοινωνία μὲ ὅσους φρονοῦν διαφορετικά, ἂν δὲν ἀκούσουν τὶς νουθεσίες μας, ὄχι μόνο νὰ μὴν ἔχουμε κοινωνία μαζί τους, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζουμε....» (Ὁμολογία περὶ τῆς ὀρθῆς Πίστεως);

             Ἔχετε ἐσεῖς δίκιο κ. Σαραντίδη, ὅταν μιλᾶτε γιὰ εὐσεβεῖς ἱερεῖς ἢ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας: «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύη, κἂν σημεῖα ποιῇ κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος»;

Ἔχετε ἐσεῖς δίκιο κ. Σαραντίδη, ὅταν στηρίζετε ἀνίερες συμμαχίες ἢ ὁ Ἅγ. Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης: «Γιατί καταφεύγεις σὲ πολλοὺς ἐκτὸς στὸν Ἕνα; Γιατί κολακεύεις πολλούς, ἐνῶ ἀντιμάχεσαι τὸν Ἕνα; Γιατί καλεῖς σὲ συμμαχία τοὺς ἀσθενεῖς ἐνῶ πρέπει νὰ καταφεύγεις στὴν ἀήττητη δεξιὰ τοῦ Ἑνὸς καὶ ἔτσι νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τοὺς πειρασμούς;» (P.G. 78, 1469);

          Ἔχετε ἐσεῖς δίκιο κ. Σαραντίδη, ὅταν ὑποστηρίζετε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ὅτι δὲν ὑπάρχει μόλυνση ἀπὸ τὴν κοινωνία μας μὲ κοινωνοῦντες τὴν αἵρεση ἢ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ποὺ διδάσκει ὅτι μολύνεται κανεὶς ἐπικοινωνώντας μὲ κακοὺς καὶ αἱρετικούς, ὅπως μολύνεται καὶ ἀρρωσταίνει ὅταν ἀναπνέει ἀέρα ποὺ ἀναπέμπεται σὲ χῶρο στὸν ὁποῖο κατοικοῦν ἄρρωστοι μὲ μεταδοτικὴ ἀσθένεια: «Βλαβεραὶ αἱ πρὸς τοὺς κακοὺς συνουσίαι... Ὡς γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς

Άγιος Αυξέντιος ο εν τω Βουνώ (14 Φεβρουαρίου)

Ο άγιος μοναχός, που ενέκρινε τις αποφάσεις της  Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου στη Χαλκηδόνα.

Γράφει

ο Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος

Σχόλιο: Λίαν επίκαιρη η εορτή του αγίου Αυξεντίου, που έρχεται να ακυρώσει την δεσποτική νοοτροπία αλλά και τη ρήση, του τύπου: «Δεν μπορεί ένας ιερεύς να είναι περισσότερο Ορθόδοξος από έναν Μητροπολίτη». Ακόμη δε, επιβεβαιώνει ως φορέας της αγίας Παραδόσεως,  πως κάθε αγιασμένη ψυχή, όποιας  καταγωγής και κατηγορίας και μόρφωσης, έχει  δικαίωμα και επιβάλλεται να συμμετέχει σε αγώνες της Εκκλησίας εναντίον των αιρέσεων, για την ορθοτομία της Αλήθειας. Ο άγιος Αυξέντιος, βέβαια, δεν ήταν ούτε ιερέας, αλλά ένας απλός μοναχός!

1. Στον «Συναξαριστή» του αγίου Νικοδήμου διαβάζουμε, μεταξύ των άλλων για τον άγιο:

Αυτός ο άγιος έζησε κατά τους χρόνους του Θεοδοσίου του μικρού, κατά το έτος 440. Καταγόταν από την Ανατολή, ήταν δε κατά το αξίωμα Σχολάριος. Όταν δε έγινε μοναχός, ανέβηκε στο βουνό, το οποίο βρίσκεται σε ένα μικρό νησί, την Οξεία, κοντά στη Χάλκη και στα άλλα νησιά, που είναι κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν δε ο άγιος αυτός κατά την άσκηση καρτερικότατος και κατά την πίστη ορθοδοξότατος, διότι έλεγξε μεν πολύ την κακοδοξία του Νεστορίου και του Ευτυχούς, αποδέχτηκε δε την εν Χαλκηδόνι Αγία και Οικουμενική Τετάρτη Σύνοδο.

2. Στο «Αγιολόγιο Ορθοδοξίας», του Χ. Τσολακίδη, επίσης διαβάζουμε, μεταξύ άλλων:

Ο Αυξέντιος απέκτησε τόση πολλή εκτίμηση από τον πλούτο και την ακρίβεια των θεολογικών του γνώσεων και τη μεγάλη του αρετή, ώστε προσεκλήθη σαν απλός μοναχός το 451 να παραστεί στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα.

3. Στον «ΝΕΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Εκδόσεις: «ΙΝΔΙΚΤΟΣ», υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, επίσης, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε:

Ο όσιος Αυξέντιος ήταν Πέρσης στην καταγωγή, αλά γεννήθηκε στη Συρία. Επί Θεοδοσίου του Μικρού εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε αξιωματούχος στην αυτοκρατορική φρουρά. Έχαιρε της υπόληψης του αυτοκράτορα και της εκτίμησης όλων για την ευσέβεια και την αγνότητα των ηθών του…

Το 451, όταν ο αυτοκράτορας Μαρκιανός συνεκάλεσε την Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα, για να καταδικαστεί η αίρεση του Ευτυχίου, έδωσε εντολή στον ξακουστό ερημίτη να συμμετάσχει στη συνέλευση των αγίων Πατέρων για την εξέταση της πίστεως και την ακριβή κατανόηση  των ιερών δογμάτων. Από ταπεινοφροσύνη ο Αυξέντιος αρνήθηκε να πάει στη Σύνοδο, λέγοντας πως  η δογματική διδασκαλία είναι υπόθεση των επισκόπων και όχι των μοναχών. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας) Μετά την άρνησή του να ακολουθήσει τους απεσταλμένους του αυτοκράτορα, αυτοί άρχισαν να αμφισβητούν την ορθοδοξία του και έστειλαν εργάτες να ανοίξουν διά της βίας το κλουβί του. Οι προσπάθειές τους στάθηκαν μάταιες. Μετά από μια στερεή ομολογία πίστεως, ο άγιος τους ζήτησε να προσευχηθούν. Έκανε το σημείο του Σταυρού και αφού επανέλαβε τρεις φορές: «Ευλογητός ο Θεός!», το κλουβί άνοιξε εύκολα και δέχτηκε να τους ακολουθήσει. Το σώμα του, όμως, ήταν τόσο εξαντλημένο από τις σκληραγωγίες, ώστε χρειάστηκε να τον μεταφέρουν με άμαξα. Στον δρόμο ελευθέρωσε πολλούς δαιμονισμένους.

Φθάνοντας στην Μονή Φιλέα, έκλεισαν τον Αυξέντιο σε ένα κελλί σαν να ήταν εγκληματίας. Από κει τον μετέφεραν στην μονή του αγίου Υπατίου (17 Ιουν.), στα περίχωρα της Χαλκηδόνος, όπου έγινε δεκτός με μεγάλη χαρά  από τους μοναχούς. Ο αυτοκράτορας τον κάλεσε στα ανάκτορα του Εβδόμου, του συμπεριφέρθηκε με τον μεγαλύτερο σεβασμό και τον πίεσε να εκφράσει την υποστήριξή του στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Ο Αυξέντιος, που αγνοούσε  για ποιο ακριβώς ζήτημα είχε γίνει λόγος στη Σύνοδο, του υποσχέθηκε να την εγκρίνει, αν δεν υπήρχε τίποτε που να αντιβαίνει στην πίστη των Πατέρων της Νικαίας και εφ` όσον είχε διατυπώσει ορθώς το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Θεού αληθινού και ανθρώπου αληθινού, εκ της Υπεραγίας και Αειπαρθένου Θεοτόκου. Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο αυτοκράτορας, πλήρης χαράς, ασπάσθηκε την κεφαλή του αγίου και τον έστειλε με τιμές στην Μεγάλη Εκκλησία, όπου ο πατριάρχης έβαλε να του διαβάσουν τις αποφάσεις της Συνόδου. Ο άγιος τις ενέκρινε ολόψυχα, δοξάζοντας τον Θεό και επέστρεψε εν συνεχεία στην Μονή των Ρουφινιανών.

Έκανε πολλά θαύματα και προανήγγειλε την κοίμηση του αγίου Συμεών του Στυλίτου. Ίδρυσε γυναικεία μονή, αφού έδωσε το μοναχικό σχήμα σε μια κυρία του παλατιού, γύρω από την οποία μαζεύτηκαν εβδομήντα μοναχές και τις οποίες προέτρεπε να προσκαρτερούν στους αγώνες της παρθενίας, όχι μόνο του σώματος, αλλά κυρίως της ψυχής. Η Μονή ονομάστηκε Τριχιναρέα, ίσως εξαιτίας των τρίχινων χιτώνων που επέβαλε να φορούν οι αδελφές. Εκοιμήθη στις 14 Φεβρουαρίου του 470.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος, Κιλκίς, 14-2-2018

Πηγή

Πως οι οικουμενιστές σταυρώνουν τον Χριστό κάθε μέρα.

σ.σ. Τον Ιανουάριο του 2018 η Διεθνής Ορθόδοξη Θεολογική Εταιρεία [International Orthodox Theological Association], διοργάνωσε συνάντηση Ορθόδοξων μελετητών στο Ισραήλ. Βρέθηκαν εκεί για να συζητήσουν το κοινό όραμα της Εταιρείας και να προετοιμαστούν για την Εναρκτήρια διάσκεψη στην Ρουμανία το 2019. Νοιώθουν επίσης «την ανάγκη να συναντήσουμε ο ένας τον άλλον μέσα στην ιδιαιτερότητά μας, καθώς προσπαθούμε να αναπτύξουμε μια κοινή θεολογική γλώσσα».!! Η Εταιρεία αναζητεί να γίνει «όχημα Πανορθόδοξης ενότητας»!! Πορεύονται δε με την «ισχυρή πεποίθηση ότι ο Χριστός πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο όσων λένε και κάνουν». Μου θυμίζουν και κάποιους άλλους που είχαν τον Χριστό στο ‘επίκεντρο’, τους Ρωμαίους στρατιώτες όταν Εκείνος ήταν πάνω στον Σταυρό.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βίντεο που ακολουθεί, τα υπόλοιπα στην πηγή και τα συμπεράσματα δικά σας.

Διεθνής Ορθόδοξη Θεολογική Εταιρεία (ΔΟΘΕ): Οραματίζοντας το Μέλλον της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας [International Orthodox Theological Association: Envisioning the Future of Worldwide Orthodoxy]

Πηγή OCL

…μέσα σε ένα χρόνο η ένωσή μας έχει εξελιχθεί σε ένα δίκτυο 150 αξιοσέβαστων Ορθόδοξων μελετητών από τριάντα χώρες. Εκτός από τους θεολόγους, η ΔΟΘΕ περιλαμβάνει φιλοσόφους, ιστορικούς, κοινωνικούς επιστήμονες, πολιτικούς επιστήμονες και επαγγελματίες. Καλωσορίζουμε τους μελετητές και τους ασκούμενους άλλων ειδικοτήτων που σχετίζονται με τις ορθόδοξες Χριστιανικές σπουδές. Η ΔΟΘΕ οργανώνεται σε είκοσι πέντε ομάδες, εκ των οποίων η κάθε μία αντιπροσωπεύει διαφορετικό τομέα σπουδών, συμπεριλαμβανομένων των παραδοσιακών θεολογικών κλάδων, όπως τις Βιβλικές Μελέτες, την Δογματική Θεολογία, την Ηθική Θεολογία και τις Λειτουργικές Σπουδές, καθώς και νεότερους τομείς όπως Ιεραποστολή, Ορθοδοξία και Διεθνείς Σχέσεις, Ορθοδοξία στη Δημόσια Πλατεία και τα ΜΜΕ, Θρησκεία και Επιστήμη κτλ. Αυτές οι ομάδες αποτελούν μέρη αυτού που κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει Ορθόδοξη Δημοκρατία των Γραμμάτων, αφιερωμένη στην ελεύθερη, ειλικρινή και ευγενική ανταλλαγή ιδεών, βοηθώντας την Εκκλησία να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής μας.

***

Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ

Πηγή

«Όντος του επισκόπου τη του Θεού χάριτι, ώ η φροντίς, ανήκει προηγουμένως της Εκκλησίας»

(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (156) προς πρεσβύτερον Ευάγριον)

 Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

Στην περί επισκόπου αντίληψη της Εκκλησίας και στην διάρθρωση της Εκκλησιαστική οργάνωσης αναφέρεται ο Μ. Βασίλειος.

Σε πολλές επιστολές του διατρέχει διαδοχικά τους τομείς της επισκοπικής διακονίας – φροντίδας, εξετάζοντας σε κάθε ειδική περίπτωση την επίδραση του επισκόπου στο εκκλησιαστικό σώμα.

Στην επιστολή αυτή (156) γράφει ειδικότερα:

«Τάχα δε ουδ’ αν τότε συνεβούλευσας ημίν μόνοις ελθείν επί την επανόρθωσιν, όντος του επισκόπου τη του Θεού χάριτι, ώ η φροντίς ανήκει προηγουμένως της Εκκλησίας» δηλ. «ίσως δε ούτε τότε δεν θα μας συνεβούλευες να επιχειρήσωμεν μόνοι την επανόρθωσιν, εφ’ όσον με την χάριν του Θεού υπάρχει ο επίσκοπος, εις τον οποίον ανήκει πρωτίστως η φροντίς της Εκκλησίας».

Εννοεί τον κανονικόν επίσκοπον Μελέτιον (Αντιοχείας), του οποίου την θέσιν υποστήριζε με ζήλο ο Μ. Βασίλειος στην υπόθεση του Αντιοχειανού σχίσματος.

Οι μεταφραστές – σχολιαστές (τόμος 3, Ε.Π.Ε.) της επιστολής γράφουν: «Η επιστολή εγράφη το 373-74. Ο Πρεσβύτερος Ευάγριος, υιός του Πομπηϊανού, ήτο Αντιοχεύς. Είχεν ακολουθήσει παλαιότερα τον επίσκοπον Βερκέλλης Ευσέβιον εις την Δύσιν, τώρα δε (373) επέστρεψεν εις την Ανατολήν, δια να μετάσχει εις την προσπάθειαν ρυθμίσεως του σχίσματος Αντιοχείας. Αλλ’ αι ελπίδες που εστήριζεν ο Βασίλειος εις αυτόν διαψεύστηκαν, διότι ούτος ετάχθη τελικώς με την μερίδα του Παυλίνου, τον οποίον διεδέχθη το 388, δια να συνεχισθή το σχίσμα».

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ: Στο συνοδικό δικαστήριο παραπέμπεται και ο π.Θεόδωρος Ζήσης

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Οἱ θεομάχοι βρυκολάκιασαν, δέν χόρτασαν ἀπό το δικό μου αἷμα... Θέλουν νά πιοῦν καί τό αἷμα τοῦ πατρός Θεοδώρου. Ὁμόφωνα τό καταγέλαστο ἐπισκοπικό δικαστήριο τῆς μοχθηρᾶς μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ἀπεφάσισε πώς καί ὁ π.Θεόδωρος Ζήσης, εἶναι ἔνοχος γιά τά ἴδια ἀδικήματα μέ τά δικά μου σύν τό ἀδίκημα τῆς Φατρίας. Αἶσχος στούς ξεδιάντροπους προσκυνητές τῆς παναιρέσεως καί τῆς Ψευδοσυνόδου. Ἤδη ἕνας ἀπό τούς φωστῆρες τῆς μητρόπολης μέ κύρηγμά του τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου μᾶς προειδοποίησε πώς ἄν ὀργιστοῦμε ἤ ἀγανακτίσουμε μέ τίς βρωμιές τους, δέ θά εἶναι ἱερά ἀγανάκτηση ἀλλά θά ὁμοιάζουμε μέ τόν μεγάλο γυιό τῆς παραβολῆς. Δέν ἔχει σημασία ὅμως πόσο ἠλίθια εἶναι αὐτά πού μᾶς σερβίρουν, σημασία ἔχει ὅτι θά πέσει ἡ ὀργή τοῦ οὐρανοῦ στό κεφάλι τους ἀπό τήν ἀγανακτισμένη φωνή τοῦ λαοῦ.... 

Ἰδού οἱ κατηγορίες τοῦ "ἐνόχου" π. Θεοδώρου: 

1. τοῦ σχίσματος,
2. τῆς ἀπείθειας καὶ καταφρόνηση τῆς προϊσταμένης του ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς,
3. τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν,
4. τῆς ἐξύβρισης καὶ τῆς συκοφαντίας. 
5. τῆς φατρίας.

Μᾶς παραπέμπουν στὸ συνοδικὸ δικαστήριο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἀποφασίσει ἐκεῖνο τὴν ποινὴ ποὺ ἀναλογεῖ στὶς βαρύτατες κατηγορίες μας, καθότι τὸ ἐπισκοπικὸ δικαστήριο τῆς μητροπόλεως Θεσσαλονίκης δηλώνει ἀναρμόδιο λόγω τοῦ βάρους τῶν κατηγοριῶν καὶ τῆς βαρύτατης ποινῆς ποὺ ἐπιζητοῦν οἱ μητροπολιτικοί καἰ ὄχι μόνο, δηλαδή ἐκτὸς ἀπροόπτου, τῆς καθαιρέσεώς μας (ποινὴ ποὺ μόνο τὸ συνοδικὸ δικαστήριο μπορεῖ νὰ ἐπιβάλει).

Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πού μᾶς ἀξιώνει μίας τέτοιας τιμῆς! Μένουμε ἀνυποχώρητοι στίς θέσεις μας καί καταγγέλουμε τούς μοχθηρούς ἀντιπάλους μας καί ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας.…

Θὰ ἐπανέλθω σύντομα μὲ ἀναλυτικὸ ρεπορτάζ.

Πηγή