Εντάξει, σου λέει· Εκκλησία η μία, Εκκλησία κι η άλλη!

Οι καθολικοί παραχώρησαν την Εκκλησία τους,

στους Ορθόδοξους για το Πάσχα!

katanixis.gr: Άλλο ένα γεγονός στο οποίο η "κοινή λογική" δηλητηριάζεται από το φαρμάκι του Οικουμενισμού. Η "φιλανθρωπία" των αιρετικών καθολικών και των προτεσταντών είναι παροιμιώδης. Επαγγελματική και επιβαλλόμενη.

Στα χνάρια του "φιλάνθρωπου" πάπα που ενεχείρισε επιταγή 100.000€ (ψίχουλα δηλαδή) για την ανέγερση Ορθόδοξου μοναστηριού στην Αυστρία, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας τη "δειγμάτιζε" για κάνα μήνα!

Η κοινή λογική απουσιάζει εκκωφαντικά. Ποιος επέτρεψε τον πειρασμό; Ο Χριστός. Τι λέμε στην Κυριακή Προσευχή; "Γεννηθήτω το θέλημά σου". Ποιμαντικά ποιο μήνυμα πήρε ο λαός

Οι «δαίμονες του Καιρού δικαιώνονται…» (;;;)

«Ὁ “Kαιρὸς” δικαιώνεται…»

Τὸ διαβάσαμε καὶ δὲν πιστεύαμε στὰ μάτια μας. Μὲ ἡμερομηνία 27 Μαρτίου, μὲ ἀφορμὴ τὴ γνωστοποίηση τῆς ἀποφάσεως τοῦ Συμβουλίου της Επικρατείας ποὺ ἀπορρίπτει τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», μέλη τοῦ ὁποίου συνέταξαν τὸ συγκεκριμένο Πρόγραμμα, ἐξέδωσε σχετικὴ ἀνακοίνωση μὲ τὸν τίτλο «Ὁ “Kαιρὸς” δικαιώνεται…». Τίτλο ποὺ χρησιμοποιοῦμε καὶ στὸ σχόλιό μας.

  

   Μείναμε ἄναυδοι. Διότι γράφουν ὅτι ὁ «Καιρὸς» «αἰσθάνεται δικαιωμένος ἀπέν­αντι στὴ θεολογικὴ ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα γιὰ τὴν ἐπιλογή του νὰ ὑπερασπιστεῖ –ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἱδρύσεώς του– μὲ θεολογικὰ καὶ παιδαγωγικὰ ἐπιχειρήματα τὴν ἀνάγκη ἀναβάθμισης τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης στὴ χώρα μας».

Θὰ ἔλεγε ἐκ πρώτης ὄψεως κανεὶς ὅτι τὰ μέλη τοῦ θεολογικοῦ αὐτοῦ συνδέσμου δὲν ἔχουν καταλάβει περὶ τίνος πρόκειται. Νὰ λένε ὅτι αἰσθάνονται δικαιωμένοι μετὰ τὴν ἀπόφαση–καταπέλτη τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ποὺ ἀποδεικνύει μὲ συντριπτικὰ ἐπιχειρήματα τὸν ἀπαράδεκτο χαρακτήρα τοῦ Προγράμματος ποὺ δημιούργησαν; Εἶναι δυνατόν;

Ὅμως ὄχι. Ἔχουν καταλάβει πολὺ κα­λὰ οἱ τοῦ «Καιροῦ» τί ἔχει συμβεῖ. Γιὰ ἄλλο πράγμα αἰσθάνονται δικαιωμένοι. Αἰσθάνονται δικαιωμένοι, διότι κινοῦνται στὸ ἴδιο μῆκος κύματος μὲ τὶς ἀντιδράσεις τῶν δύο (πρώην καὶ νῦν)

Μιά στιγμή τοῦ Πάσχα...

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΡΩΣΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τι χωρίζει το φως από το σκοτάδι, τη χαρά από τη λύπη, τη ζωή από το θάνατο, το καλό από το κακό;

Φαίνονται αντίθετα και μακρινά το ένα από το άλλο, στην ουσία όμως τα χωρίζει μονάχα μια πολύ λεπτή κλωστή, μια λέξη, ένα άγγιγμα, μια στιγμή.

Μια τέτοια στιγμή στάθηκε μοιραία και για τη ζωή του Θωμά, του κεντρικού ήρωα αυτής της Ιστορίας, που αγγίζει τα όρια τον φανταστικού κι όμως είναι τοσο αληθινή. Βέβαια δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά ήταν μια στιγμή του Πάσχα, που θα πει πέρασμα, μετάβαση. Πάσχα είπανε και οι Εβραίοι όταν βγήκαν από τη δουλεία της Αιγύπτου πηγαίνοντας προς τη γη της Επαγγελίας, την ελευθερία, τη χαρά. Ένα τέτοιο πέρασμα έγινε και στην ψυχή αυτού του ανθρώπου που αφέθηκε ολοκληρωτικά στα χέρια του νοητού Μωϋσή της, του Ιησού Χριστού, να την οδηγήσει εκεί που μόνο Εκείνος ξέρει και μπορεί.

     Καθαρισμένη από τα πολυτιμότερα μύρα, τα ειλικρινή δάκρυα της μετάνοιας, φωτισμένη από την αγνή της πρόθεση η ψυχή -ο σύνολος άνθρωπος- οδηγήθηκε στο δρόμο της επιστροφής, στη νοητή γη της Επαγγελίας και μάλιστα κάνοντας τέτοιους καρπούς άξιους μιας τέτοιας μετάνοιας ώστε να διακρίνεται «ως πόλη κειμένη επάνω όρους». Ο Θωμάς, αυτός ο πρώην κατάδικος, ο πρώην θηριώδης φονιάς, το φόβητρο μιας ολόκληρης κοινωνίας, σαν άλλος Σαύλος μεταμορφώνεται σε ζωντανό κήρυκα της αγάπης του Χριστού φτάνοντας να θεωρείται μέχρι σήμερα στην ιδιαίτερη του πατρίδα ως άγιος!

    Ποιος το περίμενε, ποιος το ήλπιζε, ποιος θα μπορούσε ποτέ να το πιστέψει;

    «Τα αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά για τον Θεό» που είπε: «Σας δίνω τη ζωή και το θάνατο· διαλέξτε τη ζωή»...Η ιστορία που ακολουθεί, καθώς εξελίσσεται ανάγλυφη μπροστά στα μάτια

Το κακό του Οικουμενισμού κόλλησαν και το μεταδίδουν και οι "ευσεβείς" Ποιμένες!