Παρασκευή 5 Απριλίου 2019

H MANA TOY KOΣΜΟΥ

Ομιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

H MANA TOY KOΣΜΟΥ

«Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶντας· Ἀλληλούϊα» (Ἀκάθ. ὕμνος, οἶκος Ω )

Platutera-p.Augoust

    Ο Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα τραγούδι. Ὑπάρχουν τραγούδια τοῦ Θεοῦ καὶ τραγούδια τοῦ διαβόλου. Τραγούδια τοῦ διαβόλου εἶνε λ.χ. αὐτὰ ποὺ λέγονται στὰ νυχτερι­νὰ κέντρα, ὅπου γίνεται μεγάλη φθορά.
    Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχει καὶ πιστὸς λαός, ποὺ μαζεύεται στὶς ἐκκλησίες γιὰ τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ. Τὶς ἡμέρες μάλιστα αὐτές, κάθε Παρασκευὴ τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς, ὁ λαὸς τρέχει γιὰ τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο.
    Γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἐψάλη τὸ 626 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολι, ἡ ὁ­ποία σώθηκε τότε ἀπὸ διπλῆ πολιορκία, Ἀβάρων καὶ Περσῶν, μετὰ ἀπὸ θαυμαστὴ ἐπέμβασι τῆς Πανα­γίας. Ὁ ὕμνος αὐτὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ 24 στροφὲς ἢ οἴκους, ὅσα καὶ τὰ ψηφία τοῦ ἀλ­φαβήτου. Ἀρχίζει ἀπὸ τὸ ἄλφα, «Ἄγγελος πρωτοστάτης…», καὶ τελειώνει στὸ ὠμέγα, «Ὦ πανύμνητε Μῆτερ…».
    Θὰ ποῦμε τώρα λίγα λόγια ἐπάνω στὸν τελευταῖο οἶκο, ὁ ὁποῖος λέει· «Ὦ πανύμνητε Μῆ­τερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάν­των ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαν­­τας καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶν­τας· Ἀλληλούϊα».

«Ένα ακόμα μέσο επιβολής της αιρέσεως στην Εκκλησία»!





    Ὁ «εὐσεβής» καὶ «πατερικός» Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱερόθεος δείχνει τὸ ἀληθινὸ προσωπεῖο καὶ τὴν μετάλλαξη τῶν σημερινῶν ποιμένων:

------------------------------------------------------------------
Ἀπὸ ἁγιοπατερικὸ ἐπίσκοπο ὁμολογητὴ
σὲ δίγλωσσο σιγονταριστή-ὀρθολογιστὴ δεσπότη ἐπιστήμονα.

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Κριτικὴ στὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου:
Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις
Πρῶτο μέρος
Caveat lector  (Ἂς προσέχει ὁ ἀναγνώστης)
    Ὅταν πληροφορήθηκα τὴν ἔκδοση τοῦ καινούργιου βιβλίου τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου μὲ τίτλο «Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος» κατάλαβα ἀμέσως, ὅτι αὐτὸ τὸ βιβλίο δὲν θὰ εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἕνα ἰσχυρὸ ὑπνωτικὸ γιὰ τὸ ποίμνιο, ποὺ θὰ ἔχει ὡς συστατικὰ τὶς ὁμολογουμένες καὶ ἀδιαμφισβήτητες γνώσεις τοῦ συγγραφέως, τὴν διεθνή του ἀναγνώριση καὶ τὸ ἐπισκοπικό του ἀξίωμα, καὶ καὶ θὰ λειτουργήσει ὡς ἕνα ἀκόμα μέσο ἐπιβολῆς τῆς αἱρέσεως στὴν Ἐκκλησία.


    Στὸ συμπέρασμα αὐτὸ ἔφθασα, γιατὶ εἶχα ἀκόμα νωπὲς στὸ μυαλό μου τὶς δηλώσεις τοῦ μητροπολίτου σὲ ὁμιλία του ὅτι «ένιωσε τον εαυτό του χαρούμενο για την συμμετοχή του στη σύνοδο, αποκομίζοντας μεγάλες εμπειρίες ενώ, ένιωσε συνάμα και προβληματισμό (sic)» (ἐδῶ). Τὸ γεγονὸς μάλιστα ὅτι δὲν ὑπῆρχε καμία ἀρνητικὴ κριτική, οὔτε κἂν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, τοὺς ὁποίους ὑποτίθεται καυτηριάζει τὸ βιβλίο, ἐνίσχυσε τὸ συμπέρασμα αὐτό.

Η κακόδοξη αρχή της «ανεξαρτησίας» της Ορθοδοξίας σε κοινωνία με την αίρεση!



«Συμφυές με την πλάνη το ψεύδος»
(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς – Αντιρρητικός ΣΤ΄1,2 – Ε.Π.Ε. 6)

«Κάθε κακοδοξία έχει μέσα της την ανακολουθία και αυτεπιβουλία…».

         Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Αναμφίβολα, κάποιες «θεολογικές» διατυπώσεις, σήμερα, εκλαμβάνονται ως ομολογία πίστεως στην Εκκλησία, χωρίς να βρίσκονται σε απόλυτη σχέση με ό,τι πιστεύει – φρονεί η Εκκλησία και με ό,τι αποτελεί Πατερική παράδοση.
Παράδειγμα, οι δηλώσεις του π. Αιμιλιανού της Σιμωνόπετρας ενώπιον του Σεβ. Μαξίμου, που είχε μεταβεί στο Άγιο Όρος ως Πατριαρχικός έξαρχος, για την σταθερότητα επαναφοράς του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχη και την τιμωρία της Ι. Μ. Εσφιγμένου.
- π. Αιμιλιανός: «δι’ αυτό ενώπιον υμών, άγιε πρόεδρε, ομολογώ, ότι η αφοσίωσίς μου προς την μητέρα μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν είναι τοιαύτη, ώστε θα προετίμων να πλανώμαι, αλλά να έχωμαι στερρώς της Αγίας Μητρός Εκκλησίας, παρά να αληθεύω ανεξαρτήτως απ’ αυτήν, διότι δεν θα έχω την βεβαιότητα ότι πατώ σε έδαφος ασφαλές» (Πρακτικά της Συνεδρίας Β΄ (συνάξεως) της 28-9-79, σ. 2).
Σ’ αντίθεση με τον π. Αιμιλιανό, ο αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς δηλώνει:

Πανορθόδοξον συγκαλεί οιοσδήποτε Προκαθήμενος

 
Γράφει ο κ. Παύλος Τρακάδας 

Ουδεμία Οικουμενική Σύνοδος ορίζει ότι κάποιος «πρώτος» μόνος μονώτατος έχει το αποκλειστικόν δικαίωμα συγκλήσεως αυτής. Αυτό είναι απολύτως λογικόν καθότι κατά την περίοδον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η πολιτική αρχή ανελάμβανε τοιαύτας πρωτοβουλίας, διότι την ενδιέφερεν άμεσα, αλλά και τα έξοδα ενός τόσον σπουδαίου εγχειρήματος ήσαν υπέρογκα. Εις το τυπικόν κομμάτι, αφήνοντες κατά μέρος την δογματικήν συζήτησιν,

Επιτέλους! Άρχισε και η ομάδα του π. Μανώλη να καταλαβαίνει τα χάλια των "ευσεβών"! --Καιρός να ακολουθήσει το παράδειγμα των Αγίων και να διακόψει και την κοινωνία μαζί τους!



(Ἀπὸ "katanixi" γιὰ τήν)

Επιστολή Ναυπάκτου Ιεροθέου προς την ΔΙΣ για το Ουκρανικό


katanixi:  Λάβαμε το εξής σχόλιο τού οποίου η ουσία μας βρίσκει σύμφωνους:

«Δηλαδή, αποδεχόμαστε και σε… πέντε τέρμινα θα το ξαναδούμε σε Οικουμενική;Και το Κολυμπάρι Αγία και Μεγάλη Σύνοδος;Είναι λογική ορθόδοξη αυτή;Κόψε κάτι Σεβασμιώτατε! Εσύ ειδικά!Και για τους σχισματικούς και αχειροτόνητους να ρωτήσουμε τον Βαρθολομαίο τι έκανε;Πιο καλά δηλαδή τα είπε ο Αλβανίας!Τι χάλι είναι αυτόΑπογοήτευση

Ο προστατευόμενος του Τελεβάντου και πάλι ψεύδεται! (Αλλά οι "ευσεβείς" ό,τι κι αν κάνει, τον μνημονεύουν, με τις ευλογίες του π. Θ. Ζήση-Ν. Μανώλη κ.ά.)



Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και το Μελιτιανό σχίσμα




      Στην επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αφιερώνει μια ολόκληρη παράγραφο στο «Μελιτιανό Σχίσμα» της Αιγύπτου (δεν πρέπει να συγχέεται με το διαφορετικό Μελιτιανό Σχίσμα της Αντιοχείας την ίδια περίοδο). Σύμφωνα με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο, αυτό το Μελιτιανό σχίσμα αποτελεί σημαντικό προηγούμενο για την αποδοχή σχισματικών επισκόπων και κληρικών χωρίς αναχειροτονία.
      Το πρόβλημα είναι ότι η περιγραφή του πατριάρχη για το Μελιτιανό Σχίσμα και το αποτέλεσμα που επέφερε είναι απολύτως και εξ ολοκλήρου ανακριβής, σε σημείο που να είναι καταφανώς ανέντιμη.

Ένα νεοεποχίτικο πνεύμα προβάλλει στον κόσμο, ο Οικουμενισμός.


Ένα νεοεποχίτικο πνεύμα προβάλλει στον κόσμο που σκοπός του είναι να καταστρέψει και την Εκκλησία και τα έθνη. Αυτό το πνεύμα ονομάζεται οικουμενισμός

 π. Γεώργιος Κάλτσιου



Χριστός ο Αναπεσών-Βυζαντινή Εικόνα_Christ Reclining (anapeson)_Orthodox icon_Недреманное Око_agiografia_iliadou-0012-1000x1000

π. Γεώργιος Κάλτσιου:  Ο νέος άγιος της Ρουμανίας με το άφθαρτο σκήνωμα
Ερώτηση: Πάτερ, κατά τη γνώμη σας, μπορεί ένας Χριστιανός, ένας Μουσουλμάνος και ένας Εβραίος να ζήσουν μαζί ειρηνικά και αρμονικά, και αν ναι, τότε ποιο θα είναι το μυστικό;
π. Γεώργιος Κάλτσιου: Ο αμοιβαίος σεβασμός. Είναι η μόνη ένδειξη καλής αρμονίας. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι η συμμετοχή στην κοινή προσευχή ή σε κοινές λειτουργίες. Αυτό θα έρθει σε αντίφαση με τα διαφορετικά δόγματα ή θρησκείες.
Ερ.: Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο μεγαλύτερος πειρασμός που αντιμετωπίζει σήμερα ένας πιστός Ορθόδοξος;

π. Κάλτσιου: Ο οικουμενισμός. Διότι ο οικουμενισμός είναι μία πιο απαλή μορφή της μασωνίας. Η μασωνία προσπαθεί να καταργήσει την Ορθόδοξη πίστη και τον Χριστιανισμό γενικά. Ο οικουμενισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει μέσα από κάποια ιδανικά

ΟΧΙ στην ταπεινωτική «Συμφωνία των Πρεσπών»


«Μην παραχαράζετε την ιστορία, η Μακεδονία είναι μία,
λάμπει από Ελλάδα κι Ορθοδοξία, η Μακεδονία είναι Ελληνική»

Παναγιώτη Τσαγκάρη Θεολόγου, Προέδρου Ένωσης Θεολόγων Λέσβου (Παράρτημα ΠΕΘ Λέσβου)

   Έλληνες, συνέλληνες, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες είναι «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι»[1]. Έλληνες, συνέλληνες, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες είναι ώρα να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο του ωχαδερφισμού και να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει πατρίδα, διότι «δεν ζει χωρίς πατρίδες η ανθρώπινη ψυχή»[2]. Η πατρίδα είναι το μέρος, στο οποίο εμπιστευόμαστε τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας, την περιουσία μας, την ελευθερία μας, τις αξίες της ζωήςμας, ότι πολυτιμότερο υλικό αλλά και πνευματικό αγαθό έχουμε. Και πιο συγκεκριμένα, η έννοια της πατρίδας Ελλάδας περιλαμβάνει όλο τον ελληνοχριστιανικό-ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας, που οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανό για να τον χαιρόμαστε εμείς ελεύθερα όσο ζούμε αλλά και για να τον παραδώσουμε ακέραιο στις επόμενες γενιές. Σ΄ αυτόν το πολιτισμό,η πίστη στο Χριστό είναι πολύτιμος οδηγός. Και ο Χριστός, να θυμίσουμε, ότι κράτησε και τίμησε το όνομα της ιδιαίτερης  πατρίδας τoυ της Ναζαρέτ -όσο άσημη κι αν ήταν αυτή- και, μέχρι σήμερα, αναφέρεται ως Ιησούς ο Ναζωραίος. Το όνομα της πατρίδας μας οφείλουμε να το τιμάμε και όχι να το βγάζουμε σε πλειστηριασμό. Όταν παραχωρείς σε άλλον το όνομα της πατρίδας σου, ουσιαστικά παραχωρείς την ίδια την πατρίδα σου[3].

Γράφει "ως να ήταν ο καλύτερος μισθωτός σύμβουλος" του αιρετικού Πατριάρχη!.


Δεν είναι σοφία να ξέρει κανείς να συζητεί αριστοτεχνικά
(και να γράφεις ως λόγιος).  Σοφία είναι να ξέρεις
ποτέ πρέπει να μιλήσεις και τι πρέπει να πεις. 

Αββάς Ησαΐας


Ποιος το ΠΕΡΙΜΕΝΕ (!)
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
ΝΑ ΣΥΝΗΓΟΡΗΣΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Δεν είναι η πρώτη φορά που μας εκπλήσσει ο Μητρ. Ναυπάκτου
όχι μόνο εξ απόψεως αρμοδιότητος που ενώ δεν συμμετέχει ως τακτικό ή αναπληρωματικό μέλος στις Συνοδικές Επιτροπές Διαχριστιανικών Σχέσεων, καθώς, και Δογματικών και Κανονικών Ζητημάτων,
ούτε βέβαια, εφέτος στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος,
εν τούτοις στην κρίσιμη αυτή στιγμή των εκκλησιαστικών πραγμάτων με την Ουκρανική αυτοκεφαλία καταφέρνει και να γνωμοδοτήσει κατά τέτοιο τρόπο που με το κύρος του θεωρητικά σπουδαίου θεολόγου
όχι όμως και της ορθόδοξης αγιοπατερικής διάκρισης, αφού τελικά δίνει άφεση στην Εκκλησία της Κων/πόλεως να προχωρήσει σε ότι ανορθόδοξο και αντικανονικό προωθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο επί του Ουκρανικού θέματος
ως και άλλοτε έπραξε και με το βιβλίο του σχετικά με την Κολυμβάρια ψευτοσύνοδο με το οποίο οπωσδήποτε άφησε ανοικτά θέματα
και έτσι τελικά όπως πάντοτε εξυπηρετεί τις μη ορθόδοξες σκοπιμότητες του Οικουμενικού Θρόνου στο οποίο παρέχει τις καλύτερες υπηρεσίες ως να ήταν ο καλύτερος μισθωτός σύμβουλος.
Οποία τραγωδία οι επίσκοποι να στηρίζουν ότι παράνομο και ανορθόδοξο!