Πάντως, οὐδεμία ἀλλοίωση συγκινεῖ-παρακινεῖ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς
γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα πρὸς ἀντιμετώπιση τῆς Παναίρεσης! Τὸ μικρόβιο τοῦ
"Πρωτείου" δὲν μπορεῖ νὰ συνυπάρξει μὲ τὴν πρὸς ἑνότητα ταπείνωση!
Ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς ΑΠΘ Ἰωάννης Πέτρου
Σχόλιο Ῥωμαίικου:
Ἐκφράζουμε τὶς εὐχαριστίες
μας πρὸς τὸν Δρ. Ἀναστάσιο Πολυχρονιάδη. Μὲ ἕνα τεκμηριωμένο θεολογικῶς κείμενό
του ἀνέδειξε περίτρανα τὶς μεταπατερικὲς πλάνες τοῦ Ὁμότιμου πλέον καθηγητὴ τῆς
Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ κ. Ἰωάννου Πέτρου. Δυστυχῶς, ἡ πλειονότητα τῶν καθηγητῶν
τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, ἐμφορεῖται ἀπὸ ἕνα ἀλλότριο πνεῦμα ἀποδόμησης τῆς Ὀρθοδόξου
Πατερικῆς Θεολογίας. Καλοῦμε τοὺς νεοεισαχθέντες φοιτητές, νὰ ἐρευνοῦν, νὰ ἀσκοῦν
κριτική, νὰ διαβάζουν κείμενα θεοφόρων ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ ἀντιλαμβάνονται
τὴν χαώδη διαφορὰ μὲ τοὺς ἀποδομητὲς οἱ ὁποῖοι κατέχουν σήμερα καθηγητικὲς ἕδρες.
Γιατί ὅπως λέει καὶ ὁ παπα-Γιάννης ὁ Ρωμανίδης:
“Ἡ «μοντέρνα Ὀρθοδοξία» βρίσκεται
σὲ κάποιο στάδιο ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὴν Πατερική μας Παράδοση καὶ Ὀρθοδοξία.
Δηλαδή οἱ Χριστιανοὶ σήμερα, δύσκολα μποροῦν νὰ ξεχωρίσουν τοὺς πνευματικοὺς
γιατροὺς ἀπὸ τοὺς κομπογιαννίτες, διότι ἀντικαταστήσαμε τὴν Πατερικὴ Θεολογία μὲ
Δυτικοῦ τύπου θεολογία ἡ ὁποία δὲν ὁδηγεῖ στὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὰ πάθη.
Καταδιώξαμε τὴν Ἡσυχαστικὴ παράδοση καὶ τὴν ἀνατικαταστήσαμε μὲ τὰ δόγματα ἢ μὲ
τὴν ἠθικὴ (εὐσεβισμό), γι΄ αὐτὸ χρειάζεται ὁ Ὀρθόδοξος νὰ ξεδιπλώσει τὴν ἱστορικὴ
πορεία τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας βάσει τῆς Πατερικῆς μεθοδολογίας.
Ἐὰν δὲν ξανατεθεῖ ἡ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ
τοῦ νοὸς στὰ θεμέλια τῆς μοντέρνας Ὀρθοδοξίας, ἐὰν δὲν ἐπανέλθει τὸ Πατερικὸ
θεμέλιο, τότε ὄχι μόνο τὸ δόγμα θὰ μείνει ἀποκομμένο ἀπὸ τὰ θεμέλιά του ἀλλὰ καὶ
ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ξεφεύγει ἀπὸ τὸν κύριο σκοπὸ καὶ ἔργο της”.
Διαβάστε τὸ
κείμενο...
Γράφει ὁ Ἀναστάσιος Ὄμ.
Πολυχρονιάδης, Δρ. Θεολογίας ΑΠΘ
πέτρα ἐκ Πέτρας:
(Κατάθεση κριτικοῦ λόγου γιὰ τὸ
σύστημα ἀποδόμησης τῶν Ὀρθόδοξων θεολογικῶν σπουδῶν)
Κάνοντας μία ἔρευνα σὲ γραπτὰ
κείμενα τοῦ ὁμότιμου καθηγητῆ τοῦ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, Ἰωάννη Πέτρου,
διαπιστώνουμε ὄχι ἁπλῶς τὴ μεταπατερικότητά του ἀλλὰ τὴ μεταχριστιανική του ἰδιοσυγκρασία.
Εἶναι ἐμφανὲς ὅτι οἱ ὑποδείξεις του πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία διατυπώνονται μὲ τὸν αὐστηρὸ
λόγο ἐκείνου ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλει καθοδηγητικὰ τὴν ἰδεολογία του.
Ἂς καταγράψουμε, ὅμως,
συγκεκριμένα παραδείγματα ἀποδόμησης τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας, ἐκ μέρους του, ὥστε
νὰ