Σάββατο 20 Απριλίου 2019

«Λάζαρος είναι ο κάθε ένας από μας»


          καί

Θαύμα: Μια ευκαιρία για καλύτερη προετοιμασία


π. Σπυρίδων Σκουτής 

Ευχή


Δεν γίνονται θαύματα για να ζήσουμε περισσότερο και να περάσουμε ωραία τρώγοντας και πίνοντας.
Σε όποιον έγινε θαύμα δεν σημαίνει ότι θα σωθεί κιόλας αν η μετέπειτα ζωή του δεν μαρτυρεί τον έρωτα του για Αυτόν που του έκανε το θαύμα, τον Κύριό μας.
Το θαύμα είναι παράταση μετανοίας. Είναι μια ευκαιρία να επανορθώσω την ύπαρξη μου με την μετάνοια, να αλλάξω πνευματικούς προσανατολισμούς. Μας δίνει ο Κύριος με το θαύμα μια περίοδο χάριτος για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την άλλη ζωή. Μας μιλάει ο Θεός μέσα από το θαύμα, θα τον ακούσουμε;
Τα θαύματα είναι σημεία της παρουσίας του Παραδείσου στον κόσμο της πτώσης. Εκεί που πεθαίνω, αναμορφώνονται όλοι οι νόμοι και μου δίνει ο Κύριος μια ευκαιρία να προετοιμαστώ για να Τον συναντήσω με ένδυμα γάμου.
Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο είναι η μετάνοια, η εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μέγα θαύμα η θεραπεία από μια αρρώστια διότι η υγεία θα χαθεί κάποια στιγμή. Ενώ η μετάνοια δεν έχει τέλος και φτάνει ο άνθρωπος να γίνει στολίδι του Ουρανού.
Ο σωματικός θάνατος θα έρθει κάποια στιγμή, δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Πολλές φορές όμως επιλέγουμε τον πνευματικό θάνατο και τότε αυτή η επιλογή γίνεται προθάλαμος της αιώνιας απώλειας. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια θα ζήσουμε, αλλά το πώς θα τα ζήσουμε. Στο ΠΩΣ και στον ΤΡΟΠΟ ζωής μας κρύβεται το κλειδί του Παραδείσου.

Ομιλία εις τά Βάϊα (Αγίου Επιφανίου, επισκόπου Κύπρου)



http://www.imaik.gr/wp-content/uploads/imagesCAPN69IQ.jpg

Ὁ Βασιλιάς τῆς Σιών, ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ξαναέρχεται σ᾽ αὐτήν καί χαρίζει πάλι τή σωτηρία στόν κόσμο. Τό φῶς ἄλλη μιά φορά μᾶς ἐπισκέπτεται καί ἡ πλάνη διαλύεται, ἡ ἀλήθεια λουλουδίζει, χορεύει ἡ Ἐκκλησία καί χηρεύει ἡ Συναγωγή. Πάλι ντροπιάζονται οἱ δαίμονες, σκορπίζει ἡ κατάρα, καί πάλι ταράζονται οἱ Ἑβραῖοι, συντρίβεται ὁ δράκοντας, χαίρονται τά

Στην αγία εορτή των Βαΐων (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)


«Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα πήγε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν ο Λάζαρος», στον οίκο της Μαρίας και της Μάρθας, «και του παρατέθηκε δείπνο από αυτούς»· η Μάρθα υπηρετούσε και ο Λάζαρος έτρωγε. Και αυτό ήταν απόδειξη της αληθινής αναστάσεως, το ότι μετά από πολλές ημέρες και ζούσε και έτρωγε. Άρα είναι φανερό, ότι το γεύμα γινόταν στην οικία της Μάρθας· δέχονται δηλαδή τον Ιησού επειδή ήταν φίλοι και αγαπώνταν από αυτόν. Κάποιοι όμως λένε, ότι αυτό γινόταν σε ξένη οικία. Η Μαρία υπηρετούσε γιατί ήταν μαθήτρια. Πάλι αυτή εδώ επιτελεί πνευματικότερη διακονία· δεν διακονούσε όμως σαν προς καλεσμένο, ούτε ήταν κοινή η υπηρεσία της, αλλά σ’ αυτόν μόνο παρείχε την τιμή, και απέδιδε αυτήν, όχι ως προς άνθρωπο, αλλ’ ως προς Θεό. Γιατί γι’ αυτό έχυσε μύρο και το σκούπισε με τα μαλλιά της κεφαλής της, πράγματα που έδειχναν, ότι η υπόληψή της προς αυτόν δεν ήταν τέτοια, τέτοια που του απέδιδαν οι πολλοί. Αλλά την επετίμησε ο Ιούδας με πρόσχημα δήθεν την ευλάβεια. Τί λέγει λοιπόν ο Χριστός; «Άφησέ την· αυτό το έκανε προνοητικά για την ημέρα του ενταφιασμού μου». Γιατί τέλος πάντων δεν ήλεγξε τον μαθητή για την επιτίμηση της γυναίκας, ούτε είπε αυτό το οποίο είπε ο ευαγγελιστής, ότι επετίμησε τη γυναίκα επειδή ο ίδιος ήταν κλέφτης; Ήθελε με την πολλή μακροθυμία του να του προκαλέσει ντροπή και να τον αποτρέψει από το σχέδιό του. Γιατί, το ότι
γνώριζε, ότι ήταν προδότης, φαίνεται από το ότι τον ήλεγξε στην αρχή λέγοντας πολλές φορές· «Δεν πιστεύουν όλοι», και, «Ένας από σας είναι διάβολος». Δήλωσε δηλαδή ότι γνώριζε πως αυτός θα είναι ο προδότης, δεν τον ήλεγξε όμως φανερά, αλλά τον συγχώρησε, θέλοντας να τον αποτρέψει από το σχέδιό του.
Πώς τότε άλλος λέγει, ότι όλοι οι μαθητές το είπαν αυτό; Και όλοι και εκείνος· αλλ’ οι υπόλοιποι όχι με την ίδια προαίρεση. Αν όμως κάποιος θελήσει να εξετάσει, γιατί τέλος πάντων, ενώ ήταν κλέφτης, παρέδωσε σ’ αυτόν το χρηματοκιβώτιο των φτωχών και τον έκανε οικονόμο, ενώ ήταν φιλάργυρος, εκείνο θα μπορούσαμε να πούμε, ότι τον απόρρητο λόγο τον γνωρίζει ο Ιησούς· αν όμως

Η διαστρέβλωση της αλήθειας συνεχίζεται από τους Γ.Ο.Χ. ακόμα και την παραμονή της Μ. Εβδομάδος!


Πολλοὶ ἀδελφοὶ παραπονιοῦνται, ὅταν γράφουμε ἐναντίον τῶν Γ.Ο.Χ., διότι ἀσχολούμαστε μαζί τους ἢ διότι διασποῦμε τὴν ἑνότητα. Οἱ Ἅγιοι ὅμως μᾶς δίδαξαν, ὅτι ὅταν διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἢ τὰ λόγια φωτισμένων ἀνθρώπων Της, τότε ὑποχρέωση μας δὲν εἶναι νὰ σιωποῦμε, ἀλλὰ νὰ ἀναδεικνύουμε τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς τόσο γιὰ λόγους δικαιοσύνης, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ ἴσως δὲν γνωρίζουν καὶ παρασύρονται.
Ἔτσι ἀναγκαζόμαστε νὰ ἀναδείξουμε γιὰ μία ἀκόμα φορὰ τὰ

Ο Λαρίσης υποκρίνεται απαράδεκτα ότι δεν ξέρει ποιοί είναι αιρετικοί και εκτός Εκκλησίας! -Επικαλείται κατάλογο στον οποίο δεν υπάρχει η αίρεση του Παπισμού!!! --Άρα για τον κ. Ιερώνυμο, ο Παπισμός δεν είναι ...αίρεση!!! --Τι λένε οι Λαρισαίοι; Τα δέχονται όλα αυτά;

 Αμετανόητος ο Λαρίσης, δικαιολογήθηκε ψευδόμενος


    Στην τελευταία ιερατική σύναξη αντί να ζητήσει συγνώμη για την αποδοχή της πρόσκλησης για την συνεστίαση των Ρόταρυ επιδόθηκε σε ένα πλήθος δικαιολογιών γελοίων θα έλεγα, προς τους ιερείς, που κουνούσαν το κεφάλι. Είπε πως «οι Ρόταρυ δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 300 αιρέσεων!! Και..τηλεφώνησε στην Αθήνα (;) και ότι έλαβε πρόσκληση!!!)
Ποιόν ρώτησε άραγε: υπάρχει κάποιος ανώτερός του; Ο πολύξερος, έγινε δεσπότης και δεν γνώριζε ό,τι γνώριζαν ιερείς που αρνήθηκαν να πάνε; Αυτό πού γνώριζαν οι «επαρχιώτες» που ακόμα αντηχούν στα Αυτιά τους τα κηρύγματα του γερ. Αθανασίου; Αν θέλει να ενημερωθεί και ο ίδιος αλλά και οι χριστιανοί, ας

Μήπως, μήπως λέμε, εξίσου ΠΡΩΤΙΣΤΟ καθήκον του Επισκόπου είναι να κατονομάζει τους αιρετικούς Πατριάρχες και να διδάσκει τους πιστούς να απομακρύνονται απ' αυτούς;


Ο Γόρτυνος Ιερεμίας:

Το κύριο έργο του Επισκόπου

είναι να κατηχούνται οι Χριστιανοί

[Καὶ τί κατήχηση εἶναι αὐτή, κ. Ἱερεμία, νὰ
νὰ διδάσκεις τοὺς πιστοὺς νὰ καθαρίζονται μὲ τὴν ἐξομολόγηση, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀφήνεις νὰ μολύνονται ἀπὸ τὴν μολυσματικὴ καὶ θανατηφόρα ἀσθένεια
τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδεχόμενος τὸν αἱρεσιάρχη οἰκουμενιστὴ Πατριάρχηκαὶ μὴ ἀποτρέπων τὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές;]


Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ 

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

1. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Θεός. Θεός προαιώνιος, πού ὅμως γιά τήν σωτηρία μας σαρκώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος. Καί ἔπαθε γιά μᾶς. Πέθανε μέ ὀδυνηρό σταυρικό θάνατο. Τόν θάνατο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρέπει νά τόν βλέπουμε ὡσάν μία θυσία πρός τόν Θεό Πατέρα γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀπό παλαιά οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν αἱματηρές θυσίες στόν Θεό, γιά νά συγχωρεθοῦν τά ἁμαρτήματά τους. Καί στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχει ὁλόκληρο βιβλίο, τό Λευϊτικό, πού μιλάει γιά τίς θυσίες, πού πρόσφεραν οἱ Ἰσραηλῖτες γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ἀλλά, ὅπως τό καταλαβαίνουμε,

Θαύμα η δύναμη της προσευχή του Αγίου Σπυρίδωνος


Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού

     Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του Αγίου Σπυρίδωνος. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο. Το ήθελε για να πληρώσει κάποιο χρέος του σ’ ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό;
Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα. Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ’ αφήκε να πέσει στη γη κι έγινε φίδι.


Δίκαια η κατηγορία των Ρώσων για τον Φαναριώτικο "Παπισμό της Ανατολής". --Όμως οι Ρώσοι για την κύρια αίρεση του Οικουμενισμού, "τσιμουδιά"!


Η γνώμη των τεσσάρων αγιορείτικων Μονών μαρτυρία ιδεολογικής ομοφροσύνης με την αιρετική-σχισματική διδασκαλία του Φαναρίου!

     Δὲν εἶναι μυστικὸ ὅτι βαρὺ κτύπημα (νὰ τὰ ποῦμε ἔτσι) ὄχι μόνο διὰ τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς ζηλωτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας παντὸς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀποτέλεσε ἡ καιροσκοπικὴ καὶ ἀνεκτικὴ θέση πλειοψηφίας τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων, τοῦ ἀνέκαθεν εὐλαβουμένου ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα Ἁγίου Ὄρους ὡς πρὸς τὰ ἐπακολουθήσαντα ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Αὐγούστου τοῦ 2018 τερατουργήματα τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος καὶ τὴν πλήρη μὲ τοὺς σχισματικοὺς ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ ἑνότητα, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς λειτουργικῆς.
     Τὸ πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως παραβίασε κατάφωρα κάθε κανονικὴ καὶ ἠθικὴ ἀρχὴ καὶ δὲν προέβη σὲ «νομιμοποίηση» τοῦ σχίσματος, ἀλλὰ ὥρμησε τὸ ἴδιο στὸν ἀθέμιτο σχισματικὸ κρημνὸ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν κοσμικῶν διωκτῶν  τῆς δεινοπαθούσης ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίας, συγκαλύπτον τὶς καταλήψεις τῶν Ἱερῶν Ναῶν, τοὺς ξυλοδαρμοὺς καὶ ὕβρεις κατὰ τῶν κληρικῶν καὶ πιστῶν ἀπὸ μέρους τῶν μαχομένων σχισματικῶν, μὲ τὴν εἰσπήδηση στὴν καρδιὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καὶ τὴ δικαιολογία τῶν παρανομιῶν αὐτοῦ μὲ τὴν κήρυξη τῆς δογματικῆς αἱρέσεως τοῦ «παπισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς»: μιᾶς ἀλλοτρίου ψευδοδιδασκαλίας περὶ ἀρχηγίας τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ἐφ’ὅλου τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι, τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, καὶ ἀνυποστάτων δικαιωμάτων τοῦ δικάζειν καὶ ἀναιρεῖν τὶς κρίσεις, τοῦ δεσμεύειν καὶ λύειν εἰς ὅλες τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες.
     Ἐπίσης, ἡ καταπατήσασα τὴν ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν Ἁγία Γραφή (Α΄ Τιμ. 3.2) θεσπισθεῖσα καὶ στοὺς ἱεροὺς κανόνες κατοχυρωθεῖσα ἀρχὴ τῆς μονογαμίας πρεσβυτέρων καὶ διακόνων Σύνοδος τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐπέτρεψε τὴ διγαμία τοῦ ἐγγάμου κλήρου, ἀκολουθοῦσα οὕτως τὴν αἰσχρὴ πορεία τῶν σχισματικῶν-ἀνακαινιστῶν τῆς δεκαετίας τοῦ 1920 καὶ βλέπουσα προφανῶς ἑαυτὴ ὑπεράνω ὄχι μὸνο τῶν θεσπισασῶν τοὺς ἱεροὺς κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ καὶ Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος λάλησε διὰ τοῦ στόματος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου.
     Λύπη καὶ ἀπορία προκάλεσε στὸν Ὀρθόδοξο λαὸ τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἁγιορείτικη κοινότητα, κῦρος τῆς ὁποίας ἑδράζετο κυρίως ἐπὶ τῆς πεποιθήσεως διὰ τὴ μόνιμη ἀφοσίωση αὐτῆς στὰ δόγματα καὶ τοὺς κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι ἁπλῶς συνέχισε τὴ μνημόνευση καὶ τὴν ἀναγνώριση ὡς προκαθημένου αὐτῆς τοῦ φανεροῦ τῶν αἱρέσεων διδασκάλου καὶ ἀρχισχισματικοῦ Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν ἕνωση μὲ τὴν ἀναθεματισμένη κοινότητα, ἀπώλεσε τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλεῖται Ὀρθόδοξος πατριάρχης, ἀλλὰ ἔμεινε ἀδιάφορος

Ο Τάφος και ο Ιερός Ναός του Αγίου Λαζάρου

 Ο Φίλος του Χριστού Λάζαρος - Ο Τάφος και ο Ιερός Ναός του Αγίου Λαζάρου


Αρχειακό ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης του ΛΟΓΟΥ, της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, παραγωγής 1994, για τον Άγιο Λάζαρο και τον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, όπου ευρίσκεται και ο Τάφος του Αγίου.