Ανοιχτή επιστολὴ προς τους πατέρες Θεόδωρο και Σεραφεὶμ Ζήση

Ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς πατέρες

Θεόδωρο καὶ Σεραφεὶμ Ζήση

μὲ τὴν παράκληση πρὸς ἀπάντησή της

Κατ’ ἀρχὰς πρέπει νὰ δηλωθεῖ ὅτι δὲν εἴμαστε οἱ κατ’ ἐξοχὴν εἰδικοὶ στὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Ὡς πιστοὶ ὅμως ὀφείλουμε νὰ διαβάζουμε τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τὴν ἀκολουθοῦμε καὶ νὰ τὴν ὑπερασπιζόμεθα. Ὡς ἐκ τούτου ὅταν παρουσιάζονται θέματα ἢ καταστάσεις ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν διδασκαλία αὐτήν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσωπική μας σωτηρία, ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα νὰ ρωτᾶμε τοὺς ποιμένες καὶ νὰ περιμένουμε τὴν ἐκ μέρους τους ἀπάντηση. Πόσῳ μᾶλλον, ὅταν οἱ Ποιμένες αὐτοὶ χαίρουν σεβασμοῦ καὶ ἐκτιμήσεως, ἐξ αἰτίας τῶν ἀγώνων τους καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν τους γνώσεων, ὡς οἱ δύο προαναφερθέντες πατέρες καὶ ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ποὺ στὰ ἱστολόγιά του ἀναρτήθηκαν τὰ βίντεο, παρότι σὲ ἐπὶ μέρους θέματα διαφέρουμε.

Προχωροῦμε σ’ αὐτὴ τὴν κριτικὴ ἔχοντες στὸ νοῦ μας τὴν συμβουλὴ τοῦ ἀπ. Παύλου: «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. 4,15) καὶ μὲ σκοπὸ τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα· καὶ ὡς γνωστὸν ἡ ἀλήθεια εἶναι ὑπεράνω προσώπων καὶ ὅ,τι γράφεται μὲ σεβασμὸ στὴν ἀλήθεια, ἐνέχει καὶ σεβασμὸ πρὸς τὰ πρόσωπα μὲ τὰ ὁποῖα ὑπάρχει διαφωνία καὶ στὰ ὁποῖα ἀσκεῖται ἀναγκαία κριτική, ὄχι γιατὶ ἐκφέρουν διαφορετικὴ γνώμη ἀπὸ τὴν δική μας, ἀλλὰ γιατὶ ἐκφέρουν τοποθετήσεις διαφορετικὲς ἀπ’ ἐκεῖνες ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία.

Ἀφορμὴ τῆς παρεμβάσεώς μας αὐτῆς εἶναι τὸ βίντεο μιᾶς συνάξεως ποὺ ἔγινε στὴν Οὐκρανία καὶ τὸ ὁποῖο ἔδωσαν στὴν δημοσιότητα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν (ἐδῶ) οἱ πατέρες π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ π. Σεραφεὶμ Ζήσης διὰ τῶν ἱστολογίων τοῦ π. Νικολάου Μανώλη.

Σ’ αὐτὸ παρουσιάστηκε ἡ Οἰκονομία ὡς ἡ ἐνδεδειγμένη μορφὴ ἀγῶνος, «ἡ βασιλικὴ ὁδός», ἐνάντια στὴν αἵρεση. Μάλιστα, ἐνῶ στὸ βίντεο αὐτὸ δὲν καταδικάζεται expressis verbis ἡ Ἀκρίβεια, ἐν τούτοις παρουσιάζεται περίπου ὡς ἀκραία θέση καὶ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ἔρημη τῆς ἀγάπης, ποὺ τάχα δείχνει ἡ οἰκονομία τῶν δύο πατέρων. Κυρίαρχα ἐρωτήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὰ λεγόμενα τους εἶναι:

Ἂν ἡ οἰκονομία ἀποτελεῖ τὴν «βασιλικὴ ὁδὸ» τῆς Ἐκκλησίας, τότε γιατί νὰ ἀποτειχισθοῦμε καὶ νὰ μὴν κάνουμε οἰκονομία;

Γιατί νὰ χωρίζουν ζευγάρια γιὰ λόγους πίστεως (ἔχει ἤδη συμβεῖ καὶ συμβαίνει);

Γιατί νὰ γινόμαστε ἀποσυνάγωγοι καὶ ἀντικείμενο χλευασμοῦ;

Γιατί νὰ χαρακτηριζόμαστε ὡς ταλιμπὰν καὶ φανατικοί;

Γιατί νὰ διανύουμε ἑκατοντάδες χιλιόμετρα γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦμε, καὶ νὰ μὴν ἐπισκεπτόμαστε τὴν διπλανὴ ἐνορία ἐκκλησιαζόμενοι στοὺς λεγόμενους «εὐσεβεῖς» ἱερεῖς;

Γιατί νὰ μένουν μαρτυρικὰ ἀλειτούργητοι –κυρίως οἱ ἀποτειχισμένοι τοῦ ἐξωτερικοῦ;

Ποιά δυσκολία ἔχει τάχα ἡ ἀποτείχιση, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει ἡ …«οἰκονομικὴ» ἀποτείχιση;

Καὶ ποιός –τελικά– ὁρίζει τὴν εὐσέβεια, ὅταν ὁ καθένας προσωπικὰ μπορεῖ γιὰ τὴν οἰκονομία ποὺ κάνει νὰ τὴν ὁρίζει τόσο διαφορετικά;

Δὲν θὰ ἐπιμείνουμε ἐρωτήματα ποὺ μᾶς προβληματίζουν ἔντονα, ὅπως: γιατί τόσοι πατέρες πηγαίνουν στὴν Ρουμανία καὶ στὴν Οὐκρανία γιὰ συζητήσεις καὶ συνάξεις, ὅταν στὴν Ἑλλάδα, ἐπὶ περίπου δύο χρόνια, δὲν κατάφεραν νὰ συναντηθοῦν γιὰ ἀνάλογες κοινὲς συνάξεις καὶ ὡς ἐκ τοῦτου ἐπικρατεῖ χάος. Διότι θὰ περίμενε κανεὶς νὰ γίνει πρῶτα στὴν Ἑλλάδα μία Σύναξη, στὴν ὁποία θὰ ἀποφασιζόταν ἡ ὅποια κοινὴ γραμμὴ καὶ τὴν ὁποία θὰ παρουσίαζε ὁ ὅποιος ἐκπρόσωπος τῆς Συνάξεως στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, μὲ σκοπὸ τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως. Ἁπλῶς τὰ σημειώνουμε γιατὶ μᾶς ἔχει μείνει αὐτὴ ἡ ἀπορία.

Τί κρύβεται, δηλαδή, πίσω ἀπ’ αὐτὴ τὴν πρακτική καὶ τί θέλουν μὲ αὐτὸ νὰ ἐπιτύχουν; Μήπως τὴν προώθηση προδεδικασμένων καὶ προτετελεσμένων ἀποφάσεων ποὺ ἐλήφθησαν ἀπὸ λίγους; Καὶ ἐπίσης, ποιά τύχη μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (ποὺ ἀποφασίστηκε ἀπὸ λίγα ἄτομα καὶ προαναγγέλθηκε τὴν προηγούμενη Κυριακὴ ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο στὸ Μηλοχώρι Πτολεμαΐδας), στὴν ὁποία δὲν θὰ παραστοῦν ὅλοι οἱ ἀποτειχισμένοι, ἐξ αἰτίας ἀκριβῶς τῆς ἐπίθεσης ποὺ φρόντισε νὰ κάνει ἀπὸ τὴν Οὐκρανία ὁ π. Θεόδωρος πρὸς ἀδελφούς του ἀποτειχισμένους μοναχοὺς καὶ ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους;  Ἀλλὰ ἂς εἶναι.

Θα ἀρχίσουμε μὲ τὶς γενικὲς ἐπισημάνσεις καὶ τὶς πρὸς ἀπάντηση ἀπορίες (ποὺ δημιουργοῦνται ἀπ’ ὅσα ἐλέχθησαν στὸ βίντεο) καὶ θὰ προχωρήσουμε στὶς εἰδικότερες. Ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ ἀναγνώστης γιὰ τὸ εὖρος τῆς ἀπαντήσεως. Δὲν γίνεται ὅμως νὰ ἀπαντήσει κανεὶς σύντομα, σὲ ὅσα ἐλέχθησαν σ’ ἕνα βίντεο πέντε ὡρῶν.

Γενικά:

Ἡ κύρια θέση ποὺ παρουσιάζεται στὸ βίντεο μὲ σκανδαλώδη μονομέρεια ἀπὸ τοὺς δύο πατέρες καὶ διὰ τῆς ὁποίας ὑπερτονίζεται ἡ σημασία τῆς Οἰκονομίας καὶ ὑποβαθμίζεται ἕως ἐξαφανίσεως ἡ Ἀκρίβεια (γιατὶ ἀκόμα καὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ ἔκαναν οἰκονομίες δὲν ἀπέκρυβαν οὔτε ὑποβάθμιζαν τὴν γραμμὴ τῆς ἀκρίβειας, ἀλλὰ τὴν ὑπεράσπιζαν) εἶναι: Οἱ πατέρες ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία (καὶ οἱ Ἅγιοί Της) εἶχε ὡς γραμμή της τὴν Οἰκονομία, τὴν βασιλικὴ ὁδό, καὶ «δὲν ἐμποδίσθηκαν στὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας, ἀκόμη καὶ σὲ θέματα τῆς δογματικῆς διδασκαλίας καὶ σὲ καιροὺς αἱρέσεως»...

Φυσικὰ ἐδῶ, ἀποροῦμε, γιατί οἱ πατέρες Θεόδωρος καὶ Σεραφείμ, δὲν τονίζουν ὅτι, οἱ ὅποιες Οἰκονομίες, γίνονταν ὄχι γιὰ δόγματα ποὺ θέσπισαν καὶ ἐπικύρωσαν Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἀλλὰ στὶς καταστάσεις καὶ ζυμώσεις, πρὶν τὴ ὁριστικὴ διατύπωσή τους ὡς δογμάτων, καὶ μὲ σκοπὸ τὴν ἐν τῷ μεταξὺ νὰ προσπάθεια τῶν Ἁγίων Ποιμένων νὰ κατηχήσουν καὶ νὰ μεταπείσουν τοὺς ἀντιφρονοῦντας ἢ ἀγνοοῦντας πιστοὺς καὶ ἔτσι νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας.

Διότι εἶναι ξεκάθαρη καὶ ἀδιαπραγμάτευτη ἀλήθεια γιὰ τοὺς Ἁγίους, ὅτι ἡ οἰκονομία τελειώνει «ἐν οἷς ἡ εὐσέβεια οὐ λυμαίνεται» (Κυρίλλου Δ΄ Κωνσταντινουπόλεως, Τῷ Ἀντιοχείας, ἐν Δελικάνῃ Ἔγγραφα, τ. Β΄, σ. 178)· καὶ κατὰ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Εὐλόγιο, «ὅτε τὸ δόγμα τῆς εὐσεβείας οὐδὲν παραβλάπτεται. Οὐ συγχωρεῖ δὲ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως… (σ.σ. τοῦ δόγματος) γὰρ ἀκράτου καὶ ἀκαπηλεύτου μένοντος, ἡ οἰκονομία περὶ τῶν τε ἔξωθεν αὐτοῦ χώραν εὑρίσκει συνίστασθαι» (PG 103, 953-956). Τὰ παραπάνω χωρία (ὅπως καὶ κάποια ἄλλα στὴ συνέχεια) εἶναι ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ π. Ἀναστασίου Γκοτσόπουλου –μία μελέτη τὴν ὁποία, ἐσεῖς χαιρετίσατε– περὶ Οἰκονομίας καὶ ἀκριβείας μὲ τίτλο «“Oυ δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”. Προσεγγίζοντας την κατ’ οικονομία πράξη της Εκκλησίας. Τι σημαίνει «συνεύχεσθαι»; Γιατί «ου δει συνεύχεσθαι;».

Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ ἀπὸ Σύνοδο καὶ τὴν καταδίκη τῶν ὅποιων αἱρετικῶν θέσεων, ἡ Οἰκονομία, ὄχι μόνο δὲν ἀποτελοῦσε τὴν γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν εἶχε καμιὰ θέση στὴν σκέψη καὶ στὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιθέτως ἡ Ἀκρίβεια ἦταν ἡ σταθερὴ θέση Της ἐκφραζόμενη στὸ γνωστό: «οὐ συγχωρεῖ δὲ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως».

Ποιός θὰ ἀρνηθεῖ ὅτι πάμπολλες θέσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν ἔχουν ἤδη καταδικασθεῖ ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους; Ποιός θὰ ἀρνηθεῖ, ὅτι γι’ αὐτὸ ἀποτελεῖ ὁ Οἰκουμενισμὸς Παναίρεση; Ποιός θὰ ἀμφισβητήσει, ὅτι τουλάχιστον μέχρι τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου ἔγιναν πλεῖστες οἰκονομίες, ἀμέτρητες παραινέσεις, ἀναρίθμητες ἐπισημάνσεις, ἐγράφηκαν καὶ ὑπογράφησαν διακηρύξεις καὶ «Ὁμολογίες Πίστεως», πραγματοποιήθηκε ἕνας ἀτέλειωτος πόλεμος ποὺ ἀποδείχθηκε γιὰ πολλοὺς «χαρτοπόλεμος», ἀλλὰ τίποτα ἀπ’ αὐτὰ δὲν ἐμπόδισε τοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ προχωρήσουν στὸ ἔργο τους,  μὲ τραγικὸ ἀποτέλεσμα τὸ Κολυμπάρι καὶ τὰ ἐπακόλουθά του;

Πιστεύουμε ὅτι οἱ δύο πατέρες, ἀναστοχαζόμενοι νηφάλια ὅλα αὐτά, θὰ συμφωνήσουν ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ Οἰκονομία σὲ θέματα προσωπικὰ τῶν πιστῶν ὡς πρὸς τὴν στάση τους ἀπέναντι στὴν αἵρεση –καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν περίσταση– καὶ τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ οἰκονομίες κάνουν ὅλοι οἱ ποιμένες, ἀκόμα καὶ αὐτοὶ ποὺ κατηγοροῦνται(!) ὡς ὀπαδοὶ τῆς ἀκριβείας. Δὲν ἔχουν ἀνακηρύξει ὅμως τὴν Οἰκονομία ὡς ἐπίσημη γραμμή, ὡς «βασιλικὴ ὁδό», κι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ κρίσιμο σημεῖο, ποὺ ἂν κατανοηθεῖ, δίνει λύσει σὲ ἄσκοπες διαμάχες καὶ παρανοήσεις.

Ἂς ἐξετάσουμε ἕνα συγκεκριμένο παράδειγμα. Ἐπειδὴ κάποτε

Ακάθιστος, όπως τότε!

«Ἀκάθιστος Ὕμνος»

απόψε αδέλφια!

Τοῦ Δημήτρη Κοσκινιώτη

       Ακάθιστος Ύμνος απόψε αδέλφια και να μη λείψει κανείς από την εκκλησιά. Αξίζει απόψε να ψάλλουμε και εμείς μαζί με τις γενεές των Ελλήνων όλων των εποχών που δοξολογούν στους αιώνες στην Παναγιά, στην Βασίλισσα των Αγγέλων, το «Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε».

         Αξίζει να την υμνήσουμε, όχι μόνο γιατί γέννησε τον Σωτήρα Χριστό, όχι γιατί δεν έπαψε ποτέ να μεσιτεύει προς τον Υιό και Θεό της υπέρ του Γένους των Ανθρώπων, όχι γιατί κρυφά γεμίζει τον Παράδεισο, όχι γιατί παρηγορεί κάθε ψυχή πικραμένη και καταπονημένη, αλλά γιατί εμείς οι Έλληνες, ξέχωρα και περισσότερο από κάθε άλλον λαό, χρωστάμε στην Παναγιά μας.

        Της χρωστάμε για τα θαυμάσια που επιδαψιλεύει στο Γένος μας, ανά τους αιώνες, παρά την αγνωμοσύνη μας, παρά την ολιγοπιστία και την αμαρτωλότητά μας.

        Της το χρωστάμε γιατί, από όλα τα μέρη της Γης, διάλεξε έτούτη την Πατρίδα για να φτιάξει το Περιβόλι της.

        Γιατί επί χίλια χρόνια φρουρούσε την Πόλη των πόλεων, την πόλη των ονείρων μας, που της την αφιέρωσε ο ιδρυτής της.

        Γιατί η Εικόνα της που ταξίδεψε ολόρθη πάνω στα κύματα, βγήκε στην παραλία των Ιβήρων για να καταστεί εφέστιος της Κιβωτού της Ορθοδοξίας μας.

        Μήπως δεν της χρωστάμε και γιατί, όπως έλεγε και ο βασανισμένος Θοδωράκης ο Κολοκοτρώνης, έδωσε τότε την υπόσχεσή της για τη λευτεριά της Πατρίδας μας και δεν την πήρε πίσω.

        Γιατί στον τόπο μας περπάτησε, άλλοτε στον Προυσσό, άλλοτε στον Ορχομενό, άλλοτε στο Παγγαίο και άλλοτε στο Μέγα Σπήλαιο.

        Γιατί δεν άφησε παραπονεμένη καμμιά γωνιά της Πατρίδας μας χωρίς ένα της θαυματουργό εικόνισμα.

        Γιατί μας ανέχετε να βλασφημούμε, καθημερινά, το Πανάγιο όνομά της.

        Γιατί παρά την αναξιότητά μας εξακολουθεί να παραμένει η Υπέρμαχος Στρατηγός του Έθνους μας.

        Ας πάμε λοιπόν αδέλφια, έστω απόψε, να ευχαριστήσουμε για όλα αυτά και για τόσα άλλα, τη Μεγάλη Μάνα, την καταφυγή και το στήριγμα, την ελπίδα και την απαντοχή κάθε ψυχής θλιβομένης και καταπονουμένης και να παρακαλέσουμε να μην λείψει ποτέ από τη ζωή μας και από την ζωή των παιδιών μας.

Πηγή

Οι γελοιότητες του μητροπολίτου Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἔλαβα τήν παρακάτω ἐπιστολή ἀπό γνωστή μου ἑλληνίδα πού ζεῖ στό Μόναχο τῆς Γερμανίας. Ἡ εἴδηση καί τό σχόλιό μου γιά τίς ἀθεολόγητες θέσεις του μητροπολίτη Ν. Ἰωνίας και Φιλαδελφείας, τῆς ἔδωσε τό ἔναυσμα γιά τήν ἐπιστολή αὐτήν.

Τά στοιχεῖα τῆς ἀποστολέας τά διατηρῶ στό ἀρχεῖο τῆς ἠλεκτρονικῆς μου διεύθυνσης.

---

20 Μαρτίου 2018

Μόναχο

Σεβαστέ μου πάτερ Νικόλαε,

εἶναι γελοῖες οἱ τοποθετήσεις τοῦ μητροπολίτη Ν. Ἰωνίας γιά τόν Στίβεν Χότκινκ, τοῦ μεγάλου ἐπιστήμονα μέ τήν ἔρευνα γιά σκοτεινές τρύπες.

Ἡ ἐπιστήμη κάθε ἐποχῆς προχωρεῖ ἀνάλογα μέ τά μέσα τεχνολογίας πού διαθέτει γιά ἔρευνα, μικροσκόπιο, τηλεσκόπιο, χημικές οὐσίες κλπ.

Ὁ Χότκινκ ἀνακάλυψε τίς σκοτεινές τρύπες καί ἔρχεται νά μᾶς πεῖ, ὅτι ὁ κόσμος δέν δημιουργήθηκε ὅπως τόν περιγράφει ἡ Ἁγία Γραφή.

Αὔριο, μπορεῖ νά ἔχουμε κάποια ἀλλά μέσα στή διάθεσή μας γιά νά ἀνακαλύψουμε ὅτι ὄντως ὁ κόσμος δημιουργήθηκε ὅπως τόν περιγράφει ἡ Ἁγία Γραφή.

Κάτ ἀρχάς ἕνας λειτουργός τοῦ Θεοῦ καί κάθε πιστός, πρέπει νά ἀποδέχεται, ὅτι μᾶς

Να λοιπόν, οι "εκκλησίες" που συστεγάζονται με την Ορθόδοξη Εκκλησία στο Π.Σ.Ε., συνεισφέρουν στην επικράτηση του αντίχριστου φακελώματος!

Με κάρτα θα δίνουν τον οβολό τους οι πιστοί της Εκκλησίας της Αγγλίας.  

   Σχόλιο ID-ont: Μετά το Βέλγιο σειρά παίρνουν και οι Άγγλοι: Φακέλωμα της θρησκευτικής συνείδησης!
  Συστήματα που εάν πέσουν στα χέρια ενός διεστραμμένου κυβερνήτη -δεν υπάρχει τέτοιος στις μέρες μας, αλλά λέμε τώρα, εάν υπήρχε- θα μπορούσε να βρεί με το πάτημα ενός κουμπιού ποιος είναι Χριστιανός, Εβραίος, Μουσουλμάνος, Βουδιστής και ποιός άθεος;

Οι συσκευές εγκαταστάθηκαν σε 16.000 ναούς - Ετησίως οι δωρεές φτάνουν 580 εκατ. λίρες

Σε νέα εποχή όσον αφορά τις δωρεές των πιστών προχωρά η Εκκλησίας της Αγγλίας η οποία

Οἱ Νεομάρτυρες ἦταν τὸ μόνο ἀνάχωμα στόν ἀφελληνισμό τῶν Ρωμηῶν τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου «Ἁγιασμένες μορφὲς τῶν Καυσοκαλυβίων»

      Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τὸ μόνο ἀνάχωμα καὶ ἡ μόνη δύναμη ποὺ μποροῦσε νὰ ἀνακόψει τὸ συνεχῶς διογκούμενο κύμα τοῦ ἀφελληνισμοῦ -ἀποτέλεσμα τῆς μακραίωνης σκλαβιᾶς, βίας καὶ παντοδαποὺς καταπίεσης τῶν Ρωμηῶν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς κατακτητὲς- ἦταν οἱ ἅγιοι Νεομάρτυρες. Αὐτοὶ ἀναζωογονοῦσαν τὴν κλονιζόμενη πίστη τῶν συγχρόνων τους χριστιανῶν, ἐπισφραγίζοντας καὶ ἀνακαινίζοντάς την. 

    Τὰ Νεομαρτυρολογικὰ κείμενα, ὅπως αὐτὰ ποὺ συνέταξε ὁ Ἰωνάς, ὠφέλησαν πνευματικά τούς μοναχοὺς καὶ ταυτόχρονα συνέβαλαν στὴ διάσωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ συγγραφὴ καὶ ἡ ἀντιγραφὴ αὐτῶν, μαρτυροῦν τὴ μεγάλη συμβολὴ τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν στὴ διατήρηση ἀκμαίου τοῦ φρονήματος Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας. 

    Ἡ συμβολὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους στὴν ἀνάδειξη νεοφανῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι μεγάλη καὶ οὐσιαστική. Τουλάχιστον τὸ ἕνα τρίτο αὐτῶν εἶναι Ἁγιορεῖτες ἢ πνευματικὰ τέκνα Ἁγιορειτῶν πατέρων. Οἱ τελευταῖοι, ὅπως ὁ Ἰωνὰς ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὄχι μόνο ἐξέθρεψαν καὶ ἂνδρωσαν πνευματικά τούς νεοφανεῖς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἀκολούθως προέβαλαν τοὺς ἀγῶνες τους συστηματικά, πρὸς ὄφελος τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ.

Πηγή

«Δέος γαρ μη τις παραφθαρή υπό της των αιρετικών αγάπης»

  

(Ι. Χρυσόστομος–Ομιλία στην «Προς Φιλιππησίους»)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Εύστοχα ο φιλόσοφος Χάϊντεγκερ ετυμολογεί τη λέξη αλήθεια (α+λήθη), ως το ξεσκέπασμα, φανέρωση και παρουσίαση (από τη λήθη) της πραγματικότητας. Ό,τι δηλ. κρατά το πραγματικό στη λήθη, στην αφάνεια, στο άγνωστο, αφαιρείται ως παραπέτασμα – κάλυμμα.

Μέσα στη δίνη των φιλοσοφικών θεωριών – ρευμάτων περί αλήθειας το man, για παράδειγμα του M. Heidegger (1889-1970), που σημαίνει «κάποιος μεταξύ των πολλών» (Είναι και χρόνος, Τόμος Β΄), δεν προσεγγίζει αληθινά την έννοια του προσώπου, όπως μας την φανέρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός στο Ευαγγέλιό Του, τονίζοντας: «Εγώ ειμί η Αλήθεια».

Στο οντολογικό περιεχόμενο της φράσεως αυτής εμπεριέχεται η Ορθοδοξία, ως η μόνη αληθινή προσέγγιση του Τριαδικού Θεού στα επίπεδα Δόγματος, Ήθους και Λατρείας.

Την αλήθεια αυτή διατυπώνει σε σταυροειδή νοηματική υφή, σε μια καθολική θεολογική κλίμακα, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς:

Η άθεη κυβέρνηση "δείχνει" τον συνένοχο στις αποφάσεις της: Οι Οικουμενίζοντες και σιωπώντες Ιεράρχες!

Γαβρόγλου στην ΕΡΤ3:

Η Ιεραρχία συμφώνησε ομόφωνα για τα Θρησκευτικά

Επιμένει στα περί σκοταδισμού

Η συνέντευξη του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου στην ΕΡΤ3-Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Επικοινωνία» της ΕΡΤ3. Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξής του:

Δεν επηρεάζεται καθόλου με πρακτικό τρόπο η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών

«Τα προγράμματα τα οποία διδάσκονται τώρα οι μαθητές στο μάθημα των Θρησκευτικών βασίζονται σε άλλες Υπουργικές Αποφάσεις από αυτή για την οποία το ΣτΕ εξέδωσε απόφαση. Τα σχολικά βιβλία θα γραφτούν με βάση αυτές τις Υπουργικές Αποφάσεις. Άρα δεν επηρεάζεται καθόλου με πρακτικό τρόπο η διδασκαλία του μαθήματος. Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τους θεολόγους, την επιστημονική κοινότητα και την Εκκλησία για τη βελτίωση των προγραμμάτων αλλά και του περιεχομένου των