Χαρά που το ‘χουν τα βουνά!

Το τσάμικο του Γέρου του Μοριά για το ’21 (βίντεο)

«Του ξεσηκωμού του ’21». Μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού, η ημέρα της κήρυξης της Επανάστασης και ταυτόχρονα η ημέρα του Ευαγγελισμού. Η 25η Μαρτίου 1821.Το παρόν παραδοσιακό τραγούδι στο ρυθμό του τσάμικου χορού από την Πελοπόννησο, αναφέρεται στον ξεσηκωμό του 1821 και έχει σε εξέχουσα θέση τη μορφή του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Αποτελεί δείγμα του ενθουσιασμού και της συγκίνησης με την οποία ο απλό λαός δέχτηκε το λυτρωτικό μήνυμα της Επανάστασης του Ρωμαίικου.Οι στίχοι:Mωρέ, χαρά που τo ‘χουν – χαρά που το ‘χουν τα βουνά,χαρά που το ‘χουν τα βουνά κι οι κάμποι περηφάνεια.Γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει κι η πατρίδα.Σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με ντουφέκια,σαν βλέπουν και το Γερμανό, της Πάτρας το Δεσπότη,για να βλογάει τ’ άρματα, να φχιέται τους λεβέντες.

Πηγή

Ξεπουλώντας την Επανάσταση του '21. Κάποιοι θέλουν το κράτος μας να μετατραπεί σε πολυεθνικό, χωρίς Ορθοδοξία

Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Το 1821 οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν. Ξεσηκώθηκαν για να διώξουν τους Τούρκους. Και να δημιουργήσουν ένα δικό τους, ένα ελληνικό κράτος, η αποστολή του οποίου ήταν το να υπερασπίζεται τους Έλληνες και να διασφαλίζει τις απαραίτητες συνθήκες για την ομαλή και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, διαφυλάσσοντας το δικαίωμά τους στην αξιοπρέπεια.
Άλλοι ξεσηκώθηκαν από ιδεώδη, άλλοι από το γινάτι τους. Και κατάφεραν τον σκοπό τους. Μέσα από μια βίαιη διαδικασία. Δημιούργησαν ένα εθνικά ομοιογενές κράτος, με σαφή χαρακτηριστικά, που το διαχώριζαν από την πολυεθνική, πολυπολιτισμική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δημιούργησαν ένα εθνικό κράτος, με γλώσσα την ελληνική, με θρησκεία την ορθόδοξη.

Απάντηση στον κ. Χατζηνικολάου

Του Ι. Ρίζου

1.             Θα αρχίσω σύντομα με ένα σχόλιο από το «Κρυφό σχολειό» που έλεγε: «Η σέχτα των Τρικαμηνικών ανάρτησε έναν λίβελο κατά του Ιερεμία του Τρανού ότι δήθεν αποδέχτηκε τις εντολές του Πάπα Κλήμεντος το 1595, έτος της κοίμησης του». (Υπονοώντας, πώς λέω ότι αποδέχτηκε αφού τότε πέθανε).

Απάντηση

Στις ενετοκρατούμενες περιοχές -από το 1360 περίπου στην Κέρκυρα και από το 1210 στην Κρήτη- οι χειροτονίες του κλήρου γινόταν μόνο με την αποδοχή των όρων της Φερράρας-Φλωρεντίας και της μνημόνευσης του Πάπα. Στην Εκκλησία της Κρήτης μετά το 1439 «…επέβαλλον εις τους χειροτονούμενος ιερείς των ορθοδόξων να υπόσχονται αναγνώρισιν του όρου της ψευδοσυνόδου [Φερράρας-Φλωρεντίας]»… «Οι ορθόδοξοι αρχιερείς εδέχοντο υποψηφίους ιερείς έχοντας ήδη γραπτώς προ των ενετικών αρχών και εκκλησιαστικών προϊσταμένων εν Κρήτη αναγνωρίσει την «ένωσιν» της Φλωρεντίας» (Τωμαδάκης σελ. 43 και 48), δεν εμφανίστηκε επί Ιερεμία του Β΄ αυτή η κατάσταση. Ο Ιερεμίας αυτήν βρήκε και αυτήν άφησε στους επόμενους πατριάρχες. Οι «ορθόδοξοι αρχιερείς» που τελούσαν τις χειροτονίες είχαν άμεσο προϊστάμενο τον πατριάρχη. Οι όροι του Πάπα Κλήμεντος Η΄ στα βασικά τους σημεία εφαρμόζονταν και πριν και μετά τον θάνατο του Ιερεμία από άλλους πάπες. Ο Ιερεμίας ως πατριάρχης δεν αντιστάθηκε ποιμαντικά για να προστατέψει το ποίμνιο από την δογματική προδοσία των Πρωτοπαπάδων και των υπό αυτών χειροτονουμένων.

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. α΄ 24-38)

Ὅπως ὁ ἥλιος καθρεφτίζεται στά καθαρά καί διαυγή νερά, ἔτσι κι ὁ οὐρανός στήν καθαρή κι ἁγνή καρδιά. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πανταχοῦ παρόν κι ἀναπαύεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος. Τό μέρος ἐκεῖνο ὅμως ὅπου ἀγαπάει κι ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα νά κατοικεῖ, εἶναι ἡ ἁγνή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι τό πραγματικό Του ἐνδιαίτημα, ἡ κατοικία του. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τόποι εἶναι ἁπλά τό ἐργαστήριό Του. Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ποτέ ἄδεια. Πάντα ὑπάρχει κάτι νά τήν καλύψει: ἡ καθαρότητά της. Κάποτε, γιά κάποιο διάστημα, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τή γέμιζε μόνο ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά ἦταν καθρέφτης τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἕνας ὕμνος καί μιά δοξολογία γιά τό Θεό. Ὑπῆρχε ἕνας καιρός πού ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου βρισκόταν πραγματικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγμένη ἀπό κίνδυνο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παραφροσύνη του πῆρε τά πράγματα στά δικά του χέρια, τήν καρδιά του τήν κυνήγησαν πολλά ἄγρια θηρία. Κι ἀπό τότε ξεκίνησε ἐσωτερικά μέν ἡ δουλεία τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἐξωτερικά δέ αὐτό πού λέμε ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀδύναμος πιά νά κουμαντάρει τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος ἀναζήτησε στήριξη στά ἔμψυχα ὄντα ἤ καί στά ἄψυχα πράγματα πού τόν περιέβαλαν. Ὅ,τι κι ἄν βρῆκε ὁ ἄνθρωπος ὅμως γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τήν καρδιά του, ἀποδείχτηκε πώς αὐτό τήν τραυμάτιζε καί τήν πλήγωνε μόνο. Καϋμένη καρδιά τοῦ ἀνθρώπου! Αἰχμαλωτίστηκες ἀπό πολλά πράγματα πού δέν εἶχαν καμιά δικαιοδοσία σέ σένα, καμιά ἐξουσία πάνω σου. Βρέθηκες σάν τό μαργαριτάρι ἀνάμεσα σέ χοίρους. Πόσο σέ σκλήρυνε ἡ μακροχρόνια δουλεία, πόσο σέ σκότισε τό μαῦρο σκοτάδι ὅπου κινεῖσαι! Ὁ Θεός ὁ ἴδιος κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά σ᾿ ἐλευθερώσει ἀπό τή δουλεία, νά σέ γλιτώσει ἀπό τό σκοτάδι, νά σέ θεραπεύσει ἀπό τή λέπρα τῆς ἁμαρτίας σου, νά σέ ἀναλάβει ξανά στά δικά Του χέρια!

    Ἡ ἔλευση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο κι ἡ πορεία Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ πιό θαυμαστή κι ἀνυπέρβλητη ἔνδειξη τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ εὐαγγελισμός, ἡ εὐχάριστη εἴδηση τῆς ὕψιστης χαρᾶς γιά τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τό πιό ὀλέθριο γεγονός γιά τήν ἀκαθαρσία της.