«ΥΠΕΡ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗΝ ΑΓΑΘΕ ΑΝΟΜΗΣΑΣ»

Το περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν».

   Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

   Το σημαντικότατο, συγκινητικότατο και διδακτικότατο γεγονός της αλείψεως του Κυρίου με πολύτιμο μύρο από την αμαρτωλή γυναίκα διασώζουν με μικρές παραλλαγές και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Ο Ματθαίος (26:6-13), ο Μάρκος (14:3-9) και ο Ιωάννης (12:1-8) ομιλούν για την ίδια γυναίκα, την Μαρία, την αδελφή του Λαζάρου, η οποία, όπως αναφέραμε, από ευγνωμοσύνη για την ανάσταση του αδελφού της, έκαμε αυτή την σπουδαία πράξη. Αντίθετα ο Λουκάς αναφέρει πως η γυναίκα, που δεν αναφέρεται το όνομά της, ήταν αμαρτωλή πόρνη. Είναι προφανές ότι πρόκειται για διαφορετικό περιστατικό. Ίσως να ήταν η πόρνη γυναίκα, την οποία έσωσε ο Κύριος από το λιθοβολισμό των υποκριτών Ιουδαίων (Ιωάν. 8:5). Βεβαίως στον Εσπερινό της ημέρες διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η θαυμάσια υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά.

        Σύμφωνα με τον ιερό ευαγγελιστή ο Ιησούς προσκλήθηκε σε

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ κ. ΜΑΚΑΡΙΟΝ

Ἡ  μοναχὴ  Μακαρία  ἦταν  στην  Ἱερὰ Μονὴ  Κηρύκου  καὶ  Ἰουλίττης  Σιδηροκάστρου  καὶ μετὰ πῆγε στὴν ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΜΕΡΑ στὴν Μακρυνίτσα (Σιδηροκάστρου)

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ κ. ΜΑΚΑΡΙΟΝ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΑΜΗΝ.

Σιδηρόκαστρο, Μ. Τρίτη 3 Ἀπριλίου 2018

Κύριε Μακάριε,

Ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀλλὰ κυρίως μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἐσεῖς καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι, πάσχοντες ἀπὸ ἄνοια Πίστεως, ὡς συνειδητοὶ οἰκουμενιστές, κωφεύετε στὴν διαστρέβλωση τῶν δογμάτων καὶ τῆς Πίστεως καὶ παράλληλα διατηρεῖτε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς παναιρετικοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδίδοντας μία «ἄτιμον τιμήν» στὸν πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη καὶ προωθεῖτε δουλικῶς καὶ αἰσχρῶς τὴν Παναίρεση, τὴν ὁποία αὐτὸς καὶ οἱ συνεργάτες του κηρύττουν. Ὑποστηρίζετε καὶ ἀκολουθεῖτε ἕναν ἄνθρωπο καταχραστὴ τῆς Θείας Οἰκονομίας, τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ τῶν Ἁγίων Συνόδων, διαστρεβλώνοντας αὐτὸς καὶ ἐσεῖς «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία καὶ λυμαίνοντας τὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου.

Ἀντὶ σὰν ἐπίσκοπος νὰ φρουρεῖτε τὴν ποίμνη τὴν ὁποία σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος –τοῦ ὁποίου ἔπρεπε νὰ εἶστε τύπος– ἐσεῖς τὴν ἀφήνετε βορὰ τῶν λύκων τοὐτέστιν κακοδόξων οἰκουμενιστῶν ψευδοποιμένων, τοὺς ὁποίους τιμᾶτε καὶ προβάλλετε ὡς ὀρθοτομοῦντες ἐνῶ αὐτοὶ κατήντησαν ἀλλόθρησκοι κηρύττοντας βδελυρὲς ἐκκλησιολογίες, ἀνώμαλες θεολογίες, ἀλλόκοτες ἑρμηνεῖες καὶ καινοφανεῖς ἀερολογίες.

Εἶστε λοιπὸν πρωτεργάτης τῆς παναιρέσεως. Εἶναι πλέον βέβαιο ὅτι καὶ ὁ Ἄρειος νὰ ἦταν πατριάρχης, καὶ ὁ Νεστόριος καὶ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βέκκος καὶ ὁ Καλέκας καὶ ὁ Μητροφάνης, τὸ ἴδιο θὰ κάνατε. Τυφλωμένος ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς Δεσποτοκρατίας ξεχάσατε, ὅτι ἡ ὑπακοή σας ὀφείλεται πρώτα στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ θὰ εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ὁ Ἕνας φύσει καὶ θέσει πρῶτος. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κάνετε χωρὶς ποτὲ νὰ ρωτήσετε, ἂν τὸ ποίμνιο ἀναπαύεται πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ μὲ αὐτές σας τὶς ἐνέργειες. Ὑποτιμᾶτε τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸ δωρισμένη κρίση τοῦ ποιμνίου, τὴν νοημοσύνη του καὶ τὴν πίστη του. Ὅταν μάλιστα κάποιος τολμήσει νὰ διαμαρτυρηθεῖ δὲν τὸν ἀκοῦτε ὡς πατέρας, ἀλλὰ τὸν διώκετε καὶ τὸν ἐγκαταλείπετε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὡς νὰ ἀποτελεῖτε ἐσεῖς μόνος σας τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἔχετε ὡς νέος Χριστέμπορος καταντήσει ὡς ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως, οἰκόπεδο προδοσίας. Στὸ πρόσωπό σας ἐκπληρώνεται ὁ λόγος τοῦ Θείου Παύλου:

«...Διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου... οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα...» (Ρωμ. 1, 21-25).

Ὡς ἐκ τούτου δηλώνω μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους:

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ καταργοῦν τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἱερὸ καὶ διαχρονικὸ χαρακτῆρα τῶν Ἱερῶν Κανόνων Της καὶ τὴν ἰσοτιμεῖ μὲ τὶς αἱρέσεις στὸ ὀλἐθριο Π.Σ.Ε.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ νοθεύουν καὶ ἀλλοιώνουν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας καί προσβάλουν τὴν μνήμη, τὸ μαρτύριο καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων γιὰ τὴν Πίστη.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ὀνομάζουν φίλους αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἡ Παναγία μας ὀνόμασε ἐχθροὺς τοῦ Υἱοῦ Της.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ἐξαφάνισε τὴν λέξη αἵρεση ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῆς Ἐκκλησίας.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ κλείνουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας τῶν

Δήλωση αποτειχίσεως προς τον Μητρ. Εδέσσης κ. Ιωήλ

   Ἄλλη μιὰ ἀποτείχιση τῆς μοναχῆς Μαριάμ,  ἡ ὁποία ἦταν στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστηριον «Ἑπταρυθμος Χάρις» στὴν Λεπτοκαριὰ Γιαννιτσῶν, ποὺ ἀνήκει στὴν Μητρόπολη Ἐδέσσης. Διακόνησε ἐπὶ 27 ἔτη τὸν Μακαριστὸ Μοναχὸ Μελέτιο Αϊβατζίδη ποὺ ἀπὸ τὰ 11 ἕως τὰ 94 ἔτη ἦταν τυφλὸς καὶ ἀνέθρεψε 2.000 παιδιά (ὀρφανά).

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΕΔΕΣΣΗΣ - ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ  κ. ΙΩΗΛ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 3-04-2018 

         

         Ἐδῶ καί  πάνω ἀπό ἕναν ὁλόκληρο αἰῶνα, ἡ Ἐκκλησία μας μαστίζεται ἀπό μία παναίρεση, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς, πού λέγεται Οἰκουμενισμός. Αὐτή τήν παναίρεση τήν ἔχετε ἀποδεχθεῖ ὅλοι σχεδόν οἱ Πατριάρχες, Ἱεράρχες, Ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί.  Ἔπεσαν πλέον τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί δέν ὑπάρχει ὁριοθετική γραμμή μεταξύ αἱρέσεως καί Ἐκκλησίας, μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης. Ἔχετε ἀποδεχθεῖ ἅπαντες ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως δέν βρίσκεται στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μας, δηλαδή τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά ἀναγνωρίσατε τίς διάφορες παρασυναγωγές ὡς Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες κατέχουν μέρος τῆς ἀληθείας καί μαζί μέ τήν Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦν ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία, δηλαδή ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία. Τήν παναίρεση αὐτή τήν  διδάσκετε πλέον «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τήν ἐφαρμόζετε στήν πρᾶξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μέ τούς αἱρετικούς, μέ συμπροσευχές, ἀνταλλαγές ἐπισκέψεων, συνεργασίες σέ ποιμαντικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο, θέτοντας ἔτσι τόν ἑαυτόν σας ἐκτός Ἐκκλησίας. Τελευταῖα στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, στήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, πού στήν οὐσία ἦταν μία ληστρική ψευδοσύνοδος, ρίξατε τήν ταφόπλακα τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τά ὅσα βλάσφημα καί ἀκατονόμαστα ἀποφασίσατε καί ὑπογράψατε ἐκεῖ.

        Ἐσεῖς προσωπικά, ὡς ὀφείλατε, δέν ἀντιδράσατε μέχρι τώρα σέ τίποτε ἀπό αὐτά πού γίνονται εἰς βάρος τῆς πίστεώς μας, ἀντίθετα κάνοντας ὑπακοή, ὄχι στόν Χριστό, ἀλλά στούς ἀνωτέρους Σας καί δή στόν αἱρεσιάρχη ὅλων τῶν αἰώνων Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί στόν δουλικώτερο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος  Ἱερώνυμο καί  μέ ἕνα κατάπτυστο κείμενο πρός τόν Λαό, προσπαθήσατε νά μᾶς κάνετε συνεργούς στό ἔγκλημά σας, στήν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

        Ἡ συνείδησή μου δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά ἀκολουθήσω πλέον τόν κατήφορο αὐτό τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας, γι’αὐτό ἀποφάσισα

Ιούδας: Σύμβολο της «Νέας Εποχής»;

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός

Νεοεποχίτες και Οικουμενιστές:

Τα άβουλα εργαλεία, 

 για την επίτευξη του ..."Σχεδίου"!

   Με το Πάσχα επί θύραις, επανέρχεται στην μνήμη όλων η παγκοσμίου εμβέλειας ―και μέχρι πρότινος αδιανόητη― εκστρατεία για την ηθική αποκατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτου, την οποίαν ενορχήστρωσαν, τα τελευταία χρόνια, διάφοροι φορείς, φαινομενικώς άσχετοι μεταξύ τους.

   Στην  Ελλάδα, οι πρώτες σχετικές προσπάθειες εμφανίσθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κυρίως υπό μορφήν τηλεοπτικών συζητήσεων. Είτε ενεπίγνωστα, είτε όχι, οι συζητήσεις αυτές εξυπηρετούσαν την εκστρατεία υπονομεύσεως των ηθικών ερεισμάτων των δυτικών κοινωνιών, την οποίαν έχουν εξαπολύσει εναντίον τους οι φορείς της Νέας Εποχής. Και, είτε ενεπίγνωστα, είτε όχι, οι συζητήσεις αυτές εναπέθεσαν, μέσα στην συνείδηση του ανυποψίαστου μέσου Έλληνα, τον σπόρο της σχετικοποιήσεως ενός συμβόλου, το οποίο αντιπροσώπευε, επί δύο χιλιετίες, τον Ύπατο Προδότη. Με την έναρξη της νέας χιλιετίας, εμφανίσθηκε το περιβόητο «Ευαγγέλιο του Ιούδα», το οποίο ανέλαβε την - ανεπίσημη και εκλαϊκευμένη, αλλά πολύ αποτελεσματική- ηθική αποκατάσταση του Ιούδα. Εν συνεχεία, την αποκατάσταση ανέλαβαν πιο επίσημα χείλη, και δη, εκπρόσωποι χριστιανικών