Τὸ «Κρυφὸ Σχολειὸ» καὶ τὸ «Scripta manent» δημοσίευσαν ἕνα ἄρθρο διάτρητο
θεολογικὰ καὶ λογικὰ τοῦ κ. Κ. Γεωργίτση (Κ.Γ.) καί, βέβαια, τὸ ἐπαίνεσαν
καὶ υἱοθέτησαν τὶς θέσεις του· καὶ στὴν παρατήρησή μας (ἐδῶ) ὅτι μὲ τὴ δημοσίευσή
του ἀποδέχονται τὶς θέσεις του, δὲν τὸ ἀρνήθηκαν, ἁπλῶς ἀπάντησαν μὲ ὕβρεις!
Τὸ συμπέρασμα τοῦ ἄρθρου ἦταν ὅτι γύρω ἀπὸ τὸ Ἰουλιανὸ
Ἡμερολόγιο οἰκοδόμησαν ἕνα πρωτοφανὲς δόγμα περὶ ἑνότητας στὴν Ὀρθοδοξία. Ἕνα δόγμα ποὺ ἄρχισαν νὰ
χτίζουν οἱ ΓΟΧ τὸ 1924. Καὶ μάλιστα τὸ “λανσάρουν” καὶ τοῦ δίνουν τὴν σημασία ὕψιστου
δογματικοῦ θέματος ποὺ εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας! Ὡς ἐκεῖ
ἔφτασαν!
Παρόμοιες θέσεις μὲ τὸν Κ.Γ. (καὶ τοὺς Γ.Ο.Χ.), τώρα
πιὰ «ξεκάθαρα!» διασπείρουν μὲ τὸ βιβλίο τους καὶ ἐξορμήσεις ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ
τὰ Βαλκάνια οἱ Ἁγιορεῖτες
πατέρες Σάββας, Χαρίτων, Ἀλύπιος
ποὺ συμμάχησαν μὲ τὸν ἐμμένοντα σὲ βασικὲς Γοχικὲς θέσεις Παλαιοημερολογίτη π.
Εὐγένιο.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως, ποὺ διασπείρουν ὁ Κ.Γ. καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες
ἀποτελοῦν ἐσκεμμένο ψεῦδος καὶ
διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας. Διότι:
Ἄλλα μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἐκκλησιαστική
μας Παράδοση. Ἡ διαφορὰ στὸν ἑορτασμὸ τῶν ἑορτῶν, ἀκόμα καὶ τοῦ Πάσχα,
ἀκόμα καὶ ὁ συνεορτασμὸς μὲ τοὺς
Λατίνους, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, δὲν εἶναι ἔγκλημα. Τὸ νὰ κάνεις
ὅμως ΣΧΙΣΜΑ
γι’ αὐτὴ τὴν διαφορὰ ἑορτασμοῦ, αὐτὸ εἶναι ἔγκλημα
ἀσυγχώρητο!!! Οἱ παραπάνω ὑπερασπιστὲς τοῦ ἡμερολογίου ποτὲ δὲν ἀναφέρουν
στὶς ὁμιλίες τους αὐτὴ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου. Οἱ δὲ Γ.Ο.Χ. ποὺ κόπτονται γιὰ
τὸν «μεγάλο» καὶ «πολὺ» Ἅγιο Νικόδημο, γιατί τὸ ξεχνοῦν αὐτό; Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:
«Τὸ νὰ κάνει τις τὸ Πάσχα μετὰ τὴν 21η Μαρτίου ὡς
κάμνομεν ἐμεῖς οἱ Γραικοὶ ἢ μετὰ τὴν 11ην Μαρτίου ὡς κάμνον οἱ Λατῖνοι
δὲν εἶναι ἔγκλημα. Τὸ νὰ σχίση ὅμως τὴν Ἐκκλησίαν εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον».
(Ρίζου Ἰ.–Ἀδ.
Τσακίρογλου, «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες», β΄ ἔκδ.,
σελ. 44-45).
Τὰ ἴδια μὲ τὸν ἅγιο Νικόδημο διδάσκει καὶ ὁ ὁσιακοῦ
βίου Φιλόθεος Ζερβᾶκος, γιὰ τὸν ὁποῖο παρομοίως κόπτονται πάλι οἱ Γ.Ο.Χ.,
παρουσιάζοντας μόνο ὅσα τοὺς συμφέρουν
ἀλλὰ «ξεχνώντας» τὴν διδασκαλία του, ποὺ τοὺς καταδικάζει. Γράφει:
«Ὁ πιστεύσας εἰς τὸν Χριστὸν καὶ εἰς τὸ Εὐαγγέλιον
σωθήσεται, ὄχι εἰς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Πλανῶνται
δεινὴν πλάνην πολλοὶ τῶν φανατικῶν καὶ ζηλωτῶν παλαιοημερολογιτῶν πιστεύοντες ὅτι χωρὶς τὸ ἡμερολόγιον δὲν
σώζεται ὁ ἄνθρωπος... Ἡ λατρεία, τὴν ὁποίαν ἀπονέμουν
πολλοὶ τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἰς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ κατήντησαν ἀληθεῖς χρονολάτραι,
ἡ ἔλλειψις τῆς πραγματικῆς, τῆς