«Η μνημόνευση αιρετικού επισκόπου, θεωρείται υποκρισία»!

«Μηδέ ποιείν ενεργά τα σοφίσματα των... δεινότατα πάντων την αλήθειαν κακουργούντων»

(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (128) προς Ευσέβιον Σαμοσάτων)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Αναμφίβολα, ο Πατερικός λόγος έχει μια πνευματική, έσχατη διαύγεια, στην οποία ξετυλίγεται ο Λόγος του Θεού. Στην Επιστολή (128), για μια ακόμη φορά, βλέπουμε στα επιχειρήματα του Μ. Βασιλείου τα ενεργήματα του Αγίου Πνεύματος, στα οποία έχουν υφανθεί διαχρονικά, ως σε πνευματικό άξονα, η Ορθόδοξη εκκλησιολογία και ζωή.

Στην Επιστολή αυτή (373 μ.Χ.) διαβάζουμε, ότι ο Μ. Βασίλειος πιέσθηκε από τον επίσκοπο Ευσέβιο Σαμοσάτων να δεχθεί σε εκκλησιαστική κοινωνία και να μνημονεύσει τον Ευστάθιον Σεβαστείας.

Να τονίσουμε, ότι ο Ευστάθιος Σεβαστείας δεν είχε δώσει καθαρές, σαφείς διαβεβαιώσεις Ορθοδόξου Πίστεως και ομολογίας. Δεν είχε χαράξει οριακή γραμμή μεταξύ Ορθοδοξίας και αίρεσης. Δεν είχε αποκηρύξει εκείνους που δεν δέχονταν το σύμβολο της Νικαίας και χαρακτήριζαν το Άγιο Πνεύμα ως κτιστόν.

Όφειλε ο Ευστάθιος Σεβαστείας να ξεκαθαρίσει τη θέση του

Τί άλλο θα δουν οι Λαρισαίοι;;

 Αγανάκτηση στους πιστούς προκαλεί το εμμονικό πείσμα του Δεσπότη της Λαρίσης κ. Ιερωνύμου να προχειρίσει τον ιερέα, που έστειλε στους Ρόταρυ, σε πνευματικό.

 

Η παραπτωματικότητα  επιβραβεύεται από τον κ. Ιερώνυμο;

Προκλητικά, δαιμονικά συνεχίζει τον σκανδαλισμό, σχετικά με τους Ρόταρυ, ο Λαρίσης.
 Αναρωτιέται κανείς μήπως ο ταλαίπωρος ιερέας που ανέπεμψε την προσευχή στους Ρόταρυ στη συνεστίαση με τους νεοεισερχόμενους στην οργάνωση, ήταν και αυτός νεοεισερχόμενος στους Ρόταρυ;…

Πρώην Πάπας Βενέδικτος: Τα λόμπι των γκέι επηρεάζουν τις αποφάσεις στο Βατικανό

   Για πρώτη φορά στα χρονικά έγινε αντικατάσταση Πάπα, με τον Φραγκίσκο, ένθερμο παγκοσμιοποιητή, να διαδέχεται τον Βαυαρό Βενέδικτο.

Αμέσως μετά την αντικατάσταση, ιδέες της παγκοσμιοποίησης, όπως η ένωση θρησκειών υπό την σιδηρά πυγμή ενός κέντρου εξουσίας, άρχισαν να κατακλύζουν τους απανταχού πιστούς.

ΟΙ Γ.Ο.Χ. αποδέχονται επιτέλους ότι το ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ δεν θεσπίστηκε από την Α΄ Οικουμενική, και άρα δεν είναι ΑΓΙΟ;

    Τὸ "Κρυφὸ Σχολειὸ" δημοσίευσε τελευταῖα σειρὰ ἄρθρων, διὰ τῶν ὁποίων (ἰδιαίτερα διὰ τοῦ σημερινοῦ μὲ τίτλο "Ἐπιστολὴ Ζ΄ περὶ Ἡμερολογίου", ἐδῶ) φαίνεται ὅτι παύουν νὰ θεωροῦν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο ὡς Ἅγιο, καὶ νὰ ἀποδέχονται τουλάχιστον ἐν μέρει(;) τὶς θέσεις ποὺ ἀπὸ παλαιὰ τοὺς ὑπεδείκνυε ὁ π. Εὐθύμιος καὶ τελευταῖα μὲ τὸ βιβλίο "ΟΥ ΒΟΥΛΟΜΕΘΑ ΖΗΝ ΨΕΥΔΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ" ἀπεδείχθησαν πλήρως.

   Πρὸς τοῦτο ἐπαναδημοσιεύουμε ἄρθρο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ τοῦ 2013, μὲ τὸ ὁποῖο ἀπεδείκνυε ὅτι οἱ ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο.

Τρίτη, 6 Αυγούστου 2013

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2013/08/blog-post_9794.html

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΕΘΕΣΠΙΣΘΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ

Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ

 ΤΟ  Ι Ο Υ Λ Ι Α Ν Ο  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ

 Δημοσιεύουμε ἄρθρο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μὲ τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται —μὲ βάση τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας— ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο ὡς ὑποχρεωτικό, ἅγιο καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιό Ἡμερολόγιο.

Ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιέφερε κυρίως τὴν Ἐκκλησία, ἦταν τὸ Πασχάλιο (ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα νὰ μὴ συμπίπτει μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων) κι ὄχι ὁ καθορισμὸς ἑνὸς αἰώνιου, ἀλάνθαστου Ἡμερολογίου.

Ἡ ἀπόδειξη στὴν παραπάνω θέση δίδεται ἀπὸ τὴν πράξη τῆς

Απο την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

ΙΗ΄. Γερω–Εὐδόκιμος Ἁγιοπαυλίτης

Ο γε­ρω–Εὐ­δό­κι­μος ὁ Ἁ­γι­ο­παυ­λί­της, κα­τά   κό­σμον Εὐ­άγ­γε­λος Τραυ­λός, γεν­νή­θηκε τό ἔ­τος 1910 στό Φα­νά­ρι Καρ­δί­τσας. Ὅ­ταν ἀ­πο­λύ­θη­κε ἀ­πό τόν Στρα­τό, εἶ­πε νά γρά­ψουν στό φύλ­λο πο­ρε­ί­ας Δάφνη, καί ἔ­τσι δέν πῆ­γε στό χω­ριό του, ἀλ­λά ἦρ­θε κα­τευ­θεῖ­αν γιά μο­να­χός. Ἦ­ταν  νά κοι­νο­βι­ά­ση ἀλ­λοῦ. Στάθ­μευ­σε γιά ἕ­να βρά­δυ στόν Ἅ­γιο Παῦ­λο, τοῦ ἄ­ρε­σε ἡ τά­ξη καί ἔ­μει­νε. Τόν κρά­τη­σαν. Ἦ­ταν ἐγ­γράμ­μα­τος, ἀ­πό­φοι­τος Σχο­λαρ­χε­ί­ου καί ὁ Ἡ­γο­ύ­με­νος τόν εἶ­χε βο­η­θό του. Τό 1935 ἔ­γι­νε ἡ κου­ρά του.

Ἡ μη­τέ­ρα του, οἱ ἀ­δελ­φές του καί ὁ ἀ­δελ­φός του δέν ἤ­θε­λαν νά γί­νη μο­να­χός. Αὐ­τός, ἀ­φό­του ἔ­γι­νε μο­να­χός, πο­τέ του δέν πῆ­γε στό χω­ριό νά δῆ το­ύς συγ­γε­νεῖς του. Καί στόν κό­σμο βγῆ­κε με­τά ἀ­πό τρι­άν­τα χρό­νια, για­τί εἶ­χε αἱ­μορ­ρα­γί­α ἀ­κα­τά­σχε­τη ἀ­πό τήν μύ­τη καί ὁ για­τρός φο­βή­θη­κε μήν πε­θά­νη.

Μία χρο­νιά ἔ­γι­νε σει­σμός καί οἱ πα­τέ­ρες κοι­μόν­ταν ἔ­ξω στόν πί­σω κῆ­πο, στά πε­ζο­ύ­λια. Ὁ γε­ρω–Εὐ­δό­κι­μος δέν βγῆ­κε. Κοι­μό­ταν στό κελ­λί του καί ὅ­ταν τόν ρω­τοῦ­σαν για­τί δέν φο­βᾶ­ται, ἀ­παν­τοῦ­σε:

«Ἐ­γώ ἦρ­θα γιά τό Μο­να­στή­ρι. Ἅ­μα θέ­λει ἡ Πα­να­γί­α νά ρί­ξη τό Μο­να­στή­ρι, τί τήν θέ­λω τήν ζωή μου;». Ὁ ἴ­διος ἄ­να­βε τά καν­τή­λια καί καθ᾿ ὅ­λη τήν δι­άρ­κεια τοῦ σει­σμοῦ δέν βγῆ­κε ἀ­πό τό Μο­να­στή­ρι.

Η Ζωοδόχος Πηγή και τα υπερφυσικά θαύματα της Θεομήτορος

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζουμε τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της ζωηφόρου Πηγής. Και επιπλέον μνημονεύουμε τα υπερφυσικά θαύματα της Θεομήτορος, τα οποία έκανε στον ναό αυτό.

Αυτός ο ναός αρχικά κτίστηκε από τον βασιλιά Λέοντα τον Μεγάλο (457-474), ο οποίος ονομαζόταν και Μακέλλης.

Αυτός ήταν πολύ καλός άνθρωπος και κάποτε, πριν γίνει βασιλιάς κι ενώ ήταν ακόμη ιδιώτης, κοντά σ’ εκείνον τον τόπο βρήκε έναν τυφλό που πήγαινε παραπατώντας και από συμπόνια τον πήρε από το χέρι και τον οδηγούσε.