Εργασία καί Προσευχή.

 Ἡ  πρώτη  διώχνει  τήν  πλήξη

καί  ἡ  δεύτερη  τή  θλίψη

   Στό κακοτράχαλο μονοπάτι τῶν θλίψεων θυμόμαστε τόν Θεό καί ζητᾶμε ταπεινά τή βοήθειά Του.

«Η ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ  Ἐγκλείστου

ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

[ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν]

      Ἀπό τά πρῶτα βήματα τῆς χριστιανικῆς του ζωῆς ὁ ἄνθρωπος συναντάει πολλές δυσκολίες. Καί ὅσο προχωράει, τόσο μεγαλώνουν οἱ δυσκολίες. Τό εἶπε, ἄλλωστε, ὁ Κύριος: «Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Ματθ. 7, 14).

Ὅποιος, λοιπόν, ἀποφασίζει νά τραβήξει αὐτόν τό δρόμο καί νά περάσει αὐτή τήν πύλη, πρέπει νά ὁπλιστεῖ μέ μεγάλη ἀνδρεία, γιά ν ἀντιμετωπίσει νικηφόρα κάθε λογῆς ἐπιθέσεις, ἀντιδράσεις, ἐμπόδια καί πειρασμούς.

   Γι’ αὐτό κι ἐσεῖς τώρα προχωρῆστε μπροστά μέ θάρρος, μέ γενναιότητα καί σταθερότητα. Τρέξτε σάν τόν ἀπόστολο Παῦλο, πού ἔλεγε: «Οὕτω τρέχω, ὡς οὐκ ἀδήλως» (Α΄ Κορ. 9, 26). Δηλαδή: Νά, ἔτσι τρέχω, μέ τά μάτια στηλωμένα στό τέρμα. Σέ ποιό τέρμα; Σ’ ἐκεῖνο πού ποθεῖτε νά φτάσετε κι ἐσεῖς – στή θέα τοῦ Θεοῦ, στή μέθεξή Του, στή βασιλεία Του.

Σ’ έναν ατομιστή για τον «κίνδυνο» της ευτυχίας

Βλέπεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου, χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό  και  ελεημοσύνη στον πλησίον του.

«Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.
Για μένα πράγματι είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό και τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς ευτυχία την ανέμελη επιβίωση. Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον περίγυρο.
Γνώριζε όμως πάνω απ’ όλα, ότι η γη δεν δίνει τίποτα σε κανέναν χωρίς την εντολή του θεού. Και όσα σου έδωσε στα έδωσε κατ’ εντολή του Θεού. Μια βαθύτερη αντίληψη μας διδάσκει ότι εμείς

Μία από τις παρασκηνιακές κινήσεις που γίνονται εν αγνοία του Λαού

Συνάντηση Βαρθολομαίου-Εἰρηναίου
στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 2017

Για ποιόν λόγο έγινε

η αντιοικουμενιστική δήλωση

του Πατριάρχου Ειρηναίου

    Τὸ 2015 δημοσιεύσαμε μὲ …ἀπορία γιὰ τὴν σκοπιμότητα, τὰ κίνητρά του καὶ τὸ τί κρύβεται πίσω ἀπ’ αὐτό, τὸ Διάγγελμα.   

  Ἦταν μιὰ Ἐπιστολή-Διάγγελμα τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου μὲ τίτλο «Ἀντιοικουμενιστική ἐπιστολή-διάγγελμα τοῦ αἰχμαλώτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου- καί σημαντική ἀναφορά στήν Πανορθόδοξη Σύνοδο τοῦ 2016!» (ἐδῶ).

      Σήμερα δημοσιεύουμε κάποια πράγματα διαφωτιστικὰ γιὰ τὸ Διάγγελμα αὐτό (χωρὶς νὰ υἱοθετοῦμε ὅσα διαρρέονται) μὲ μόνο σκοπὸ νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ πιστοί (γιατὶ “αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι”) ὅτι πρέπει νὰ προσέχουν καὶ νὰ ἀποδέχονται ἢ νὰ ἀπορρίπτουν μὲ διάκριση, ὡς "σοφοί", τὶς διάφορες προτάσεις ἢ λύσεις ποὺ κάποιοι τοὺς παρουσιάζουν.

     Διότι καὶ τώρα ἀκούγονται διάφορα σενάρια, καὶ σήμερα παρασκηνιακὰ κάποιοι κύκλοι προετοιμάζουν ἢ προωθοῦν λύσεις ποὺ μαγειρεύονται ἀπὸ σκοτεινοὺς κύκλους καὶ θὰ ἐπιβληθοῦν ὅταν ἔρθει ἡ κατάλληλη στιγμή ...σὰν ἀπὸ Θεοῦ!

Για ποιόν λόγο έγινε η αντιοικουμενιστική δήλωση του Πατριάρχου Ειρηναίου

   Το αντιοικουμενιστικό διάγγελμα του Πατριάρχου Ειρηναίου  έγινε για να συνεχιστεί η μνημόνευση του ονόματός του απο την ΡΟΕΔ Αγαθαγγέλου που έχει ενωθεί με τους ΓΟΧ.

Μετά απο την απόφαση της ΡΟΕΔ-ΓΟΧ ότι ο Π. Ειρηναίος μνημονεύεται απο την ΡΟΕΔ ενώ περιμένουν μια αντιοικουμενιστική δήλωση του, προκειμένου να συνεχίσουν να τον μνημονεύουν, μόλις μια εβδομάδα μετά, ο Π. Ειρηναίος έκανε προφορική ομολογία απο το παράθυρο ενώπιον του ιερομονάχου της ΡΟΕΔ Ρωμανού Ραντβάν -εχει ενορία στην Χάιφα- υπάρχει ηχητικό ντοκουμέντο προφανώς δεν ήταν αρκετό κι έτσι  μετά απο 1-2 μήνες προέβη κι επίσημα δια γραπτής ομολογίας-διαγγέλματος.

Ο Οικουμενισμός στην ...πράξη δια μέσου επισήμου εκκλησιαστικού εντύπου!!!

 “Φωνή του Κυρίου”

Εξέλιξη, μετάνοια και Φράνσις Κόλινς.

    Στην  Φωνή του Κυρίου (ΦτΚ) (13/5/2018), χρησιμοποιείται ως παράδειγμα μεταστροφής προς το Θεό, ο γενετιστής επιστήμονας (αποκωδικοποίησε το DNA) Φ. Κόλινς.

     Μάλιστα στο τέλος του κειμένου, χρησιμοποιείται ως εικόνα ο υμνωδός και ο Κόλινς να ψάλλουν (!) από κοινού έναν ύμνο προς τον Κύριο.

   Συγχαρητήρια στον κο Κόλινς για την διαπρεπή επιστημονική του παρουσία και την παραδοχή του ότι υπάρχει Θεός.

Απορίες προς τον συντάκτη της ΦτΚ Αρχιμ. Β.Λ.: 

   α) Δεν υπάρχει ούτε ένας Ορθόδοξος επιστήμονας που να μεταστράφηκε προς το Θεό και αναγκαστήκατε να χρησιμοποιήσετε τα λόγια ενός Μεθοδιστή; Δεν είναι σαφές ποιό δόγμα ακολουθεί σε αυτή τη φάση της ζωής του ο κος Κόλινς, ξεκίνησε πάντως ως Μεθοδιστής. Νομίζουμε θα συμφωνείτε ότι πρόκειται για απαραίτητη λεπτομέρεια/διευκρίνηση, γιατί δυστυχώς σε Εκκλησία των Μεθοδιστών, δεν θα δοθεί η δυνατότητα του Κόλινς να αναπέμψει προς τον Κύριο αυτόν τον ωραίο ύμνο μετανοίας που τον βάζει η ΦτΚ να ψέλνει. 

   β) Οι υπόλοιπες απόψεις του κ. Φ. Κόλινς δεν πρέπει να προβληματίσουν αυτόν που επιλέγει να φιλοξενήσει κείμενό του στην ΦτΚ, ένα κατεξοχήν έντυπο πνευματικής οικοδομής των Ορθοδόξων; πχ για την εξέλιξη έχει πεί: 

   «Βλέπω το χέρι του Θεού στην πορεία του μηχανισμού της εξέλιξης. Αν ο Θεός διάλεξε να δημιουργήσει ανθρώπινες υπάρξεις κατ’ εικόνα Του και αποφάσισε πως ο μηχανισμός εξέλιξης ήταν ένας λεπτός τρόπος να πραγματοποιήσει αυτό το στόχο, ποιοί είμαστε εμείς να πούμε ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος,» λέει ο επιστήμονας. 

    Αυτή τη βλάσφημη άποψή του υπέρ της θεωρίας της εξέλιξης, πρέπει να την αγνοήσουμε, να κάνουμε ότι δεν την διατύπωσε καν; 

Δηλ. αρκεί να έχει πει κάποιος κάτι καλό και αυτόματα καθίσταται υποψήφιος για να συμπεριληφθεί το κείμενό του στην ΦτΚ; Μήπως, επί της αρχής, είναι πιο ασφαλές, να επικεντρώνεται η ΦτΚ σε ενγωσμένης αξίας ΑΓΙΟΥΣ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τα λεγόμενα/γραφόμενά τους και να μην πειραματίζεται με τους "πειραματιζόμενους" ακόμη με τα δόγματα Δυτικούς;;; 

Στάθης Αδαμόπουλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΦΥΛ. ΤΗΣ  “ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ” ΕΚΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΙΑ ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ 13/ 05/ 2018 ΑΡΙΘ. ΦΥΛ. 19 (3389)

Πηγή

Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ

Πολὺ πρὶν τὴ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ Ἀνθίμου ἀπὸ τοὺς πατέρες Θεόδωρο Ζήση καὶ Νικόλαο Μανώλη, τῶν ὁποίων παρακουλούσαμε τὰ λεγόμενα, ἦταν ἐμφανῆ κάποια σύννεφα τὰ ὁποῖα μαρτυροῦσαν τὴν μὴ ξεκάθαρη τοποθέτησή τους στὸ ζήτημα τῆς ἀποτειχίσεως.

Ἀπὸ τὶς ἀναφορές τους στὸν Αυγουστῖνο Καντιώτη καὶ τοὺς Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο καὶ Παραμυθίας Παῦλο, οἱ ὁποῖοι τὸ 1971 διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ αἰρεσιάρχη Ἀθηναγόρα, φαίνονταν ὅτι τοὺς εἶχαν ὡς πρότυπα ὁμολογίας. Καὶ καλῶς μὲν οἱ τρεῖς ἐπίσκοποι διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἐπισκόπους τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ποὺ τὸν μνημόνευαν. Ὅσο γιὰ τὸ γέροντα Αὐγουστῖνο (οἱ ἄλλοι δύο εἶχαν κοιμηθεῖ) μνημόνευε μέχρι τέλους τὸν Βαρθολομαῖο, χωρὶς ὁ τελευταῖος νὰ ἔχει ἀλλάξει τὴν πορεία τῶν προκατόχων του.

Αὐτὴ ἡ δίπορτη «ἀποτείχιση» (ἀπὸ τὴν μία νὰ βγαίνεις καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ μπαίνεις), οὔτε κανονικὸ ἔρεισμα ἔχει, οὔτε ἀγιοπατερικὴ μαρτυρία. Ὁ 15ος κανόνας τῆς ΑΒ’ Συνόδου, ὑποδικάζοντας ἐμμέσως «δι’ αἵρεσιν» τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο ἑνὸς ἑκάστου πιστοῦ, κληρικοῦ ἢ λαϊκοῦ, δὲν ἀμνηστεύει κανέναν «παραδοσιακὸ» μὲν, κοινωνικὸ δέ, μὲ τὴν αἵρεση μέσῳ τοῦ μνημοσύνου τοῦ ἀνωτέρου του ἐπισκόπου, μητροπολίτη ἢ πατριάρχη. Ἀπὸ πότε ὁ κοινωνικὸς μὲ τὴν αἵρεση βαφτίστηκε παραδοσιακὸς μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ λόγια στὴν αἵρεση, στὴν πράξη ὅμως τὴν σιγοντάρει; Οὐδεὶς ἐκ τῶν μεγάλων ὁμολογητῶν πατέρων ποὺ διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου «δι’ αἵρεσιν», εἶχε παράλληλη κοινωνία μέ ἄλλους δῆθεν παραδοσιακοὺς ποὺ τὸν μνημόνευαν. Θὰ ἦταν ἡ ἀποτείχισή τους μία πράξη ἄνευρη καὶ ἐκ τῶν προτέρων καταδικασμένη στὴν ἀποτυχία. Ὄχι πὼς δὲν ὑπῆρξαν στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ τέτοιες περιπτώσεις, πλὴν ὅμως ἐξέπεσαν τῆς ὁμολογιακῆς μαρτυρίας.