Ὁ «εὐσεβής» καὶ «πατερικός» Μητροπολίτης
Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱερόθεος δείχνει τὸ ἀληθινὸ προσωπεῖο καὶ τὴν μετάλλαξη τῶν σημερινῶν ποιμένων:
------------------------------------------------------------------
Ἀπὸ ἁγιοπατερικὸ ἐπίσκοπο ὁμολογητὴ
σὲ δίγλωσσο σιγονταριστή-ὀρθολογιστὴ δεσπότη ἐπιστήμονα.
Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Κριτικὴ στὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου:
Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς
θέσεις
Πρῶτο μέρος
Caveat lector (Ἂς προσέχει ὁ ἀναγνώστης)
Ὅταν πληροφορήθηκα τὴν ἔκδοση τοῦ
καινούργιου βιβλίου τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου μὲ
τίτλο «Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος» κατάλαβα ἀμέσως, ὅτι αὐτὸ τὸ βιβλίο δὲν θὰ
εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἕνα ἰσχυρὸ ὑπνωτικὸ γιὰ τὸ ποίμνιο, ποὺ θὰ ἔχει ὡς
συστατικὰ τὶς ὁμολογουμένες καὶ ἀδιαμφισβήτητες γνώσεις τοῦ συγγραφέως, τὴν
διεθνή του ἀναγνώριση καὶ τὸ ἐπισκοπικό του ἀξίωμα, καὶ καὶ θὰ λειτουργήσει ὡς ἕνα
ἀκόμα μέσο ἐπιβολῆς τῆς αἱρέσεως στὴν Ἐκκλησία.
Στὸ συμπέρασμα αὐτὸ ἔφθασα,
γιατὶ εἶχα ἀκόμα νωπὲς στὸ μυαλό μου τὶς δηλώσεις τοῦ μητροπολίτου σὲ ὁμιλία
του ὅτι «ένιωσε τον εαυτό του χαρούμενο για την συμμετοχή του στη
σύνοδο, αποκομίζοντας μεγάλες εμπειρίες
ενώ, ένιωσε συνάμα και προβληματισμό
(sic)» (ἐδῶ). Τὸ γεγονὸς μάλιστα ὅτι δὲν ὑπῆρχε καμία ἀρνητικὴ
κριτική, οὔτε κἂν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, τοὺς ὁποίους ὑποτίθεται καυτηριάζει τὸ
βιβλίο, ἐνίσχυσε τὸ συμπέρασμα αὐτό.
Ἔτσι ἀποφάσισα αὐτὸ τὸ
καλοκαίρι νὰ ἀγοράσω τὸ περιώνυμο βιβλίο καὶ νὰ δῶ πὼς δικαιολογοῦσε τὴν ἰανικὴ
στάση του. Διαβάζοντάς το καὶ βλέποντας ἀπὸ τὴν μία τὴν ἐκτενὴ παρουσίαση τῆς
πατερικῆς διδασκαλίας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ κουκούλωμα τῆς κατάφωρης καταπάτησής
της ἔνιωσα ναυτία! Παρὰ ταῦτα τόλμησα νὰ τὸ σχολιάσω.Καὶ λέω τόλμησα, διότι εἶμαι
ἀπόλυτα σίγουρος ποιές ἐπιθέσεις καὶ ὕβρεις θὰ ἀκολουθήσουν, μιᾶς καὶ θὰ ἀσκήσω
κριτικὴ στὴν «ἱερὴ ἀγελάδα» τῶν «Οἰκονομιστῶν» καὶ «Ἀντιοικουμενιστῶν», τὸν
διεθνοῦς φήμης θεολόγο, καθηγητὴ πανεπιστημίου καὶ συγγραφέα 100 βιβλίων
μητροπολίτη Ναυπάκτου. Ἐπειδὴ τὸ βιβλίο εἶναι ὀγκῶδες (767 σελ.) ὁ κριτικὸς
σχολιασμὸς θὰ γίνει τμηματικά. Στὸ πρῶτο τμῆμα θὰ σχολιάσω τὸ πρῶτο μέρος τοῦ
βιβλίου. Τά περισσότερα ἀπό τά κείμενα τοῦ πρώτου αὐτοῦ μέρους ἔχουν ἀναρτηθεῖ
κατά καιρούς στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου ἤ ἔχουν δημοσιευθεῖ
στήν ἐφημερίδα «Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση». Ἂς μοῦ συγχωρήσει ὁ ἀναγνώστης τὸ
μέγεθος τοῦ κειμένου, τὸ ὁποῖο προσαρμόζεται στὸν ὄγκο τοῦ βιβλίου.
Στὶς θετικὲς κριτικὲς τοῦ
βιβλίου, ποὺ μέχρι στιγμῆς δημοσιεύτηκαν διαβάσαμε ἐκτὸς τῶν ἄλλων τὰ ἑξῆς:
«Μιά θεολογική
μελέτη μέ ἱστορικά καί θεολογικά ἐπιχειρήματα πού ἀξίζει νά διαβασθῆ ἀπό ὅσους
θέλουν νά μάθουν γιά τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης. Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου μέ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τῆς ὀρθοδόξου
παραδόσεως καί τῆς ἱστορίας καί μέ θεολογικό τρόπο προσφέρει στόν ἀναγνώστη
εἰλικρινῆ καταγραφή τῶν ὅσων συνέβησαν στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, στήν ὁποία ὄχι ἁπλῶς
ἦταν παρών, ἀλλά καί ἀρκετές φορές ὁμίλησε. Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, ὅπως ἐκφράσθηκε
ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες εἶναι ἐμπειρική καί κατ᾿ ἐξοχήν προφητική, ἀποστολική καί πατερική, δηλαδή ἐκκλησιαστική. 
