Να αγαπάνε τους εχθρούς τους μαθαίνουν αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά

Αγίου Λουκά Κριμαίας

«ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΙΝΑ ΠΟΙΩΣΙΝ ΥΜΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙΣ ΟΜΟΙΩΣ»

    «Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως, και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιοϋσι. Και εάν δανείζητε παρ' ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχάριστους και πονηρούς, γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί» (Λκ. 6, 31, 36).

  Τόσο απλά λόγια! Είναι τόσο απλά και τόσο φυσικά ώστε ο άνθρωπος, όταν πρώτη φορά ακούει ότι πρέπει να φέρεται στους άλλους έτσι όπως ήθελε οι άλλοι να φέρονται σ' αυτόν, αισθάνεται αμηχανία. Κύριε! Πώς μόνος μου δεν το σκέφτηκα! Όλα τα σπουδαία και μεγάλα πράγματα είναι απλά και όλη η διδασκαλία του Χριστού είναι καταπληκτικά απλή. Απευθυνόταν στους ανθρώπους με άπλή καρδιά. Τήν δέχτηκαν οι απλοί αλιείς από την Γαλιλαία και έγιναν φώς για όλο τον κόσμο.

    Τον Χριστό ζητούσαν και μετά Τον ακολούθησαν κυρίως απλοί άνθρωποι γιατί ο λόγος Του είναι απλός και εύκολα αγγίζει την καρδιά του άνθρωπου. Όλη η διδασκαλία Του είναι κατανοητή και όμως πόσο μακριά άπ' αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα!

Ακούμε καλά; Είναι δυνατόν

ο υποστηρίζων τους Γ.Ο.Χ. καθηγητής Κυριαζόπουλος, να εκφράζει μεταπατερικότερες-οικουμενιστικότερες θέσεις  από τον μητροπολίτη Δημητριάδος;

    Ο καθηγητής κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος για την απόφαση καθαίρεσης του π. Γεωργίου Δεληκώστα

Οικουμενισμός, ένας νέο-αρειανισμός!

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 03/02 του 1985.

   Ὁ φθονερὸς Διάβολος, αὐτὸς ὁ μεγάλος παραχαράκτης τῆς ἀληθείας, αὐτὴ τὴν οἰκουμενικὴ διάσταση τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ἐποχή μας, τὴν μετέβαλε σὲ οἰκουμενιστικὴ διάσταση. Ὁ γνωστὸς οἰκουμενισμός. Πρόκειται περὶ φοβερᾶς αἱρέσεως. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι φοβερὰ αἵρεση. Καὶ ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ αἵρεση ὑπάρχει καὶ ἀνθεῖ στὶς ἡμέρες μας καὶ ἀπειλεῖ τὴν Ἐκκλησία μας, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ γνωρίζουμε τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Ἀλήθεια, τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;

    Αὐτὸς χρονολογεῖται ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ περασμένου αἰῶνος καὶ εἶναι ἡ προσπάθεια ἑνώσεως ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν οἱουδήποτε δόγματος. Καὶ τοῦτο μὲ ἕναν κοινὸν σκοπόν: Νὰ ἀντιμετωπιστοῦν ποικίλα κοινωνικὰ προβλήματα, ὅπως καὶ ἡ ἐπιστήμη ποὺ τὸν περάσμενον αἰώνα παρουσίαζε τὴν τάση τῆς χειραφετήσεως (νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὁ ἐπιστήμων δὲν ἤθελε νὰ εἶναι χριστιανός).

    Ἐκεῖ εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ λέει ὅ,τι ἔλεγε, καὶ νόμιζαν οἱ θεολόγοι ὅτι στρέφεται ἐναντίον τῆς Πίστεως, ἐναντίον τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ κυρίως εἶχαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τότε, τὴν νεοφανεῖσα θεωρία τῆς ἐξελίξεως...

Ὅλα αὐτὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθοῦν. Καὶ τότε ἐρρίφθη τὸ σύνθημα νὰ ἑνωθοῦν οἱ Ἐκκλησίες οἱουδήποτε δόγματος, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν αὐτὰ τὰ ποικίλα ἐπιστημονικὰ ἢ κοινωνικὰ προβλήματα.

    Στὸ Π.Σ.Ε. (ὅπως λέγεται σήμερα αὐτὴ ἡ οἰκουμενικὴ κίνησις), μετέχουν καὶ ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ ἡ ἑλληνικὴ Ἐκκλησία. Θὰ ἀπορήσετε. Ἀφοῦ ἡ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς δὲν ἔχει ἀποβάλει θὰ λέγαμε τὴν αἵρεσή της, πῶς μποροῦμε νὰ μετέχουμε; Εἶναι πράγματι ἀπορία ἄξιον. Πῶς μποροῦμε νὰ μετέχουμε;

    Κατὰ καιροὺς ἀκούγονται κάποιες φωνὲς ποὺ λέγουν, μὰ γιατί μένουμε σ’  αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τὸ δογματικό. Γιατί μένουμε ἐκεῖ μέσα; Τί δουλειὰ ἔχουμε νὰ μένουμε ἐκεῖ μέσα; Παρὰ ταῦτα μένουμε. Ὁ π. Ἰουστίνος Πόποβιτς γράφοντας γιὰ τὸν οἰκουμενισμόν, σημειώνει:

«Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις, παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄνομα τῶν εἶναι:  ἡ παναίρεσις…

      Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι γέννημμα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ οὐμανισμοῦ, ἀνθρωπισμοῦ.  

Posted by Φαίη στο Αύγουστος 1, 2017

     Στην Ευρώπη σιγά-σιγά παραθεωρήθηκε, ένεκα των λαθών αυτών (σ.σ. των παπικών), η Θεανθρωπίνη φύσις του Ιησού Χριστού. Αυτό βέβαια ήταν ένα φαινόμενο σαν ένας νέο-αρειανισμός, δηλαδή δεν εδέχοντο την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Έβλεπαν πλέον τον Ιησούν Χριστόν ένα απλό ανθρώπινο πρόσωπο.

Παρουσίαση βιβλίου για την απάτη των Παλαιοημερολογιτών!

Χθές, Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, πραγματοποιήθηκε στὴν Ἱ. Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (στὶς Σταγιᾶτες Βόλου) ἡ παρουσίαση τοῦ βιβλίου τῶν  Ἰωάννου Ρίζου καὶ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες».

Οἱ εἰσηγήσεις τῶν π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, Παναγιώτη Σημάτη, Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου, ἡ παρουσίαση τοῦ βιβλίου ἀπὸ τὸν  Ἰωάννη Ρίζο, καθὼς καὶ ἡ συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε, βιντεοσκοπήθηκαν καὶ θὰ ἀναρτηθοῦν σύντομα.

Παρουσιάστηκαν κάποιες ἀπὸ τὶς ἀνακολουθίες καὶ τὰ ψεύδη τῶν Γ.Ο.Χ., τοῦ «ἁγίου» τους πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη. Ἀναλύθηκε καὶ καταδείχτηκε ὅτι ἡ προσπάθειά τους (στὴν ὁποία ἐμμένουν καὶ σήμερα) νὰ δογματοποιοῦν τὸ Ἡμερολόγιο εἶναι ἀθεολόγητη, καινοφανής-μεταπατερική, ὡς μὴ ἔχουσα οὐδένα στήριγμα στὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐκ τούτου καταγέλαστη. Ὅτι τὸ σχίσμα τὸ πραγματοποίησαν οἱ ἴδιοι οἱ Γ.Ο.Χ., ὅπως διαφαίνεται ἀπὸ τὰ «ΑΠΑΝΤΑ» τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ἀποσπάσματα τῶν ὁποίων παρουσιάστηκαν.

Ἐπισημάνθηκαν οἱ ἀκατανόητες ἐμμονὲς συγχρόνων ἀποτειχισμένων (ἱερέων καὶ ἁγιορειτῶν μοναχῶν), οἱ ὁποῖοι μὲ ἀστήρικτες θέσεις, παιδαριώδεις δικαιολογίες καὶ κακόδοξες ἀκόμα δηλώσεις, ἐμποδίζουν τὴν ἑνότητα τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στρέφοντας πιστοὺς στὸ σχίσμα γιὰ νά …καταπολεμήσουν τὴν αἵρεση!!!

Σημειώθηκε ὅτι αὐτὴ ἡ τακτική τους τορπιλίζει χρόνια τώρα μιὰ κοινὴ Σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων πιστῶν (κατὰ προτεραιότητα τῶν ἱερωμένων καὶ τῶν μοναχῶν).

[Αὐτὴ τὴν Σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων (προσθέτουμε ἐμεῖς) τὴν ἔχουν ζητήσει μὲ ὑπογραφές τους δεκάδες πιστοί. Τὴν ἔχει ζητήσει ὁ π. Εὐθύμιος προσωπικὰ ἀπὸ τὸν π. Σάββα καὶ τοὺς Ἁγιορεῖτες, τὸν π. Γεώργιο καὶ τὸν π. Σταῦρο καί, πολλὲς φορές, τὸ ἱστολόγιό μας. Ἀντ’ αὐτῆς τῆς Σύναξης, κάποιοι «ἄγνωστοι» Σπουδαστές Γ.Ο.Χ. (ἴσως καὶ κάποιοι τῆς ὁμάδος τῶν Ἁγιορειτῶν) ποὺ ἀρνήθηκαν ἐπιμόνως νὰ ἀποκαλύψουν τὰ ὀνοματάκια τους(!), προσπάθησαν νὰ τὴν παρακάμψουν, νὰ τὴν διαστρέψουν καὶ μετατρέψουν σὲ Σύναξη τῶν σχισματικῶν Γ.Ο.Χ.!!! Καὶ βέβαια, ἔσπευσαν νὰ τὴν ἐπαινέσουν οἱ ἀποτειχισμένοι ποὺ πρόσκεινται στοὺς Γ.Ο.Χ., χωρὶς νὰ προβληματισθοῦν ὅτι θὰ συμμετεῖχαν σ’ αὐτὴν σχισματικοὶ Γ.Ο.Χ. ποὺ κατηγοροῦν τοὺς ἀποτειχισμένους νεοημερολογῖτες ὡς «σχισματοαιρετικούς»!!! Κι αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ οἱ ὕποπτες τακτικές, χαροποιοῦν τοὺς Οἰκουμενιστές καὶ προξενοῦν εὔλογες ἀπορίες στοὺς πιστούς: ποιές σκοπιμότητες ὑποκρύπτονται πίσω ἀπὸ παρόμοιες τακτικὲς καὶ ποιοί ἄραγε νὰ κρύβονται πίσω τους, παρὰ οἰκουμενιστικοὶ δάχτυλοι;].

Κι αὐτὰ συμβαίνουν τὴν στιγμὴ ποὺ εὐαίσθητοι πιστοί, βλέπουν τὴν ἐπέκταση τῆς Παναιρέσεως καὶ θέλουν νὰ ἀντιδράσουν, κι ἐξ αὐτῶν ἀκριβῶς ἀποπροσανατολίζονται καὶ εἴτε ἀπογοητεύονται καὶ ἀδρανοῦν, εἴτε φτάνουν στὸ τραγικὸ σημεῖο νὰ πέφτουν ἀπὸ τὴν Σκύλλα στὴ Χάρυβδη: νὰ προσχωροῦν δηλαδὴ στὰ σχίσματα τῶν Γ.Ο.Χ. γιὰ νὰ …ἀποφύγουν τὴν αἵρεση!!!

Κι ὅμως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔχει γράψει (καὶ παραδόξως τὸ χρησιμοποιοῦν αὐτὸ καὶ οἱ σχισματικοὶ Γ.Ο.Χ.), ὅτι τὸ σχίσμα δὲν ξεπλένεται οὔτε μὲ τὸ αἷμα μαρτυρίου!

Τὴν τραγικότητα αὐτὴ καὶ τὴν ἐκμετάλλευση ποὺ ὑπάρχει στὶς δεκάδες παρασυναγωγὲς τῶν Γ.Ο.Χ. μᾶς γνωστοποίησαν κάποιοι ἀκροατές, ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου καὶ ἀνῆκαν σὲ κάποια παράταξη τῶν Γ.Ο.Χ.

ΤΟ «ΚΛΙΜΑ» ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

* * *

Εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα πολλὲς φορὲς ἡ Ἐκ­κλησία μας καὶ μάλιστα μὲ τὸ κοντάκιο τοῦ Μεγάλου Κανόνος «Ψυχή μου ψυχή μου, …τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλ­λεις θορυβεῖ­σθαι». Τὸ τέλος πλησιάζει. Δυσάρεστο πρᾶ­γμα. Ἂν ὑπάρχῃ κά­τι ποὺ τρο­μάζει τὸν ἄνθρωπο, αὐ­τὸ εἶνε ὁ θάνατος, ἡ ὥ­ρα τοῦ θανάτου. Ὅλοι προσπαθοῦμε νὰ τὸ διώχνουμε ἀπὸ τὴ σκέψι μας. Εἶ­νε ὅμως γεγονός. Μήπως ἆραγε καὶ ἡ ἁγία αὐ­­τὴ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε ἡ τελευ­ταία τοῦ βίου μας; Καὶ οἱ ἀρ­χαῖοι

Καθαρά Δευτέρα και Μεγάλη Σαρακοστή: Το βαθύτερο νόημα τους

Στα πολλά χρόνια που πέρασαν, μας είχε δοθεί η ευκαιρία πολλές φορές να μιλήσουμε για τη νηστεία καθώς επίσης να αναλύσουμε πότε το Ευαγγελικό και πότε το Αποστολικό ανάγνωσμα.

Τελευταία ημέρα σήμερα του Τριωδίου χριστιανοί μου, Κυριακή της Τυρινής. Και από αύριο Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή. Σήμερα η συγνώμη και από αύριο οι ημέρες του πένθους και της νηστείας σωματικής, αλλά κυρίως όμως πνευματικής νηστείας. Αύριο είναι ημέρα αργίας. Η εκκλησία μας πενθεί και αρχίζει από πρωίας με πολύωρες κατανυκτικές ακολουθίες και προσευχές. Οι περισσότεροι όμως από μας τους ορθοδόξους χριστιανούς ακολουθούμε λαϊκές παραδόσεις και όχι θρησκευτικές. Έτσι λοιπόν οι χριστιανοί μας θα βγουν στην ύπαιθρο με τα λεωφορεία, με τα αυτοκίνητά τους, θα το στρώσουν στο γλέντι, στο χορό και στη μέθη, την οποία όπως ακούσατε στο Αποστολικό ανάγνωσμα πόσο την καυτηριάζει ο λόγος του Θεού… Βέβαια, το να υψώσουν τα παιδιά το χαρταετό τους αυτό δεν είναι κακό, που θα γιορτάσουν τα κούλουμα και άλλα έθιμα… θα μείνουν όμως, και αυτό είναι σημαντικό, μακριά από αυτό που ζητά αυτή την ημέρα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας.

Απέναντι του Παραδείσου

Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό. Τό ἴδιο καί κάθε ψυχή πού γνώρισε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τό Θεό κι ὕστερα ἔχασε τή χάρη, δοκιμάζει τό ἀδαμιαῖο πένθος.

Θλίβεται ἡ ψυχή καί μεταμελεῖται σφοδρῶς, ὅταν προσβάλη τόν ἀγαπημένο Κύριο. Βασανιζόταν κι ὀδυρόταν στή γῆ ὁ Ἀδάμ κι ἡ γῆ δέν τοῦ ἔδινε χαρά. Νοσταλγοῦσε τό Θεό κι ἐφώναζε: Διψᾶ ἡ ψυχή μου τόν Κύριο καί Τόν ἀναζητῶ μέ δάκρυα. Πῶς νά μήν Τόν ζητῶ; Ὅταν ἤμουν μαζί Του, ἀγαλλόταν εἰρηνικά ἡ ψυχή μου καί ἤμουν ἀπρόσιτος γιά τούς ἐχθρούς. Τώρα ὅμως ἀπέκτησε ἐξουσία πάνω μου τό πονηρό πνεῦμα καί κλονίζει καί τυραννεῖ τήν ψυχή μου.

Γι᾽ αὐτό λυώνει ἡ ψυχή μου γιά τόν Κύριο μέχρι θανάτου. Τό πνεῦμα μου ὁρμᾶ πρός τό Θεό καί τίποτε τό γήϊνο δέν μέ παρηγορεῖ· κι ἡ ψυχή μου δέν βρίσκει πουθενά παρηγοριά, ἀλλά ποθεῖ διψασμένα νά Τόν δῆ καί νά Τόν ἀπολαύση ὡσότου χορτάση. Δέν μπορῶ νά Τόν λησμονήσω οὔτε στιγμή κι ἀπό τόν πολύ μου πόνο στενάζω καί ὀδύρομαι: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, τό παραπεσόν Σου πλάσμα».