Ἡ ἐκ
διαμέτρου ἀντίθετη διδασκαλία τῶν Γ.Ο.Χ. μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Δαμασκηνοῦ
Ἀπάντησις
σὲ
ἐνστάσεις
τῶν
Γ.Ο.Χ.
Ἐπειδή,
στὸ πρῶτο κείμενο μὲ αὐτὸν τὸν τίτλο, ἐν κατακλεῖδι, εἴχαμε ἀναφέρει ὅτι θὰ ἐπανέλθωμε
μὲ δεύτερο ἄρθρο, σχολιάζοντας τὶς ἐνστάσεις τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ ἀναφέροντας κάποιες
σκέψεις γιὰ τοὺς νεοφανεῖς καὶ νεοκόπους ἁγίους των, καὶ ἐπὶ πλέον, ἐξ αἰτίας
τοῦ ὅτι θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ ἐνημερώνωμε τοὺς ἀδελφούς μας, κατὰ τὸ μέτρον τῶν
δυνάμεων καὶ δυνατοτήτων μας, εἰς τρόπον ὥστε νὰ πολεμῆτε τὸ ψεῦδος, ἡ ἀπάτη
καὶ ἡ δολιότης καὶ νὰ δημοσιεύεται καὶ διαλαλεῖται ἡ ἀλήθεια, δημοσιεύουμε αὐτὸ
τὸ ἄρθρο.
Προσδοκοῦμε,
ἀπὸ μὲν τοὺς καλοπροαίρετους Γ.Ο.Χ., νὰ διαπιστώσουν καὶ κατανοήσουν τοὺς
τρόπους καὶ τὶς μεθόδους ποὺ χρησιμοποιοῦν αὐτοὶ ποὺ τοὺς καθοδηγοῦν, ὥστε νὰ
παραμείνουν ἐσαεὶ στὸ μαντρί των, ἀπὸ δὲ
τοὺς ἐκτὸς τῶν Γ.Ο.Χ. ἀδελφούς, εἴτε ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
εἴτε ἐνδιαφερομένους γιὰ τὴν ἐν καιρῷ αἱρέσεως στάσι τῶν Ὀρθοδοόξων, νὰ
διακρίνουν καὶ προσεγγίσουν Ὀρθόδοξα τὰ τρέχοντα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ
ποῦ πρέπει νὰ ἑστιάσουν τὸν ἀγώνα των.
Εἶναι
ἀλήθεια ὅτι, δημοσιεύοντας τὸ προηγούμενο ἄρθρο, δὲν περιμέναμε κάτι καλίτερο ἀπὸ
πλευρᾶς Γ.Ο.Χ. σὰν ἀπάντησι, οὔτε βέβαια ὅτι θὰ κατόρθωναν, ἐπιτέλους, νὰ ἀποβάλλουν
τὴν Γοχικὴ νοοτροπία τῆς λατρείας δηλαδὴ καὶ δογματοποιήσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου,
ἢ τὴν πάγια πλέον τακτικὴ νὰ ἀπαντοῦν λέγοντας ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων, νὰ εἶναι μονίμως, καὶ θὰ λέγαμε πεισμόνως, στὶς ἀπαντήσεις
των ἐκτὸς θέματος, νὰ ἀναφέρουν μία ἢ τὸ πολὺ δύο καί, σπάνια, τρεῖς σειρὲς στὰ
κείμενά των δι’ αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐρωτῶνται, καὶ αὐτὸ χωρὶς κατ’ οὐσίαν νὰ δίδουν ἀπάντησι.
Διότι, ὅταν ἀπαντοῦν, συνήθως ἐρωτοῦν, καὶ ἀπαντοῦν ἐρωτώντας ἢ ἐρωτοῦν ἀπαντώντας
καί, μάλιστα, λέγοντας ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι ἔδωσαν ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις ἐδῶ, κι ἐδῶ, κι ἐδῶ καί, βέβαια,
στὸ ὑπόλοιπο κείμενο νὰ καταφέρονται κατὰ τοῦ γράφοντος μὲ ἀνάλογους
χαρακτηρισμοὺς καὶ κοσμητικὰ ἐπίθετα.
Ἤ,
στὴν καλίτερη περίπτωσι, νὰ ἀναμασσοῦν αὐτὰ τὰ τυποποιημένα καὶ στερεότυπα περὶ
τῶν ἀγώνων τῶν Γ.Ο.Χ., τῶν διωγμῶν κ.λπ., τὰ ὁποῖα ἔχουν μάθει καὶ τὰ ἀπαγγέλλουν,
ὅπως οἱ μαθητὲς τὰ ποιήματα στὶς ἐθνικὲς ἑορτές, καὶ ἀναγκαστικὰ τὰ ἔχουμε ἀποστηθίσει
κι ἐμεῖς ἀπὸ τὴν συχνὴ καὶ ἀδιάκοπη, δίκην βομαβαρδισμοῦ, ἐπανάληψη.
Στὸ
σημεῖο αὐτὸ θέλουμε νὰ ἀναφέρωμε ὅτι, αὐτοὶ ποὺ σήμερα ἀγαποῦν πραγματικὰ τοὺς
Γ.Ο.Χ., δὲν εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς στεφανώνουν μὲ δάφνες, οὔτε αὐτοὶ ποὺ
κλείνουν τὰ μάτια στὶς θεολογικὲς καὶ δογματικὲς ἐκτροπές των, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ
τοὺς ὑποδεικνύουν τὰ λάθη των, αὐτοὶ ποὺ τοὺς ἐλέγχουν πρὸς διόρθωσι μὲ ὁποιοδήποτε
κόστος. Καὶ ἂν κάποιοι σήμερα προσδοκοῦν κάτι καλὸ ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ., δὲν εἶναι
προφανῶς
