Σάββατο 19 Μαΐου 2018

 Ο ΑΒΒΑΣ Αθανάσιος… Ο ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ



 Δημοσίευμα  της Εφημερίδος :"ΑΓΩΝΑΣ"  αρ φυλ. 250-251/Μάρτιος-Απρίλιος  2018 http://www.agonas.org/

ψαλτικά Λαμπαδαρίου
Βγήκε πάλι ο Αββάς «περιάγων τας πόλεις πάσας και τας κώμας διδάσκων… ΤΑ ΝΟΣΗΜΕΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΣΙΩΠΗΣ».

Περιφέρεται ο αγιομετεωρίτης με το “αντιοικουμενιστικό κύρος του” σε στέκια και ιερομητροπολιτικές συνάξεις με οικουμενιστικό κύρος, διδάσκοντας (καλύτερα διαβάζοντας) τον λαό την “εύλογη σιωπή”, για να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα που είναι η αιτία της πνευματικής μας συμμορφώσεως.

Τι ωραία που τα λέει (τα διαβάζει) στους άλλους ενώ ο ίδιος για άλλα μεριμνά και τυρβάζει.

Νιώθουμε επιτακτικό χρέος να σας μιλήσουμε ανοιχτά και να σας ρωτήσουμε;

Άγιε Μετεωρίτα, ο μυστικός έλεγχος δεν σας ταράζει τον ύπνο όταν με την υπογραφή

Το περιβάλλον ενώνει και τελικά συγχωνεύει τις θρησκείες!



Στην Αθήνα Εβραίοι, μουσουλμάνοι και ινδουιστές από όλον τον πλανήτη
– Τι ετοιμάζει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος


Συγχώνευση θρησκειών με τις «ευλογίες» του περιβάλλοντος
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει ονομαστεί και «πράσινος Πατριάρχης» λόγω των δράσεων του, στο πλαίσιο της Ατζέντας 2030.
Δεν σταματάει να δείχνει τις… ευαισθησίες σ’ αυτόν τον τομέα αφού από τις 5-8 Ιουνίου διοργανώνει Διεθνές Οικολογικό Συμπόσιο στην Αθήνα και

«Αντί για "εσχατεία" γυρεύουμε "πρωτεία"»!

ΠΡΩΤΕΙΑ
ΚΑΙ
ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ

π. Διονύσιος Ταμπάκης

   ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ  πάλιν και πολλάκις μας υπενθυμίζει πως η αξία του ανθρώπου στέκεται στην ταπείνωση και αφάνεια.

Και ενώ ο Χριστός μας  τιμά τον έσχατον και τον περιφρονημένο  «εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος [Μαρκ. θ΄ 35] εμείς όλο και τον διορθώνουμε πως δεν τα ’πε καλά και ανταλλάσσουμε την τιμή του εσχάτου με την τιμή του πρώτου και αντί για «εσχατεία» γυρεύουμε «πρωτεία».

Η γέννηση άλλωστε της διαδικασίας των «πρωτείων» δεν είναι καθόλου  τυχαία αφού λειτουργεί έξυπνα και αποτελεσματικά ως μηχανισμός ελέγχου ούτως ώστε οι περισσότεροι που τα έχουν λάβει να καθίστανται πανηγυρικώς και εσαεί  ευγνωμονούντες, ενώ όσοι δεν τα έχουνε παραλάβει ακόμη και τα λιγουρεύονται, να βρίσκονται σε μία δια βίου επαιτεία.  Άλλωστε από αυτά

Και η "κρυμμένη" ασέβεια του Οικουμενισμού, ακόμα πιό εύκολα δύναται να απατήσει τον νουν!

   Μας ονείδιζαν οι κακόδοξοι δυτικοί ότι νέο Άγιο και Μάρτυρα δεν παρουσίασε μετά το σχίσμα η Ανατολική Εκκλησία. Οι Νεομάρτυρες, όχι μόνο δεν υστερούν έναντι των παλαιών, αλλά και σε κάποιο σημείο υπερέχουν «καθ’ ότι εκείνοι μεν ηγωνίσθησαν κατά της πολυθεΐας και ειδωλολατρίας, ούτοι δε ηγωνίσθησαν κατά της των αλλόπιστων μονοπρόσωπου μονοθεΐας, ήτις είναι μία κρυμμένη ασέβεια οπού ευκόλως δύναται να απατήσει τον νουν».
Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης) 

Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου:

Λόγος εις τους οσίους 318 θεοφόρους Πατέρες

και εις τον Κωνσταντίνον τον ευσεβέστατον Βασιλέα

(πρεσβύτερος Γρηγόριος Καισαρείας)

 

    Επειδή ο Απόστολος μας συμβουλεύει να υπακούωμε στους προεστώτας, φίλε του Θεού, ξεχνώντας κι εγώ την αδυναμία μου και παραβλέποντας το ακαλλές του λόγου μου, υπήκουσα στον τίμιο Πατέρα, ο οποίος μου ανέθεσε να συγγράψω με συντομία περί της Συνόδου των Αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ Πατέρων που έγινε στη Νίκαια, και να την παραδώσω στην υπ’ αυτόν αγιοτάτην Εκκλησία της Νικαίας, ώστε να έχη στην διάθεσή της γραπτή την διήγηση της πνευματικής αγωνίας εκείνων των οποίων είχε απολαύσει και την σωματική παρουσία. Και όσα μεν κατά την δύναμή μου θα αναφέρω εγώ, συγκρινόμενα με το μεγαλείο της εναρέτου πολιτείας των Πατέρων, ομοιάζουν θα έλεγα με σταγόνα στον ωκεανό. Της ιδικής τους δε τελειότητος έργο είναι το να μη δίδουν τόση σημασία στον τρόπο της εκφράσεως, αλλά να μας τιμήσουν με την συμπάθειά τους αναλόγως με την προθυμία της υπακοής.

Όταν εβασίλευσαν στην Ρώμη ασεβώς ο Μαξιμιανός, ο Λικίνιος και ο Μαξέντιος, πολλούς πιστούς Χριστιανούς, οι οποίοι ηρνήθησαν να θυσιάσουν στους δαίμονες, υπέβαλαν σε βασανιστήρια και θάνατον, ευρήκαν δε δικαίως και αυτοί τέλος αντάξιο της ειδωλομανίας τους. Τότε ανέτειλε παραδόξως από την Δύση, σαν φωστήρας, ο φιλοχριστότατος Κωνσταντίνος, ο αρχηγός της Ορθοδόξου πολιτείας και πρόβολος της αμώμου πίστεως. Αυτός, συγχρόνως με την μεταφορά της έδρας του από την Δύση στην Ανατολή, δέχεται στην ψυχή πλούσιο τον θείο φωτισμό. Και χρίοντας τoν νου του με την ευσέβεια, αναλαμβάνει τoν πρώτο αγώνα κατά του διαβόλου: εκδίδει κατά τόπους προγράμματα για ελευθερία στους Χριστιανούς: λύνει την κατήφεια που είχαν προξενήσει στους πιστούς οι άνομοι, καταστρέφει τα σεβάσματα των ειδώλων, γνωστοποιεί την ανυπαρξία του ψεύδους, φανερώνει το κήρυγμα της αληθείας, αποδίδει τιμές και ενθαρρύνει όσους ετίμησαν τoν Κύριο. Θεραπεύει σώματα πιστών κακοποιημένα από τις μαστιγώσεις. Τιμωρούνται τέλος και εξορίζονται όσοι λατρεύουν τους δαίμονες. Ήταν δυνατόν να ιδής τότε τους πιστούς