Ομιλία ΚΕ΄ εκφωνηθείσα την Κυριακή των Αγίων Πάντων (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38· ιθ΄ 27-30)

“Θαυμαστὸς ὄντως ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ”

   Εὐχαριστῶ τὸν ἀδελφὸ γιὰ τὴν ἐπισήμανση μιᾶς ἀθεολόγητης θέσεως ποὺ περιεῖχε ἕνα ἄρθρο γιὰ τοὺς Ἁγίους, ποὺ εἴχαμε πάρει ἀπὸ ἄλλο ἱστολόγιο. Διαγράψαμε τὸ ἄρθρο καὶ θὰ ἀναρτήσουμε ἐν καιρῷ τὴν ὀρθόδοξη θέση. Ἀντ’ αὐτοῦ δημοσιεύουμε μιὰ ὁμιλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.   Π.Σ.

      

    Εἶναι στ’ ἀλήθεια θαυμαστὸς ὁ Θεὸς στὰ ἔργα τῶν ἁγίων του. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ του τοὺς ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες τῶν μαρτύρων, πῶς μὲ τὴν ἀσθενικὴ σάρκα τους ντρόπιασαν τὸν ἰσχυρὸ στὸ κακό, πῶς δὲν εἶχαν  συναίσθηση τῶν πόνων καὶ τῶν τραυμάτων καθὼς ἔρριχναν τὸ σῶμα τους σὲ ἀγῶνα μὲ τὴ φωτιά, μὲ τὸ ξίφος, μὲ τὰ διάφορα εἴδη θανατηφόρων βασανιστηρίων, ἀντιπαλεύοντας μὲ τὴν ὑπομονή. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ ὅτι κομμάτιαζαν τὶς σάρκες τους, κι ἔσπαζαν τὶς κλειδώσεις τους, καὶ τσάκιζαν τὰ κόκκαλά τους, αὐτοὶ ὅμως φύλαγαν ἀκέραια, κι ἀπείραχτη κι ἀσάλευτη τὴ πίστη τους.  Γι’ αὐτὸ καὶ πῆραν χάρισμα τὴν ἀδιαφιλονίκητη σοφία τοῦ Πνεύματος καὶ τὴ δύναμη γιὰ θαύματα. Ὅταν ἀναλογιστῆ τὴν ὑπομονὴ τῶν ὁσίων, πῶς ὑπέφεραν θεληματικὰ σὰ νὰ ἦσαν ἀσώματοι τὶς πολυήμερες νηστεῖες, τὶς ἀγρυπνίες, τὶς διάφορες ἄλλες ταλαιπωρίες τοῦ σώματος, πῶς ἀντιστάθηκαν ὡς τὸ τέλος τὰ πονηρὰ πάθη, στὰ διάφορα εἴδη τῆς ἁμαρτίας, στὸν πόλεμο ποὺ διεξάγεται ἀοράτος μέσα μας, στὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες, στὶς πνευματικὲς δυνάμεις τῆς κακίας καὶ πῶς ὁ ἐξωτερικὸς ἄνθρωπος ἔλιωνε κι ἀφανιζόταν, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἄνθρωπος ἀνανεωνόταν καὶ θεοποιοῦνταν –καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς δόθηκε ἡ χάρη νὰ θεραπεύουν καὶ νὰ πραγματοποιοῦν ἔργα δυνάμεως. Ὅταν κανένας τὰ συλλογιστῆ αὐτὰ καὶ κάνη τὴ σκέψη ὅτι αὐτὰ ξεπερνοῦν τὴν ἀνθρώπινη φύση, θαυμάζει καὶ δοξολογεῖ τὸ Θεό, ποὺ τοὺς ἔδωσε τὸση χάρη καὶ δύναμη. Γιατὶ ἄν εἶχαν τὴν προαίρεση τὴν ἀγαθὴ καὶ πολὺ ὡραία, ὅμως χωρίς τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ δὲ θὰ ἀποχτοῦσαν τὴ δύναμη νὰ γίνουν ὑπεράνθρωποι κι ἐνῶ ἦσαν ἄνθρωποι σωματικοὶ νὰ νικήσουν τὸν ἀσώματο ἐχθρό.

Γι’ αὐτὸ κι ὁ Προφήτης ποιητὴς τῶν ψαλμῶν εἶπε· «ἀξιοθαύμαστος εἶναι ὁ Θεὸς σήμερα στοὺς ἁγίους του» καὶ συνάμα πρόσθεσε

Όλοι οι "ευσεβείς", με πρώτο τον ευσεβέστερο των "ευσεβών" κ. Σεραφείμ, ήταν εκεί!

    Ἀλήθεια! Ποιά "οἰκονομία" ἢ ποιά ἀνάγκη ὁδήγησε τὸν «εὐσεβέστατο» Σεραφεὶμ Πειραιῶς καὶ τοὺς "εὐσεβεῖς" Ἐπισκόπους τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ π. Νικολάου Μανώλη καὶ τοῦ π. Φωτίου Βεζύνια νὰ "κοινωνήσουν" σήμερα στὴν Εὔβοια, μετὰ τοῦ αἱρεσιάρχη Βαρθολομαίου καὶ ὅσων ἐψήφισαν τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις τῆς Κολυμπάριας Συνόδου;

   Καὶ πῶς θὰ δικαιολογήσει τὴν ὁμιλία του, ὁ π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, μεθαύριο στὴν Ἡμερίδα τους κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῆς κακόδοξης Συνόδου τῆς Κρήτης, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ μητροπολίτης του κ. Σεραφείμ, κοινωνεῖ μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὰ ψήφισαν; 

Οι "Άγιοι πάντες" και οι καταφρονητές τους!

Ἐρώτηση

πρὸς τοὺς ἱερωμένους καὶ λαϊκοὺς ὑποστηρικτὲς  τοῦ  δυνητισμοῦ,  τῆς Οἰκονομίας  καὶ  τῶν  πρωτείων

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ χαρακτηρίζουν κάθε ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Πίστεως ὁ Πρῶτος ποὺ δίνει ἀπάντηση γιὰ νὰ ξεκαθαρίσει τὰ πράγματα ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ στηρίξει καὶ νὰ ἐνδυναμώσει τοὺς θλιμένους, μπερδεμένους ἢ ἀπογοητευμένους τοὺς πιστοὺς εἶναι ὁ Θεός.

Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο παρακαλῶ τοὺς ἱερωμένους αὐτοὺς καὶ τοὺς αὐτοκληθέντες ὡς δικαστὲς λαϊκούς (αὐτοὺς ποὺ ἐνθαρρυνόμενοι καὶ ὑποστηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς πατέρες τους), χαρακτηρίζουν μὲ σχόλιο στὴν «Κατάνυξη» ὡς πλάνη τὸ ὑποχρεωτικὸ τοῦ 15^ου Κανόνος καὶ γενικὰ τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ ὡς ἀκραίους τοὺς ἐπιθυμοῦντες τὴν ἀκρίβεια καὶ ἐπιθυμοῦν πρωτεῖα νὰ μᾶς ἀπαντήσουν:

Μπορεῖτε νὰ βρεῖτε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο καὶ στὸν Ἀπόστολο ἢ στὴν ἑρμηνεία τους ἀπὸ τοὺς Πατέρες ἔστω καὶ μία ἀπόδειξη Οἰκονομίας ἢ δυνητισμοῦ ἢ ὑπάρξεως πρωτείων;

Παρακαλῶ τὸν ὁποιοδήποτε ἀπαντήσει νὰ μὴν ἐκφράσει δικές του γνῶμες ἀλλὰ ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις.

Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πάντων:

«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Κατὰ Ματθαῖο, Ι' 32-33)

«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Κατὰ Ματθαῖο, Ι' 37-38).

«Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι» (Κατὰ Ματθαῖο, ΙΘ' 27-30).

Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πάντων:

«Οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.
Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι» (Πρὸς Ἑβραίους, ΙΑ' 33-40).

«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν» (Πρὸς Ἑβραίους, ΙΒ' 1-2).

Ἂς μεταφράσουμε τὸ τελευταῖο ἀπόσπασμα γιὰ νὰ καταλάβουμε ἀκόμα καλύτερα: «Γι’ αὐτό, λοιπόν, καὶ ἐμεῖς, ἐπειδὴ ἔχουμε τοποθετημένο γύρω μας τόσο μεγάλο νέφος μαρτύρων, ἂς ἀποθέσουμε κάθε βάρος καὶ τὴν ἁμαρτία ποὺ εὔκολα μᾶς περιπλέκει, καὶ ἂς τρέχουμε μὲ ὐπομονὴ στὸν ἀγῶνα ποὺ βρίσκεται μπροστά μας, ἀποβλέποντας στὸν ἀρχηγὸ καὶ τελειοποιητὴ τῆς πίστης μας, τὸν Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος, ἐξαιτίας τῆς χαρᾶς ποὺ βρισκόταν μπροστά του, ὑπέμεινε σταυρὸ καὶ καταφρόνησε τὴν ντροπὴ καὶ ἔχει καθίσει στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ».

Ἀδελφοί, ἂς μὴν χάνουμε τὸ θάρρος μας ἐπειδὴ ἄλλοι ζητοῦν πρωτεῖα, παρερμηνεύουν, προδίδουν, ὑβρίζουν, καταδικάζουν, διχάζουν. Πρότυπό μας δὲν εἶναι κάποιοι σημερινοὶ ἄνθρωποι ἀλλὰ ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἅγιοι Του τοὺς ὁποίους σήμερα τιμοῦμε: «ἀλλὰ ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ στὸν ἀγῶνα ποὺ βρίσκεται μπροστά μας, ἀποβλέποντας στὸν ἀρχηγὸ καὶ τελειοποιητὴ τῆς πίστης μας, τὸν Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος, ἐξαιτίας τῆς χαρᾶς ποὺ βρισκόταν μπροστά του, ὑπέμεινε σταυρὸ καὶ καταφρόνησε τὴν ντροπὴ καὶ ἔχει καθίσει στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ».

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου