«Εν δη τοις τοιούτοις λόγοις πολύ μεν το ανόητον, πολλαπλάσιον δε το ασεβές»!

Οι άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος υποδεέστεροι του Περγάμου;

Ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής ανεκάλυψε τον μετά τον Παλαμάν, Παλαμάν!

    Ο  Περγάμου, που προβάλλεται ιδιαιτέρως εις τα συγκρητιστικά θρησκευτικά, γράφει: «είναι καλύτερα που ο Αδάμ έπεσε διατηρώντας το δικαίωμά του στην απόλυτη ελευθερία, παρά αν είχε παραμείνει άπτωτος»!

     Αποτελεί πλέον κοινήν διαπίστωσιν μη επιδεχομένην αμφισβητήσεως ότι από την δεκαετίαν του ’60 έως σήμερα ένα νέον θεολογικόν ρεύμα εισήχθη και επεβλήθη εις την Ελλάδα. Κύριοι εκπρόσωποι αυτού ο Σεβ. Περγάμου και ο κ. Χρ. Γιανναράς, οι οποίοι έχοντες έλθει εις επαφήν με ποικίλους θεολόγους της διασποράς και εν γένει της δύσεως αλλά και επηρεασμένοι κατά πολύ από τον υπαρξισμόν, διωχεύτεσαν εις τον ελλαδικόν χώρον κράμα θεολογίας. Η εισαγωμένη αυτή θεολογική γραμμή έθελξε νέους άνευ λιπαράς γνώσεως της Ορθοδόξου διδασκαλίας να υιοθετήσουν αυτήν ακρίτως. Προϊόντος του χρόνου εδημιουργήθη κύκλος μαθητών πέριξ των δύο «διδασκάλων», ο οποίος καταλαβών θέσεις εις τα Εκκλησιαστικά και Πανεπιστημιακά κλιμάκια εμποτίζει με τας κακοδοξίας αυτάς την εκπαίδευσιν και την θεολογικήν συγγραφήν. 

Η σθεναρά αντίστασις του «Ο.Τ.» δια συγγραφών υψηλής θεολογικής κριτικής απετέλεσε τον μοναδικόν δια πολλά έτη πυλώνα αντιστάσεως. Το κακόν εν τω μεταξύ επλήθυνε και εις την διασποράν. Από τους μαθητάς του Σεβ. Περγάμου προσφάτως ο «Ο.Τ.» κατέδειξεν ότι κείμενα των Σεβ. Σηλυβρίας Μαξίμου Βγενοπούλου, Σεβ. Βρανιτσέβου Ιγνατίου Midic και κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου εμφορούνται όχι απλώς από κακοδοξίας, αλλά από πλήρη διαστροφήν της δο­γματικής της Εκκλησίας. 

Η ενασχόλησις αυτή ίσως προκαλεί δυσ­θυμίαν εις τον αναγνώστην, ιδιαιτέρως όσον αφορά εις δυσνόητα δογματικά ζητήματα, όμως είναι

Έτσι για σύγκριση: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ του Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ προς τον ΑΡΕΙΟ, για την παραπλανητική τακτική του ως προς το δόγμα του ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ!

Συγχαρητήριο γράμμα Οικουμενικού Πατριάρχου στον Πάπα Φραγκίσκο

     Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ πέμπτῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἐκλογῆς τῆς Α. Α. τοῦ Πάπα Φραγκίσκου εἰς τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης, ἀπέστειλε πρόν τήν Α. Ἁγιότητα θερμόν ἀδελφικόν συγχαρητήριον Μήνυμα, δι’ οὗ ἐξαίρεται τό γεγονός τῆς συμπτώσεως τῶν βασικῶν προσανατολισμῶν τῆς Παπωσύνης Αὐτῆς μετά τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τά μείζονα ζητήματα τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς διαρραγείσης ἑνότητος τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς μεταναστευτικῆς κρίσεως, τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τῆς ἀναχαιτίσεως τοῦ φονταμενταλισμοῦ.

  Ἐν τῷ σεπτῷ Πατριαρχικῷ Μηνύματι ὑπομιμνήσκονται αἱ πραγματοποιηθεῖσαι ἐπαφαί μεταξύ τῶν δύο ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν κατά μέν τό ἔτος 2014 ἐν Ἱεροσολύμοις, ἐπί τῇ συμπληρώσει 50ετίας ἀπό τῆς ἱστορικῆς συναντήσεως εἰς τούς Ἁγίους Τόπους τῶν Προκατόχων Αὐτῶν ἀοιδίμων Πάπα Παύλου ΣΤ΄ καί Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, κατά δέ τό ἔτος 2016 ἐν τῇ νήσῳ Λέσβῳ, πρός ἀφύπνισιν τῆς Διεθνοῦς Κοινότητος ἀναφορικῶς πρός τήν μεταναστευτικήν τραγωδίαν εἰς τό Αἰγαῖον πέλαγος καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν.

Πηγή

Σχόλιο: Ἂς τὸ ἐπαναλάβουμε, γιατὶ αὐτοὶ στὸ τέλος θὰ πείσουν τὸ ἀγνοοῦντα λαό, ὅτι ΟΧΙ μόνο δὲν προδίδουν τὴν Πίστη, ἀλλὰ ἀξίζουν νὰ τοὺς ἁγιοποιήσουμε κιόλας, γιὰ τήν …προσφορά τους στὴν Ἐκκλησία!

   Λοιπόν, ὁ Πατριάρχης ὀνομάζει Ἐκκλησία τὴν αἵρεση (ὑλοποιώντας ἄλλη μιὰ φορὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου). Ἀποκαλύπτει τὴν διὰ τῶν διαλόγων καὶ τῶν ἄλλων πρωτοβουλιῶν τοῦ Φαναρίου ΠΡΟΔΟΣΙΑ τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ, δηλώνοντας ὅτι συμπίπτουν οἱ προσανατολισμοὶ τοῦ Φαναρίου μετὰ τῶν σατανοκίνητων προσανατολισμῶν τῆς Παπωσύνης γιὰ τὴν ἀποκαταστάσεως τῆς διαρραγείσης ἑνότητος τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ Βατικανὸ ἐμμένει δαιμονικὰ στὶς αἱρέσεις του καὶ τὶς αὐξάνει.

   Ἄρα, κι αὐτὴ τὴν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἀποκάλυψη τῆς ἐμμονῆς στὴν αἵρεση, θὰ τὴν καταπιοῦν οἱ Ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοί, ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες καὶ διδάσκουν τὰ «τέκνα» τους, ὅτι δὲν μολύνονται κοινωνοῦντες μὲ αὐτούς;

“Με τη σιωπή, την ανοχή και την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά”

Όσιος Πορφύριος

  “Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε. Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτε. Ούτε και με τις υποδείξεις. Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό, αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσουμε.
Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του. Εμείς, με την αγάπη μας, με τη λαχτάρα μας στην αγάπη του Θεού, θα προσελκύσουμε την χάρι, ώστε να περιλούσει τους άλλους, που είναι πλησίον μας, να τους ξυπνήσει, να τους διεγείρει προς τον θείο έρωτα. Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους. Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του. Με τις προσευχές μας θα κάνουμε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.
Να γνωρίζετε και το άλλο. Οι ψυχές οι πεπονημένες, οι ταλαιπωρημένες, που ταλαιπωρούνται από τα πάθη τους, αυτές κερδίζουν πολύ την αγάπη και την χάρι του Θεού. Κάτι τέτοιοι

Εορτή της Ανακομιδής των Ι. Λειψάνων του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού

13 Μαρτίου

Η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα 13 Μαρτίου, την Ανακομιδή των Ι.Λειψάνων του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού, του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά το τέλος της εικονομαχίας και την αναστήλωση των ιερών εικόνων, με αίτηση του Πατριάρχη Μεθοδίου (842 – 846 μ.Χ.) στους βασιλείς Μιχαήλ και Θεοδώρα, ενεκρίθη η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Νικηφόρου στη βασιλεύουσα και αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους ενδοξότερους αθλητές της Ορθοδοξίας.
Μάλιστα, η βασίλισσα παραχώρησε και βασιλικό πλοίο, με το οποίο ο Πατριάρχης Μεθόδιος παρέλαβε το λείψανο του Αγίου Νικηφόρου… (το όποιο για 19 χρόνια έμεινε ακέραιο και άθικτο).
Κατά την επιστροφή, μεγάλο πλήθος λαού και επισήμων κάλυπτε την παραλία. Το άγιο λείψανο κατετέθη με ιερή πομπή στο ναό των Αγίων Αποστόλων (13 Μαρτίου 846 μ.Χ.).

Απολυτίκιο

Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Νίκην ήνεγκε, τη Εκκλησία, η ση ένθεος, ομολογία, Νικηφόρε Ιεράρχα θεόληπτε, την γαρ Εικόνα του Λόγου σεβόμενος, υπερορία αδίκως ωμίλησας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή