ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ (Ματθ. 6, 14-21) Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου 

    Αν κανείς έχει αδικηθεί από τον πλησίον του, ας φέρει στο νου του τον Δαβίδ. Μόλις θυμηθεί τον πράο και ανεξίκακο προφητάνακτα, θα σβήσει την οργή, που σαν φωτιά κατακαίει την ψυχή του.

   Για ποιο λόγο, πες μου, είναι εχθρός σου ο αδελφός σου; Μήπως σε έβρισε; Μήπως σε έκλεψε; Μήπως σε αδίκησε; Ό,τι κι αν σου έκανε, μην αναβάλλεις να κόψεις τα σκοινιά, που σε κρατούν δεμένο με την έχθρα. Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ακόμα πιο δύσκολο. Μέρα με τη μέρα η ντροπή σου θα μεγαλώνει και η έχθρα θα ριζώνει βαθύτερα στην καρδιά σου.

    Δώσε μου, σε παρακαλώ, τη χαρά να ακούσω ότι πήγες και βρήκες τον εχθρό σου, τον αγκάλιασες και με τα δυο σου χέρια, τον έσφιξες με αγάπη, τον ασπάστηκες με δάκρυα. Και θηρίο αν είναι, θα συγκινηθεί από τη συμπεριφορά σου και θα ημερώσει. Έτσι, και τον εαυτό σου θα απαλλάξεις από κάθε κατηγόρια και εκείνον θα κερδίσεις, κάνοντάς τον να μεταβάλει την εχθρική του διάθεση σε φιλία και αγάπη.

    Μη μου πεις: «Έχω εχθρό δύστροπο, κακόβουλο και αδιόρθωτο, γι’ αυτό δε θα μπορέσω ποτέ να τον κάνω φίλο». Ό,τι κι αν είναι, δεν μπορεί να ξεπερνάει σε κακότητα τον Σαούλ, που μολονότι μια και δύο και πολλές φορές σώθηκε από τον Δαβίδ, αυτός χίλιες φορές σκέφτηκε κακό εναντίον του. Και μολονότι, παρά τη διαγωγή του αυτή, πάλι ευεργετήθηκε από τον αμνησίκακο Δαβίδ, εξακολούθησε να τον επιβουλεύεται και να ζητάει τη θανάτωσή του.

   Τι μπορείς να πεις για τον εχθρό σου; Ότι καταπάτησε τα χωράφι σου; Ότι άρπαξε τα ζώα σου; Ότι σε χλεύασε; Ότι σε απάτησε; Δεν προσπάθησε, πάντως, να σου αφαιρέσει και τη ζωή, όπως επανειλημμένα αποπειράθηκε αν κάνει ο Σαούλ σε βάρος του Δαβίδ. Αλλά κι αυτό αν έγινε, πάλι ο Δαβίδ είναι ανώτερος από εσένα. Γιατί, μολονότι έζησε στην εποχή του μωσαϊκού νόμου, που, όντας ατελής, δίδασκε το «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος (:μάτι αντί για μάτι, δόντι αντί για δόντι)» [Εξ.21,24],εντούτοις έφτασε στο ύψος της αρετής που διδάσκει ο τέλειος νόμος του Ευαγγελίου: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς (: Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν)» [Λουκ.6,27]. Και ενώ εσύ πολλές φορές φουντώνεις από τη μνησικακία, οργισμένος καθώς είσαι με όσα σου έκανε ο εχθρός σου στο παρελθόν, ο Δαβίδ, αδιαφορώντας για όσα θα πάθαινε στο μέλλον από τον Σαούλ, δεν έπαυε να τον προστατεύει και να τον σώζει από κάθε κίνδυνο. Να σώζει ποιον; Τον άνθρωπο που ζητούσε ευκαιρία για να τον σκοτώσει!

    Πες μου, λοιπόν, τι είναι εκείνο για το οποίο κατηγορείς τον εχθρό σου; Τι σου έκανε, και δε θέλεις να συμφιλιωθείς μαζί του; Σου άρπαξε χρήματα; Αλλά, υπομένοντας την αρπαγή με μακροθυμία, θα αμειφθείς τόσο από τον Θεό, όσο αν τα μοίραζες στους φτωχούς. Γιατί, είτε ελεείς τους φτωχούς, είτε υπομένεις αγόγγυστα την αδικία, την ίδια καλή πράξη κάνεις. Μήπως αποπειράθηκε να σε σκοτώσει; Αλλά θα θεωρηθείς από τον Θεό μάρτυρας, αν τον άνθρωπο που θέλησε να σου πάρει τη ζωή, τον λογαριάζεις σαν ευεργέτη σου και προσεύχεσαι για τη συγχώρησή του και τη σωτηρία του.

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

 Κυριακή τῆς Τυροφάγου: Προς Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Προς Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4

          

    Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

από την «Προς Ρωμαίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ. 13, εδαφ. 11-14

   «Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιο καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής. Διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό)».

   Αφού υπέδειξε όλα όσα έπρεπε ο Παύλος, τους παρακινεί πάλι προς την εκτέλεση των αγαθών από το πιο επείγον. «Γιατί ο καιρός της Κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν (:ο καιρός της ζωής αυτής είναι πολύ μικρός και λιγοστός)» [Α΄Κορ.7,29]· και στους Εβραίους πάλι, «ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ (:δείξτε υπομονή διότι πολύ λίγος χρόνος μένει ακόμη και ο Κύριος που περιμένουμε να έλθει και πάλι, θα έλθει και δε θα αργήσει)ι»[Εβρ.10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες για τους διαδοχικούς πειρασμούς, ενώ εδώ για να ξυπνήσει εκείνους που κοιμούνταν· καθόσον αυτός ο λόγος μας είναι χρήσιμος και για τα δύο.

   Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει: «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται σαν φούρνος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:Διότι τώρα η ημέρα της δευτέρας παρουσίας που θα σημάνει την πλήρη απολύτρωση των πιστών, είναι πλησιέστερη σε μας παρά τότε που πιστέψαμε. Εάν λοιπόν τότε δείξαμε ζήλο και δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να το δείξουμε και τώρα)». Βλέπεις ότι παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση;

«Γιατί καθώς περνάει ο χρόνος», λέγει, «ξοδεύεται ο καιρός της παρούσας ζωής, ενώ έρχεται πιο κοντά ο καιρός της μέλλουσας ζωής. Εάν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος και έχεις κάνει όλα όσα διέταξε, η ημέρα γίνεται για σένα σωτηρία, εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, δεν είναι ακόμη».

   Στην αρχή όμως δεν προτρέπει από τα λυπηρά, αλλά από τα χρηστά, για να τους απαλλάξει και έτσι από τη συμπάθεια για τα παρόντα. Στη συνέχεια, επειδή ήταν φυσικό να δείχνουν περισσότερη προθυμία στην αρχή και στο ξεκίνημα, αφού ήταν σφοδρός ο πόθος τους, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να σβήσει εντελώς κάθε ζήλος, λέγει ότι πρέπει να κάνουν το αντίθετο, να μη χαλαρώνουν όσο περνάει ο καιρός, αλλά να εντείνουν περισσότερο την προσπάθειά τους. Γιατί όσο πλησιάζει ο βασιλιάς, τόσο περισσότερο πρέπει να προετοιμαζόμαστε· όσο περισσότερο κοντά είναι το βραβείο, τόσο περισσότερο πρέπει να μεγαλώνει η προθυμία μας για τους αγώνες. Γιατί και οι δρομείς αυτό κάνουν· όταν φτάνουν κοντά στο τέλος του δρόμου και στην παραλαβή του βραβείου, τότε εντείνουν περισσότερο την προσπάθεια.  Γι' αυτό έλεγε «τώρα είναι πιο κοντά η σωτηρία μας, παρά τότε που πιστέψαμε».

Λόγος προς τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες

  

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Τάς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἅς ὑπέρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι Κύριε· καί πάσας ἡμῶν τάς ὀδύνας, ἴασαι φιλάνθρωπε, δεόμεθα».

Παρακαλοῦμε τούς Ἁγίους, σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά μεσιτεύουν πρός τόν φιλάνθρωπο Θεόν καί ζητοῦμε εὐλαβῶς τήν συμπαράστασή τους, ὥστε νά λάβωμεν δύναμιν ἐξ ὕψους στήν ἁγία μας αὐτήν συνάθροισιν.

Ἔλεος καί χάριν ἰαματικήν καί σωστικήν ἐλπίζουμε νά μᾶς χαρίσουν οἱ ἅγιοι ὄχι μόνο σήμερα πού ἑορτάζουμε τήν ἁγία μνήμη τους, ἀλλά καί πάντοτε ὅσα χρόνια θά ἀνήκουμε στήν στρατευομένη ἐκκλησία. Ταπεινά αἰτούμεθα μέ τήν παρουσία τῶν Ἁγίων στή ζωή μας, καθώς καί μέ τήν δυναμική παρέμβαση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόσο τήν ὑγεία τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, ὅσο καί τή λύτρωση τῆς πατρίδος μας ἀπό τούς ἔσωθεν καί ἔξωθεν ἐχθρούς, δηλαδή τούς προδρόμους τοῦ ἀντιχρίστου, οἱ ὁποῖοι στό τέλος καταγέλαστοι θά ἡττηθοῦν σύμφωνα καί μέ τόν λόγο τῆς θείας Ἀποκαλύψεως.

Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ!!!

ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ ΑΠΟ ΥΠΕΡΑΓΙΑ, ΣΕ «ΑΓΙΟΠΡΩΤΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»,

ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΧΩΒΑΔΕΣ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΟΥΣ!

Γράφει σὲ ἐγκύκλιο του, γιὰ νά: «Ἀναγνωσθήτω ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, ι΄ Μαρτίου [2019], ἀμέσως μετά τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον».

• «…Εὔχεσθε καί προσεύχεσθε, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἀξιωθῶμεν, ἄνωθεν ἐπινεύσει καί ἀρωγῇ, πρεσβείαις δέ τῆς Ἁγιοπρώτου Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων…» (ἐδῶ).
  

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ, Νάρκη στὴ διοίκησι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας

& στὸν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τὴν πυροδοτεῖ ὁ πατριάρχης», σελ. 64

Οταν κηρυττεται η αιρεση απο τον αμβωνα,
τι πρεπει να κανουν οι Χριστιανοι

• Τὰ παρακάτω λόγια τὰ εἶπε ὁ ἀγωνιστὴς Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστῖνος Καντιώτης, μετὰ ἀπὸ ἀπαράδεκτη ὁμιλία τοῦ καρναβαλιστῆ καὶ οἰκουμενιστῆ καὶ μασόνου μητροπολίτη τοῦ πατριαρχείου Μελίτωνος Χατζῆ, γιὰ νὰ μὴ πιάνωνται στὸν ὕπνο οἱ χριστιανοί.

«Κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία δὲν ἐπιτρέπεται διακοπή. Ἀλλ’ ἐὰν ὑπάρχῃ μιὰ περίπτωσι, κατὰ τὴν ὁποία ὄχι μόνο ἐπιτρέπεται, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται διακοπὴ καὶ διαμαρτυρία, εἶνε ἡ παραπάνω περίπτωσι. Μόλις ἀκούσθηκαν οἱ πρῶτες λέξεις ὑπὲρ τοῦ καρναβαλικοῦ αἴσχους ἢ τῶν αἱρέσεων, ὅλος ὁ ἐκκλησιαζόμενος λαὸς ἔπρεπε, μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῶν πνευμόνων του, νὰ ἄρῃ φωνὴ διαμαρτυρίας καὶ νὰ πῇ· Ἀνάξιος! Αἶσχος! Κάτω!… 

Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,
ο Θεός ο σωτήρας μου,
η ανέκφραστη ηδονή,
το σωτήριο όνομα,
δώρισε σ’ εμένα τον ανάξιο δούλο σου
κατάνυξη και φωτισμό της καρδιάς,
ώστε με φωτισμένη την καρδιά
να αναβλύζω με γλυκύτητα δάκρυα,
προσευχόμενος με καθαρή προσευχή,
για να εξαλείψεις το κατάστιχο των αμαρτιών μου με λίγα δάκρυα,
και να σβήσεις για χάρη μου με λίγο κλάμα τη φωτιά που καίει·
διότι, αν δώσεις εδώ να κλάψω,Δέσποτα,
θα με απαλλάξεις εκεί από την άσβεστη φωτιά.
Και ξέρω βέβαια, ξέρω,
μακρόθυμε, φιλάνθρωπε Κύριε,
ότι κάθε μέρα και κάθε ώρα σε παροξύνω και σε παροργίζω αμέτρητες φορές,
αλλά η καλοσύνη της μακροθυμίας σου
θα νικήσει τη δική μου κακία και σκληρότητα.
Διότι, αν μια μητέρα που προσβάλλεται από το παιδί της,