«Περί της εις Θεόν πίστεως η διαφορά»

(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (188) προς Αμφιλόχιον)

         Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ 

Αναμφίβολα, ο Μ. Βασίλειος εμβάθυνε σε ευρύ φάσμα θεολογικών, φιλοσοφικών–επιστημονικών και κοινωνικών ζητημάτων, για να αποστάξει την ορθή θεολογική γνώση χωρίς απόκλιση από την Αγία Γραφή και την διαχρονική παράδοση της Εκκλησίας.

Το ύψος της πνευματικότητας και της εκκλησιολογικής διδασκαλίας του Μ. Βασιλείου έγινε, εν πολλοίς, και φρόνημα της Εκκλησίας.

Αυτό αντανακλάται και στον πνευματικό–θεολογικό ορίζοντα των μεταγενέστερων πατέρων, όπως για παράδειγμα στον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, μια γνήσια συνέχεια του Μ. Βασιλείου.

Αλήθεια κοινότυπη, αλλά παρ’ όλα αυτά ελάχιστα διαδεδομένη στο σημερινό Εκκλησιαστικό σώμα.

Τα χρόνια κύλησαν στη γοργή σπειροειδή τροχιά τους και φρόντισαν οι εκκλησιαστικές ηγεσίες να ξεθωριάσουν τις αλήθειες αυτές. Διαμόρφωσαν δηλ. πίστη και πράξη, με κατεύθυνση μόνο στην ιαματική χάρη των αγίων.

Μερικά παραδείγματα, που αποδεικνύουν πως εκκολάφθηκε η εκκλησιολογική δύναμη του αγ. Θεοδώρου. Γράφει σχετικά:

- «Οι τω κορυφαίω Πέτρω και τω μεγάλω Βασιλείω αντιδιατιθέμενοι, της αυλής του Χριστού παντάπασιν αλλότριοι» (Επιστολή 72 – Νικολάω τέκνω).

- «Ου ναός Θεού άγιος ο υφ’ αιρετικών βεβηλούμενος, αλλ’ οίκος κοινός, ως φησιν ο μέγας Βασίλειος,  του εφεστώτος αγγέλου εν αυτώ, ως εφ’ εκάστης Εκκλησίας, υπεκστάντος δια την ασέβειαν; Διόπερ ουδ’ η τελουμένη εν αυτώ θυσία Θεώ ευπρόσδεκτος. Και άκουσον αυτού λέγοντος · «ο ασεβής ο θύων μοι μόσχον, ως ο αποκτείνων κύνα» (Ησ. 66, 3) (Επιστολή 80, Ιωάννη Λογοθέτη).

Ερωτά ο αγ. Θεόδωρος:

Ένας θεόπνευστος και φωτεινός ασκητής της Εκκλησίας

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΣ: Ένας θεόπνευστος και φωτεινός ασκητής της Εκκλησίας († 11 Ιανουαρίου)

    Μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας έλαμψαν φωτεινές ασκητικές μορφές, που διακρίθηκαν για τη φιλόθεη βιοτή, την άκρα ασκητικότητα, τη θαυματουργική τους χάρη και το προορατικό τους χάρισμα. Ανάμεσα σ’ αυτές ξεχωριστή θέση στη συνείδηση των φιλαγίων και φιλομονάχων πιστών κατέχει ο Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης και Καθηγητής της Ερήμου, που έζησε και διέπρεψε στα χρόνια του Λέοντος του Μεγάλου (457-474) και του αυτοκράτορος Αναστασίου (491-518). 
Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε το 423 μ.Χ. στην κωμόπολη της Μωγαρισσού της Καππαδοκίας και οι θεοσεβείς γονείς του, Προαιρέσιος και Ευλογία, του καλλιέργησαν την πίστη και ευσέβεια στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Έτσι ο Θεοδόσιος κατέστη αιχμάλωτος της θεϊκής αγάπης και προτίμησε,

«Έκοψαν και έραψαν στην Ουκρανία μια σχισματική-σεχταριστική μακέτα, την οποία βάπτισαν "Εκκλησία"»!

 Μητροπολίτης Δαμπροβοσνίας Χρυσόστομος:

Ο Κωνσταντινουπόλεως και η περί αυτόν Σύνοδος έκοψαν και έραψαν στην Ουκρανία μια σχισματική-σεχταριστική μακέτα, την οποία βάπτισαν «Εκκλησία»

Ο Μητροπολίτης Δαμπροβοσνίας Χρυσόστομος, Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας με έδρα το Σαράγεβο Βοσνίας – Ερζεγοβίνης στο Μήνυμα των Χριστουγέννων προς τον ιερό κλήρο και το ποίμνιό του με λύπη σημείωσε ότι ο εορτασμός των φετινών Χριστουγέννων  θα μείνει στην ιστορία με την Εκκλησία διαιρεμένη και

Νεοταξική-Οικουμενιστική βία!

Ετοιμάζουν προβοκάτσια οι Ουκρανοί στα Ιεροσόλυμα

-ΗΠΑ, Ισραήλ και Φανάρι πιέζουν το Πατριαρχείο για συλλείτουργο τα Θεοφάνεια με Επισκόπους της μη αναγνωρισμένης νέας Εκκλησίας

Χαστούκι κι από την Γεωργία στο Φανάρι 

  Η “μητέρα των μαχών” σε επίπεδο εντυπώσεων για το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα παίζεται τις τελευταίες μέρες με αφορμή τον εορτασμό των Θεοφανείων στους Αγίους Τόπους (ιουλιανό ημερολόγιο).

Σύμφωνα με πληροφορίες ο π.Αλέξανδρος Δραμπίνκο και άλλοι «επισκόποι» της νέας ουκρανικής δομής προγραμματίζουν να ταξιδέψουν στην Ιερουσαλήμ για την μεγάλη γιορτή των Θεοφανείων στις 19 Ιανουαρίου και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων βρίσκεται κάτω από σοβαρές πιέσεις για να συλλειτουργήσουν, σύμφωνα με μια πηγή από το ίδιο το Πατριαρχείο.
Η πονηριά έγκειται στο γεγονός πως ο Δραμπίνκο είναι ένας από

Περί Ουκρανίας... --Τουτέστιν, περί δικαιώσεως του Ζηζιούλειου Πρωτείου!

   

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

           "Π.Π.": Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰὸς διαφθείρει τὶς ἱερατικὲς συνειδήσεις. Ἄξιος ἀκόλουθος τοῦ Ζηζιούλα ὁ παραπάνω Ἀρχιμανδρίτης (νὰ χαρεῖ καὶ λίγο τὰ οἰκουμενιστικὰ κι ὄχι μόνο γεράματά του ὁ μεγάλος αἱρετικὸς μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης!). Ὁ ἀρχιμανδρίτης λοιπόν, διδάσκει τὴν Ζηζιούλεια θεολογία περὶ Πρώτου καὶ τὴν ἀποκατάσταση χωρὶς μετάνοια ἑνὸς σχίσματος! Κι ὅλα αὐτὰ "κατοχυρωμένα" μὲ Εὐαγγελικὰ χωρία, ποὺ διαστρεβλώνουν ὅλη τὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, τῶν μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως, ἀφοῦ ξεχνᾶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἄλλα τόσα χωρία καὶ κείμενα ἁγιολογικά, ποὺ ἀνατρέπουν ριζιδὸν τὶς θέσεις του!

Γιὰ τὸν ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτη οἱ Κανόνες ποὺ προϋποθέτουν τὴν  μετάνοια (κατὰ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ) εἶναι τύπος! Ἡ οὐσία εἶναι ἡ ἀπροϋπόθετη σωτηρία, χωρὶς μετάνοια. Γιὰ τὸν ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτη οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἔχουν "Κανονίσει" τὰ ὅρια, τὶς δικαιοδοσίες, τὶς διαδικασίες γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Ἐκκλησία τῶν σχισματικῶν εἶναι τύπος. Ἀρκεῖ οἱ Οὐνίτες νὰ ζητοῦν τὴν ἐξάλειψη τοῦ σχίσματος, χωρὶς νὰ πάψουν νὰ εἶναι Οὐνίτες, ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης παίρνει πίσω τὸ σχίσμα τῶν ἀμετανόητων καὶ κοινωνεῖ τὸν Οὐνίτη Πρόεδρο ποὺ τὸ ζήτησε, θέτοντας μὲ τὶς μεθοδευμένες ἐνέργειές του ἐκποδὼν τὴν Κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας! 

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης δὲν βλέπει τὴν ἐξουσία καὶ τὴν δίψα τοῦ Πρωτείου τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη, ἀλλὰ βλέπει μόνο πόθο γιὰ σωτηρία ψυχῶν, χωρὶς προϋποθέσεις. Μιᾶς οἰκουμενιστικῆς ἐπινοήσεως "Ἀγάπη δίχως ὅρια"! 

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης κατηγορεῖ ὅσους δὲν βλέπουν «τήν "οὐσία", δηλ. τή θεραπεία τῆς πληγῆς, στήν ἕνωση, πού ἐπιχείρησε νά κάνει τό Φανάρι", καθ' ἣν στιγμὴ αὐτὸς δὲν βλέπει τὸ σχίσμα ποὺ δημιούργησε τὸ Φανάρι, γιὰ νὰ κλείσει μιὰ πληγή, βάζοντάς πάνω της ξύδι, ἀντὶ γιὰ λάδι!

Ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης δὲν πῆρε εἴδηση ὅτι μιὰ αἵρεση κατατρώγει τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ εἶναι κι αὐτὸς ἕνας ἀπ' αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καταποθεῖ ἀπὸ τὴν Παναίρεση. Μιλᾶ γιὰ «ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας»· ἀλλὰ ἐν τῇ αἱρέσει ὑπάρχει ἑνότητα;

Πράγματι, εἶναι σωστὸ αὐτὸ μὲ τὸ ὁποῖο τελειώνει ὁ ἐν λόγῳ ἀρχιμανδρίτης τὸ ἄρθρο του: «κανένα ἄλλο πρᾶγμα δέν ἐξοργίζει τόν Θεό τόσο πολύ, ὅσο τό σχῖσμα στήν Ἐκκλησία!».

Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὁ π. Βασίλειος Μπακογιάννης συντάσεται μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο  ποὺ  ἔσχισε  πολλάκις τὴν Ἐκκλησία: Μὲ τὴν διδασκαλία, τὴν σταδιακὴ ἐπιβολὴ καὶ τὴν κατοχύρωση Συνοδικὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ τὴν δημιουργία σχίσματος ἐξ αἰτίας τῆς ἐπίμονης ἀρχομανίας του νὰ ἐπιβάλει τὸ Πρωτεῖο γιὰ τὸν ἑαυτό του (γιὰ τὴν κατοχύρωση τοῦ ὁποίου τόσες δεκαετίες ἐργάζεται τὸ δεξὶ χέρι του ὁ Ζηζιούλας) καὶ τῆς ἐπιθυμίας του νὰ ξεπληρώσει τὰ γραμμάτια τῆς ὑποστηρίξεως τῶν Ἀμερικάνων, ποὺ τὸν βοηθοῦν νὰ παραμένει Πατριάρχης!

Περί Ουκρανίας...

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

---

    Πολλά γράφθηκαν γύρω ἀπό τό ζήτημα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὑπάρχει καί ἄλλη, ἡ σωτηριολογική ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος, ἡ ὁποία εἶναι ὑπεράνω ὅλων· πάνω ἀπ' ὅλα εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ λαοῦ, καί τίποτε ἄλλο.
Καί στήν περίπτωσή μας, πάνω ἀπ' ὅλα εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, χάρη τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ. Χωρίς αὐτό τό «κίνητρο», «τό γράμμα» ἀποκτείνει...! (Β΄Κορ. 3:6). Γιατί, καί οἱ Ἰουδαῖοι τηροῦσαν τό «γράμμα τοῦ νόμου», προσφέροντας τίς θυσίες, πού ὑπαγόρευε ὁ θεῖος νόμος, ἀλλά ὁ Κύριος τούς εἶπε, «ἔλεον θέλω, καί οὐ θυσίαν» (Ὠσηέ 6:6), ἐννοώντας: Γιά Μένα πρωτεύει ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ συμπόνοια πρός τόν πλησίον.
Καί εἶμαι σίγουρος, πώς ὁ Κύριος στήν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, θά βροντοφωνοῦσε: «Ποθῶ τή σωτηρία τοῦ λαοῦ Μου!», καί, «ὄχι ποιός ἔχει τό δίκιο μέ τό μέρος του...!».
Ἴσως νά ἔπαιρνε καί τό φραγγέλιο...!

Ὅταν ὁ Χριστός, μέρα Σάββατο, θεράπευσε τόν παραλυτικό, καί τοῦ εἶπε νά πάρει τό κρεβάτι του καί νά περπατήσει, οἱ φαρισαῖοι πού τόν εἶδαν νά μεταφέρει τό κρεβάτι του, τόν ρώτησαν ἐν ἀγανακτήσει, «ποιός σοῦ εἶπε πάρε τό κρεβάτι σου, καί περπάτα;» (Ἰω. 5:12).
Δέν «κόλλησαν» στήν οὐσία, στό θαῦμα, στή θεραπεία αὐτοῦ τοῦ δυστυχισμένου ἀνθρώπου, ἀλλά «κόλλησαν» στόν «τύπο» στήν παραβίαση, πού ἔκανε, μέρα Σάββατο, αὐτός ὁ ἄνθρωπος.
Ἄς προβληματισθοῦμε, μήπως καί ἐμεῖς στή μεγάλη πληγή-διαίρεση, πού μαστίζει τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, δέν «κολλᾶμε» στήν «οὐσία», δηλ. στή θεραπεία τῆς πληγῆς, στήν ἕνωση, πού ἐπιχείρησε νά κάνει τό Φανάρι, ἀλλά στόν «τύπο», στήν τάχα παράβαση πού ἔκανε τό Φανάρι.
Καί ἀπό τήν ἄλλη εὐχόμαστε πάλιν καί πολλάκις ««ὑπέρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως!».
Ὁ «Πρῶτος», ἀκόμα καί στήν Ἁγία Τριάδα, ἔχει τόν «πρῶτο» λόγο. «Ὁ Πατήρ μου μείζων ἐστίν» (Ἰω. 14:28), εἶπε ὁ Ἰησοῦς γιά τόν Θεό Πατέρα Του, (μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀπ΄Αὐτόν «γεννᾶται ἀϊδίως»). Ἁναγνώρισε δηλαδή τήν «ἀνωτερότητά» Του! Καί δέν ἔμενε σ' αὐτό. Κατά τόν ἐπίγειο βίο Του, ὄντας Θεός, Τοῦ ἀπέδιδε τιμή καί σεβασμό!
Ὅταν λ.χ. πῆρε στά χέρια Του τούς πέντε ἄρτους καί τά δύο ψάρια, κοίταξε πρός τόν οὐρανό (Μτ. 14: 19), πρός τόν Πατέρα Του, τόν Γεννήτορά Του, «τιμῶν τόν γεγεννηκότα οὕτω ποιεῖ»... (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἰς τό κατά Ματθαῖον ΜΘ΄ P.G. 58:498). «Καί τά εὐκόλως ἐννοούμενα, παραλείπονται...!».
Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Πατριάρχης μας ὡς Ἀρχιερέας νά εἶναι «ἴσος μεταξύ ἴσων», δέν παύει ὅμως νά εἶναι ὁ πρῶτος μεταξύ τῶν ἴσων, καί ἄρα δέν εἶναι ἰσάξιος οὔτε μέ τόν δεύτερο, πολύ δέ περισσότερο, οὔτε μέ τόν τρίτο κ.λ.π.
Καί ὡς πρῶτος, τουτέστιν ὡς ἀνωτάτη ἐξουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό «καυτό» θέμα τῆς Οὐκρανίας, ἔπρεπε νά ἐπέμβει

Η αθλιότητα στο Βερολίνο δηλητήριο για τους πιστούς. Εωσφορικός Αγιασμός!

 ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἔχει καμιά ἀξία γιά τούς σύγχρονους αἱρετικούς (δῆθεν Ὀρθοδόξους) οἰκουμενιστές ρασοφόρους ἡ τήρηση τῶν ἱερῶν κανόνων τῶν Ἁγίων ἐννέα Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Οὐδεμία! Εἶναι θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως πού δηλητηριασμένοι ἀπό τά “ναρκωτικά” τῆς Νέας Ἐποχῆς, μπερδεμένοι ἀπό τίς πατριαρχικές προδοσίες τῆς Πίστης, φαίνεται πώς συνεκρότησαν μία τεράστια ὁμάδα ἀρχιμανδριτάδων καί ἐπισκόπων μέ σκοπό τήν ἐπιβολή τοῦ ἄκρατου Συγκριτισμοῦ, τῆς Πανθρησκείας, μέ ὄχημα τόν βρωμερό καί ἑωσφορικό