Ο Άγιος Παΐσιος για την αθεΐα και την πολιτική των μασωνικών κομμάτων προς την Εκκλησία, έλεγε:

«Τί νὰ τὸ κάνω τὸ δεξὶ ἢ τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἂν δὲν κάνη σταυρό;»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Αγιορείτου», Ἅγιον Ὅρος

Στὰ θέματα τῆς Πατρίδος δὲν ἤθελε οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι ἀδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν ποὺ ἔβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιζητοῦν νὰ βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν πατρίδα. Ὁ καημός του καὶ ἡ ἀπορία του ἦταν πῶς οἱ ὑπεύθυνοι δὲν ἀντιλαμβάνονται ποῦ ὁδηγούμαστε. Ὁ ἴδιος ἀπὸ παλαιὰ διέβλεπε τὴν σημερινὴ κατάσταση καὶ ἀνησυχοῦσε, ἀλλὰ δὲν διέσπειρε τὶς ἀνησυχίες του στὸν κόσμο. Ἔλεγε: «Ἀπό το κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα θὰ βγεῖ μεγάλο καλό».

Λυπόταν γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τῶν πολιτῶν. Μιλοῦσε αὐστηρὰ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ψήφιζαν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους.

Προφητεία για το δαιμόνιο του γυμνισμού:

«Όταν η ντροπή εξαφανισθεί από το πρόσωπο της γης, τότε θα έρθουν στην ανθρωπότητα όλα τα κακά»

«Βούλομαι οὖν… τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς»(Α΄ Τιμ. 2,8-9)

«Καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο» (Λουκ. 8,27)

               Ἀγαπητά μας παιδιά!
      ΗΔΗ ἔχετε μπῆ στὴν ἡλικία τῆς ἐφηβείας, ἡ ὁποία, ὅπως λένε οἱ παιδαγωγοὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, εἶνε ἡ πιὸ ὡραία ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη περίοδος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Στὴ σημερινὴ μάλιστα ἐποχὴ ἡ νεότητα πολεμεῖται ὄχι μόνο ἐσωτερικὰ ἀπὸ τὸ λεγόμενο προπατορικὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ὀνομάζει κληρονομικότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς κινδύνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ διεφθαρμένο περιβάλλον τῆς κοινωνίας μας. Ἡ ἐποχή μας, γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, μπορεῖ νὰ ὀνομασθῆ «λεγεὼν δαιμονίων». Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ δαιμόνια, ποὺ κυριαρχοῦν στὴ σημερινὴ νεολαία, εἶνε τὸ δαιμόνιο τοῦ γυμνισμοῦ. Θυμᾶστε τὸν δαιμονιζόμενο ἐκεῖνο τῆς χώρας τῶν Γεργεσινῶν, ποὺ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός; Τὸ δαιμόνιο αὐτὸ κυριαρχεῖ σήμερα.

* * *

Ὁ Θεός, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσί του, τὸν ὥπλισε μὲ μιὰ δύναμι ποὺ ὀνομάζεται αἰδώς (=ντροπή). Ὁ Ἀδὰμ καὶ

Τι αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί σε ένα νεο-μαρξιστικό κόσμο

Σοβιετική προπαγανδιστική "αντιθρησκευτική" αφίσα

Του ALFRED KENTIGERN SIEWERS (TAC) / ΚΟ

Πριν από δύο εβδομάδες, στην πόλη Burien της Ουάσινγκτον στις Βορειοδυτικές ΗΠΑ, ένας ηλικιωμένος ηγούμενος μιας Ρωσικής Ορθόδοξης Μονής χτυπήθηκε στο κεφάλι ενώ έβαζε βενζίνη.

Ο επιτιθέμενος, άγνωστος σε αυτόν, φέρεται ότι πρόσεξε το σταυρό που φορούσε και έπειτα του είπε: "Πώς είναι ο Trump;"

«Δεν ξέρω», απάντησε ο ευγενικός αλλά παραδοσιακός μοναχός, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική.

Τότε δέχθηκε μια δυνατή γροθιά στο πρόσωπο.

Πηγή

Παλαιά Διαθήκη. Κείμενα π. Αθανασίου Μυτιληναίου

Ἡ πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ στό παιδί του τόν Τωβία.

Κεφ. Δ΄.

        Ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα νά πεθάνω, φρόντισε γιά τήν ταφή μου.
       Τή μητέρα σου, μετά τό θάνατό μου μή τήν περιφρονήσης. Νά τήν τιμᾶς ὅσο ζῆς. Δῶσε της χαρά κάνοντας αὐτό πού θέλει καί μή τήν πικροχολιάσης. Θυμίσου, παιδί μου, πόσο κινδύνεψε ὅσο στά σπλάχνα της σέ κυοφοροῦσε. Ὅταν πεθάνη, φρόντισε γιά τήν ταφή της καί θάψε την στόν ἴδιο τάφο μέ μένα.
       Παιδί μου, ὅλες τίς μέρες τῆς ζωῆς σου νἄχης στή μνήμη σου καί στήν καρδιά σου τό Θεό.
       Μή θελήσης νά ἁμαρτάνης καί νά παραβαίνης τίς ἐντολές του. Τήν ἁγιότητα ν᾿ ἀκολουθῆς, καί τῆς κακίας τά μονοπάτια μή βαδίσης.
       Γιατί ὅταν κάνεις τό ἀγαθό, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θά σφραγίζη τά ἔργα σου, ὅπως κι᾿ ὅλους ἐκείνους πού ἐργάζονται τό καλό.

«Μακάριος ανήρ, ός ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών»

(Ψαλμός 1^ος, 1) 

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Αναμφίβολα, ο ψαλμικός αυτός στίχος ελέγχει τον πάσχοντα πνευματικό οργανισμό του ανθρώπου, σε επίπεδο θρησκευτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και τεχνικό.

Ξεπέρασε ο σύγχρονος άνθρωπος τον «ελεύθερο» χαρακτήρα της αμαρτίας και προχώρησε στην αποστασία.

Την στρατηγική–αξονική αυτή διαπίστωση δεν την υπογραμμίζει μόνο η Γραφή αλλά και σύγχρονοι κοινωνιολόγοι. Γράφει ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Νίσμπετ:

«Το πιο χτυπητό γεγονός στην παρούσα περίοδο της επαναστατικής αλλαγής είναι η γοργή διάβρωση των πατροπαράδοτων θεσμών, που επί μία σχεδόν χιλιετία υπήρξαν οι κύριες πηγές της τάξεως και ελευθερίας. Αναφέρομαι στην έκδηλη κατάπτωσι της επιρροής του νομικού συστήματος, της εκκλησίας, της οικογενείας, της τοπικής κοινότητος, και πιο πρόσφατα, και ίσως και πιο δυσοίωνα, του σχολείου και του Πανεπιστημίου.

Πορεία δηλ. «βουλής = προαιρέσεως ασεβών», ως διάχυτη άρνηση του Ευαγγελίου.

Όλα τα ουμανιστικά–οικουμενιστικά προγεφυρώματα προς το εσωτερικό του Ορθοδόξου πληρώματος, δεν εκλαμβάνονται –δυστυχώς– από τους πιστούς ως «εποικοδόμημα» της

Ο αιρεσιάρχης «Πάπας» παρουσιάζει το Άγιο Πνεύμα ως μαέστρο ορχήστρας!

Άλλη μία βλασφημία του «Πάπα» και των οικουμενιστών που τον προσκυνούν είναι ότι παρουσιάζει το Άγιο Πνεύμα ως μαέστρο ορχήστρας. Στην «θρονική εορτή» του Βατικανού όπου παρέστη και αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ο αιρεσιάρχης «Πάπας» είπε:

«Κατάφερα να εκτιμήσω τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στην Ορθοδοξία. Σας διαβεβαιώνω ότι άφησα τις χώρες αυτές με μεγαλύτερη επιθυμία για κοινωνία. Είμαι ολοένα και περισσότερο πεπεισμένος ότι η αποκατάσταση της πλήρους ενότητας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων θα επιτευχθεί μέσω του σεβασμού των ιδιαίτερων ταυτοτήτων και της αρμονικής συνύπαρξης των

«Άκυρη η «εκλογή» του Επιφάνιου»

Άσπρο Μαύρο: Ο Φιλάρετος καταγγέλλει το Φανάρι: «Άκυρη η «εκλογή» του Επιφάνιου»

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Το Φανάρι στο Ουκρανικό ζήτημα έχει επιδείξει πρωτοφανή αναλγησία και έναν ακραίο αυταρχισμό, που προκάλεσε αντιδράσεις έως σημείου, να αποκαλείται πλέον ο νυν «Οικουμενικός» Πατριάρχης Βαρθολομαίος ακόμη και πάπας της Ανατολής. Μη γένοιτο.

Πόσο σοβαρή είναι η κατηγορία «πάπας της Ανατολής»;
Η κατηγορία αυτή είναι τρομερή αν συλλογιστεί κανείς την αμετανοησία στην οποία έχουν περιέλθει οι αιρετικοί παπικοί και τα παρακλάδια τους από το σχίσμα και μετά. Ένας «αλάθητος» παρασέρνει επί κοντά χίλια χρόνια τώρα τους Αρχιερείς, τους Ιερείς, τους Μοναχούς και τον πιστό λαό της αιρετικής του παρασυναγωγής, στην απώλεια!

Και πάλι περί «ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ», όσο οι της "κακής" οικονομίας, πάλι και πάλι θα διαστρέφουν την Ιερή μας Παράδοση, θα παίρνουν την απάντηση των Αγίων, που κατατροπώνει αυτό που τους λέει ο "λογισμό" τους!

(Ερωταποκρίσεις) [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

    Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει ἐκφράσει ὀρθόδοξα καὶ μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἔχει διατυπώσει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται”. Εἶπε: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ).

   Αὐτὴ τὴν θέση ἐσχάτως –χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα– φαίνεται πὼς ὁ π. Θεόδωρος τὴν ἔχει ἐγκαταλείψει. Τὴν ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς ἀπορρίψεως τῆς προηγούμενης θέσεώς του περὶ «κοινωνίας μὲ ἀκοινώνητο» καὶ «συγκοινωνούντων δοχείων» τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία νὰ πιστοποιήσει ὁ π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου, ὑποβάλλοντάς του δυὸ ἐρωτήσεις κατὰ τὴν πρόσφατη ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου στὴν Ἀθήνα.

    Θὰ μᾶς χαροποιοῦσε ἡ ἐπανεξέταση μιᾶς ἐσφαλμένης θέσεως ὁποιουδήποτε, ἀλλὰ ὄχι ἡ ἐγκατάλειψη μιᾶς ὀρθῆς θέσεως. Τοῦτο μᾶς θλίβει.

     Ἡ ἐρώτηση τοῦ π. Ματθαίου ξεκίνησε ὡς ἑξῆς:

   π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου: π. Θεόδωρε, ἔχω μία ἀπορία. Ὑπάρχει αὐτὸ τὸ πατερικὸ ποὺ λέει· «Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», καὶ ὑπάρχουν κάποιοι ἀδελφοὶ ποὺ ἀποτειχίστηκαν, ἀλλὰ λένε ὅτι αὐτοί, (δηλ.) ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Κρήτη καὶ κάνανε τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐδῶ κι ἑκατὸ χρόνια, εἶναι ἤδη ἀκοινώνητοι, εἶναι ἤδη ἀφορισμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι. Πῶς μποροῦμε νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ διαφορά. Ἐμεῖς ἀποτειχιζόμαστε, ἀλλὰ ἐὰν τοὺς θεωροῦμε, ὅτι αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι ἀποτειχιζόμενοι, εἶναι ἤδη ἀκοινώνητοι, σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ εἶναι ἐν κοινωνίᾳ μὲ αὐτοὺς μὲ βάση τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα, εἶναι κι αὐτοὶ αἱρετικοί.

      (Ἀντὶ γιὰ τὸν π. Θεόδωρο, ἐπεμβαίνει ὁ π. Εὐστράτιος -ποὺ ἦταν παρών καὶ λέει:)

     π. Εὐστράτιος Λαυριώτης: Νομίζω ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται» σημαίνει αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Κανόνας· πρέπει νὰ περάσει ἀπὸ δίκη, νὰ δικασθεῖ, νὰ καθαιρεθεῖ· τότε εἶναι ἀκοινώνητος.

π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου: Ἀπὸ μία Σύνοδο, ὄχι ἀπὸ μένα…

π. Εὐστράτιος Λαυριώτης: Ἀπὸ μία Σύνοδο. Ἐὰν ἐγὼ κοινωνήσω μὲ τὸν καθηρημένο, τότε εἶμαι κι ἐγὼ ἀκοινώνητος. Μὲ τὸν καθηρημένο, μὲ τὸν καταδικασμένο.

    π. Θεόδωρος Ζήσης: π. Εὐστράτιε, εὐχαριστῶ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπάντηση. Ἀκοινώνητος εἶναι ὁ καταδικασμένος ἀπὸ Σύνοδο. Αὐτὸ λέγει καὶ ὁ Κανόνας ὁ Β΄ τῆς Ἀντιοχείας.

     π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου: Τότε ἔχω καὶ τὴν ἑπόμενη ἐρώτηση. Τότε γιατί νὰ ἀποτειχιζόμαστε, ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν εἶναι καταδικασμένοι; (Πρέπει μ’ αὐτούς) νὰ εἴμαστε σὲ κοινωνία, ἀφοῦ τὰ μυστήρια εἶναι ἔγκυρα.

   π. Θεόδωρος Ζήσης: Ὁ ΙΕ΄ κανόνας τῆς ΑΒ λέει καὶ πρὸ Συνοδικῆς διαγνώσεως.

    π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου: Ναί, σωστό. Ἔκανα μιὰ ἐρώτηση ποὺ τὸ ἔβαλα γιὰ νὰ ἀκοῦνε ἄλλοι. Χέ, χέ.

    Ἐδῶ ἀξίζει νὰ ποῦμε ὅτι περισσότερο σωστὸ θὰ ἦταν νὰ ρωτήσει ὁ π. Ματθαῖος:

   «π. Θεόδωρε, παλαιότερα εἴχατε ἐκφράσει τὴν θέση ὅτι “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται” σημαίνει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς μὴ καταδικασμένους Οἰκουμενιστές· καὶ περαιτέρω διευκρινίσατε τὴν θέση σας μιλώντας περὶ “συγκοινωνούντων δοχείων”. Σήμερα ἔχετε ἀλλάξει θέση; Ποιοί εἶναι οἱ λόγοι ποὺ σᾶς ὁδήγησαν σ’ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή;».

     Ὅμως ὁ π. Ματθαῖος, παρότι γνώστης τῶν παλαιότερων θέσεων τοῦ π. Θεοδώρου, ρωτᾶ ἐκ μέρους κάποιων ἄγνωστων τάχα ἀδελφῶν, ποὺ ἔχουν …ἀκόμα(!) αὐτὲς τὶς θέσεις, οἱ ὁποῖοι δηλαδὴ ταυτίζονται μὲ τὶς παλαιότερες ὀρθόδοξες θέσεις ποὺ στὴ συνέχεια ἐγκατέλειψε ὁ π. Θεόδωρος!

    Ἂς δοῦμε, λοιπόν, ἂν ἡ ἀπάντηση ποὺ δόθηκε συμφωνεῖ μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν θὰ παραλείψουμε, βέβαια, νὰ σημειώνουμε τὸ γεγονὸς ὅτι, στὴν ἐρώτηση τοῦ π. Ματθαίου, δὲν ἀπάντησε πρῶτος ὁ ὁμιλητὴς τῆς βραδιᾶς π. Θεόδωρος Ζήσης –ὅπως ἀναμενόταν, ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε διατυπώσει σὲ παλαιότερη ὁμιλία του –μιᾶς περίπου ὥρας– τὴν συμφωνία του μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται” –τὴν ὁποία τώρα ἀρνεῖται– ἀλλὰ ὁ παρὼν στὴν ὁμιλία π. Εὐστράτιος Λαυριώτης ποὺ εἶπε:

     π. Εὐστράτιος Λαυριώτης: Νομίζω ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται» σημαίνει αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Κανόνας· πρέπει νὰ περάσει ἀπὸ δίκη, νὰ δικασθεῖ, νὰ καθαιρεθεῖ· τότε εἶναι ἀκοινώνητος. Ἀπὸ μία Σύνοδο. Ἐὰν ἐγὼ κοινωνήσω μὲ τὸν καθηρημένο, τότε εἶμαι κι ἐγὼ ἀκοινώνητος. Μὲ τὸν καθηρημένο, μὲ τὸν καταδικασμένο.

    Σὲ ποιό ἄραγε Κανόνα ἀναφέρεται ὁ π. Εὐστράτιος; Ὁ μὲν ΙΕ΄ δὲν ἀναφέρει τίποτα γιὰ τέτοιου εἴδους ἀκοινώνητον, ἀλλὰ λέγει ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα· ὁ δὲ Β΄ Κανόνας τῆς Ἀντιοχείας –τὸν ὁποῖο μνημονεύει στὴ συνέχεια ὁ π. Θεόδωρος– μιλᾶ μὲν γιὰ ἀκοινώνητον, ποὺ ἡ ἐκκλησιαστικὴ σύναξη ἀποβάλλει, ἀλλὰ κι ὁ Β΄ Κανόνας σὲ ἄλλα θέματα ἀναφέρεται κι ὄχι σὲ θέματα αἱρέσεως, ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς:

    «Πάντας τοὺς εἰσιόντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τῶν ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μὴ κοινωνοῦντας δὲ εὐχῆς ἅμα τῷ λαῷ, ἢ ἀποστρεφομένους τὴν ἁγίαν μετάληψιν τῆς εὐχαριστίας κατά τινα ἀταξίαν, τούτους ἀποβλήτους γίνεσθαι τῆς ἐκκλησίας, ἕως ἂν ἐξομολογησάμενοι, καὶ δείξαντες καρποὺς μετανοίας, καὶ παρακαλέσαντες, τυχεῖν δυνηθῶσι συγγνώμης· μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδὲ κατ᾽ οἴκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοῖς μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ συνευχομένοις, μηδὲ ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ μὴ συναγομένους. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας».

   Γι’ αὐτὸν τὸν Κανόνα σημειώνει ὁ ἅγιος Νικόδημος στὸ Πηδάλιο: «Ὅποιος δὲ Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος ἤθελε συγκοινωνήσει μὲ τοὺς τοιούτους ἀκοινωνήτους (τοὺς ἀφορισμένους), ἢ ἐν οἴκῳ, ἢ ἐν Ἐκκλησίᾳ, νὰ γίνεται καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος ἀπὸ τοὺς ἄλλους» (σελ. 408).

  Πράγματι, ἐδῶ ὁ Κανόνας ὁμιλεῖ γιὰ ἀκοινώνητους (ἀφορισμένους), ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι ἀκοινώνητοι ὄχι γιὰ θέματα αἱρέσεως, ἀλλὰ γιὰ ἐλαφρότερα θέματα. Γιὰ τὰ θέματα αἱρέσεως ὅμως, ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας (ὅπως γνωρίζουμε καὶ θὰ ἀναφέρουμε στὴ συνέχεια) καὶ οἱ Ἱεροὶ κανόνες θεσπίζουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες, ΟΧΙ μόνο μετὰ τὸν ἀφορισμό-καταδίκη τους (τελεσίδικα), ἀλλὰ καὶ ΠΡΙΝ αὐτοὶ καταδικαστοῦν! Κι ἂν γιὰ ἐλαφρότερα θέματα καθίστανται κάποιοι ἀκοινώνητοι, πόσο μᾶλλον γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως!

    Ἄρα ὁ π. Εὐστράτιος ἐδῶ φαίνεται ὅτι συγχέει τὰ πράγματα. Ὁ Κανόνας Β΄ Ἀντιοχείας θεσπίστηκε γιὰ συγκεκριμένη χρήση ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, γιὰ συμπεριφορὲς καὶ ἁμαρτήματα ποὺ ἀπαιτοῦν τὸν κολασμό τους ἀπὸ Σύνοδο. Ἐνῶ, ὅπως γνωρίζουμε, γιὰ θέματα Πίστεως, δὲν περιμένουμε τὴν καταδίκη τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ Σύνοδο, ἀλλὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπ’ αὐτοὺς «ὡς ἀπὸ ὄφεως» (ὅπως ἀπομακρυνόμαστε, ὅταν δοῦμε δίπλα μας φίδι -καὶ λύκο), σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἅγιοι τὴν συγκεκριμένη φράση-στάση πρὸς τοὺς ἀκοινώνητους, δὲν τὴν περιορίσαν μόνο στὶς συγκεκριμένες περιπτώσεις ποὺ κάποιος ἔχει καταδικαστεῖ γιὰ κάποιο λόγο ἀπὸ Σύνοδο, ἀλλά -πολλῷ μᾶλλον- τὴν ἐφάρμοσαν στὴν παρέκκλιση γιὰ θέματα Πίστεως-αἱρέσεων· κι ἀκριβῶς ἐκεῖ, ἐφ’ ὅσον δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση Συνόδου, ἐφαρμόζεται ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου! Αὐτὴ ἡ στάση εἶναι στάση ζωῆς στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινή Διαθήκη· οἱ Προφῆτες καὶ οἱ Ἅγιοι τὴν χρησιμοποίησαν σὲ πάμπολλες περιπτώσεις ποὺ ἀπαιτεῖται ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· θυμίζουμε τὸ «χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγητε» τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καὶ τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε» τῆς Π. Διαθήκης καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ ἀκοινώνητους προσιδιάζει στοὺς κατ’ ἐξοχὴν ἀκοινώνητους, τοὺς αἱρετικούς, ἀσχέτως ἂν αὐτοὶ εἶναι ἄκριτοι, μὴ καταδικασμένοι ἀπὸ Σύνοδο· προσιδιάζει δηλαδή, σὲ κανονικοὺς Ποιμένες, ὅταν αὐτοὶ εἶχαν καταστεῖ ψευδοπροφῆτες, ψευδοδιδάσκαλοι καὶ ψευδεπίσκοποι! Αὐτοὺς ποὺ ἐννοεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου. Ἀπὸ αὐτοὺς ὀφείλουμε νὰ ἀποτειχιζόμαστε ἄμεσα· εἶναι ἀκοινώνητοι. Γι’ αὐτοὺς κατ’ ἐξοχὴν ἰσχύει τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται». Ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ αὐτοὺς