Η τέλεια αγάπη (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κυριακή Β΄ Λουκά

(Λουκ. στ΄ 31-36)

      Όταν οι άνθρωποι έχουν παντοτινή επίγνωση της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτούς, θα είναι φιλάνθρωποι κι ο ένας προς τον άλλον. Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο που να κάνει τους ανθρώπους άσπλαχνους προς τους άλλους, όσο η πεποίθηση πως κανένας δε θέλει να δώσει και στους ίδιους. Κανένας; Και πού είναι ο Θεός τότε; Δε μας αποζημιώνει κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο Θεός με την ευσπλαχνία Του, σε αντίθεση μ’ εμάς που είμαστε άσπλαχνοι; Δεν είναι πιο σπουδαίο για μας να μας ευεργετήσει ο Βασιλιάς στην αυλή Του με την ευσπλαχνία Του, αντί να μας ευεργετούν οι δούλοι Του; Τί μας ωφελεί αν μας ευεργετούν όλοι οι δούλοι Του, αλλά ο Βασιλιάς είναι συγκρατημένος απέναντι μας;

Οι άνθρωποι γίνονται ανελεήμονες όταν περιμένουν από τους άλλους να τους ελεήσουν, ενώ οι άλλοι περιμένουν το ίδιο απ’ αυτούς. Σ’ αυτήν την αμοιβαία αναμονή, στο να περιμένει δηλαδή ο ένας από τον άλλον να τον ελεήσει, όλοι οι άνθρωποι, σαν ένας γενικός κανόνας, γίνονται άσπλαχνοι κι ανελεήμονες. Η ελεημοσύνη όμως δεν είναι παθητική αρετή, αλλά ενεργητική. Πώς θα γνώριζαν οι άνθρωποι τη φιλανθρωπία, αν ο Θεός δεν την είχε πρώτος ασκήσει σ’ αυτούς; Η φιλανθρωπία του Θεού απαιτεί τη φιλανθρωπία των ανθρώπων. Αν ο Θεός δεν είχε πρώτος δείξει τη φιλανθρωπία Του, ο κόσμος δε θα ήξερε τι ήταν.

Εκείνος που κατανοεί πως η φιλανθρωπία είναι ενεργητική αρετή κι όχι παθητική, κι αρχίσει να την εφαρμόζει μ’ αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα διαπιστώσει πως ο ουρανός κι η γη αποκαλύπτονται μπροστά του με νέα χρώματα. Σύντομα θα κατανοήσει τόσο του Θεού τη φιλανθρωπία όσο και του ανθρώπου.

Η φιλανθρωπία είναι όπως η θραύση πέτρας με πέτρα, που πάντα παράγει σπινθήρα. Αυτός που παράγει το σπινθήρα αυτόν κι ο άλλος που τον δέχεται, νιώθουν κι οι δυο τους την παρουσία του Θεού. Τη στιγμή εκείνη νιώθουν το χέρι του Θεού να θωπεύει τις καρδιές τους. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7).

Η ευσπλαχνία είναι ανώτερη από τη συμπόνια, που οι ινδουιστές θεωρούν ως τη μεγαλύτερη αρετή. Ο άνθρωπος

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος συμφύρεται ευκαίρως-ακαίρως με τους Οικουμενιστές!

.

Επικίνδυνη αφέλεια

ή καταδολίευση της αλήθειας;

katanixis.gr: Μετά "βαΐων και κλάδων" ανακοινώνεται σε ολόκληρο το διαδίκτυο πως ο Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Νέου ψυχικού υποδέχεται την τίμια κάρα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη, διαβάζουμε από το site της ενορίας:  

«"του Αγίου Σιλουανού της Οικουμένης" από την Ρωσική Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, η οποία Κάρα για πρώτη φορά "εξέρχεται" του Αγίου Όρους. Ενός Αγίου που είναι ελάχιστα γνωστός στη χώρα μας και του οποίου "η ζωή υπήρξε ακατάληπτη λόγω της απλότητάς της"».

Ακόμα, η έλευση της αγίας κάρας μας δίνει αφορμή τόσο για καθημερινές λατρευτικές ακολουθίες, όσο και για την διεξαγωγή Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου με αντικείμενο την μελέτη της προσωπικότητας του Αγίου Σιλουανού".

Δημιουργεί αίσθηση η σύνθεση των προσκεκλημένων ομιλητών του συνεδρίου, γιατί αποτελεί μια ανάμειξη ακραιφνών οικουμενιστών και μετριοπαθών αντιοικουμενιστών Αρχιερέων, καθηγητών και επιστημόνων και ο προβληματισμός μας είναι έντονος.

Οι οικουμενιστές πλέον αποδεδειγμένα δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και μηχανεύονται τρόπους και συστήματα ώστε να πετύχουν την άμβλυνση του Ορθοδόξου αισθητηρίου του πιστού λαού με ένα και μοναδικό σκοπό: την επικράτηση του σατανικού και μασωνοκίνητου Οικουμενισμού της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Εποχής στην Ορθοδοξία.