Ο νόμος του Θεού και η άλωση της Μακεδονίας και της Ελλάδος

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Μετὰ τὴν θλιβερὴ ἀλλὰ δυστυχῶς ἀναμενόμενη ἀναγνώριση τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἦρθε ἡ ὥρα νὰ συμπεράνουμε καὶ νὰ ὁμολογήσουμε τὶς τραγικὲς ἀλήθειες ποὺ ὁδήγησαν σὲ αὐτὴ τὴν ἐπαίσχυντη ἐξέλιξη. Καὶ γράφω ἀναμενόμενη ἀναγνώριση καὶ τραγικὲς ἀλήθειες, γιατί:

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ εἰσακούσει ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς, ποὺ ὑποτίθεται ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας, ὅταν αὐτοὶ τὸ ἴδιο τους τὸ σπίτι, τὴν Ἐκκλησία, ἄφησαν ὁλάνοικτο στοὺς ἄλλους εἰσβολεῖς, τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, νὰ ἁλωνίζουν καὶ νὰ κατακτήσουν, καὶ δὲν ἀπεδίωξαν τοὺς αἱρετικοὺς «ἀγαπολόγους καὶ εἰρηνιστὲς» Οἰκουμενιστές, δὲν κατεδίκασαν τὸν οἰκουμενιστικὸ «Σύριζα» (Βαρθολομαῖο, Ζηζιούλα, Ἱερώνυμο καὶ Σία) ποὺ ἀναγνώρισε κι ἄλλες «Ἐκκλησίες» ὅπως τώρα οἱ πολιτικοὶ ἀναγνωρίζουν ἄλλες «Μακεδονίες»; Ὅταν αὐτοὶ σιώπησαν καὶ δὲν ἀντέδρασαν σὲ τόσα ἀπάνθρωπα καὶ ἀδιάντροπα ψηφίσματα ποὺ φέρνουν τὰ πάνω κάτω καὶ καταργοῦν κάθε ἠθικὸ φραγμὸ καὶ νόμο; Ὅταν αὐτοὶ ἐνῶ διώκουν ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς ποὺ ἀντιδροῦν στὴν Παναίρεση καὶ κόβουν μισθοὺς ἀπὸ ἀσθενεῖς μὲ παιδιά (βλ. π. Φώτιο Τζούρα), βραβεύουν καὶ τιμοῦν τοὺς πρωταίτιους τοῦ ἐγκλήματος μὲ παράσημα καὶ ἐκδηλώσεις; Ὅταν αὐτοὶ δὲν ἔκλεισαν ποτέ, ὡς ἄλλοι Χρυσόστομοι καὶ Ἀμβρόσιοι, τὶς πόρτες τῶν ναῶν στοὺς ὅποιους ἡγέτες, ὁποιασδήποτε παράταξης, γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττουν; Ὅταν αὐτοὶ δὲν ὑπεράσπισαν τὸν ἀγρὸ τῆς χήρας, ποὺ τώρα ἔχει πολλαπλασιαστεῖ κατὰ χιλιάδες καὶ ἀφήνουν ἀνθρώπους στοὺς δρόμους καὶ παιδιὰ νὰ πεινοῦν, ἀπολαμβάνοντας παράλληλα οἱ ἴδιοι βίλες, λιμουζίνες καὶ μισθούς;

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ εἰσακούσει μοναχοὺς καὶ ἡγουμένους, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ποὺ ὑποτίθεται ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας, ὅταν αὐτοὶ ὑποδεχόντουσαν μὲ τιμὲς τὸν κάθε Τσίπρα, Καμμένο καὶ ὅποιον ἄλλο πολιτικὸ καριέρας καὶ προδοσίας, ἐνῶ γνώριζαν τί ἐστι ὁ καθένας ἀπὸ αὐτούς; Ὅταν αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀφήσει ΕΣΠΑ για ΕΣΠΑ καὶ κάθε οἰκονομικὴ βοήθεια ἀκριβῶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σχεδίασαν τὴν μέγιστη αὐτὴ προδοσία; Ὅταν ἀκόμα ἀνέχονται ἕναν ἄνθρωπο σὰν τὸν Μπουτάρη ὡς πρόεδρο τῶν φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους; Ὅταν ὑποδέχονται ὡς ἐκλεκτοὺς καὶ δὲν διαμαρτύρονται γιὰ τὶς παράνομες ἐργασίες τους τὸν στενὸ φίλο τοῦ μητροπ. Πειραιῶς Μαρινάκη, τὸν Λούβαρη, τὸν Σαββίδη καὶ ἄλλους παρόμοιους ἀντιπροσώπους τῆς γραικυλικῆς κατάπτωσης; Καὶ φυσικὰ ὅταν κι αὐτοί, ὅπως οἱ ἱεράρχες, ὑπακούουν ἀδιάκριτα στὸν κάθε Οἰκουμενιστή καὶ τὸν συγκαλύπτουν καλλωπίζοντας μοναστήρια καὶ παραπλανώντας τὸ ποίμνιο; Ὅταν αὐτοὶ ἐκδίδουν ὁδηγοὺς μαγειρικῆς, πουλοῦν κρασιὰ βιολογικῆς προελεύσεως, συμμετέχουν σὲ διεθνεῖς διαγωνισμοὺς μαγειρικῆς καὶ Μάρκετινγκ, μοιράζουν κοτόπουλα, ἀλλὰ δὲν μοιράζουν ἕνα φυλλάδιο ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, οὔτε συγκαλοῦν μία, ἔστω μία, σύναξη γιὰ τὴν αἵρεση, ἐνῶπαράλληλα διώκουν ὅσους ἀντιδροῦν;

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ εἰσακούσει ἐμᾶς τοὺς λαϊκούς, ποὺ ἀγωνιζόμαστε ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας, ὅταν ἐμεῖς κλείνουμε τὰ

Δεν έχουν τέλος οι ...πτώσεις!

 «Άγιο» το πρώτο τηλεφώνημα που δέχτηκε ο πρωθυπουργός μετά την ψηφοφορία για την συμφωνία της Λίμνης;

Απίστευτο και όμως αληθινό.

      Μπορεί η Ιεραρχία της Εκκλησίας να βρέθηκε στην πρώτη γραμμή για την υποστήριξη των λαϊκών συλλαλητηρίων υπεράσπισης της ελληνικότητας της Μακεδονίας και απόρριψης της Συμφωνίας της Λίμνης από τη Βουλή, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μάλλον είχε διαφορετική γνώμη.

Ο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος απέφυγε κάθε δημόσια παρουσία, κάτι που προφανώς επέλεξε προκειμένου να μην έλθει στη δύσκολη θέση να μιλήσει για το θέμα αυτό. Πληροφορίες του

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ: Ερμηνεία αποστολικού αναγνώσματος

Προς Εβρ. 7, 26-28 και 8, 1-2

(Ανακομιδή των λειψάνων του Ιερού Χρυσοστόμου)          

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

από την «Προς Εβραίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου,

κεφ. 7, εδαφ. 26-28 και κεφ. 8, εδάφια 1-2.

  «Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος (:Aντικαταστάθηκε λοιπόν η λευιτική ιεροσύνη. Διότι τέτοιος και με τέτοιες ιδιότητες Αρχιερέας μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και ανέγγιχτος από την αμαρτία. Και όσο ζούσε στη γη, ήταν τελείως χωρισμένος και ανέγγιχτος από τις αμαρτίες των ανθρώπων, επειδή ήταν απόλυτα αναμάρτητος· επιπλέον όμως τώρα και επειδή ανυψώθηκε πάνω από τους ουρανούς και κάθεται στα δεξιά του Θεού)» [Εβρ. 7,26].

    Βλέπεις ότι όλα έχουν λεχθεί για την ανθρώπινη φύση του Κυρίου; Όταν όμως λέγω «ανθρώπινη φύση», εννοώ αυτήν που έχει θεότητα· δεν τη χωρίζω, αλλά αφήνω να σκέπτεται κανείς αυτά που πρέπει. Είδες τη διαφορά του αρχιερέα; Ανακεφαλαίωσε όσα λέχθηκαν παραπάνω, λέγοντας: «οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας (:και να μην περάσει ποτέ από τον νου μας ότι αφού Αυτός είναι τώρα στους ουρανούς, δε θα δείξει ενδιαφέρον για μας. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπαθήσει στις ηθικές και φυσικές αδυναμίες μας, επειδή τάχα δεν γνωρίζει τα όσα μας συμβαίνουν ή επειδή υψώθηκε τόσο πολύ· αλλά έχουμε αρχιερέα ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς, με όλους τους τρόπους που μπορεί να δοκιμαστεί η ανθρώπινη φύση. Έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς εξ ολοκλήρου όμοια με εμάς, χωρίς όμως να υποπέσει σε καμία αμαρτία» [Εβρ.4,15].

    «Τοιοῦτος γὰρ ἀρχιερεύς (:Τέτοιος λοιπόν αρχιερέας)», λέγει, «ἡμῖν ἔπρεπεν· ὅσιος, ἄκακος (:μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία)». Τι σημαίνει «ἄκακος»; Απονήρευτος· όχι ύπουλος.

Σκέψεις και προτάσεις προς αποτειχισμένους (με τα σχόλια)

Ἐπανάληψη ἀναρτήσεως μὲ τὴν ὑπενθύμιση στὸν π. Σταῦρο:

Εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ ἀπαντήσει σὲ σχόλιό μας καὶ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ ἀπαντήσει ΜΟΝΟ, ὅταν ὁ π. Εὐθύμιος ἀπαντήσει. Ἰδού, ὁ π. Εὐθύμιος ἔχει ἀπαντήσει ἐδῶ καὶ λίγους …μῆνες, ἀλλὰ ἀκόμα νὰ ἀπαντήσει ὁ π. Σταῦρος!

Παρέμβασις (σκέψεις καὶ προτάσεις) εἰς τὴν ἀπὸ 19/9/2018 ἐπιστολὴ τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγωνιστοῦ ἱερέως  π. Σταύρου Βάϊου

Τοῦ  Ἱερομονάχου  Εὐθυμίου  Τρικαμηνᾶ

Ἔλαβα καθυστερημένα λόγῳ ἀπουσίας μου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἱερέως π. Σταύρου Βάϊου, τὸ ὁποῖο βέβαια ἀπευθύνετο πρὸς ἅπαντας τοὺς ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατέρες καὶ ἀδελφούς, καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς ἦτο φυσικό, ἐμελέτησα προσεκτικά. Ὡς ἐκ τούτου δοθείσης τῆς εὐκαιρίας θέλω νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις καὶ προτάσεις, οἱ ὁποῖες δύνανται ἴσως νὰ βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπίλυσι τῶν δημιουργηθέντων προβλημάτων.

Κατ’ ἀρχὰς δὲν ὑπάρχει ἀντίρρησις ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ καὶ βοηθᾶ ὅλους μας εἰς τὴν συνειδητοποίησι κάποιων πνευματικῶν πραγμάτων ποὺ ἀφοροῦν τὴν μεταξύ μας σχέσι καὶ τὴν συμπεριφορά μας. Βοηθάει στὴν ἀναγνώρισι τῶν λαθῶν μας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας κ.λπ. Εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖο ὅλοι μας εἴμεθα ἔνοχοι, διότι ὅλοι εἴμεθα ὑπὸ τὴν ἐπίρροια τῶν παθῶν καὶ δι’ αὐτὸ δὲν παραμένομε εἰς τὸ νὰ ἐκθέσωμε τὶς ἀπόψεις μας μὲ σωστὸ τρόπο, ἀλλὰ παρεκτρεπόμεθα σὲ χαρακτηρισμούς, ὑποτιμήσεις τῶν ἄλλων κ.λπ., ὅπως πολὺ σωστὰ περιέγραψε ὁ π. Σταῦρος.

Ἡ παρέμβασις ἡ ἰδική μου ἔγκειται σὲ δύο σημεῖα.

1) Εἶναι ἀρκετὴ ἡ διόρθωσις αὐτῶν τῶν λαθῶν καὶ σφαλμάτων καὶ ἡ μετάνοια δι’ ὅλα αὐτά, μὲ τὴν ὁποία καταλήγει στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Σταῦρος, διὰ νὰ ὑπάρξη ταύτισι καὶ συμπόρευσι τῶν Ἀποτειχισμένων ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

2) Μήπως πρέπει νὰ ὑποχωρήσωμε καὶ στὶς θέσεις μας καὶ νὰ μετανοήσωμε, τρόπον τινὰ δι’ αὐτές, ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι τὸ ἀγκάθι καὶ ἡ αἰτία ὅλων τῶν προβλημάτων καὶ ἀπὸ αὐτὲς ξεκινοῦν καὶ οἱ διαπληκτισμοί, οἱ κακοὶ τρόποι συμπεριφορᾶς, ἐκφράσεων κ.λπ. καὶ εἶναι ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἀντιπαραθέσεων;

Ἂν ὑπονοῆ ὁ π. Σταῦρος καὶ τὴν μετάνοια ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας,

ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ!...

    Το ερώτημα είναι: Ποιες είναι οι καλύτερες προϋποθέσεις για τη δολοφονία μιας μεγαλοφυΐας; Και η ιστορία αποκρίνεται: Η κακουργία και η βλακεία. Προϋποθέσεις που ιδιαίτερα αξιοποιήθηκαν στην περίπτωση του Χρυσόστομου…

Έζησε στις μέρες του άβουλου αυτοκράτορα Αρκαδίου. Για τον οποίο οι ιστορικοί της εποχής του λένε πως ο Πρωθυπουργός του Ευτρόπιος τον μεταχειριζόταν, σαν πρόβατο. Τόσο, που φρόντισε ο ίδιος να βάλει στο πλευρό του, ως αυτοκράτειρα, τη μωροφιλόδοξη Ευδοξία.
Η Ευδοξία, λοιπόν, μεθυσμένη απ’ τα αυτοκρατορικά μεγαλεία, ζήτησε και της έστησαν ασημένιο άγαλμα, μπροστά στην Αγία-Σοφία. Όπου το σούσουρό των καθημερινών θεατρικών παραστάσεων δημιουργούσε προβλήματα, όχι μόνο στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, αλλά και στα κηρύγματα του Χρυσοστόμου.
Γεγονός που τον ανάγκασε να διαμαρτυρηθεί…
Τη διαμαρτυρία του οι εχθροί του την παρουσίασαν ως ανταρσία κατά της αυτοκράτειρας. Και πολλαπλασίασαν σκόπιμα τους θορύβους. Γεγονός που τον ανάγκασε ν’ αντιδράσει στην

Διόρθωση καί σωτηρία του αρχιτελώνη Ζακχαίου

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

(ΙΕ΄ Λουκᾶ)

        1. Πρωτύτερα ἐπήραμε ἀφορμὴ ἀπὸ τὶς διηγήσεις τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ περὶ τῆς ἰάσεως τῶν λεπρῶν καὶ τυφλῶν κατὰ τὸ σῶμα γιὰ τὴν πνευματικὴ ὁμιλία πρὸς τὴν ἀγάπη σας. Σήμερα θέμα θὰ ἔχωμε τὸν κατὰ τὴν ψυχὴ τυφλὸ Ζακχαῖο πού κατοικοῦσε στὴν Ἱεριχῶ καὶ τὴν ἀναβλεψὶ του κατ' αὐτήν.

Εἶναι δὲ μεγάλο τὸ σχετικὸ μὲ αὐτὸν θαῦμα καὶ ὄχι μικρότερο ἀπὸ τὰ σχετικὰ μ' ἐκείνους. Διότι καὶ αὐτὸς εἶχε σκοτεινούς τους ἐσωτερικοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδιᾶς, ὅπως ὁ τυφλὸς ἐκεῖνος εἶχε σκοτεινούς τους ὀφθαλμοὺς τῆς ἔξω ἀπὸ τὸ πρόσωπο μορφῆς· ἀφοῦ οὔτε αὐτὸς δὲν μποροῦσε κατὰ τὴ διὴγησι νὰ ἰδῆ τὸν Ἰησοῦ, ἀπαλλάχθηκε δὲ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ σκότος τοῦ νοῦ μὲ μόνο τὸ λόγο ἐκείνου πού καὶ στὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου μὲ μόνο τὸ λόγο συνέστησε τὸ φῶς καὶ κατηύγασε ὅλη τὴν αἰσθητὴ κτίσι. Ὅπως δηλαδὴ τότε, πρὶν νὰ εἰπῆ ὁ Θεός, «ἂς γίνη φῶς, κι' ἔγινε φῶς», ὑπῆρχε σκότος ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἄβυσσο, ἔτσι καὶ τώρα, πρὶν νὰ εἰπῆ πρὸς τὸν Ζακχαῖο ὅτι «σήμερα πρέπει νὰ μείνω στὸν οἶκο σου», τὸ δεινὸ σκότος τῆς φιλαργυρίας ἦταν καθισμένο ἐπάνω στὴν ψυχὴ τούτου, ἐνῶ ἡ διάνοιά του ἦταν ὁπωσδήποτε παραχωμένη μαζὶ μὲ τὸ χρυσὸ σὲ σκοτεινοὺς τόπους, ὅπου θησαυρίζεται ἀπὸ τοὺς φιλαργύρους ὁ χρυσὸς καὶ ἄργυρος.

2. Ἂς ἰδοῦμε λοιπὸν τὰ σχετικὰ μὲ αὐτὸν κατὰ τὴ διήγησι. «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ὁ Ἰησοῦς ἀφοῦ εἰσῆλθε διερχόταν τὴν Ἱεριχώ. Ποιὸν ἐκεῖνο καιρό; Ὅταν ἐκαθάρισε τοὺς λεπρούς, ὅταν ἐφώτισε τοὺς τυφλούς, ὅταν διὰ τῆς σχετικὰ πρὸς αὐτοὺς φήμης μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους προσείλκυσε καὶ τὸν Ζακχαῖο πρὸς τὸν πόθο τῆς θέας του. «Ἀφοῦ