Ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει αυτόν που αργοπορεί

Πηγή

Αλλαγή Προγράμματος Ακολουθιών

    Ἡ Ἀγρυπνία (Θ. Λειτουργία- Ἁγιασμός) ποὺ θὰ ἐτελεῖτο τὴν Παρασκευὴ τὸ βράδυ στὶς Σταγιάτες Βόλου, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Λάρισα τὸ Σάββατο τὸ πρωΐ (5 Ἰανουαρίου 2019), στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν Λαρισαίων πιστῶν.

Σχέση Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού κατά τους Κολλυβάδες και δη κατά τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο

    Με τη ευκαιρία της μεγάλης δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων και της κατ’ αυτήν τελέσεως του Μεγάλου Αγιασμού, επιθυμούμε ν’ αναφερθούμε στη σχέση αυτή του Μεγάλου, ως λέγεται, Αγιασμού, προς τον αποκαλούμενο Μικρό Αγιασμό, ο οποίος τελείται σε κάθε άλλη περίπτωση π.χ. Πρωτομηνιά, εγκαινισμούς οίκων, καταστημάτων κ. ά., με σκοπό να συμβάλλουμε στη αποφυγή των πολλών παρανοήσεων, αλλά και στην εξάλειψη των λανθασμένων απόψεων και εθιμικών διατάξεων σχετικά με τη σύγκριση των δύο Αγιασμών και την χρήση τους. Οδηγό σ’ αυτήν την προσπάθεια θα έχομε έναν από τους κυριώτερους εκπροσώπους της Φιλοκαλικής αναγέννησης του 18ου αιώνος, του κινήματος δηλ. των Κολλυβάδων, των Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το θέμα εκτενώς.

Η αγιοκατάταξη του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

ο Φιλάγιος Ηγεμόνας, Άγιος βασιλομάρτυς Νικόλαος

Η Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού Κύπρου φέρνει στο φως νέα στοιχεία από το ημερολόγιο του Αγ. Νικολάου των Ρομάνοφ του έτους 1903

Έπειτα από έρευνα, η Ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού της Κύπρου, έφερε στο φως καινούργια στοιχεία που αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, την πνευματική κατάσταση του αγίου Νικολάου και της βασιλικής Τσαρικής οικογένειας, μέσω των καταχωρήσεων στο ημερολόγιο του αγίου βασιλομάρτυρος Νικολάου. Η έρευνα επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα, ωστόσο για τις ανάγκες του άρθρου η μονή μας παραχώρησε τη συγκεκριμένη μαρτυρία: Το ημερολόγιο γράφτηκε το έτος 1903, περίοδος τελετών αγιοκατάταξης του οσίου Σεραφείμ του Σαρόφ. Στο ημερολόγιο παρακολουθούμε την οικογένεια να ταξιδεύει στο μοναστήρι του Οσίου Σεραφείμ για να συμμετάσχει στην τελετή της αγιοκατάταξης του.

Απλά και σταράτα: Για την καύση των νεκρών

"...παίρνουμε Χάρη, την τελευταία σε τούτη τη ζωή"!

      Κατά την Ιερά Παράδοση, όταν σκοτώθηκε ο Άβελ από τον Καϊν, έστειλε ο Θεός στον Αδάμ τον αρχάγγελο Μιχαήλ, για να τον υποδείξει, ότι πρέπει τον γιό του να τον θάψει. Είναι αποκάλυψη δηλ. από τον Θεό, ότι όταν ο άνθρωπος πεθάνει, πρέπει στη γη να επιστρέψει. Γιατί όταν ο Θεός μας έπλασε, πήρε χώμα από το έδαφος, στο οποίο δημιουργήθηκε μια γούβα, μια λακούβα. Αυτό το κενό που δημιουργήθηκε στο έδαφος, πρέπει να συμπληρωθεί και γίνεται δια της ταφής μας. Λέει ο Κύριος: Από χώμα σε έκανα και είσαι υποχρεωμένος να μπεις στο χώμα. 

     Κάθε άλλος τρόπος π.χ. καύση του νεκρού είναι αμαρτία και δεν το θέλει ο Θεός. Τόλμησαν και είπαν οι Πατέρες, ότι αυτοί που καίγονται και δεν θάπτονται, πάνε από την μία φωτιά στην άλλη... 

Όταν μας θάβουν, κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Κυρίου και παίρνουμε Χάρη, την τελευταία σε τούτη τη ζωή....

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, το λαμπρό αστέρι της Ρωσικής Ορθοδοξίας

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ( 2 Ιανουαρίου)

~ Ο όσιος Σεραφείμ, το ολοφώτεινο αστέρι της Ρωσικής Ορθοδοξίας, γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κουρσκ και ονομάστηκε Πρόχορος.
Ήταν γιος ευσεβών και πλούσιων εμπόρων, του Ισίδωρου και της Αγάθης Μοσνίν από τους οποίους κληρονόμησε την πίστη, την ευλάβεια και τις αρετές. Ο πατέρας του πέθανε ενώ ο μικρός Πρόχορος ήταν μόλις 4 ετών. Από τη νηπιακή του ηλικία έχουμε μια σειρά από παρεμβάσεις της θείας Πρόνοιας στη ζωή του.
Σε ηλικία 7 ετών έπεσε από το ψηλό καμπαναριό του Αγίου Σεργίου που κτιζόταν και δεν έπαθε τίποτα. Όταν ήταν σε ηλικία 10 ετών αρρώστησε τόσο βαριά που ήταν βέβαιο ότι θα πέθαινε. Τότε η ίδια η Παναγία εμφανίσθηκε και του υποσχέθηκε ότι θα τον θεραπεύσει. Λίγες ημέρες μετά όταν η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου του Κούρσκ περνούσε κάτω από το σπίτι του, η μητέρα του τον κατέβασε και τον πέρασε κάτω από αυτήν. Αμέσως ο άγιος έγινε καλά και έκτοτε πολύ ευλαβείτο την Παναγία μας.
Στα δεκαεννέα του χρόνια πήρε την απόφαση ν᾿ αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό και πήγε να μονάσει στο μοναστήρι του Σάρωφ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ

 Ὅταν ὁ Μ. Βασίλειος δέχεται στὸ ἱερὸ βῆμα τὰ «δῶρα» ἑνὸς αἱρετικοῦ!

     Θάρρος, ὁμολογία, πίστη, θαυματουργία, ἀνεξικακία, ἐπιείκια καὶ πολλὰ ἄλλα μπορεῖ νὰ παρακολουθήσει κανείς, διαβάζοντας τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἀφηγηματικὴ ἱστόρηση τῆς ζωῆς τοῦ Μ. Βασιλείου. Κι εἶναι μόνο μιὰ «στιγμὴ» τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του.

     Ἂς καθρεπτίσουμε κι ἂς ἐλέγξουμε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι τὴ ζωή μας, τὶς σχέσεις μας, τὶς ἀντιπάθειές μας, τὴν σχολαστικὴ ἐξέταση τῶν πράξεων τῶν ἄλλων, τὰ πάθη μας κι ἂς ἀκολουθήσουμε τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωὴ ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει ὁ Ἅγιος.

     Στοὺς περισσότερους χριστιανοὺς εἶναι γνωστὸς ὁ διάλογος τοῦ ἐπάρχου Μοδέστου μὲ τὸ Μ. Βασίλειο, ποὺ τέλειωσε μὲ τὴ θριαμβευτική νίκη τοῦ Μ. Βασιλείου. Ὁ Μόδεστος ταπεινομένος πῆγε στὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη ποὺ ἐκεῖνες τὶς μέρες ἔφθασε στὴν Καισάρεια. (Ἡ συνέχεια ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἡ ζωὴ ἑνὸς μεγάλου", τοῦ ἀείμνηστου Στυλ. Παπαδόπουλου, σελ. 319-327).

Ο Άγιος που προτίμησε τη σωτηρία των λίγων από την ευημερία των πολλών

 Ο Άγιoς Ζωτικός καταγόταν από ευγενή οικογένεια της  Ορθόδοξης Ρώμης. Επειδή διακρινόταν για την οξύνοιά του, ο Μ. Κωνσταντίνος τού ζήτησε να τον ακολουθήσει στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, πράγμα που συνέβη (330).

 Την εποχή εκείνη εμφανίστηκαν πολλοί λεπροί στη νέα πρωτεύουσα και επειδή σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, η λέπρα θεωρούνταν μεταδοτική ασθένεια, ο αυτοκράτορας διέταξε να πνίγονται στη θάλασσα όσοι διαπιστωνόταν πως είχαν νοσήσει. Ο αυλικός όμως Ζωτικός με τίποτε δεν μπορούσε να ανεχθεί αυτό το μέτρο. Γι’ αυτό και έθεσε σε εφαρμογή ένα ευφυές σχέδιο για τη σωτηρία αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων.

Αλλαγή Προγράμματος Ακολουθιών

    Ἡ Ἀγρυπνία (Θ. Λειτουργία- Ἁγιασμός) ποὺ θὰ ἐτελεῖτο τὴν Παρασκευὴ τὸ βράδυ στὶς Σταγιάτες Βόλου, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Λάρισα τὸ Σάββατο τὸ πρωΐ (5 Ἰανουαρίου 2019), στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν Λαρισαίων πιστῶν.