Κυριακή του Τυφλού, Ομιλία π. Ευθυμίου στο Ευαγγέλιο

Συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Πορφυρίου:

 Τον έβγαλε από τα συντρίμμια χωρίς να έχει περάσει ποτέ από εκεί!

Πρόκειται για μία πραγματική διήγηση του θαύματος που πραγματοποίησε ο Άγιος.

Το παρακάτω θαύμα του Αγίου Πορφυρίου, το διηγήθηκε ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος το άκουσε από τον παθόντα. [Μαρτυρία του Ι.Μ.] Ένα βράδυ, σε κάποια στροφή, ένα ταξί έπεσε σε μια χαράδρα και έγινε μια μάζα σίδερα. Ο οδηγός ήταν μόνος του στο ταξί εγκλωβισμένος, οπότε βλέπει έναν

2 Ιουλίου: Μνήμη του Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητή

Καὶ κείμενα τοῦ Ἁγίου διὰ τῶν ὁποίων καταδικάζεται ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχου πατρ. Βαρθολομαίου:

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής, ο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τιμάται σήμερα από την Εκκλησία.

    Ο άγιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 8ο αι. Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία ανήκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη και βέβαια ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι, οι οποίοι γαλούχησαν τον γιο τους στον Χριστιανισμό. Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη, έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον σκληρό εικονομάχο και δυσεβή αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε΄, τον Κοπρώνυμο. Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, ο άγιος Νικηφόρος απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν παιδεία. Γρήγορα, όμως, αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στον Βόσπορο, όπου εκεί αφοσιώθηκε στην άσκηση, αλλά και στη μελέτη των Θείων Γραφών. Όμως ο αυτοκράτορας τότε τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α΄, υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον άγιο Νικηφόρο. Όντως την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο. Θρόνος όμως που εκείνη την εποχή ισοδυναμούσε με Γολγοθά. Ο άγιος Νικηφόρος έδωσε πολλούς και σκληρούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας,

Ορθόδοξη Ενορία στο Λονδίνο προσφέρει μαθήματα γιόγκα!

    Κι ὅμως, μὲ ὅλους αὐτούς, τοὺς  «κάθε καρυδιᾶς καρύδι» "Ὀρθόδοξους", κοινωνοῦμε ἀδιαμαρτύρητα, γιατὶ κάποιοι ἔχουν καταργήσει τὴν ὑποχρέωση ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ τὸ "ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος". Ξεχνοῦμε τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ μάλιστα τὸν Κανόνα ἐκεῖνο ποὺ ἐντέλλεται ὅτι, σὲ καιρὸ αἱρέσεως, εἶναι ὑποχρέωσή μας νὰ ρωτοῦμε  τὸν κάθε ἄγνωστο ποὺ ἔρχεται στὴν ἐνορία μας, ἂν πιστεύει ὀρθόδοξα! 

Για την Romfea.gr | Αλέξανδρος Ντελόπουλος

---

Έναν διαφορετικό σύγχρονο τρόπο προσέγγισης των νέων έχει επιλέξει μια ενορία στο Λονδίνο που προσφέρει μαθήματα... γιόγκα!

«Νιώσε καλύτερα», «το αξίζεις» λέει η ενορία για να διαφημίσει τα μαθήματα και προσκαλεί τον κόσμο να συμμετέχει σε πολύ... προνομιακές τιμές.

Μπορεί άλλες Ιερές Μητροπόλεις να καταδικάζουν τη γιόγκα ως μυστικιστική πρακτική της άπω Ανατολής, όμως η συγκεκριμένη

Ο οσιακός βίος δύο φωτισμένων τυφλών δια στόματος ενός ιερέα

_________________

«Τέτοιο πνευματικό συγκλονισμό σπάνια έχω νιώσει. Ήταν άνθρωποι μπολιασμένοι από Χριστό, Παναγία και Εκκλησία!»

    Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης), η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Επιτροπής για την Πρόληψη της Τύφλωσης, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, επιχειρήσαμε να δούμε πώς ένας χριστιανός ζει μέσα στο θέλημα του Θεού και το αποδέχεται. Το μεγαλείο του χριστιανού φανερώνεται και στην αποδοχή μιας ασθένειας όταν αυτή είναι μη αναστρέψιμη και όταν αυτή η ασθένεια γίνεται αφορμή να νιώθει ο άνθρωπος μέσα από τον δικό του πόνο, τον πόνο του άλλου πονεμένου αδελφού. Θα αναφερθούμε σε ανθρώπους που μέσα από την θυσία τους πρόσφεραν ωφέλειες στον κόσμο, άνθρωποι που, σαν το κερί, λιώνουν μα παράλληλα φωτίζουν την νύχτα γύρω τους. Κάθε θυσία είναι προσφορά όπως και η εμμονική αυτοαπασχόληση εκμηδένιση. Όπως όταν το νερό είναι στάσιμο μυρίζει, ενώ όταν ρέει χορταίνει υγιώς τον διψασμένο. Στην αναζήτηση των προσώπων αυτών μας βοήθησε ο πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης, ο οποίος διακονεί στον ιερό ναό Γενεσίου της Θεοτόκου παλαιού Ναυπλίου.

Για τις ευλογημένες μορφές που γνώρισε όταν ήταν 18 χρονών μιλάει ο π. Διονύσιος Ταμπάκης, με αφορμή την Παγκόσμια μέρα Όρασης. Αντί για φιέστες, ο κυρ Θανάσης και ο γερο-Πέτρος προτιμούσαν το «Κύριε, ελέησον» και τη μετάνοια.

«Θα μιλήσω στους αναγνώστες σας για δύο ευλογημένες μορφές που αξιώθηκα να ανακαλύψω στην ζωή μου όταν ήμουν γύρω στα 18, πριν 27 χρόνια.

Στην εποχή της απο-προσωποποιήσεως του ανθρώπου, θυμάμαι μορφές και πρόσωπα ιερά, που πέρασαν από την ζωή ετούτη και ζωγράφισαν με τον Άγιο και απλό τους βίο τον χλωμό καμβά αυτής της ζωής.

Αναμνήσεις

Θυμάμαι τον κυρ Θανάση τον τυφλό.

Αόμματος εκ γενετής. Από τα μαρτυρικά Δαρδανέλια (Τσανάκ-Καλέ). Μαζί με την γλυκιά αγάπη της μητέρας του είχε συντροφιά στα πικρά παιδικά του χρόνια και την Θεϊκή στοργή της Παναγιάς μας, της οποίας το άγιο εικόνισμα, το πιο ιερό κειμήλιό τους, μαζί με ένα τσουβαλάκι κουκιά, εφέρανε πρόσφυγες

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΙΛΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [Πράξ. 16, 11-40]

Ο Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΙΛΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

   «᾿Εγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη (:Κάποια μέρα, καθώς πηγαίναμε στον τόπο της προσευχής, συνέβη να μας συναντήσει μια νεαρή δούλη που είχε καταληφθεί από πονηρό μαντικό πνεύμα και απέφερε πολλά κέρδη στους κυρίους της· διότι με τις μαντείες της φανέρωνε τα άγνωστα και πληρωνόταν γι’ αυτό). αὕτη κατακολουθήσασα τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας (:Αυτή ακολούθησε από πίσω τον Παύλο και τον Σίλα και φώναζε λέγοντας: “Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, και μας γνωστοποιούν τον δρόμο της σωτηρίας και τον ασφαλή τρόπο με τον οποίο θα σωθείτε”)» [Πράξ.16, 16-17].

    Άραγε όμως ποιος είναι αυτός ο δαίμονας που είχε κυριεύσει τη νεαρή δούλη; Λέγει γι’ αυτήν το ιερό κείμενο: «ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος (:που είχε καταληφθεί από πονηρό μαντικό πνεύμα)»· από τον τόπο έτσι ονομάζεται. Βλέπεις ότι και ο Απόλλωνας δαίμονας είναι; Και επειδή ήθελε να τους βάλει μέσα σε πειρασμούς, με σκοπό να τους παρακινήσει περισσότερο, την παρακίνησε να λέει αυτά.

Ο τυφλός, η Οικουμενιστική αίρεση και οι …«τυφλοί»!

Κυριακή του Τυφλού

Την έκτη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε το θαύμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού στον εκ γενετής τυφλό (Ιω. 9:1-38).

Και αυτό το θαύμα έγινε με υγρό, όπως και της Σαμαρείτιδος και του Παραλύτου, και έγινε ως εξής.

Καθώς ο Χριστός συζητούσε με τους Ιουδαίους και απεδείκνυε τον εαυτό του ίσο με τον Πατέρα και είπε: «Πριν να γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ υπάρχω» (Ιω. 8:58), εκείνοι πήραν πέτρες για να ρίξουν εναντίον του.
Ο Ιησούς όμως, φεύγοντας από εκεί, βρίσκει τον Τυφλό που παραπατούσε. Έτσι είχε γεννηθεί, έχοντας μόνο τη θέση και τις κοιλότητες των ματιών.
Καθώς λοιπόν ο Σωτήρας τον βρήκε να είναι έτσι, οι μαθητές –που Τον είχαν ακούσει να λέει στον παράλυτο: «Πρόσεξε, έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πια» (Ιω. 5:14) και: «Η αμαρτία των γονέων πέφτει στα παιδιά» (Εξ. 20:5)– Τον ρώτησαν:
– Δάσκαλε, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;
Μάλιστα επικρατούσε κάποια επικούρεια δοξασία ότι οι ψυχές προϋπάρχουν ως άυλες οντότητες και επειδή αμάρτησαν μπαίνουν