Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
«... Πατέρα μου, αμάρτησα... Πάρε με ως ένα
δούλον σου...! Εγώ, τέκνον, τί είχα να κάμω
σ’ αυτά τα συγκλονιστικά λόγια; Ημπορούσα
να μη ελεήσω τον δικόν μου υιόν, που επέστρεψε;...
Ο Κύριος Ιησούς».
δούλον σου...! Εγώ, τέκνον, τί είχα να κάμω
σ’ αυτά τα συγκλονιστικά λόγια; Ημπορούσα
να μη ελεήσω τον δικόν μου υιόν, που επέστρεψε;...
Ο Κύριος Ιησούς».
Παρ’
ότι εκκλησιαστικώς-λατρευτικώς η Παραβολή του Ασώτου πέρασε, όμως ως
περιεχόμενο και διδαχή η Παραβολή αυτή, όχι μόνο είναι πάντοτε επίκαιρη,
αλλά είναι αναπόσπαστη από την προσωπικήν εμπειρία των αμαρτωλών και αγίων. Γι’ αυτό και χάριν των εν Χριστώ αδελφών μετέφρασα την ερμηνείαν της από τον χρυσούν Άγιον, τον Χρυσόστομον.
Ως
γνωστόν Παραβολή είναι μία πλασματική ιστορία χάριν διδαχής. Και
προκειμένου περί της Παραβολής του Ασώτου, έχει λεχθεί, ότι ήταν αρκετή
αυτή, για να θεωρηθή ως Θεός αυτός που την έπλασε. Πράγματι, στην
Παραβολήν, ως κεντρική ιδέα, αποκαλύπτεται η άπειρη αγάπη και
ευσπλαγχνία του Θεού στα πλάσματά Του. Και για να καταφανεί η σε
απίστευτον βαθμόν